Luisteren naar je gevoel met je verstand erbij

Geplaatst op 29 september, 2011 

Na de zomervakantie begon ik bij een nieuwe Tai Chi groep en een nieuwe lerares. De afgelopen jaren beoefende ik vooral de zwaard- en waaiervorm en deze nieuwe groep beoefent de Pekingvorm, een vorm waarvan ik alleen bepaalde bewegingen herken.

Het is alsof ik na jaren Tai Chi weer helemaal opnieuw begin en dat roept soms  gevoelens van spanning en weerstand bij me op. Gevoelens die weer allerlei gedachten lanceren om niet naar Tai Chi te gaan en die gedachten bouwen vervolgens een aardig verhaaltje op waardoor het zelfs aannemelijk lijkt om niet te gaan.

Niet gaan klinkt verleidelijk want dan ben ik ook meteen van die onaangenaam voelende spanning en weerstand verlost. Zou ik naar mijn gevoel luisteren, dan zou ik zomaar kunnen beslissen om niet te gaan. Maar is dat verstandig?

Kiezen vanuit je gevoel, het klinkt zo mooi. Maar om een keuze te maken is soms wel wat meer nodig. Behoeften bijvoorbeeld: vanuit welke behoeften kies je? Ook al roept de Tai Chi les bij mij gevoelens van spanning en weerstand op, toch ga ik naar de les vanuit mijn behoefte aan beweging en leren, vanuit mijn behoefte aan zorg voor mijn lichaam en geest. Die behoeften vervul ik door wel te gaan.

Het soms zo verguisde verstand is een handig gereedschap om te reflecteren en om de onderliggende behoeften helder te krijgen. En tijdens dat proces lossen ook die gevoelens van spanning en weerstand langzaam op om plaats te maken voor nieuwsgierigheid.

Tot nu toe ben ik steeds wel naar de les gegaan en heb me niet laten leiden door de gevoelens vooraf. Had ik dat wel gedaan, dan had ik mezelf gesaboteerd.

Lees ook: Verstand en gevoel

Bewaard onder Persoonlijk

Tags: , , , , ,

Reacties

9 Reacties to “Luisteren naar je gevoel met je verstand erbij”

  1. Lieke huijbregts on september 29th, 2011 21:38

    Zou zomaar eens een transparante overtuiging onder kunnen zitten. Gebaseerd op Oud gevoel dat je niet weer ervaren wil: en het verstand is ‘slim’, verzint zo een reden om niet te hoeven voelen! 
    Groet tot een volgende keer

  2. Peter de Kock on september 29th, 2011 21:54

    @Lieke: ik hou het op het reptielenbrein dat bij alle nieuwe en onbekende dingen wakker schrikt.

  3. Huub Koch on september 29th, 2011 21:40

    Toch is de Beijing Yang Stijl één van de mooiste vormen die ook nog het gemakkelijkst te leren is. Heb je dit filmpje wel eens gezien? http://goo.gl/7I0kE

  4. Peter de Kock on september 29th, 2011 21:56

    @Huub: Ik heb tot nu toe drie lessen gehad, die mevrouw in de video heel wat meer 🙂 Bedankt voor de link.

  5. Huub Koch on september 29th, 2011 21:58

    Ik heb er 25 jaar over gedaan om hem goed te leren, maar ach wat is tijd… 😉

  6. Peter de Kock on september 29th, 2011 22:32

    @Huub: dan praten we over 25 jaar minus drie weken weer verder 🙂

  7. Huub Koch on september 30th, 2011 07:52

    Over – de weg die het doel is – zeker! 😉

  8. Hanneke on oktober 1st, 2011 13:43

    Dat is zo latsig vind ik vaak!
    Ik worstel ook steeds met wel-niet gaan naar de sportschool bijv,(=therapie maar sporten klinkt leuker:-))Ik MOET gaan want het is zo goed voor mij, is het nu wel zo goed dan? Ik WIL niet, waarom wil ik dan niet? enz enz enz.

  9. Peter de Kock on oktober 1st, 2011 17:03

    @Hanneke: Precies, zo ervaar ik het ook wel eens. Voor mij werkt het zo dat die innerlijke stem die heel hard schreeuwt, meestal niet de stem is om naar te luisteren. Lastig blijft het soms wel.

Laat je reactie achter!