Een succesverhaal volgens de Twittertraditie

Geplaatst op 26 april, 2012 

Ik werd vanochtend wakker en voelde meteen dat dit een fantastische dag zou worden. De eerste klanten stonden al voor de deur maar die moesten eerst maar even wachten.

Tijdens het ontbijt voicemail en social media checken. Allemaal berichtjes van mensen die me nodig hebben. Ik kan ze helaas niet allemaal helpen maar ze kunnen natuurlijk mijn boek kopen dat al een bestseller is. Ik heb nog wat kramp in mijn hand van die signeersessie gisteren.

Mensen moeten niet denken dat het succes me is komen aanwaaien. Maar na een heel moeilijk eerste levensjaar wist ik gewoon dat het leven is wat je er zelf van maakt, dat alles je eigen keuze is. Dus ja, toen ben ik maar eigen keuzes gaan maken. Later bleek ik hoog begaafd en hoog sensitief te zijn maar dat wist ik eigenlijk al lang. Ik was altijd al bijzonder.

Alles wat ik aanraak verandert in goud en dat kun jij ook. Kwestie van kiezen. Je kiest goud of je kiest stront en als je stront kiest moet je er niet raar van opkijken dat je geen goud krijgt. Zo simpel is het. In snap al die mensen met hun problemen niet. Kies gewoon anders denk ik dan.

Ik heb het succes als het ware aan mijn kont hangen. Andere mensen hebben het daar wel eens moeilijk mee als ze zichzelf met mij vergelijken. Doe dat nou niet, je wordt er alleen maar ongelukkig van. Als ik dat zou doen, als ik me zou vergelijken met anderen, dan zou ik naast mijn schoenen gaan lopen en zou ik echt een onaangenaam mens worden. Dus dat doe ik maar beter niet.

Van de andere kant: ik steek mijn succes ook niet onder stoelen of banken. Het mag allemaal gezien worden. Bij de meeste mensen is niet alles goud wat er blinkt  maar bij mij wel, het is allemaal echt. En authentiek natuurlijk, dat zou ik bijna nog vergeten.

Zo, en dan nu die klanten afhandelen. Zullen wel weer van die probleemgevallen zijn. Eigen schuld dikke bult, moeten ze maar andere keuzes maken. Dat zeg ik ze dan ook en krijgen ze een uurtje later mijn factuur per e-mail. Kunnen ze meteen zien hoe succes eruit ziet.

Deze blog is geïnspireerd door iemand die over zichzelf zat te oordelen omdat ze zich zat te vergelijken met mensen die via Twitter alleen maar successen delen.

Lees ook: reacties op een mislukking

Bewaard onder Verhaaltjes | 9 Comments

Tags:

Vallen en weer opstaan is wat ons tot mensen maakt

Geplaatst op 10 oktober, 2011 

Afgelopen vrijdag waren Karin Ramaker, Marco Raaphorst, Katja Linders, Marieke Sweens, Heide Goris en ik te gast bij Seat2Meet in Utrecht om te praten over ‘Opkrabbelen – nadat je op je bek bent gegaan’, het boek van Karin dat in November verschijnt.

Ongeveer een half jaar geleden vroeg Karin wie er zin had om mee te schrijven aan haar boek. Katja, Marieke, Heide, ik en nog twee andere meeschrijvers die er vrijdag helaas niet bij konden zijn, besloten mee te doen. Regelmatig stuurde Karin ons een aantal vragen toe (heb ik je al eens verteld dat Karin hele prikkelende vragen kan stellen? Nee? Nou, dat kan ze!) die wij dan beantwoordden als materiaal voor haar boek.

Vrijdag kwamen we samen voor een gesprek over op je bek gaan en weer opkrabbelen, een gesprek dat door Marco tot een video wordt verbouwd en die later via Karin’s blog wordt gepubliceerd.

Falen en op je bek gaan lijkt nog steeds in de taboehoek te zitten. Het glas is toch halfvol en dan praat je toch over de dingen die goed gaan, over de successen en niet over het halflege glas, de dingen die niet goed gaan of, erger nog, waar je zwaar faalt? Nee dus.

