Zes jaar bloggen

Geplaatst op 30 december, 2013 

‘Verdien je er ook geld mee?’ Een vraag van mensen die zelf niet bloggen en die maar amper weten wat het is.  Ik doe het nu zes jaar en wat ik ermee heb gegeven is niet eens in geld uit te drukken.

De economie van het geld is stervende, de economie van het geven is de planeet aan het redden.

Lees ook: Van bloggen word je rijk

 

Bewaard onder Bloggen | 8 Comments

Tags: , , , , , ,

De economie van het gratis

Geplaatst op 9 mei, 2013 

Die foto was natuurlijk (en helaas) niet van mijn nieuwe werkplek maar van het zogenaamde theehuisje in de Floralia tuin,

Deze prachtige tuin bestaat dankzij de inzet en bijdragen van een heleboel vrijwilligers. Ze doen dat werk gratis. Als je aan al het werk denkt dat mensen gratis en voor niks doen,  kun je volgens mij niet anders dan tot de conclusie komen dat de economie van het gratis gigantisch van omvang is.

Al dat werk is niet gratis omdat de economie van het geld dat werk niet waardevol genoeg vindt om het in geld uit te drukken, in een prijs zogezegd. Nee, al dat werk is gratis omdat het zo waardevol is dat de economie van het geld domweg niet in staat is het in geld uit te drukken.

De economie van het geld is het kleine broertje of zusje van de economie van het gratis en daar mogen we wel eens vaker aan denken, bijvoorbeeld door te genieten van zo’n prachtige tuin en je te realiseren dat daar heel veel waardevol werk voor wordt verricht. En ook door eens wat vaker je schouders op te halen als de economie van het geld weer eens in zwaar weer verkeert.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , ,

Zoekt jouw club of organisatie sponsoren?

Geplaatst op 9 oktober, 2012 

Een voetbalclub is dringend op zoek naar nieuwe sponsoren. In ruil voor sponsoring bieden ze een traditioneel pakketje mogelijkheden aan zoals naamsvermelding op het shirt, een reclamebord langs het veld of vermelding op een groot videoscherm in de kantine.

De club heeft een goed bezochte website waar de sponsoren met een logo en soms ook met een link naar de website van de sponsor staan vermeld. De club gebruikt ook social media.

De club kent de bedrijven in de regio, weet precies welke bedrijven ze graag als sponsor hebben. Maar als de club bij die bedrijven binnen komt, waarmee komen ze dan binnen? Met het verhaal over het shirt, reclamebord en videoscherm? Voor sponsoren die emotioneel en sociaal verbonden zijn aan de club prima maar trekt het ook nieuwe sponsoren aan die bedrijfsmatig naar een investering kijken, die gewoon waarde voor hun geld willen?

Zet als club je website en social media kanalen eens in om online reclame te maken voor de sponsoren. Zorg op de website van de club voor een sponsorblog en ga bloggen over je sponsoren.

Drie mogelijkheden:

1. De sponsor heeft al artikelen voor online publicatie, bijvoorbeeld voor een nieuwsbrief of website. De club publiceert deze op de sponsorblog  en verspreidt deze via social media.

2. De sponsor heeft geen artikelen voor online publicatie. Voor deze sponsoren zorgt de club voor een interview en werkt dit uit in een artikel (desgewenst meerdere interviews en meerdere artikelen). De club publiceert deze op de sponsorblog  en verspreidt deze via social media.

3. Dan zijn er nog sponsoren die het gebruik van Internet voor online reclame een goed idee vinden en er niet aan toe komen dit zelf in de praktijk te brengen. Voor deze sponsoren biedt de club de mogelijkheid ze op weg te helpen met een website, blog en social media.

Misschien even wennen om op deze manier naar sponsoring te kijken maar eigenlijk is het gewoon een kwestie van waarde uitwisselen.

