Ik betaal dus hoef zelf verder niks te doen

Geplaatst op 7 december, 2014 

Een voor mij nogal schokkende oproep: stop met het opruimen van zwerfafval want we betalen de gemeente ervoor om het op te ruimen en door zwerfafval te laten liggen wordt de gemeente wakker.

Huh?

Tja, je betaalt ergens voor en dan worden daarmee alle verantwoordelijkheden overgedragen…

Denk even aan wat je per jaar aan gezondheidszorg betaalt. Betekent dat dan dat je daarmee de verantwoordelijkheid voor je eigen gezondheid uit handen geeft aan zo’n zorgverzekeraar? Dat je dan zelf niks hoeft te doen aan je eigen gezondheid omdat je er immers een zorgverzekeraar voor betaalt? Ja joh, beweeg zo weinig mogelijk en eet zo vet als je kunt want je betaalt je zorgverzekeraar al genoeg en dan moet die maar voor je gezondheid zorgen.

Ik herken dit soort redeneringen wel en ze hebben maar één doel: het verschaffen van een excuus om zelf niks te hoeven doen. Mindfucks, dat zijn het.

Terug naar het zwerfafval: we hebben de keuze het op te ruimen of om het letterlijk op ons bord te krijgen en op te eten. Kies nou nog maar eens.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , , ,

Wie hoort dit te doen of wie wil dit doen?

Geplaatst op 4 september, 2014 

Een irritatie en de vraag wie hoort dit te doen, wie hoort dit probleem op te lossen, wie is verantwoordelijk?

Een irritatie en de vraag: wie wil dit doen, wie wil dit probleem oplossen, wie heeft zin vanuit vrijheid en blijheid bij te dragen?

Het oude denken gaat over wijzen naar een ander. Het nieuwe denken over jezelf lanceren.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: ,

Toeval kun je een handje helpen

Geplaatst op 18 mei, 2014 

Ze is zes jaar en zit hier op de Ontdekking in de klas bij juffrouw Anneleen.

Over twintig jaar zal ze op een dag vragen: papa vertel nog eens over Oosterheide. Alweer zeg ik dan, dat verhaal heb ik je al zo vaak verteld maar vooruit…

Weet je, zeg ik, vroeger lag Oosterheide te slapen. Ik ook. We dachten dat de gemeente en de politiek er wel voor zou zorgen dat het ons goed ging hier. Maar hoe goed de gemeente en politici hun best ook deden, het was nooit genoeg voor ons. Er werd dan ook veel geklaagd en gemopperd. Door mij ook. We waren boos en gefrustreerd.

Maar mijn god wat hebben we ons in die tijd vergist.

Ergens eind 2013, jij zat toen nog op de Ontdekking bij juffrouw Anneleen, begon dat langzaam te veranderen. Een klein groepje mensen uit de wijk begon zwerfafval op te ruimen. Zwerfafval papa? Ja, zwerfafval. Kun je je nog herinneren dat er vroeger op straat overal lege blikjes, plastic flesjes en verpakkingsafval lag? Mensen gooiden dat vroeger op straat.

Maar goed, daar werd in het begin vreemd tegenaan gekeken. Zo van: het afval van een ander opruimen, dat doe je toch niet? Maar deze mensen deden dat wel

En ze vonden het zo leuk zelf iets voor de buurt te kunnen doen, dat ze ook een bloemenveld gingen aanleggen voor de bijen. De bijen hadden het toen zwaar en hadden er heel veel steun van dat mensen zelf in actie kwamen door bloemen te zaaien voor de bijen. Ineens ontstonden overal in Oosterheide bloemenveldjes voor de bijen want steeds meer mensen gingen meedoen.

En toen, op 17 mei 2014, gebeurde het dat mensen uit de wijk met steun van grote en kleine bedrijven en van de gemeente, bij jou op school een grote buurtmoestuin gingen aanleggen. Het project was een paar maatjes te groot voor de mensen uit de wijk maar dankzij die steun is het toen gelukt. Herinner je die dag nog? Het was een feestdag in Oosterheide.

Wat er daarna gebeurde was toeval op toeval op toeval. Maar toeval kun je een beetje helpen door het uit te nodigen. Bijvoorbeeld door te dromen en tegelijkertijd de handen uit de mouwen te steken. En dat deden steeds meer mensen.

Men begon elkaar weer te kennen en daardoor gebeurde er iets nog veel mooiers. Overvloed ging weer stromen naar mensen die in schaarste leefden. Omdat mensen elkaar kenden hadden ze veel meer voor elkaar over. Als iemand ergens gebrek aan had, aan geld of aan gezelschap of hulp bij de huishouding, was er altijd wel iemand die daar overvloed aan had en die ging helpen. En zo kreeg iedereen het goed en de mensen werden er gelukkiger van.