Marco gaf een treffend voorbeeld:

Als je op een verjaardag vertelt dat je zo’n leuke vakantie hebt gehad en goed weer hebt gehad en zo, dan luistert er geen hond. Maar als je begint met dat je koffers zijn kwijtgeraakt, het hotel zwaar waardeloos was en het eten een ramp, dan hangt iedereen aan je lippen.

Hoe komt dat? Op weg naar huis bedacht ik me dat verhalen over falen en mislukken, verhalen over op je bek gaan en weer opkrabbelen, het meest menselijke in ons naar boven halen: empathie.

Vallen en weer opstaan is wat ons tot mensen maakt, is waar iedereen zich in kan herkennen. Mits wel het val- en faalgedeelte van het verhaal wordt gedeeld en niet alleen het opsta- en succesgedeelte.

Bewaard onder Boeken, Mening | 2 Comments

Tags: , , , , , ,

Kweek eerst wortels

Geplaatst op 9 september, 2011 

‘Zonder al te veel interesse las ik een artikel over Chinese bamboe. Is het zaadje in de grond gestopt, dan is er ongeveer vijf jaar niets te zien behalve een minuscule loot. Alle groei voltrekt zich ondergronds: er vormt zich een complexe wortelstructuur, zowel verticaal als horizontaal. Aan het eind van het vijfde jaar loopt het Chinees bamboe in ijltempo uit, tot het een hoogte heeft bereikt van vijfentwintig meter. ‘  

Paulo Coelho in zijn nieuwste boek ‘Aleph’

Al op de eerste bladzijden was ik flink geraakt door dit nieuwe boek. Zo herkenbaar, die spirituele impasse, alsof niks meer werkt, vol twijfels zitten.

Het versterkt mijn pleidooi om niet alleen successen te delen maar zeker ook de worstelingen. Ik heb soms meer steun aan het geworstel van een ander dan aan een succesverhaal. Of laat het geworstel dan in ieder geval deel uit maken van het succesverhaal.

Bewaard onder Boeken, Citaten | 8 Comments

Tags: , ,

Reacties op een mislukking

Geplaatst op 29 augustus, 2011 

Er worden via Twitter, en niet alleen via Twitter maar ook via andere social media kanalen, veel meer succesverhalen gedeeld dan verhalen over mislukkingen.  Betekent dit dat er veel meer successen zijn dan mislukkingen? Ik denk het niet. Ik denk dat elke succes tot stand komt door één of meerdere grotere en kleinere mislukkingen.

Soms voelt het vervreemdend om al die succesverhalen te lezen, vooral als ik op dat moment zelf met een mislukking te maken heb, als de dingen niet gaan zoals ik graag wil en het doel dat ik voor ogen heb mijlenver weg lijkt, misschien zelfs onhaalbaar. De beleving van de mislukking kan daardoor groter lijken dan deze in werkelijkheid is.

Vorige week schreef ik over één van mijn mislukkingen: project dankbaarheid. Op zich was het niet eens zo’n grote mislukking, wel eentje waar ik graag over wilde bloggen omdat ik eerder ook al over project dankbaarheid had geblogd toen ik er net mee was begonnen en toen ik er een paar weken mee bezig was.

Wat ik interessant vond aan de mislukking van project dankbaarheid waren de reacties die ik kreeg.

Als je successen deelt, wat zijn dan de reacties die je krijgt? Precies, je krijgt felicitaties, gelukswensen en hoera bravo te horen. Maar wat als je een mislukking deelt? De meeste reacties die ik op mijn mislukking kreeg waren:

Stel dat project dankbaarheid een groot succes was geweest en ik had daarover geblogd en getwitterd, zou ik dan ook analyses, oordelen, adviezen en suggesties hebben ontvangen? Ik denk het niet. Op verhalen over mislukkingen wordt heel anders gereageerd dan op verhalen over successen. Misschien speelt dit en rol bij waarom mensen liever successen delen dan mislukkingen.