Gebruik je als club al social media? Vergeet niet om de mensen, bedrijven en organisaties die de club volgen ook terug te volgen en om social media actief in te zetten om te netwerken. Je kunt daar veel meer mee doen dan alleen wedstrijduitslagen publiceren.  Vragen?

Bewaard onder Bloggen, Ondernemen | Reageer

Tags: , , , ,

Leef één dag tegelijk

Geplaatst op 13 augustus, 2012 

De laatste dag van de motorvakantie, het is gelukkig droog weer en ik ga op de motor naar Kerkrade voor een afspraak met een goede blogvriend. Misschien komt het doordat ik er op een zondagmiddag zit maar ik vind de Markt van Kerkrade ongezellig.

Gisteravond heeft het in Vaals verschrikkelijk hard geregend. Ik kan me niet herinneren dat ik zoiets al eens eerder heb gezien. Gelukkig zat ik op het moment dat het noodweer losbarstte wat te eten in een restaurant. Ik was aanvankelijk buiten gaan zitten omdat ik het heerlijk vind om buiten te eten. Terwijl ik daar zat te wachten op mijn bord, hoorde ik het harde gekletter van de regen al. Het wat op dat moment nog droog en aan de bewolking te zien kon het met het weer nog alle kanten op. Ik wilde buiten blijven zitten maar hoorde alweer het harde gekletter van de regen en besloot naar binnen te verhuizen. Niet veel later barstte los wat ik al had gehoord.

Mijn eerste gedachte gaat op zo’n moment uit naar mijn tent, dat ik hoop dat alles heel blijft en droog maar ik kan er op dat moment niks aan doen. Zelf ben ik veilig, dat is het belangrijkst. Het onweert ook, het hangt precies boven de stad. Honderd meter van waar ik zit was net een open lucht muziekfestival begonnen. Ik hoor geen muziek meer, waarschijnlijk heeft iedereen zichzelf in veiligheid gebracht.

Als het eten op is en het langzaam droog wordt, verhuis ik naar een terrasje schuin tegenover het festival. Ik heb ook een kaartje maar besluit niet te gaan. Ik hoor dat de muziek erg hard staat en daar heb ik nu even geen zin in. Vorig jaar was ik wel op dat festival en voelde me toen alsof ik op een schoolreünie was van een klas die niet mijn klas was. Heel vreemd.

Als ik langzaam terug richting camping wil lopen, zie ik Frank Hamers op het terras zitten. Frank heb ik vorig jaar op hetzelfde terras ontmoet en ik vind het leuk hem terug te zien. Ik hou het kort want ik wil weg uit die festivalherrie. Ik zeg dat ik richting camping ga en onderweg nog even op een ander terrasje ga zitten waar het wat rustiger is.

Op dat andere terrasje is het inderdaad rustig. Binnen zitten vier klanten, buiten zit niemand. Ik ga lekker buiten zitten. Niet lang daarna krijg ik gezelschap van één van de gasten die eerst binnen zat. Hij en zijn vrouw blijken ook motor te rijden. Hij biedt me aan samen een tochtje te maken. Ik zeg hem dat ik voor zondag al een afspraak heb en dat ik maandag alweer naar huis ga. We spreken af dat ik hem volgend jaar bel als ik weer op motorvakantie ga zodat we samen een mooie tocht kunnen maken. Hij is helemaal enthousiast over de Belgische Ardennen en belooft me een tocht waar ik na afloop van zal zeggen dat ik mijn ogen heb uitgekeken, zo mooi. Ik ben blij met een motorgids door de Ardennen, zelf mijd ik de Ardennen het liefst vanwege de kwaliteit van de wegen die in de Duitse Eifel toch stukken beter is.

Niet veel later komt ook Frank erbij zitten, en het wordt heel gezellig en toch nog laat. Fijn dat ik hier door de jaren heen wat mensen heb leren kennen en ik heb er weer een nieuwe motorvriend bij.

