De economische crisis in de praktijk

Geplaatst op 3 oktober, 2013 

Het zijn van die winkeltjes waar we allemaal wel eens komen.  Niet vaak maar we vinden het wel handig dat ze er zijn die Bruna’s, Marskramers en DA drogisterijen bijvoorbeeld. En als ze om de hoek van de straat te vinden zijn, is dat helemaal handig. Je kent de mensen die er werken en je leert wat van hun bijzonderheden kennen en omgekeerd.

Tot zonder enige waarschuwing vooraf zo’n winkeltje ineens gesloten is. Gisteren kocht je er nog wat en vandaag is de boel dicht. Definitief.  Achter het raam hangt bedoeld als dankwoord een korte een afscheidsbrief.

‘De economische crisis in de praktijk‘, dat is wat er bovenaan de brief staat.

Het is verschrikkelijk je winkeltje te moeten sluiten. Voor een winkelier zijn zakelijk en persoonlijk leed als spaghetti slierten in elkaar verwikkeld, dan is er geen zakelijke kant en een persoonlijke kant. Er is maar één kant en dat is de pijnlijke kant.

Maar je kunt niet alles op het bordje van de economische crisis alleen leggen.

En dat zou ik graag in een kort betoog helder willen maken maar het lukt me niet. Het voelt als een trap na naar die winkelier die z’n leven nu zo drastisch veranderd ziet. Maar ik wilde het toch even zeggen: je kunt niet alles op het bordje van de economische crisis alleen leggen.

‘De economische crisis in de praktijk’, ik zal het maar interpreteren als pijnkreet en niet als analyse van wat precies de oorzaken zijn geweest.

Sterkte mannen.

Leestip: ‘Failliet ben je zomaar niet‘ van Edwin Mijnsbergen

Bewaard onder Mening, Ondernemen | Reageer

Tags: , ,

Redder zoekt werk

Geplaatst op 5 maart, 2013 

Door de crisis moet ook hij aan de bak om zijn klanten binnen te halen.

Jezus

Bewaard onder Fotobloggen | 6 Comments

Tags: , ,

De grootsheid van het kleine

Geplaatst op 5 januari, 2012 

Toen ik over mijn oud collega J schreef, had ik geen idee dat het zoveel reacties zou oproepen, reacties die mij aan het denken hebben gezet.

Toen J vroeger ’s morgens koffie zette en belangstellend vroeg hoe het weekend was geweest of hoe de zaken thuis gingen, deed hij dat niet met het idee dat iemand zich dat een leven lang zou blijven herinneren als een daad van menselijkheid, deed hij dat niet om het verschil te maken.

Kleine dingen bestaan eigenlijk niet. Gooi een klein steentje in een vijver en zie eens hoe ver de kringen zich voortplanten.

Als je wist dat al die kleine dingetjes die je elke dag doet voor anderen van heel veel betekenis is? Als je wist dat die paar speciale woorden een leven lang meegaan in iemands herinnering als een daad van menselijkheid? Als je wist dat wat voor jou heel normaal en vanzelfsprekend is om te doen, voor een ander een wereld van verschil maakt? Als je dat allemaal wist, zou je dan nog aan jezelf twijfelen?

In haar prachtige blogpost ‘Vertrouwen, het antwoord op de crisis‘ schrijft Petra Maartense: Deze crisis gaat over het gebrek aan inzicht in de eigen waarde.

Doe als J en zet die koffie, toon belangstelling, doe dat wat voor jou normaal en vanzelfsprekend is en weet gewoon dat het een wereld van verschil maakt. En als een ander iets kleins doet wat voor jou een wereld van verschil maakt, vertel het hem of haar en deel het ook met anderen. Goed voor ons inzicht in onze eigen waarde. Slecht voor de crisis.

Lees ook: Een warm mens

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , ,

De waardecrisis: hoe gaat het verder?

Geplaatst op 11 oktober, 2011 

Vervolg op:

Hoe gaat het verder met die mensen die vergeten waren hoe waardevol ze waren en die op hun zoektocht naar waarde in de ban waren geraakt van geld en regeltjes volgen? Trappen ze in een volgende valkuil of doen ze een ontdekking die hun levens blijvend verandert?

Laat in een reactie op deze blogpost jouw verhaaltje achter over de waardecrisis (net zo lang of kort als jij wilt).

De eerste drie inzenders krijgen gratis het boek ‘De magische gouden ring‘ , geschreven door Petra Maartense, thuisgestuurd.

Bewaard onder Verhaaltjes | 23 Comments

Tags: , ,

De waardecrisis: gehoorzaamheid = waarde

Geplaatst op 6 oktober, 2011 

Vervolg op De waardecrisis: geld = waarde

Een aantal slimme ondernemers zagen hierin een gat in de markt. Ze schreven vlug een vreselijk waardeloos boek vol tegenstrijdigheden en gooiden er een flinke reclamecampagne  tegenaan om de mensen te doen geloven dat als ze hun leven zouden leven volgens de regels van dat boek, ze weer waardevol zouden zijn. Dat wilden de mensen maar al te graag. Er was alleen een probleem: niemand snapte het boek. De ondernemers hadden dit al lang zien aankomen want ze hadden ondertussen speciale leslokalen laten bouwen die ze kerken noemden om de mensen te trainen in het op de juiste manier interpreteren van dat boek.