Aanvankelijk had ik een oordeel over de reacties die ik kreeg op mijn mislukking. Dus wat zegt mijn oordeel over de onderliggende behoefte? Had ik behoefte aan mededogen voor mijn mislukking? Nee, niet echt.  Zo’n big deal was die mislukking nou ook weer niet. Ik denk dat ik vooral behoefte had aan erkenning, erkenning voor het feit dat ik met iets nieuws had geëxperimenteerd en me kwetsbaar heb opgesteld door erover te bloggen en te twitteren.

Waarom kreeg ik die erkenning dan niet? Ik herinner me de volgende quote uit één van mijn trainingen Geweldloze Communicatie:

Als je niet vraagt om wat je nodig hebt, krijg je wat er overblijft en dat is zelden wat je hebben wilt.

Vraag beantwoord.

Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk | 15 Comments

Tags: , , ,

De genialiteit van een absurd idee uitvoeren

Geplaatst op 27 december, 2010 

Seth Godin heeft het in zijn boek ‘Linchpin’ over het reptielenbrein. In mijn woorden is het reptielenbrein een fabriek binnenin ons brein die zich voedt met wat het zelf produceert: ANGST. Een soort perpetuum mobile dus.

Een film die me aan het reptielenbrein deed denken is ‘Be Kind Rewind’. Ik zag deze film een paar weken geleden en was onder de indruk van het verhaal dat deze film vertelt, van waar twee mensen toe in staat zijn als ze geen last hebben van, of niet luisteren naar, hun reptielenbrein.

Lees voor de details van deze film het artikel op Wikipedia en/of bekijk de trailer:

Wat me raakte is de oplossing die de hoofdspersonen Mike en Jerry niet alleen bedenken maar ook uitvoeren als ze ontdekken dat alle videobanden in de videotheek waar Mike tijdelijk het beheer over heeft, zijn gewist. Ze besluiten om samen de gewiste films na te spelen en op te nemen en deze in de videotheek ter verhuur aan te bieden.

De oplossing is absurd. Absurd is wat een reptielenbrein van hun idee zou zeggen.

Ze noemen hun zelfgemaakte films sweded versies en het duurt niet lang of de klanten staan in de rij om een sweded film te huren.

De oplossing is geniaal. Beter gezegd: wat geniaal is, is dat ze hun absurde idee uitvoeren, ze doen het gewoon.

Als het reptielenbrein iets absurd vindt, onhaalbaar, onrealistisch of onmogelijk, dan heb je misschien jouw succesversie van de sweded films te pakken.

Ik schrijf deze vorige zin in de ‘je-vorm’ maar heb het natuurlijk vooral tegen mezelf 🙂

Bewaard onder Films | 6 Comments

Tags: , , , ,

Het volgende boek: Succeskompas

Geplaatst op 4 mei, 2010 

Het volgende boek dat klaar ligt om te lezen is eigenlijk meteen al een goede bekende: Succeskompas van Theo Buijsrogge.

Het is geen toeval dat ik Succeskompas voor me heb liggen, net nu ik Linchpin uit heb van Seth Godin. Daar waar Seth Godin schrijft dat een Linchpin iemand is die zelf zijn eigen kaart maakt en zijn eigen route uitstippelt om een artiest te zijn, een kunstenaar, om emotioneel werk te doen, om geschenken en kunst te geven en om een verschil te maken in deze wereld, schrijft Theo Buijsrogge in Succeskompas over richting geven aan je leven en werk, over leven en werken vanuit je essentie.

Succeskompas geeft je geen kant en klare routekaart in handen maar wel een overvloed aan gereedschappen en hulpmiddelen om er zelf eentje te ontwikkelen: een routekaart om te leven en werken vanuit je essentie. En als je leeft en werkt vanuit je essentie ben je naar mijn idee ook een Linchpin en leef je, zoals Paulo Coelho het in zijn boek ‘De Alchemist’ noemt, je persoonlijke legende. En zo vallen een aantal van mijn favoriete boeken samen.

