Vindt de gemeente burgerinitiatieven wel leuk?

Geplaatst op 13 september, 2015 

Ja hoor, nou en of. De gemeente juicht het van harte toe als mensen zelf initiatieven nemen om hun buurt een beetje leuker en mooier te maken. Althans, dat is wat de gemeente zegt. Maar is dat wel echt zo?

Ja, dat is echt zo als je bij je initiatief netjes de regels en procedures van de gemeente volgt. Dan kunnen ze bij de gemeente doen wat ze altijd al hebben gedaan en komen ze niet voor verrassingen te staan. Dan is er duidelijkheid en zekerheid en is iedereen gedekt door de regels en procedures mocht er toch iets mis gaan.

Nee, dat is helemaal niet zo als je van de regels en procedures afwijkt. Dan wordt de gemeente uitgedaagd iets te doen wat ze nog nooit eerder hebben gedaan. Dat is eng en gevaarlijk want mocht het mis gaan, dan is er geen dekking van regels en procedures.

Regels en procedures in overvloed.
Wat nou als je tijdens de nationale burendag op een grasveldje een tentje wilt wegzetten om wat eten en drinken in te zetten en naast dat tentje een springkussen voor de kinderen. Of weet je wat, laten we gek doen en er nog een tweede springkussen bij zetten zodat jonge en oudere kinderen een eigen springkussen hebben. Of toch maar één springkussen en in plaats van dat tweede springkussen een stukje houten vloer voor een korte Salsa workshop. Gezellig toch? Goed weer, mensen uit de buurt van verschillende culturen bij elkaar en dan heeft iedereen het naar z’n zin.

Volgens de gemeente moet je dan een evenementenvergunning aanvragen en dat moet je zeer op tijd doen want zo’n aanvraag gaat over tien afdelingen. Evenementenvergunning, daar kan ik me iets bij voorstellen als ik midden in de wijk bijvoorbeeld een vet rockfestival wil organiseren. Moeten er verkeersregelaars zijn, EHBO, een veiligheidsplan, ik snap dat.

Maar een tentje met wat klein vermaak ernaast? Jawel zegt de gemeente want de veiligheidsdiensten zoals de brandweer moeten op de hoogte zijn. Tentje met klein vermaak, brandweer?

Doe je een beroep op het buurtbudget van de gemeente voor de financiering waarvan je al meteen EUR 36 mag aftikken voor de evenementenvergunning. Dat doe je per e-mail want dat gaat lekker snel. Word je aanvraag niet in behandeling genomen omdat je de daartoe bestemde formulieren niet hebt gebruikt.

Het  antwoord: de gemeente geeft je niet zomaar geld.  Waarmee de aandacht wordt verschoven naar wat je met al die vrijwilligers te bieden hebt naar wat je aan bijdrage van de gemeente vraagt. Je zou je bijna schuldig gaan voelen. Vijf ambtenaren die een uurtje vergaderen kosten ook al gauw EUR 500 en met ditzelfde bedrag bouwen wij in de wijk een mooie burendag.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , , , ,

We zijn puntgave diamanten

Geplaatst op 24 maart, 2015 

Aan de ene kant die molensteen die systeemwereld heet, de wereld van overheden met veel, heel veel regels en procedures. Aan de andere kant die molensteen die bedrijfsleven heet, de wereld van groei, groei, groei en meer, meer, meer.

Twee molenstenen die aardig op weg zijn om op hol te slaan als ze dat al niet zijn. En wij zitten daar tussenin.

Help, we worden vermalen.  No Way!

We zijn puntgave diamanten, het hardste materiaal dat in de natuur voorkomt. Wat ons probeert kapot te malen, maalt uiteindelijk zichzelf kapot.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , , , ,

Worstelen met visie, missie, strategie en doelen

Geplaatst op 29 mei, 2013 

Ben jij iemand die worstelt met het helder krijgen van zijn/haar visie, missie, strategie en doelen? In hemelsnaam, reageer dan niet op deze blogpost en als je dat niet kunt laten, doe het dan vooral niet onder je eigen naam. Er liggen namelijk hele hordes op de loer die erop uit zijn je hun workshop binnen te sleuren om je te coachen en te trainen die zaken helder te krijgen.

In ‘Stop stealing dreams’ vertelt Seth Godin dat onderwijs is bedoeld om te leren gehoorzamen omdat dit zo verrekte handig is was als voorbereiding op een werkend leven in de fabrieken van het industriële tijdperk.

Tien, twintig jaar getraind worden in gehoorzamen, dat hakt er diep in. Hoe diep?

Misschien wel zo diep dat als we helemaal op eigen benen staan we zelf regeltjes gaan verzinnen om aan te gehoorzamen, regeltjes in de vorm van visie, missie, strategie en doelen. Oh ja, en ook to do lijsten, laat ik die vooral niet vergeten.

