P-day 2012

Geplaatst op 31 oktober, 2012 

Afgelopen weekend was het weer P-day, het jaarlijkse weekendje ‘sterke verhalen vertellen’ met oude studievrienden, dit keer in Groningen.

Ik heb een hoofd barstensvol mooie herinneringen aan dat weekend maar een verhaal van Paul zette me het meest aan het denken.

Paul vertelde dat hem tijdens een teambuildingsessie werd gevraagd naar zijn allermooiste teamervaring. Dat bleek voor Paul uitgerekend onze samenwerking te zijn toen we lang geleden als bestuur van de studentenvereniging allerlei activiteiten organiseerden. Dat ging toen om grote verantwoordelijkheden en om veel geld maar vooral om veel plezier voor heel veel mensen.

Toen we daar middenin zaten had niemand van ons in de gaten dat het om een bijzondere samenwerking ging. Misschien hadden we het daar te druk voor want we werkten niet alleen hard aan het organiseren van de feesten, we waren we ook tijdens de feesten volop in touw en ook daarna nog om alles ’s nachts weer op te ruimen en schoon te maken. En dan de dag daarna weer gewoon college.

En dan denk ik: wat ontzettend jammer dat we toen niet beter in de gaten hadden hoe speciaal het was.

En dan denk ik ook: wat ontzettend fijn dat je te allen tijden met speciale dingen bezig kunt zijn, samen met speciale mensen, zonder dat je dat op het moment zelf in de gaten hebt. Dan hoef je op het moment zelf tenminste niet te twijfelen aan wat je doet want later komt het moment dat je zult zien dat het allemaal heel speciaal was. Erkenning en waardering hebben een eigen timing.

Lees ook: P-day

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , ,

Een prachtig moeilijk mens

Geplaatst op 28 september, 2012 

Hij was de eerste waarbij ik in de gaten kreeg dat waar ik me zo aan ergerde iets over mij vertelde. Ik had over spiegelen gelezen en hij was mijn eerste praktijktest.

Dankzij hem mocht ik ontdekken dat mijn irritatie, namelijk dat hij altijd gelijk wilde hebben, me iets liet zien over mijn eigen verlangen om gelijk te hebben. Na wat dieper graven ontdekte ik dat het me vooral ging om mijn behoefte te worden gehoord.

Hij was een charismatisch spreker en verteller en kon putten uit tientallen jaren ervaring. Hij combineerde humor met encyclopedische feitenkennis en was onvermoeibaar, ging maar door en door en door.

Voor hem wilde je graag een stapje extra zetten en als je even niet uitkeek deed je net als hem: over je eigen grenzen heen gaan. Je kon kiezen: boos op hem worden omdat hij zo veeleisend was of erkennen dat over je grenzen heen gaan iets is dat je jezelf aan doet.

Een andere uitdaging was om, ook al beschikte je niet over zijn ervaring en feitenkennis, toch je mond open te trekken, te laten horen hoe jij erover dacht. Niet met de bedoeling om gelijk te krijgen, maar om je eigen ruimte te claimen en om te worden gehoord, in eerste instantie door jezelf. De moed hebben om te zeggen: dit is wat ik ervan vind….  Ook al wist je dat hij met tien tegenargumenten kon komen.

Toen ik ontdekte dat wat ik zo moeilijk aan hem vond me eigenlijk hielp om me niet door hem te laten meeslepen maar om dicht bij mezelf te blijven, werd de omgang een stuk gemakkelijker en leuker.

In januari 2011 sprak ik hem voor het laatst tijdens een nieuwjaarsreceptie en begin dit jaar hadden we nog even e-mail contact. Vorige week is hij overleden Het bericht van zijn dood werd pas bekend gemaakt na de uitvaart. Gelegenheid om afscheid te nemen was er helaas niet. Hij wilde het zo.

Ik weet zeker dat iedereen die met hem heeft samengewerkt zich zal herinneren hoe hij was en talloze anekdotes kan vertellen over projectvergaderingen met hem want die waren bekend en berucht.

Hij was wat je kunt noemen een moeilijk mens. Maar het zijn juist deze moeilijke mensen die je vreselijk veel leren over jezelf, over je grenzen, over waar jij voor staat, over jouw pijn- en krachtpunten. Hij was daarom vooral een prachtig mens.

Met zijn dood verliezen we een bijzonder kleurrijk mens. Bedankt P. voor alles wat ik van je heb geleerd.

Lees ook:

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , , ,

Authentiek en gelijkwaardig ondernemen

Geplaatst op 3 november, 2010 

Zaterdag was ik in Deventer en had daar een hele leuke tweetmeet met @Berdtvr .

We spraken onder andere over zakelijke relaties en over communicatie. Er bestaan allerlei modellen over verschillende typen mensen en hoe je die het beste kunt aanspreken op een manier die past bij hun persoonlijkheidstype. Die modellen zijn dankbaar gereedschap voor trainers en adviseurs die er hun boterham mee verdienen.

Op papier kunnen die modellen er veelbelovend uitzien maar om nou iemand aan de hand van een model in te delen in een hokje (bijvoorbeeld type ‘rood’) en dan de communicatie aan te passen aan hoe een type ‘rood’ volgens het model wil communiceren, dat gaat me echt te ver. Dan vermoord je de authenticiteit.