Theo Buijsrogge heeft bij het schrijven van Succekompas  een enorme hoeveelheid kennis, inzichten, theorieën en methodieken op het gebied van spiritualiteit bij elkaar gebracht en daar als het ware de essentie van de essentie uit geperst om je van daaruit te helpen bij het opstellen van je persoonlijke Succeskompas of het Succeskompas van je organisatie.

Om je een indruk te geven van de hoeveelheid aan onderwerpen hier enkele voorbeelden: de essentie van het universum en de mens, leven vanuit je essentie, meditatie, yoga, affirmaties, visualisaties, geweldloze communicatie, The Work van Byron Katie, synchroniciteit, spiegelen, Spiral Dynamics en het Michaelsysteem. Met aan het slot natuurlijk het ontwikkelen van het Succeskompas.

Ik heb Theo Buijsrogge leren kennen via het Spiritueel OndernemersNetwerk waar Theo de oprichter van is. Vorig jaar hebben we flink wat uurtjes samen gewerkt aan het doornemen van zijn manuscript, het discussiëren over de verschillende onderwerpen en het polijsten van de tekst. Ik kende het boek tot voor kort alleen als Word-document en om het dan ineens in boekvorm in handen te hebben is een mooie ervaring.

Het is namelijk ook een mooi boek geworden. Wat dat betreft wil ik graag uitgeverij Quist erkenning geven. De uitgeverij wereld is onder invloed van het Internet behoorlijk aan het veranderen. Maar waar een uitgeverij echt puntgaaf werk levert, en waar ik als boekenlezer graag voor betaal, is het transformeren van een manuscript tot een mooi vormgegeven en opgemaakt boek.

Theo Buijsrogge geeft ook lezingen en workshops over het Succeskompas. Wil je daar meer over weten, check dan de website www.succeskompas.nl

Bewaard onder Boeken, spiritualiteit | 3 Comments

Tags: , , ,

Etiketten plakken

Geplaatst op 11 december, 2009 

Stel dat we elkaar ergens ontmoeten en ik stel me voor als ondernemer, welke vragen roept dat dan op, welke etiketten plak je me dan op? En als ik me voorstel als schrijver, welke vragen roept dat dan op en welke etiketten? En als ik me voorstel als gitarist?

Afhankelijk van hoe ik mezelf voorstel, roept het meteen vragen op en plak je me bepaalde etiketten op. Dat is heel normaal, andersom doe ik dat ook. Bij een ondernemer horen andere etiketten dan bij een schrijver en bij een gitarist  horen weer andere etiketten. Sommige van die etiketten kan ik terughoren aan de hand van de vragen die je me zou stellen. Vragen zijn soms bedoeld om de etiketten in het hoofd af te vinken en te verhelderen zodat het plaatje weer klopt.

Steve Pavlina schreef in zijn prachtige blogpost ‘Intimacy Abundance and Label-Free Relationships’ het volgende:

Labels can be useful tools at times, such as for the purposes of communication, but they can easily be abused. If a label unduly restricts your freedom of choice, you’re giving too much power away, and you’re crossing the border from conscious living to unconscious living.

Etiketten waar ik hier over wil reflecteren, zijn die van de ondernemer.

Wat is een ondernemer? Een ondernemer heeft een bedrijf, heeft een visie en een missie van waaruit hij/zij onderneemt, heeft ook producten en/of diensten, heeft klanten, doet aan marketing en verdient geld. Die hoeveelheid geld moet elk jaar toenemen want dat noemt een ondernemer gezond.

Die etiketten zijn voor andere ondernemers weer handige aanknopingspunten want zij bieden producten en diensten aan om die etiketten in te vullen, om ondernemers aan klanten te helpen, om ze te helpen hun visie en missie helder te maken, of om te helpen met de marketing van de producten en diensten. Als je de aanbieders van deze ondersteunende producten en diensten mag geloven, heb je als ondernemer deze dingen allemaal nodig, heb je visie, missie, producten, diensten, klanten en marketing nodig om succesvol te kunnen zijn.

Succesvol zijn betekent voor een ondernemer gewoonlijk kassa, geld verdienen.  Succes is ook een etiket. Succesvol zijn betekent voor een ondernemer iets anders dan voor een schrijver en voor een gitarist betekent het weer wat anders.