Maar ik zit nu dus in Kerkrade wat een overdonderend contrast is met de sfeer van de binnenstad van Aken. Hier in Kerkrade lijkt het centrum te zijn ontworpen met een liniaal, alles ziet er recht en hoekig uit. Voor frivoliteit is hier weinig ruimte.

Als mijn blogvriend ineens naast me staat wordt het gelukkig toch snel gezellig. Niet door de architectuur om ons heen maar door het gesprek. We hebben het onder andere over geld verdienen met wat je werkelijk leuk vindt en dat de economie en haar spelregels niet per definitie beloont wat werkelijk van waarde is, dat het soms zelfs precies andersom lijkt te zijn. In onze economie zijn geld en waarde twee heel verschillende dingen.

Na het afscheid maak ik nog een tochtje langs de mooiste plekjes van Zuid-Limburg. Morgen is het alweer tijd om naar huis te gaan. ’s Avonds eet ik nog één keer bij Sjaak en Thea, bij Bellissima. Daarna ga ik mijn terrasadresjes af om afscheid te nemen.

Het zit erop, het is klaar. Ik voel me rijker dan een week geleden toen ik hierheen ging,

De volgende dag ben ik vroeg wakker. Het is gelukkig droog weer zodat ik mijn tent niet in de regen hoef af te breken en in te pakken. Afbreken en inpakken is alles bij elkaar ongeveer een uurtje werk. Ik betaal de rekening en neem afscheid van de camping. Ik rijd nog één keer door Vaals en zeg in gedachten ‘bedankt’ tegen alle plekjes die deze week zoveel voor me betekenden. Dan nog een half uurtje toeristisch rijden door het Zuid-Limburgse heuvellandschap en dan de snelweg op. Over ongeveer een uur en drie kwartier zal ik thuis zijn.

Ik heb zin mijn geliefden weer te zien en alle verhalen te delen. Ik heb vanavond kookbeurt, dat wordt wennen na een weekje uit eten. Ook vandaag, ook thuis, en ook morgen en overmorgen en volgende week, volgende maand en volgend jaar, wil ik één dag tegelijk leven. Misschien is dat wel dat bekende vakantiegevoel: vandaag telt alleen vandaag.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , ,

De grootsheid van het kleine

Geplaatst op 5 januari, 2012 

Toen ik over mijn oud collega J schreef, had ik geen idee dat het zoveel reacties zou oproepen, reacties die mij aan het denken hebben gezet.

Toen J vroeger ’s morgens koffie zette en belangstellend vroeg hoe het weekend was geweest of hoe de zaken thuis gingen, deed hij dat niet met het idee dat iemand zich dat een leven lang zou blijven herinneren als een daad van menselijkheid, deed hij dat niet om het verschil te maken.

Kleine dingen bestaan eigenlijk niet. Gooi een klein steentje in een vijver en zie eens hoe ver de kringen zich voortplanten.

Als je wist dat al die kleine dingetjes die je elke dag doet voor anderen van heel veel betekenis is? Als je wist dat die paar speciale woorden een leven lang meegaan in iemands herinnering als een daad van menselijkheid? Als je wist dat wat voor jou heel normaal en vanzelfsprekend is om te doen, voor een ander een wereld van verschil maakt? Als je dat allemaal wist, zou je dan nog aan jezelf twijfelen?

In haar prachtige blogpost ‘Vertrouwen, het antwoord op de crisis‘ schrijft Petra Maartense: Deze crisis gaat over het gebrek aan inzicht in de eigen waarde.

Doe als J en zet die koffie, toon belangstelling, doe dat wat voor jou normaal en vanzelfsprekend is en weet gewoon dat het een wereld van verschil maakt. En als een ander iets kleins doet wat voor jou een wereld van verschil maakt, vertel het hem of haar en deel het ook met anderen. Goed voor ons inzicht in onze eigen waarde. Slecht voor de crisis.

Lees ook: Een warm mens

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , ,

De waardecrisis: hoe gaat het verder?

Geplaatst op 11 oktober, 2011 

Vervolg op:

Hoe gaat het verder met die mensen die vergeten waren hoe waardevol ze waren en die op hun zoektocht naar waarde in de ban waren geraakt van geld en regeltjes volgen? Trappen ze in een volgende valkuil of doen ze een ontdekking die hun levens blijvend verandert?

Laat in een reactie op deze blogpost jouw verhaaltje achter over de waardecrisis (net zo lang of kort als jij wilt).

De eerste drie inzenders krijgen gratis het boek ‘De magische gouden ring‘ , geschreven door Petra Maartense, thuisgestuurd.

Bewaard onder Verhaaltjes | 23 Comments

Tags: , ,

De waardecrisis: gehoorzaamheid = waarde

Geplaatst op 6 oktober, 2011 

Vervolg op De waardecrisis: geld = waarde

Een aantal slimme ondernemers zagen hierin een gat in de markt. Ze schreven vlug een vreselijk waardeloos boek vol tegenstrijdigheden en gooiden er een flinke reclamecampagne  tegenaan om de mensen te doen geloven dat als ze hun leven zouden leven volgens de regels van dat boek, ze weer waardevol zouden zijn. Dat wilden de mensen maar al te graag. Er was alleen een probleem: niemand snapte het boek. De ondernemers hadden dit al lang zien aankomen want ze hadden ondertussen speciale leslokalen laten bouwen die ze kerken noemden om de mensen te trainen in het op de juiste manier interpreteren van dat boek.

Het plannetje werkte en de leslokalen stroomden vol. De ondernemers voelden zich oppermachtig. Wij zijn waardevol zeiden ze tegen de mensen want wij leven precies volgens de regels van het boek. Als jullie dat ook doen worden jullie ook heilig en waardevol, net als wij. En de mensen deden nog meer hun best te leven zoals in het boek stond.

Maar ook dit liep op een rel uit toen op een dag een aantal van deze heilige ondernemers werden betrapt: ze deden dingen die  volgens hun eigen boek absoluut verboden waren. De mensen hadden de regels gevolgd van heilige ondernemers die zich helemaal niet heilig hadden gedragen, hun heiligheid en hun boek vol regels bleek een leugen.  Wat die heilige ondernemers hadden geflikt was vreselijk erg maar was de mensen nog veel erger vonden, was dat ze hun waarde weer kwijt waren.

Wordt vervolgd…

Bewaard onder Verhaaltjes | 14 Comments

Tags: , ,

De waardecrisis: geld = waarde

Geplaatst op 4 oktober, 2011 

Er leefde eens een volk dat totaal ontspoord was en de mensen leefden er binnenstebuiten, ondersteboven en achterstevoren. Het volk was lang geleden getroffen door een geheimzinnige ziekte waardoor de mensen waren vergeten hoe waardevol ze waren.

Het volk was erg rijk en welvarend en er waren speciale gebouwen waar de mensen hun  geld  konden opbergen. De beheerders van die gebouwen, eigenlijk een soort conciërges maar ze werden bankiers genoemd, zeiden dat het geld in veilige handen was. Van al dat geld gingen die bankiers flink feest vieren en hun eigen zakken vullen.

De bankiers werden steeds gehaaider en bedachten samen met een aantal handlangers een systeem dat mensen deed geloven dat veel geld ook betekende dat ze als mens meer waarde hadden. De mensen wilden dolgraag waardevol zijn en deden nog beter hun best om geld te vergaren. En waar ging al dat geld naar toe? Juist, naar de bankiers.

Op een dag ging het flink mis. Een aantal bankiers had het zo bont gemaakt dat de banken geen cent meer hadden. De mensen raakten helemaal in paniek. Al hun geld kwijt was al heel erg maar dat ze nu ook zelf waardeloos waren omdat ze geen geld hadden, dat was nog veel erger. Zonder geld had hun leven geen waarde meer.

Wordt vervolgd…

Bewaard onder Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: , ,

Volgende pagina →