En de chaos bevrijdde de stad

Geplaatst op 7 juni, 2017 

Het was zo’n middelgrote stad waar maar weinig gebeurt. Natuurlijk gebeurde er wel eens was maar niet die dingen waardoor de stad echt vooruit kwam.

Wat er bijvoorbeeld wel gebeurde was dat er werd geklaagd over het parkeren, dat moest gratis zijn anders zou het centrum niet kunnen bruisen. Dat had dan weer te maken met onverwerkt trauma uit vorige levens toen er betaald moest worden voor het stallen van paard en wagen en voor het opruimen van de poep.

Om dat centrum te laten bruisen was een stadsmanager ingehuurd. Die vond dat burgers zich maar beter niet met dat centrum bemoeiden maar hooguit met de speeltuintjes in hun eigen buurt. Hij wilde wel graag dat diezelfde burgers massaal naar het centrum kwamen om hun portemonnee om te keren, dat dan weer wel. Het leverde de stadsmanger in ieder geval genoeg karma op om in een volgend leven terug te keren als speeltuinmanager.

En zo zou deze stad best wel heel oud kunnen worden maar oud en ook gelukkig? Dat was zeer de vraag.

Tot op een zekere dag een kleine politieke partij bij elkaar kwam. Deze bijeenkomst zou de geschiedenisboeken niet hebben gehaald ware het niet dat politicus 2 en 3 tegen nummer 1 zeiden: wij willen jou niet meer als onze nummer 1, voortaan is nummer 2 de nummer 1.

De pers dook erop, blij als ze waren dat ze eens iets anders konden melden dan dat eeuwige parkeren. Ze noemden het een coup en deze stad waar maar weinig gebeurde had ineens te maken met een heuse coup!

Het nieuws verspreidde zich al snel over de stad. Zelfs in het zuiden van de stad, in een wijk die net als andere wijken van de stad maar een beetje voor spek en bonen meedeed als aanhangsel van het centrum, waar de mensen niks hebben met parkeren, nog minder met bruisen, nog minder met politiek en nog veel minder met de stadsmanager, werd erover gesproken.

Ook in andere politieke partijen ontstond rumoer. Ook daar wilden nummers 2 wel eens de nummer 1 zijn, de nummers 10 een nummer 4, de nummers 7 een nummer 2. Kunt u het nog volgen?

Ineens bleek iedereen goede ideeën te hebben en tja, als nummer 1 heb je natuurlijk meer invloed iets met zo’n idee te doen dan als nummer 10. Als nummer 10 ben je het op een gegeven moment natuurlijk flink zat steeds maar te moeten horen dat je idee niet realistisch of wenselijk is of ‘ja maar…..’.
.
Al snel ontplofte dezelfde discussie ook in bedrijven, organisaties, scholen en zelfs in gezinnen tot uiteindelijk iedereen met iedereen overhoop lag en de stad in chaos verkeerde.

Chaos of niet, mensen willen natuurlijk wel brood op de plank en daarom ontstonden spontaan nieuwe vormen van samenwerking. Niet op basis van ‘ik ben nummer 1 en ik draag jou, nummer 2, op nu brood te bakken’. In plaats daarvan gingen mensen naar elkaar op zoek om samen een brood te bakken. De een had bijvoorbeeld een oven maar geen ervaring met brood bakken, de ander wist wel brood te bakken maar had geen oven en geen ingrediënten en weer een ander had wel de ingrediënten maar geen idee wat ermee te doen. Op deze manier samen brood bakken was zo leuk en het brood zo lekker, dat mensen nog meer op zoek gingen naar anderen om op deze manier mee samen te werken.

De stad knapte er zienderogen van op. Waar vroeger de stad stil stond vanwege discussies tussen de rangen en standen van al die verschillende nummers, gingen mensen nu met elkaar aan de slag. Geen gezeur meer over ‘niet wenselijk, niet realistisch, ja maar….’ maar elkaar opzoeken en samenwerken.

En ja, de stad werd oud en alsnog gelukkig, zielsgelukkig zelfs.

Bewaard onder Verhaaltjes | Reageer

Tags: , , , ,

Van masterplan naar masterverhaal

Geplaatst op 9 november, 2014 

Vorige week wat ik te gast bij de presentatie van een wel zeer bijzonder project: als blikken konden blozen

Medio september volgend jaar krijgt stichting B.O.C.K. (Broedplaats Oosterhoutse Cultuur en Kunst) de beschikking over het gebouw van zwembad de Blikken. En wat daar de komende tien jaar gaat gebeuren spreekt enorm tot mijn verbeelding. Niet op de laatste plaats omdat dit gebouw in de wijk Oosterheide staat, in mijn wijk.

Tijdens de presentatie ging het op een gegeven moment over projectplannen en over een commissie van aanbevelingen. Dan denk ik: dit is zo’n  bijzonder project met zulke bijzonder mensen in een tijd waarin alles aan het veranderen is, laten we dit project dan ook gebruiken om nieuwe manieren van samenwerken te ontdekken en te ontwikkelen. De maatschappij schreeuwt erom. En tegelijkertijd begrijp ik dat zoiets met een op zekerheid ingestelde partner als de gemeente Oosterhout een lastig verhaal wordt.

Een paar dagen na de presentatie zag ik dit:

It turns out that if your ideas are ridicuously big, it is easier to get people to get along with this

If you go somewhere and you spend time there, you can let the project grow ogranically. 