Ben je ondernemer en werkt het bovenstaande voor je? Prima, houden zo. Voor mij werkt het niet. Hoe ik ook mijn best doe de etiketten in te vullen die ik verbind aan ‘ondernemer’, het lukt me niet op een manier waar ik blij van wordt.

Dat wil niet zeggen dat ik mezelf niet als ondernemer wil zien, integendeel. Voor de belastingdienst en de Kamer van Koophandel ben ik een ondernemer, een juridische term waar deze instanties mee werken om de radertjes van hun organisaties te laten draaien. Voor de belastingdienst bijvoorbeeld is het belangrijk te weten of je ondernemer bent of particulier want daar gelden andere regeltjes voor.

If a label unduly restricts your freedom of choice, you’re giving too much power away….

Dus geef ik mijn etiketten te veel macht. Wat kan ik doen?

Via Stan Lenssen leerde ik het begrip ‘Vrije werker’ kennen.

Nou is vrije werker natuurlijk ook weer een etiket maar eentje waarmee ik blanco kan beginnen omdat ik er geen voorgeschiedenis mee heb. Ik kan het helemaal zelf invullen en weer veranderen (daar ben je tenslotte vrij voor). De mate van vrijheid is voor de vrije werker de maat voor het succes. En vanuit die perceptie ben ik succesvoller dan ooit te voren.

Ik zat net nog een formulier in te vullen voor de voorschool van mijn dochter en moest daar mijn beroep invullen. Ik speelde even met de gedachte ‘vrije werker’ in te vullen, of goudzoeker of schatgraver.

Lees ook:

Bewaard onder Ondernemen, Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , ,

Je eigen spelregels voor succes

Geplaatst op 30 november, 2009 

Zaterdagmiddag: je stapt het voetbalveld op voor een gezellig potje voetbal. Het is zo’n wedstrijd dat alles lukt en anderhalf uur voetballen en een kwartier pauze later, stap je met een mooie overwinning het veld af. Maar ondanks dat je lekker hebt gevoetbald, een mooi doelpunt maakte en nog een beslissende voorzet gaf, voel je je gefrustreerd. Waarom? Nou, omdat je geen hole in one hebt geslagen.

Maar een hole in one, dat heeft toch met golfsport te maken en niet met voetbal? Inderdaad. Als je het plezier van een mooi potje voetbal laat overschaduwen door het niet slaan van een hole in one, dan klinkt dat behoorlijk waanzinnig. Als het op sport aankomt, is het meteen duidelijk dat je het succes in de ene tak van sport niet laat beïnvloeden door de maatstaven van een andere sport. Maar hoe zit dat met succes in andere activiteiten dan sport?

Succes en succesvol zijn, is vaak gelinkt aan veel geld, een groot huis, een dure auto, macht, invloed, aanzien, beroemd zijn, VIP-feestjes, luxe vakanties en noem maar op. Maar deze invulling van succes is wel heel erg beperkt en als ik mijn werk en de dingen die ik doe er aan afmeet, dan ben ik net als die voetballer met z’n hole in one.

Iedereen heeft de vrijheid zelf te bepalen wat succes betekent. Je kunt meerdere definities van succes hebben, voor verschillende activiteiten een andere definitie. Als ik een blog schrijf en ik ga daar zo in op dat ik alles om me heen vergeet, dan noem ik dat succes. Als ik muziek maak en ik voel de klanken vibreren in mijn hele lichaam, dan noem ik dat succes. Als ik minder werk en daardoor meer tijd heb om samen te zijn met mijn partner en dochter, dan noem ik dat succes, ook al verdien ik minder geld.

Deze week las ik op Twitter het volgende citaat, verstuurd door  Coert Visser:

A joyful life is an individual creation that cannot be copied from a recipe.

M.Csikszentmihalyi

Onderdeel van deze ‘individual creation’ is naar mijn idee een persoonlijke definitie van succes, van wat het voor jou  betekent. Succes kun je alleen ervaren als je het eerst je eigen definitie hebt gegeven.

Lees ook:

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →