De dinosaurussen van deze tijd

Geplaatst op 9 april, 2010 

Ik probeer me voor te stellen wat er miljoenen jaren geleden omging in de dinosaurussen toen ze met bosjes het bijltje erbij neerlegden. Ik bedoel, op een gegeven moment ging er eentje dood en nog eentje, het werden er tien, honderd, duizend, honderdduizend en het ging maar door tot de laatste aan toe. Wat hebben de nog levende dinosaurussen gedacht en gedaan toen ze steeds meer dode soortgenoten zagen en een enorme lijklucht de atmosfeer vulde? Dat moet ze toch zijn opgevallen?

Dachten ze dat het probleem wel zou overwaaien? Klaagden en mopperden ze? Gaven ze andere diersoorten de schuld? Probeerden ze de boel in de doofpot te stoppen, met camouflagekleurige bodybags bijvoorbeeld zodat niemand de lijken zag? Richtten ze onderzoekscommissies op?

Ik denk dat de dinosaurus van toen zijn lot moedig heeft aanvaard zo van: ‘OK, we hebben miljoenen jaren geleefd en we hadden het goed. Aan alles komt een eind, let it be.’

De meest gangbare theorie over het uitsterven van de dinosaurussen is dat een meteorietinslag de oorzaak is geweest. Niet alleen de dinosaurussen maar alle landdieren zwaarder dan 5kg legden het loodje

Wat is precies de meteorietinslag geweest die de dinosaurussen van nu aan het wankelen brengt? Is de financiële crisis de meteoriet of zijn de financiële systemen de dinosaurus zelf? En welke zware landdieren zijn er nog meer aan het wankelen? Kerk, bedrijfsleven, politiek, onderwijs, media? Feit is dat de dinosaurussen van nu zijn heel wat minder moedig zijn dan de dinosaurussen van toen. Waardig sterven is een kunst.

De meeste dinosaurussen van toen wogen net zoveel als één of twee olifanten maar een stevige Argentinosaurus kwam overeen met het gewicht van maar liefst dertien olifanten. Afslanken tot 5kg had ze het leven kunnen redden maar zoveel jaren evolutie om dit voor elkaar te krijgen, had deze soort niet.

Maar er is goed nieuws voor de zwaargewichten van nu, de dinosaurussen van deze tijd. Door heel snel heel veel lichter te worden, kunnen ze het redden. Lichter worden door alles wat gebaseerd is op macht, manipulatie, leugens, uitbuiting en geweld los te laten.

Zo niet: bye bye dino’s.

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 6 Comments

Tags: ,

(van) problemen houden

Geplaatst op 17 december, 2009 

Klimaattop in Kopenhagen. Wereldleiders roepen dat ze het klimaat zo belangrijk vinden. Toch wantrouwen ze elkaar en geven elkaar de schuld van het uitblijven van een akkoord. Ze komen bijna allemaal met het vliegtuig, veroorzaken daarbij een enorme CO2 uitstoot en praten op de conferentie over het verminderen van de CO2 uitstoot.  Is dit logisch?

Als ik in de wereld rondkijk met het idee dat iedereen graag problemen oplost, val ik van de ene verbazing in de andere. Mijn paradigma dat mensen graag problemen oplossen klopt niet. Ik vermoed dat problemen hebben en problemen  groter maken voor velen een aantrekkelijk vooruitzicht is en een uitdaging om flink aan mee te doen.

Ik ga mijn paradigma 180 graden omdraaien en opnieuw naar de wereld kijken.

Verkeerschaos vandaag door sneeuwval. De sneeuwval en chaos waren een dag van te voren al aangekondigd en toch kruipt iedereen in zijn/haar auto. Is dit logisch? Eerst niet maar nu wel. Alles is ineens zo logisch. Nu snap ik ook waarom ik een aantal dingen die ik zo graag wil doen nog steeds niet heb gedaan. Ik hou meer van het probleem dan van die leuke dingen doen.

Lees ook: drama en crisis is big business.