Work without a masterplan…

Geen masterplannen meer maar een kort en bondig, liefst groots, masterverhaal. En dat doet met name een enorm beroep op het vertrouwen van de gemeente Oosterhout die de moed heeft het gebouw van zwembad de Blikken toe te vertrouwen aan kunstenaars. En dan is het maar een kleine stap ook de moed te hebben erop te vertrouwen dat er binnen tien jaar tijd iets prachtigs tot stand komt met dat gebouw zonder masterplan. Juist zonder masterplan.

Dus begin je project met een BBQ…  De bubbels waarmee het project van stichting B.O.C.K. van start ging waren trouwens ook een goed begin.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , ,

Hulp of debat?

Geplaatst op 10 oktober, 2014 

Je hebt hulp nodig bij het schilderen van je huis. Dus wat doe je: je vraagt om hulp. Simpel.

Ook simpel: mensen die je om hulp vraag antwoorden met ‘Ja natuurlijk, wanneer?‘ of met ‘Nee helaas, ik kan niet want….‘

In de politiek gaat dat anders. Daar gaat het niet om helpen maar om het debat. Een vraag naar hulp bij het schilderen van je huis zou er zomaar beantwoord kunnen worden met:

Hoe weet je dat het nodig is je huis te schilderen?
Welke kleur en waarom?
Ik denk dat behangen een betere optie is.
Je hebt vijf jaar geleden ook al geschilderd.
Hoe ga je dat financieren?
En als je nou volgend jaar gaat verhuizen?
Ik heb alle stukken gelezen en vind de onderbouwing bijzonder zwak
Ik wil daar graag eerst een werkgroep op zetten want ik ben niet overtuigd.
Voorzitter, kunnen we even schorsen voor overleg met onze achterban?
Hoe ziet het plan van aanpak er dan uit?

Lees ook:

 

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , ,

Debat of samenwerken

Geplaatst op 14 september, 2014 

Politicus A zegt iets. Politicus B bestrijdt dat. Debat heet dat.

Politicus A zegt iets. Politicus B zegt ‘Hey, daar heb ik ook een idee over, hoe kan ik je helpen? Samenwerken heet dat.

Lees ook: ga toch samenwerken

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: ,

Waar hoor jij bij?

Geplaatst op 2 mei, 2014 

Een mooi compliment vind ik dat, als mensen niet kunnen duiden waar je bij hoort met wat je in de wijk doet.

Hoor jij bij dat activiteitencentrum? Bij welke organisatie dan wel? Ben je van de gemeente? 

Nee, nee, nee.

Ongeorganiseerd werk je soms georganiseerder dan georganiseerd: de kracht van een netwerk dat niet in een hokje past.

Goed weekend allemaal.

Lees ook:

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , ,

Sociaal aanklooien in de wijk

Geplaatst op 20 april, 2014 

Wat we zoal doen in de wijk is ook een sociaal experiment: mensen samen brengen en erop vertrouwen dat vanuit het samenzijn de samenwerking en een vorm van natuurlijke organisatie ontstaat zonder controle en hiërarchie.

Of dat eng is? Best wel in een door controle, structuren en macht gedomineerde samenleving.

Maar dan blijkt dat wat we doen al een naam heeft: Stigmergic collaboration

‘Stigmergic collaboration is what happens when people who don’t have to talk to each other or know each other work on the same project and build something together. There has to be one idea that everyone understands and agrees on as a goal but beyond that no one is the boss or telling anyone how to work or even if they should work.’

Bron: Heather Marsh: government as mass collaboration

Deze manier van samenwerken is ook veel leuker want stel je voor dat ik opschrijf wat je moet doen, wanneer en hoe. Dan is er A. voor mij geen lol aan en B. voor jou ook niet.

En dus klooien we lekker verder.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: ,

Een probleem is meer dan een probleem

Geplaatst op 14 maart, 2014 

Dit bedacht ik me zondagmiddag toen ik die prachtige tocht door boswachterij Dorst maakte.

In het bos had ik dat Eckhart Tolle momentje. Later, op weg terug naar huis, zag ik aan de rand van het bos langs de weg en paden weer zwerfafval liggen. Pijnlijk.

Tegelijkertijd bedacht ik me dat dit zwerfafval veel meer is dan alleen een probleem. Het is namelijk ook een uitnodiging om in beweging te komen, om iets te gaan doen. Het is behalve een probleem, want dat is het echt, ook een geschenk dat samenwerking tot stand brengt en verbindingen.

Ik kan zelfs zeggen dat ik er wel het een en ander aan te danken heb.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , , ,

Ga toch samenwerken

Geplaatst op 22 januari, 2014 

In de gemeente Oosterhout waar ik woon wordt tijdens raadsvergaderingen flink getwitterd.

Nu hoop ik dat wat er getwitterd wordt niet representatief is voor wat er tijdens zo’n raadsvergadering gebeurt. Als dat wel zo mocht zijn, dan is dit wat ik erover wil zeggen:

In een beetje bedrijf kom je met dergelijk elkaar-in-de-haren-vliegen-gedrag niet weg. Doe daar keer op keer tijdens vergaderingen wat zich tijdens raadsvergaderingen afspeelt en je hebt toch echt een flink probleem. Dan mag je uitleggen hoe het met je motivatie zit en met je bereidheid om samen met je collega’s de schouders eronder te zetten. Dan mag je enige sturing verwachten om te komen tot gedragsverandering. Dan mag je als je volhardt in je gedrag uitkijken naar een andere job.

Ga toch samenwerken.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , , ,

Volgende pagina →