Waar hadden we het nog meer over? Oh ja, voorwaarden. Je kent ze vast wel: de inkoop- en verkoopvoorwaarden. Ik hou daar niet van en experimenteer graag met samenwerkingsvormen waarbij die beruchte kleine lettertjes niet nodig zijn. Soms lukt dat zoals het samenwerken met Theo Buijsrogge aan zijn boek ‘Succeskompas’. Soms lukt het ook niet zoals een uitgeverij die akkoord ging met samenwerken op basis van waardebepaling achteraf en bij nader inzien toch met een contract op de proppen kwam omdat de directeur het allemaal te riskant vond.

In zijn blogpost ‘Acts of Surrender 16: Past the Point of No Return’ zegt de schrijver Mark David Gerson :

‘I’ve let go many of the trappings of the outer world, including many aspects of the codependent, marginally abusive relationship I’ve had with creditors and official agencies. Because they hold the power of consequences over me, I have related to them from a place of fear-based self-preservation. Put another way, as I’ve mentioned here before, I’ve now declared myself sovereign — not above the law, but no longer under it.’

Hoe vaker ik deze woorden lees, hoe meer ze me raken.

Bewaard onder Citaten, Communicatie, Ondernemen | 2 Comments

Tags: , , ,

Kindermoord op de werkvloer

Geplaatst op 15 juli, 2010 

Vorige week in dierenpark ‘Apenheul’ een presentatie bijgewoond over apenstreken op de werkvloer. Het thema leek me wat flauw maar die oordelen vooraf maakten al snel plaats voor verwondering en soms ook verbijstering over hoe mensen op de werkvloer typisch apengedrag vertonen.

Van de verschillende soorten apengedrag was ik het meest onder de indruk van het verschijnsel kindermoord. Bij sommige apensoorten gebeurt het dat een mannetje de baby apen van een ander mannetje vermoordt om vervolgens zijn eigen nageslacht te produceren.

Tijdens de presentatie werd als werkvloer-voorbeeld gegeven het opleggen van een huisstijl na een  overname. Of een nieuwe afdelingsmanager die het wekelijkse afdelingsoverleg niet meer op maandag maar op dinsdag wil. De oude huisstijl en het oude afdelingsoverleg moeten worden ‘vermoord’ om plaats te maken voor de inbreng van de nieuwe eigenaar of nieuwe afdelingsmanager.

Op zich lijkt dit vrij onschuldig gedrag en vanuit het bedrijfskundig perspectief heel normaal (normaal in de zin van gangbaar). Volgens de apendeskundigen in Apenheul is het niet nodig er oordelen over te hebben maar zijn er allerlei situaties op de werkvloer te herkennen als de apenstreek ‘kindermoord’.

Als je er over gaat nadenken wordt het nog interessanter.

Stel je bedrijf X voor met een vaste leverancier A voor het leveren en onderhouden van bepaalde machines. Op een dag komt er bij bedrijf X een nieuwe inkoper werken. Deze neemt als eerste leverancier A onder de loep en gaat na stevig onderhandelen in zee met leverancier B. Herken je de kindermoord?

Het verhaal gaat verder. Leverancier B mag nieuwe machines leveren en wil ook de door leverancier A geleverde machines onderhouden. Maar die moeten dan wel geleidelijk aan vervangen worden door machines van leverancier B. De machines van leverancier A worden eruit gewerkt en machines van leverancier B komen ervoor in de plaats. Herken je de kindermoord?

Vanuit het perspectief van zaken doen is wat de nieuwe inkoper doet en wat leverancier B doet heel normaal (normaal in de zin van gangbaar). Maar zo is het voor een aap die de kinderen van een andere aap vermoord ook heel normaal om dat te doen.

De Bonobo’s laten zien hoe het anders kan. Omdat bij de Bonobo’s iedereen nageslacht verwekt bij elkaar, is nooit duidelijk welk kind van wie is. Bij Bonobo’s komt dan ook geen kindermoord voor. Waarom zouden ze immers?

Stel je nou voor dat de machines van bedrijf A niet het exclusieve eigendom zijn van bedrijf A maar dat deze machines door open innovatie, een soort van open source samenwerking, tot stand zijn gekomen. Mensen over de hele wereld hebben samengewerkt aan de ontwikkeling van die machines. Van wie zijn die machines dan? Van iedereen. Misschien hebben zelfs mensen aan de machines van bedrijf A gewerkt die ook hebben meegewerkt aan de machines van bedrijf B. Misschien werken bedrijf A en B zelfs wel samen aan de ontwikkeling van machines. De noodzaak om de machines van bedrijf A op straat te zetten en machines van bedrijf B binnen te halen, zou veel kleiner zijn.

Als het om duurzaam ondernemen gaat, waar veel bedrijven de mond vol van hebben, dan kunnen we leren van de Bonobo’s. Bedrijven kunnen beter overal ‘kinderen verwekken’ in plaats van alleen binnen hun eigen bedrijfsmuren. Samenwerken heet dat.

Ik zeg niet dat het niet goed is om machines te vervangen. Soms is dat nodig. Maar wat ik wel zeg is dat door de apenstreek ‘kindermoord’ soms met het vuile badwater ook het kind wordt weggespoeld. Omwille van de poen. Omwille van het eigen nageslacht.

Wat bij de apen kindermoord wordt genoemd, heet bij ons economisch of commercieel handelen.  Spoel het vuile badwater weg en behoudt het kind door ervoor te zorgen dat alles van iedereen is.

Bewaard onder Mening, Ondernemen | 6 Comments

Tags: , ,

← Vorige pagina