Bewaard onder Actualiteit, Mening | Reageer

Tags:

Heeft u een bijdrage voor de crisis?

Geplaatst op 24 september, 2009 

Prinsjesdag en de algemene beschouwingen zijn weer voorbij en werkgroepen gaan aan de bak om van alles en nog wat te onderzoeken. Prinsjesdag is de dood in de pot maar daarover ging die andere blogpost al.

Wat die werkgroepen vast en zeker ook gaan onderzoeken (en natuurlijk al lang en breed weten) is hoe ze de bijdragen die de politici het Nederlandse volk hebben gevraagd om de gevolgen van de crisis op te vangen, kunnen vertalen naar wetgeving.

Het klinkt zo aardig als er om een bijdrage wordt gevraagd. In gedachte zie ik dan al een aardige meneer of mevrouw van deur tot deur gaan met een collectebus in de hand met het opschrift CRISISBIJDRAGE. ‘Goedenavond meneer, heeft u een kleine bijdrage voor de crisis?’. ‘Nou nee, hier op de hoek zit een bank, ga daar maar even langs’.

Maar hoe alleraardigst het ook klinkt als politici om bijdragen vragen: er wordt helemaal niets gevraagd. Wat er gebeurt is dat belastingen en premies omhoog gaan. Het betalen ervan wordt opgelegd en met sancties afgedwongen.

Een vraag is pas een vraag als je er consequentieloos nee op kunt antwoorden. Kun je dat niet, dan is er geen sprake van een vraag maar van een opdracht of eis.

Ook de online van Dale vliegt hier een beetje uit de bocht want die zegt dat vragen betekent: 1.  een vraag stellen 2. verlangen, eisen, vergen 3. informeren 4. uitnodigen 5. verzoeken

Maar vragen en eisen zijn toch echt twee verschillende dingen.

‘Vragen’ is politieke taal voor eisen en met sancties afdwingen. Wat iemand zegt is niet altijd wat hij of zij bedoelt.

Bewaard onder Actualiteit, Mening | Reageer

Tags: , , ,

Drama en crisis is big business

Geplaatst op 21 augustus, 2009 

Waarom is er zoveel drama en crisis in de wereld? Dankzij het weeralarm van gisteren weet ik het: drama en crisis is big business.

De media berichten al geruime tijd over de Mexicaanse griep en hoe! De WHO spreekt over een pandemie, een wereldwijde epidemie. Het aantal slachtoffers van deze Mexicaanse griep, met of zonder dodelijke afloop, verschijnt dagelijks in het nieuws. Smullen hoor zo’n dagelijkse body count. Minister Klink koopt voor een kapitaal aan vaccins in om de hele Nederlandse bevolking in te enten. Kassa voor de farmaceutische industrie.

Michael Jackson sterft onder twijfelachtige omstandigheden. Binnen een paar uur neemt zijn naam permanent bezit van alle media. Iedereen heeft het over de King op Pop. Wat hij voor de popmuziek en de gehele mensheid heeft betekend wordt mega uitvergroot. De wereld is verloren zonder verlosser Michael. De verkoop van zijn muziek gaat ‘sky high’. Kassa voor de muziekindustrie.

De één z’n dood is de ander z’n brood. Letterlijk. Iemands dood uitvergroten, opkloppen tot drama en crisis en daar de wereld ermee overspoelen betekent nog meer brood op de plank.

Gisteren een voorbeeld waar gelukkig geen doden voor nodig waren. Beetje hilarisch voorbeeld zelfs.  Het KNMI had voor gisteren een weerswaarschuwing afgegeven. Nederland moest zich voorbereiden op heftig noodweer. Dat noodweer kwam niet maar mooi dat de buienradar op het Internet meer dan drie miljoen bezoekers trok, een record! Kassa voor de exploitanten van buienradar en adverteerders.

