Een prachtig moeilijk mens

Geplaatst op 28 september, 2012 

Hij was de eerste waarbij ik in de gaten kreeg dat waar ik me zo aan ergerde iets over mij vertelde. Ik had over spiegelen gelezen en hij was mijn eerste praktijktest.

Dankzij hem mocht ik ontdekken dat mijn irritatie, namelijk dat hij altijd gelijk wilde hebben, me iets liet zien over mijn eigen verlangen om gelijk te hebben. Na wat dieper graven ontdekte ik dat het me vooral ging om mijn behoefte te worden gehoord.

Hij was een charismatisch spreker en verteller en kon putten uit tientallen jaren ervaring. Hij combineerde humor met encyclopedische feitenkennis en was onvermoeibaar, ging maar door en door en door.

Voor hem wilde je graag een stapje extra zetten en als je even niet uitkeek deed je net als hem: over je eigen grenzen heen gaan. Je kon kiezen: boos op hem worden omdat hij zo veeleisend was of erkennen dat over je grenzen heen gaan iets is dat je jezelf aan doet.

Een andere uitdaging was om, ook al beschikte je niet over zijn ervaring en feitenkennis, toch je mond open te trekken, te laten horen hoe jij erover dacht. Niet met de bedoeling om gelijk te krijgen, maar om je eigen ruimte te claimen en om te worden gehoord, in eerste instantie door jezelf. De moed hebben om te zeggen: dit is wat ik ervan vind….  Ook al wist je dat hij met tien tegenargumenten kon komen.

Toen ik ontdekte dat wat ik zo moeilijk aan hem vond me eigenlijk hielp om me niet door hem te laten meeslepen maar om dicht bij mezelf te blijven, werd de omgang een stuk gemakkelijker en leuker.

In januari 2011 sprak ik hem voor het laatst tijdens een nieuwjaarsreceptie en begin dit jaar hadden we nog even e-mail contact. Vorige week is hij overleden Het bericht van zijn dood werd pas bekend gemaakt na de uitvaart. Gelegenheid om afscheid te nemen was er helaas niet. Hij wilde het zo.

Ik weet zeker dat iedereen die met hem heeft samengewerkt zich zal herinneren hoe hij was en talloze anekdotes kan vertellen over projectvergaderingen met hem want die waren bekend en berucht.

Hij was wat je kunt noemen een moeilijk mens. Maar het zijn juist deze moeilijke mensen die je vreselijk veel leren over jezelf, over je grenzen, over waar jij voor staat, over jouw pijn- en krachtpunten. Hij was daarom vooral een prachtig mens.

Met zijn dood verliezen we een bijzonder kleurrijk mens. Bedankt P. voor alles wat ik van je heb geleerd.

Lees ook:

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , , ,

Extreem gedrag

Geplaatst op 10 maart, 2011 

Ik heb wat filosofietjes over wat we extreem gedrag noemen:

1. Als het over ons eigen gedrag gaat, zijn de extremen de routekaart naar harmonie en balans. Harmonie en balans vinden we vaak door eerst een paar keer ‘heen en weer te stuiteren’ tussen de uitersten waarbij gaandeweg het proces de afstand tussen de uitersten steeds kleiner wordt.

2. Als het over het gedrag van een ander gaat, zijn de extremen spiegels die ons willen helpen iets in onszelf helder te krijgen. Door het extreme karakter van het gedrag kan het ons niet ontgaan en wordt de spiegel op een presenteerblaadje voor ons neergezet. We hoeven er alleen maar in te kijken.

Een citaat dat ik eerder aanhaalde in ‘Een emotionele wond als bron van kracht‘:

‘For many of our defects, all we’ve done is cross a line.  Take a few steps backwards, or redirect the energy and it becomes an asset.’

Melody Beattie

Bewaard onder Citaten, Mening | 2 Comments

Tags: , , ,

Ben jij Herman Brusselmans

Geplaatst op 28 december, 2010 

Op Twitter gebruik ik een lijst ‘Inspiratie’ om een aantal ‘inspirerende zwaargewichten’ te volgen zoals Paulo Coelho, Eckhart Tolle en Byron Katie. Ook Deepak Chopra volg ik via deze lijst en het valt me al een tijdje op dat zijn tweets zo serieus zijn, steeds weer die ‘stichtelijke’ boodschap. Het valt me niet alleen op, ik zit me er ook aan te ergeren.

Als je mijn blogs al wat langer leest, dan weet je waarschijnlijk al wat er nu gaat komen: mijn ergernis heeft niets met Deepak Chopra te maken of met zijn tweets maar met mijn wens om zelf ook zo af en toe eens wat minder serieus voor de dag te komen.

En daarvoor geef ik mezelf nu meteen toestemming. Wat ik nu ga schrijven gaat dus totaal nergens over.

Tweede kerstdag sta ik in de kroeg en zie dat er een man op me afkomt. ‘Mag ik je wat vragen?’ Beetje rare vraag om te vragen of je wat mag vragen maar vooruit, het is kerst dus waarom niet. Dus ik zeg: ‘natuurlijk’ . Ook een raar antwoord want zo natuurlijk is dat niet. ‘Ben jij Herman Brusselmans?’ Mijn god zeg, de man is nuchter en mijn oren doen het prima dus de vraag is echt of ik Herman Brusselmans ben.

Het is het begin van een heel leuk gesprek. Even later vraagt de man één van zijn vrienden om assistentie: ‘vind je niet dat hij op Herman Brusselmans lijkt?’ De vriend kijkt me aan en zegt: ‘Ja maar dan wel met een kleurspoeling’.

Bewaard onder Persoonlijk | 11 Comments

Tags: ,

De motor als spiegel

Geplaatst op 31 juli, 2010 

Ik heb twee spiegels op mijn motor waarin ik het verkeer achter me kan zien. Tijdens de motorvakantie ontdekte ik dat mijn hele motor eigenlijk één grote spiegel is waarin ik vooral mijzelf kan zien.

Tijdens het toeren had ik regelmatig de angst dat er iets met mijn motor zou gebeuren. Dat mijn motor het ineens niet meer doet en ik ergens in the middle of nowhere kom te staan.

Mijn motor is prima onderhouden en verkeert in topconditie en toch regelmatig die vrees voor technische problemen onderweg. Doet ie het wel en blijft ie het wel doen? Met die gedachten  ging ik ’s morgens op weg naar waar mijn intuïtie me die dag zou brengen. En elke middag of avond kwam ik weer helemaal veilig en voldaan terug op de camping zonder ook maar één technisch probleempje.

Tijdens één van mijn tochten had ik het door. Mijn angst heeft niets met mijn motor te maken, mijn motor is alleen maar een spiegel waarin ik mijzelf weerspiegeld zie. Het gaat er niet om of mijn motor het doet en of hij het blijft doen, het gaat erom dat ik op mezelf kan vertrouwen. Ook al kom ik inderdaad in the middle of nowhere met problemen te staan, dat ik hulp kan vinden en dat ik met of desnoods zonder motor weer veilig thuis kom.

Al die angst of ik mijn motor wel kan vertrouwen gaat uiteindelijk over het vertrouwen in mijzelf. Het is veel gemakkelijker en minder pijnlijk dat lekker op een motor te projecteren maar eenmaal mezelf in de spiegel gezien, is er geen ontkennen meer aan.

Mijn motor is altijd en overal een fantastische reisgenoot geweest. Sterk, wendbaar en betrouwbaar. Ook dat is projectie 🙂

Bewaard onder Persoonlijk | 12 Comments

Tags: , ,