Het mag allemaal best wat intuïtiever. Als dat betekent dat het chaotisch wordt: laat maar gebeuren. Vandaag de ene kant op en morgen de andere en niet weten waar het op uitdraait: laat maar gebeuren. Volop in twijfel zijn en in onzekerheid: laat maar gebeuren. Onderweg tegen de ene verrassing na de andere aanlopen: laat maar gebeuren.

Ik heb mijn visie, missie, strategie, doelen en to do’s volstrekt helder. Voor mij geen workshops.

Bewaard onder Mening | 6 Comments

Tags: , , ,

Tegenstand en onderdrukking

Geplaatst op 29 januari, 2013 

Volgens de Tao Te Ching zullen mensen verarmen als ze te maken krijgen met veel beperkingen en verboden en neemt de criminaliteit toe als er meer wetten en regels komen. En volgens datzelfde boek doet een wijs heerser zo min mogelijk zodat mensen zelf de verantwoordelijkheid nemen, ze zichzelf worden en in evenwicht blijven.

Ergens tegenstand aan bieden, iets proberen te onderdrukken, houdt datgene waar we vanaf willen juist in stand.

Bewaard onder Citaten | 4 Comments

Tags: , , , ,

Spirituele ontmenselijking

Geplaatst op 3 juni, 2011 

Spirituele to do lijst

Gisteren had ik via Twitter een uitwisseling met @hemelwandelaar naar aanleiding van het artikel Steps to Navigating Summer 2011’s Celestial Portals en dan met name de 26-stappenlijst  in dit artikel.

Deze 26 stappenlijst is een soort van spirituele to do lijst. En wat voor een lijst! Ik denk dat zelfs Jezus Christus na het zien van deze lijst tegen zijn vermeende vader zou zeggen: God, doe effe normaal zeg.

Kerk en hemel

In de kerk werd vroeger verteld dat je alleen in de hemel komt als je je leven op aarde goed hebt geleefd, dat wil zeggen: volgens de regels van de kerk. Met andere woorden: je moet de ‘hemel’, het samen zijn met God, eerst verdienen op aarde.

Perfecte spirituele wezens

Toen ik voor het eerst met spiritualiteit in aanraking kwam, las ik boeken waarin dit concept 180 graden werd omgedraaid: we zijn al perfecte spirituele wezens en we zijn op aarde om een menselijke ervaring te hebben.

Met dit spirituele concept kon ik heel wat meer dan met het hemel concept van de kerk.

Het hemel concept

Bij een aantal spirituele artikelen zie ik dit hemel concept terug maar dan in een andere vorm. Die artikelen schotelen je een waslijst of een recept voor van dingen doe je moet doen en dingen je vooral niet meer moet doen. En als je dan alles hebt afwerkt, ga je niet naar de hemel zoals dat in de kerk werd verteld, maar stijgt je vibratieniveau, kun je meer licht in je lichaam vasthouden en ga je naar een vierde, vijfde of nog hogere dimensie.

Wat in de kerk de hemel werd genoemd, is voor mij wat in sommige spirituele artikelen wordt aangeduid met een hogere dimensie. In die hogere dimensie kom je net zoals in de hemel, alleen als je een bepaald traject of programma hebt doorlopen. Flink huiswerk maken dus.

Maar als we al perfecte spirituele wezens zijn die hier op aarde zijn om een menselijke ervaring te hebben (dat is waar ik in geloof), waarom zou ik dan dingen moeten doen om meer spiritueel te worden, om meer licht vast te houden, om mijn vibratieniveau te verhogen, om op te stijgen naar een hogere dimensie? Waarom zou ik dat allemaal moeten doen?

Menselijkheid

In mijn beleving gaat een spirituele to do lijst zoals in het genoemde voorbeeld van Celestial Vision, voorbij aan wat ik menselijkheid noem. Een paar voorbeelden:

Two) Express gratitude for everything and everyone in your life.

Dankbaarheid uiten vind ik prima. Maar dankbaarheid uiten voor alles en iedereen lijkt me een uitputtende en onmogelijke taak. Dat mag van mij wel een paar onsjes minder.

Four) Eliminate the frivolous.

En dan? In een klooster gaan leven of zo? Kom op zeg.

Nine) Release all resistance to realities you encounter and have no opinions.

Deze vind ik helemaal bizar. Wat voor mens ben je zonder mening?

Fourteen) Remain positive no matter what happens in physical reality.

Oh ja, weg natuurlijk met zogenaamde negatieve gevoelens, gevoelens als angst en verdriet die ons zo menselijk maken.

Spirituele ontmenselijking

Nee, met menselijkheid hebben deze stappen voor mij weinig te maken. Sterker nog: ik vind het een vorm van spirituele ontmenselijking.