Structureel overdrijven en liegen kan wijzen op een drama verslaving. Maar het zijn ook marketing tools die de kassa’s doen volstromen. En het zijn ook leuke onderwerpen om zo eens over te bloggen 🙂

Bewaard onder Actualiteit, Mening | Reageer

Tags: , ,

Nederland had zelfmoord moeten plegen

Geplaatst op 19 augustus, 2009 

Trakteert het leven je als mens langdurig, diepgaand en wreed op meer ellende en tegenslag dan je aankunt, dan lijkt de dood op een gegeven moment een interessantere optie dan verder leven. Maar de ene mens blijft gewoon volharden in zijn of haar lijden, een ander ziet ineens het licht en weer een ander maakt er daadwerkelijk actief of passief een eind aan.

Hetzelfde kan ook een land overkomen. Nee, ik heb het niet over onze huidige tijd, ik bedoel de jaren zeventig want die waren pas wreed! Zo had Nederland onder andere te maken met een echte oliecrisis (benzine op de bon en autoloze zondagen), verloor het Nederlands elftal de finale van het WK voetbal van Duitsland (1974) en Argentinië (1978), er waren kapingen en gijzelingen door Zuid-Molukkers (de treinkapingen bij Wijster en bij de Punt en een gijzeling van een lagere school in Bovensmilde) en we hadden de Lockheed affaire (Prins Bernhard had steekpenningen aangenomen van een Amerikaanse vliegtuigbouwer). En dan was er ook nog het rapport van de Club van Rome dat een doemscenario voor de toekomst schetste waar zelfs de grootste positivo chronisch depressief van werd.

Als land had Nederland in de jaren zeventig gewoon zelfmoord moeten plegen.

Onze buurman is dan alcoholist en komt regelmatig straalbezopen thuis. Op de fiets. Hij moet onzichtbare zijwieltjes hebben want dat die man nooit eens op z’n bek dondert…

Het is 1976 en Pieter Menten is dagelijks in het nieuws, hij wordt beschuldigd van oorlogsmisdaden tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Alcoholist in de jaren zeventig, het tijdperk van de oliecrisis, verloren WK finales, kapingen, Lockheed affaire en de club van Rome. Ja, dan ben je een dubbele winnaar. Maar de buurman is van het type ’the winner takes it all’ want hij lijkt qua uiterlijk ook nog eens sprekend op Pieter Menten. Ja, dan heb je als mens echt rete vette pech.

De hele buurt weet het: onze buurman lijkt op Pieter Menten. Vanaf dat moment kan hij niet meer rustig slalommen op de fiets. Zodra hij aan komt zwabberen springen alle buurtkinderen op hem af. Een dronkaard is voor kinderen al een attractie op zich maar als die ook nog  sprekend lijkt op iemand die dagelijks op tv is, dan is dat een heus buurtevenement.

Zoals de indianen om een totempaal heen dansen, zo dansen die kinderen om de buurman heen en zingen hun buurman-mantra: ‘Menten! Menten! Menten! Menten! Menten!’ De buurman grijpt wanhopig naar zijn laatste kleingeld en gooit het op straat in de hoop dat die kinderen zich op het geld storten en hem met rust laten. Kan hij tenminste naar bed zijn roes uitslapen. Het schept een precedent want elke keer dat buurman thuis komt moet hij hetzelfde ritueel ondergaan. Alleen geld kan hem dan nog redden.

Het is een wonder dat Nederland de jaren zeventig heeft overleefd. Nederland was toen hard op weg zichzelf om te brengen, alleen het laatste duwtje ontbrak. Nederland moet net als de buurman onzichtbare zijwieltjes hebben gehad.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 1 Comment

Tags: ,

Angst, angst, angst

Geplaatst op 29 april, 2009 

Oh boy, wat is er toch veel angst. Niet een beetje angst zoals angst voor de tandarts (al is dat voor sommigen meer dan een beetje angst) maar angst voor het leven zelf. Het lijkt wel of het leven zich tegen ons keert in de vorm gebeurtenissen die de hele planeet in de greep van de angst brengen.

Een paar jaar geleden mochten we de angst voor terreur onder ogen zien. Sinds vorig jaar is daar de angst voor de instorting van de economie en financiële wereld bijgekomen. En nu mogen we als toetje ook nog de angst voor een pandemie begroeten. Om gek van te worden, gek van de angst.

