Hoe neem jij jezelf het liefst te pakken?

Geplaatst op 31 januari, 2013 

Als je het eenmaal weet, niet weten in de zin van er alleen maar een gedachte over hebben (al kan dat al erg fijn zijn) maar weten in de zin van zien, ervaren, voelen en beleven, al  is het maar voor een seconde, dan kun je niet eens meer over anderen oordelen.

Als je eenmaal weet dat alles met elkaar verbonden is, dan kun je niet meer oordelen over je vijanden maar ze alleen maar het beste toewensen. Dat wil zeggen: die oordelen zijn er nog wel maar ze verliezen snel hun kracht, de wrok erachter smelt langzaam weg. En als zo’n oordeel dan ineens toch opduikt, dan is het een uitnodiging je vijand nog eens extra het allerbeste toe te wensen.

Met oordelen over je vijand heb je alleen jezelf maar te pakken en met je vijand het allerbeste toewensen ook.  Dus hoe neem jij jezelf het liefst te pakken?

Deze blogpost is geïnspireerd door ‘Download it…‘ van Petra Maartense. Dat filmpje met Marianne Williamson over ‘The Law of Devine Compensation’ …. echt even kijken en laten inwerken.

Bewaard onder spiritualiteit | 3 Comments

Tags: , , , , ,

Om te vergeven moet er iets kunnen sterven

Geplaatst op 9 mei, 2011 

Ik ben een groot fan van het werk van Brene Brown op het gebied van schaamte en kwetsbaarheid (soms zou ik ook willen dat ik haar werk nooit had gevonden want het is confronterend materiaal maar dat is een ander verhaal). Van het begrip ‘vergeven’ ben ik een minder groot fan omdat het een ‘kerkelijke lading’ draagt en omdat het een vorm van oordelen impliceert.

In één van haar interviews vertelt Brene Brown wat een deken van de kerk die zij bezoekt, haar heeft verteld over vergeving:

In order for forgiveness to really happen, something has to die. (….) Whether it is your expectations of a person, there has to be a death for forgiveness to happen.

Brene Brown vraagt zich af waarom vergeving in onze cultuur zo moeilijk is en zegt hierover:

Because there is two affects or emotions in my research that I found that people fear the most and it is shame and grief. And so, if something has to die in order for forgiveness to happen, and people are deathly afraid to feel grief,  then we won’t forgive anybody (….)

Ik ben dan ook wat sceptisch als ik mensen nogal gemakkelijk hoor praten over vergeving.

Lees ook:

Bewaard onder Citaten | Reageer

Tags: , ,

Vergeven

Geplaatst op 30 april, 2009 

In het Happinez magazine nummer 3 – 2009 staat een interview met regisseur en auteur Kay Polak. Hij zegt in dat interview:

‘De kerk heeft de zonden uitgevonden om vergiffenis uit te kunnen delen. Maar God vergeeft niets, omdat hij niet oordeelt.’

Dit citaat sluit mooi aan bij wat ik eerder schreef in ‘Vergeven, mededogen en loslaten‘. Als je niet oordeelt hoef je ook niks te vergeven.  En als je vergeeft dan oordeel je.

Bewaard onder Citaten | Reageer

Tags: ,

Vergeven en vergeten, of niet?

Geplaatst op 13 april, 2009 

Op de blog van Paulo Coelho las ik een stukje dat een mooie aanvulling is op wat ik eerder schreef in ‘Vergeven, mededogen en loslaten‘

In zijn artikeltje ‘Forgiving and forgetting‘ schrijft hij:

‘People who tend to be seen as good – usually forgive and forget. But I don’t think that this is a question of being good or evil – I think the point is about being just. So maybe the tendency to forgive and forget those that have hurt us is not necessarily a good thing. Because if we don’t do anything to people that hurt us – they will probably continue on hurting others.’

Als er pijn is, verdriet of  boosheid, mede als gevolg van het gedrag van een ander, dan denk ik dat het nuttig kan zijn de ander te confronteren met de consequenties van zijn/haar gedrag. En ik denk ook dat dit kan bijdragen aan het leer- en groepiroces van alle betrokkenen.

Het model van geweldloze communicatie kan hierbij waardevol zijn omdat het helpt om datgene wat er is gebeurd respectvol te communiceren en zonder oordelen. Sommige mensen denken dat het toepassen van het model van gewelldoze communicatie maar soft is. Niets is minder waar want het legt consequenties en verantwoordelijkheden precies daar waar ze thuishoren en dit kan als zeer confronterend worden ervaren.

De de ander confronteren met de consequenties van wat hij/zij heeft gedaan kan ook helpen een stapje verder te zetten in het accepteren van wat er is gebeurd en in het loslaten ervan.

.

Bewaard onder Citaten, Communicatie | 2 Comments

Tags: , ,

Vergeven, mededogen en loslaten

Geplaatst op 23 maart, 2009 

Ik sprak laatst iemand over vergeven, mededogen en loslaten. Er was wat verwarring: wat is nou eigenlijk wat?

Vergeven is voor mij een ‘kerk-woord’ en alleen daarom al beladen met oordelen. Je vraagt God om vergeving voor je zonden en dan maar hopen (veel bidden) dat God die dag een goed humeur heeft en er de humor wel van inziet dat je iets vraagt wat je zelf ook niet helemaal snapt. Maar dat terzijde.

In het woord vergeven klinkt voor mij een oordeel door. Als ik iemand vergeef dan zeg ik daarmee impliciet dat die ander een ‘zonde’ heeft begaan, een ‘fout’ heeft gemaakt. Vergeven is dan eigenlijk een vorm van oordelen. Vergeven heeft voor mij ook iets definitiefs. Door iemand te vergeven ontneem ik mijzelf de ruimte om daarna nog mijn pijn en verdriet te voelen die het gevolg zijn van het gedrag van de ander. Immers, ik heb die ander toch vergeven? Dan moet het toch klaar zijn? Voor mij werkt dit niet.

Ik heb meer iets met mededogen. Mededogen naar een ander en mededogen naar mezelf. Mededogen is iets van het moment, het moment waarop mijn gevoelens aangeven dat ik mededogen nodig heb. En die behoefte kan er telkens opnieuw zijn. Door steeds vanuit mededogen naar pijn en verdriet te kijken heel ik het steeds een stukje. Zo vaak en zo lang als nodig. Meer een proces dus. En het werkt ook de andere kant op, naar een ander toe.

Door vanuit mededogen te communiceren, met mezelf en/of met een ander, tap ik letterlijk en figuurlijk uit een ander vaatje dan wanneer ik vergeef.

En loslaten dan? Misschien is loslaten wel wat er gebeurt door steeds weer vanuit mededogen naar pijn en verdriet te kijken. De pijn en verdriet lossen steeds een stukje verder op, ik laat er steeds een stukje van los. Net zo lang als nodig.

Bewaard onder Communicatie, Mening | 6 Comments

Tags: , , ,