Spiritualiteit prima. Het kan zeer behulpzaam zijn om de menselijke ervaring te verbreden en te verdiepen, om er stapje voor stapje een meer vreugdevolle ervaring van te maken.

Maar die 26 stappenlijst…? Zelfs als ik er 24/7 aan zou werken en dan 365 dagen per jaar en een heel leven lang, zou ik deze lijst nooit kunnen afwerken. Zelfs niet als ik een kruising was tussen Ghandi, Moeder Theresa en Martin Luther King. Als dat betekent dat ik niet in de spirituele hemel kom, de vierde, vijfde of hogere dimensie, so be it.

Sommige vormen van spiritualiteit gaan voor mij voorbij aan het feit dat we hier een menselijke ervaring hebben. In deze vormen van spiritualiteit is de menselijkheid net zo ver zoek als in de politiek.

Bewaard onder Mening, spiritualiteit | 10 Comments

Tags: , , ,

Bloggers en schrijvers

Geplaatst op 30 mei, 2011 

Zondag was het weer schrijverscafé. Als blogger voel ik me daar een beetje als een tijger in een kooi. Bloggen kent geen regels, schrijven wel. Bloggers moedigen andere mensen aan om ook te gaan bloggen. Schrijvers, vinden het prima dat één miljoen Nederlanders ambities hebben als schrijver, zolang er ze er maar niet mee naar buiten treden, zolang ze maar niet vertellen dat ze schrijven. Voor schrijvers heeft schrijven nog de lading die het in de middeleeuwen had: alleen de uitverkorenen kunnen het. Voor bloggers heeft schrijven de lading die muziek maken tijdens de punk periode had: iedereen kan het.

Als ik aan schrijven denk, denk ik aan een boek waar ik me gruwelijk aan heb geërgerd. Ergens in het begin van dat  boek las ik iets over een tafel die pokdalig was van de herinneringen. Tussen dat boek en mij is het nooit meer goed gekomen.

Mijn favoriete schrijver op de middelbare school was Maarten Biesheuvel. Later werd ik verliefd op het werk van Charles Bukowski en nog later werd Herman Brusselmans de lieveling van mijn boekenkast. Over tafels die pokdalig waren van de herinneringen heb ik bij deze schrijvers nooit iets gelezen. Op dit moment is het Paulo Coelho waarvoor ik naar de boekwinkel ren. Ook zijn tafels zijn niet pokdalig. Maarten, Charles, Herman en Paulo zijn eigenlijk bloggers of schrijvende punkers.

Mijn tafels zijn ook niet pokdalig. Ze hebben vier poten waarmee ze stevig op de grond staan.

Lees ook: Je eigen weg vinden

Bewaard onder Bloggen, Schrijven | 4 Comments

Tags: ,

Regels loslaten

Geplaatst op 10 januari, 2011 

Mijn dochter en ik speelden laatst het spelletje ‘Huisje Boompje Beestje’, een soort ‘Mens erger je niet’ maar dan voor peuters. Heb belangrijkste verschil met ‘Mens erger je niet’ is dat je elkaars pionnen niet van het spelbord kunt gooien. Pionnen van verschillende kleur kunnen broederlijk naast elkaar op hetzelfde vakje staan.

Ik vind het leuk om net te doen alsof ik dat spel niet ken en het aan mijn dochter over te laten hoe ze het spel speelt.

We zetten alle pionnen op het bord en gingen van start.  Zij speelde met groen en ik met rood. Na een paar zetten ging één van mijn rode pionnen als een raket. Mijn dochter pakte het spelbord vast, draaide het een kwart slag en zei ‘nu speel ik met rood’. ‘En ik dan?’ vroeg ik. ‘Jij speelt met groen.’

We speelden verder. Tot ze vond dat zij met geel wilde spelen en ik met blauw. Toen een blauw pionnetje erg hard ging draaide ze het bord weer: ‘ik speel met blauw en jij met geel’. Vervolgens liet ze haar blauwe pionnetjes binnen komen op het thuishonk van groen wat, toeval of niet, het dichtstbijzijnde de thuishonk was. Terwijl mijn pionnen nog hard bezig waren het thuishonk te bereiken, had zij haar blauwe pionnen allemaal al binnen. ‘Klaar’ riep ze triomfantelijk.

Ik had er plezier in te zien hoe zij het spel naar haar eigen inzicht speelde. En zo creatief, ik zou niet op het idee zijn gekomen tijdens het spelen van kleur te wisselen en om binnen te komen op het dichtstbijzijnde thuishonk  in plaat van op het thuishonk met de juiste kleur.

Ik voelde me op een gegeven moment ook geïrriteerd, er knaagde iets van: zo hoort het niet, dit is niet volgens de regels. En dat is precies wat volwassenen van peuters kunnen leren: regels loslaten.

Bewaard onder vaderschap | 4 Comments

Tags: , , ,

← Vorige pagina