Het plannetje werkte en de leslokalen stroomden vol. De ondernemers voelden zich oppermachtig. Wij zijn waardevol zeiden ze tegen de mensen want wij leven precies volgens de regels van het boek. Als jullie dat ook doen worden jullie ook heilig en waardevol, net als wij. En de mensen deden nog meer hun best te leven zoals in het boek stond.

Maar ook dit liep op een rel uit toen op een dag een aantal van deze heilige ondernemers werden betrapt: ze deden dingen die  volgens hun eigen boek absoluut verboden waren. De mensen hadden de regels gevolgd van heilige ondernemers die zich helemaal niet heilig hadden gedragen, hun heiligheid en hun boek vol regels bleek een leugen.  Wat die heilige ondernemers hadden geflikt was vreselijk erg maar was de mensen nog veel erger vonden, was dat ze hun waarde weer kwijt waren.

Wordt vervolgd…

Bewaard onder Verhaaltjes | 14 Comments

Tags: , ,

De waardecrisis: geld = waarde

Geplaatst op 4 oktober, 2011 

Er leefde eens een volk dat totaal ontspoord was en de mensen leefden er binnenstebuiten, ondersteboven en achterstevoren. Het volk was lang geleden getroffen door een geheimzinnige ziekte waardoor de mensen waren vergeten hoe waardevol ze waren.

Het volk was erg rijk en welvarend en er waren speciale gebouwen waar de mensen hun  geld  konden opbergen. De beheerders van die gebouwen, eigenlijk een soort conciërges maar ze werden bankiers genoemd, zeiden dat het geld in veilige handen was. Van al dat geld gingen die bankiers flink feest vieren en hun eigen zakken vullen.

De bankiers werden steeds gehaaider en bedachten samen met een aantal handlangers een systeem dat mensen deed geloven dat veel geld ook betekende dat ze als mens meer waarde hadden. De mensen wilden dolgraag waardevol zijn en deden nog beter hun best om geld te vergaren. En waar ging al dat geld naar toe? Juist, naar de bankiers.

Op een dag ging het flink mis. Een aantal bankiers had het zo bont gemaakt dat de banken geen cent meer hadden. De mensen raakten helemaal in paniek. Al hun geld kwijt was al heel erg maar dat ze nu ook zelf waardeloos waren omdat ze geen geld hadden, dat was nog veel erger. Zonder geld had hun leven geen waarde meer.

Wordt vervolgd…

Bewaard onder Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: , ,

De terugkeer van de eigen macht

Geplaatst op 9 december, 2010 

Niet zo lang geleden en ook niet ver hier vandaan, leefde een volk dat was geleerd om alle macht weg te geven. De mensen gaven hun macht weg over hun eigen leven, over hun eigenwaarde en zelfvertrouwen, over hun waarheid en keuzes die ze maakten. Ze gaven het met bakken tegelijk weg aan de politiek, kerk, media en wetenschap, aan artsen, leraren  en ondernemingen.

Je kon het zo gek niet bedenken of de mensen gaven hun eigen macht erover weg. Zelfs hun macht over wat ze aten en dronken en hoe ze zich kleedden gaven ze weg. Aan reclamemensen bijvoorbeeld.

Ze deden dit al heel lang en konden zich niet herinneren dat ze het ooit anders deden. Macht weggeven was net zo vanzelfsprekend geworden als adem halen.

Op een dag gebeurde wat niemand had zien aankomen: alle macht was weggegeven, er was geen druppeltje macht meer over om nog weg te geven.

Politici, kerkleiders, media leiders, wetenschappers, artsen, leraren en bedrijfseigenaren raakten in paniek want ze wilden nog meer macht. Een klein groepje onder hen, de machtsverslaafden, bedacht een oplossing: ze zouden een crisis creëren. Dat had in het verleden ook altijd geholpen om de mensen bang te maken en bange mensen geven graag hun macht uit handen.

Dus er kwam een crisis en nog één en nog één. De mensen werden inderdaad bang en wilden maar al te graag nog meer macht weggeven. Maar er was een probleem: ze hadden zichzelf al leeggegeven, ze hadden geen macht meer over om weg te geven.

Sommige mensen worden helden als ze niets meer te verliezen hebben en daar hadden de machtsverslaafden niet op gerekend. Hoe ze hun best ook deden om de crisis nog groter te maken of om nog meer crisissen te bedenken, er kwamen steeds meer helden bij die zeiden: wij nemen onze eigen macht weer in handen.

En zo werd het december 2010: het volk was op een massale schaal bezig hun eigen macht weer uit te oefenen, bezig om weer mens te worden en om macht uit te oefenen met elkaar in plaats van over elkaar.

Bewaard onder Verhaaltjes | 13 Comments

Tags: ,

Het einde van het industriële tijdperk

Geplaatst op 2 juli, 2010 

Dankzij een tip van Michael Minneboo kreeg ik het eergisteren even heel erg warm van een video van Douglas Rushkoff.

Ik kan de video kort samenvatten met Douglas Rushkoff’s woorden:

This isn’t just a crisis, this is actually an opportunity. This is probably the first moment in the last couple of hundred years we have had to rebuild our society and our economy on principles that serve humanity instead of killing life.

Als je redenen nodig hebt om blij te zijn met het einde van het industriële tijdperk en met alle crisissen die dat met zich meebrengt, dan is de volgende video echt een aanrader.

Als je nog meer redenen nodig hebt om blij te zijn, lees dan zijn boek Life Inc.  – How The World Became A Corporation And How To Take It Back

Bewaard onder Actualiteit, Boeken | 8 Comments

Tags: , , ,

Volgende pagina →