Gevoelens zijn echt maar niet noodzakelijk een feit
Geplaatst op 13 oktober, 2011
Wat eraan vooraf ging: Luisteren naar je gevoel met je verstand erbij
De gevoelens van spanning en weerstand voorafgaand aan de Tai Chi les, worden langzaam minder. Ze zijn er nog wel en twee weken geleden speelde ik nog met de gedachte om daadwerkelijk niet naar de les te gaan omdat ik me zo moe voelde. Ik wist ook dat ik me na een Tai Chi les meestal heel energiek voel dus het argument van vermoeidheid kon snel van tafel.
Ik heb de bron van die spanning en weerstand ontdekt of in ieder geval een deel ervan. Het blijkt een oude wiskundeleraar te zijn waar ik al eens eerder over blogde: Pinksteren en wiskunde
Ik was in die tijd een jaar of 13 en pas verhuisd en ging naar een nieuwe middelbare school. Ik had een achterstand bij wiskunde en de pech een leraar te treffen die er een handje van had om kinderen te vernederen en te beschamen. Niet echt een fijne voedingsbodem om met plezier naar school te gaan.
Niet meekunnen met de rest van de klas, geen idee hebben van wat die formules betekenen en een leraar waar je beter niks aan kan vragen als je niet totaal belachelijk gemaakt wilt worden, dat doet wat met je als je 13 jaar bent. De emotionele lading van spanning en weerstand, van angst om te falen en om te worden vernederd en beschaamd, laat zich vele jaren later alsnog voelen als ik naar een nieuwe Tai Chi groep ga en de vormen die ze beoefenen niet ken.
Dit keer ben ik een volwassene maar wel met mijn 13-jarige bij me die zich alles nog emotioneel herinnert en ben ik gezegend met een fantastische Tai Chi lerares. Alles is anders maar voelt hetzelfde als toen.
‘Gevoelens zijn echt, het is emotionele energie die zich manifesteert in ons lichaam, maar ze zijn niet noodzakelijk een feit.
Wat we voelen is onze ‘emotionele waarheid’ en hoeft niet noodzakelijk iets te maken te hebben met feiten of met de emotionele energie die Waarheid is met een hoofdletter ‘W’ – vooral als we reageren vanuit de leeftijd van ons innerlijke kind.’
Uit: Codependence – De Dans van Gewonde Zielen door Robert Burney
Bewaard onder Citaten, Persoonlijk
Tags: angst, gevoelens, gewonde zielen, herinneringen, Robert Burney, Tai Chi
Reacties
7 Reacties to “Gevoelens zijn echt maar niet noodzakelijk een feit”
Laat je reactie achter!
Had jij ook zo’n wiskundeleraar? Zat blijkbaar ingebakken in het vak… Toch… ook bij Tai Chi docenten heb je allerlei soorten en maten. Als je 13 bent kun je daar inderdaad nog niet veel mee. Maar nu kun je wel zelf bepalen wat jij ermee wilt. Doe dus wat je wilt! 😉
Het is mooi als je de oorzaak hebt gevonden. Bizar hoe een persoon je leven zo kan beinvloeden dat je er jaren later nog last van ondervind.
@Huub Ik kan nu inderdaad doen wat ik wil en daarvoor is het soms nodig door oude emoties te gaan en dat voelt uiteindelijk als bevrijding.
@Daan Uiteindelijk is het niet zozeer de persoon, al lijkt het daar wel op, maar de verhalen en emoties die ik aan de persoon heb gekoppeld. En dat heeft als voordeel dat ik het zelf kan veranderen.
Op dertien jarige leeftijd ben jezelf nog niet in staat om zaken los te koppelen, ben je juist heel erg bezig om emoties een plaats te geven, het is dan aan de leraar om daar rekening mee te houden, hij is wel degeen die je begeleid in je vorming.
Inderdaad @Daan, alleen kon die leraar dat niet. Misschien omdat hij zelf met allerlei emotionele verwondingen rondliep.
Ik denk dat gevoelens wel als feiten beschouwd kunnen worden, maar de gedachtes waarop ze gebaseerd zijn, bevatten vaak onjuiste interpretaties. En dat vermindert de waarde van het gevoel. M.i. zijn gevoelens altijd juist, maar niet altijd relevant en zijn gedachten altijd relevant, maar niet altijd juist.
@Rob Dank je wel voor je aanvulling. Wat Robert Burney naar mijn idee zegt is dat gevoelens soms niks te maken hebben met wat er in het hier en nu is.