Dat er angst is lijkt me heel normaal, we zijn mensen niet waar? Angst maakt deel uit van onze fysieke wereld. Een wezenlijk deel zelfs. Maar wat op het ene niveau aanvoelt als angst kan op het andere niveau een geschenk zijn.

Soms helpt het om gebeurtenissen die angst veroorzaken een andere betekenis te geven. Welke betekenis kan ik terreur, kredietcrisis en pandemie geven?

Ik kan ze beschouwen als signalen van een veranderende wereld. Signalen van een wereld die instabiel is geworden en hoognodig aan vernieuwing toe is. De zekerheid en veiligheid van ons bekende wereldje verliezen is beangstigend. Maar waarom zou dat wat we ervoor in de plaats terugkrijgen niet nog veel mooier en beter zijn dan wat we nu hebben? We staan aan de vooravond van een nieuwe wereld, een wereld van harmonie, balans, vrede, liefde en verbinding.

Ik kan ze beschouwen als lessen, lessen die me iets waardevols willen leren. Bijvoorbeeld om in het hier en nu te leven. In de toekomst leven en speculeren over alle mogelijke rampen die kunnen gebeuren is de werkelijke bron van de angst. Angst is een geheugensteuntje dat ons wil helpen door te zeggen: ‘Leef in het hier en nu’. Angst herinnert ons eraan dat ons verblijf in deze fysieke wereld tijdelijk is. En dat het de bedoeling is om elke dag ten volle te leven. Alsof het de laatste dag van ons verblijf hier op aarde kan zijn.

Lang leve de angst. Hoera, ik voel me bang.

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 3 Comments

Tags: , , ,

Eckhart Tolle over de crisis

Geplaatst op 16 april, 2009 

Eckhart Tolle, schrijver van de boeken  ‘Een nieuwe aarde’ en ‘De kracht van het nu’ vertelt over de crisis en de onzekerheid over de toekomst.

De ego-gebaseerde structuren zoals de financiële systemen, zijn aan het instorten. Wat hiervoor in de plaats komt en wanneer dat gebeurt weet niemand. Anders dan de media ons willen doen geloven, is dit niet een verschrikkelijke gebeurtenis waar we bang voor moeten zijn. Angst is een onbewuste reactie.

Elke crisis, individueel of collectief, is een opening naar een nieuwe staat van zijn, een mogelijkheid om in bewustzijn te groeien. De veranderingen zijn nodig voor de planeet en de mensheid om te overleven.  Het is nodig de onzekerheid en het niet-weten te omarmen in plaats van te willen weten wat er de komende jaren gaat gebeuren.

Bewaard onder Actualiteit, Boeken, Inspiratie | 2 Comments

Tags: , ,

Crisistips

Geplaatst op 21 maart, 2009 

Nee, ik heb de crisis van de jaren dertig niet meegemaakt. En ook de tweede wereldoorlog niet.

Toch heb ik aardig wat crisiservaring opgedaan. Zo was er een oliecrisis, een koningshuis crisis rondom de Lockheed affaire en een voetbal crisis (Nederland verliest WK finale in 1974 van Duitsland en in 1978 van Argentinië) in de jaren zeventig. Massale werkeloosheid, wereldwijde wapenwedloop en een dreigende kernoorlog in de jaren tachtig. Tijdens de jaren negentig waren er de golfoorlog en de Joegoslavische oorlogen. En in de nog zo jonge 21e eeuw is het helemaal feest met een kredietcrisis, een financiële crisis, een economische crisis en de oorlogen tegen het terrorisme. En niet te vergeten kinderen die elkaar doodschieten op school.  .

Op grond van mijn eigen crisiservaring kan ik je vertellen dat een crisis ook z’n voordelen heeft:

Een ander voordeel van de crisis is dat bloggers wat te bloggen hebben. Ik kon niks anders bedenken dit keer.

Bewaard onder Actualiteit, Mening | 2 Comments

Tags:

← Vorige paginaVolgende pagina →