En zo is het gekomen dat Oosterheide de dag vandaag die speciale plek is waar mensen graag wonen, werken en spelen, waar jong en oud, waar mensen uit allerlei culturen, zo heerlijk SAMEN LEVEN

Enorm bedankt allemaal voor jullie bijdrage hieraan.

Vandaag wordt Oosterheide een stukje van jullie een stukje van Oosterheide.

Deze tekst is, met enkele kleine aanpassingen, de tekst die ik heb gebruikt om de ledenraadsleden van Rabobank Amerstreek welkom te heten en te bedanken voor hun bijdrage aan het tot stand brengen van een buurtmoestuin. Meer over dit project lees je op de wijkblog via de tag buurtmoestuin

Bewaard onder Persoonlijk | 13 Comments

Tags: , , , , , , ,

Iedereen zei ja tegen samen verantwoordelijkheid nemen

Geplaatst op 6 juni, 2013 

Een jaar of tien geleden (zo lang alweer?) volgde ik een training geweldloze communicatie. Begint de trainster de eerste les meteen over het met z’n allen delen van de verantwoordelijkheden en of we daar allemaal aan bij willen dragen gedurende de training. Natuurlijk zei iedereen meteen ja.

Op een gegeven moment is het  stapeltje papier op dat de trainster in ons midden had gelegd om aantekeningen te kunnen maken. Een deelneemster maakt er een punt van dat het papier maar niet wordt aangevuld.

Irritatie bij de deelneemster en smullen voor de trainster. Hup, een gratis case om live en geweldloos mee aan de slag te gaan.  Ik weet niet meer precies hoe lang we over dat papier hebben gesproken maar het kan gemakkelijk een uur zijn geweest of nog langer. Maar daar ging het natuurlijk niet over, het ging over ons commitment aan het begin van de training.

We hadden allemaal ja gezegd maar wisten niet waartegen.

Ervaren als ze was, wist de trainster dat. Hadden we haar aan het begin van de eerste les gezegd dat we behoefte hadden aan helderheid en graag wilden afstemmen over die verantwoordelijkheden, hadden we haar gevraagd wat zij eronder verstaat en wat haar aannames en verwachtingen erover waren, dan hadden we die hele training meteen kunnen overslaan.

Ik herinnerde me dit voorval tijdens het lezen van de blogpost ‘Verantwoordelijk voor alles dat je publiceert’ (even lezen mensen) van Marco Raaphorst. Blogs lezen kan zelfs hersenverbindingen tot stand brengen.

Bewaard onder Communicatie | Reageer

Tags: , , ,

Belangrijke datum gemist

Geplaatst op 25 april, 2013 

‘There is an expiry date on blaming your parents for steering you in the wrong direction; the moment you are old enough to take the wheel, responsibility lies with you.’

J.K. Rowling

Verdorie, die datum heb ik dus gemist. Ik ga er daarom nog één keer iets van zeggen:
Trut.
Eikel.

Klaar.

Bewaard onder Citaten | 4 Comments

Tags: , ,

Tegenstand en onderdrukking

Geplaatst op 29 januari, 2013 

Volgens de Tao Te Ching zullen mensen verarmen als ze te maken krijgen met veel beperkingen en verboden en neemt de criminaliteit toe als er meer wetten en regels komen. En volgens datzelfde boek doet een wijs heerser zo min mogelijk zodat mensen zelf de verantwoordelijkheid nemen, ze zichzelf worden en in evenwicht blijven.

Ergens tegenstand aan bieden, iets proberen te onderdrukken, houdt datgene waar we vanaf willen juist in stand.

Bewaard onder Citaten | 4 Comments

Tags: , , , ,

Macht en verantwoordelijkheid

Geplaatst op 28 januari, 2013 

De algemene opvatting is dat naarmate iemand meer macht heeft, hij/zij ook meer verantwoordelijkheid draagt. Bijvoorbeeld de verantwoordelijkheid om op een integere en respectvolle wijze om te gaan met die macht.

Het tegenovergestelde is volgens mij ook waar. Dat naarmate je meer verantwoordelijkheid neemt, je meer macht krijgt. Bijvoorbeeld: je neemt meer eigen verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van je leven en je krijgt meer macht over, meer invloed op, diezelfde kwaliteit.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , ,

Let op de verhalen die je creëert

Geplaatst op 21 januari, 2013 

Vorige week ben in een aantal dagen opgetrokken met vier mensen van wie ik in eerste instantie alleen de naam wist, het land waar ze wonen en het bedrijf waarvoor ze werken.

Na een paar dagen had ik over deze mensen vier verhalen. Verhalen over dingen waar we het over eens zijn, verhalen over dingen die we heel anders zien, verhalen over dingen waar we over gelachen hebben, verhalen over dingen die we samen geleerd hebben en  verhalen over dromen en passies.

Verhalen waar ik blij van word als ik eraan denk.

Maar wat nou als het heel anderen verhalen waren geweest, verhalen die irritatie, boosheid en misschien zelfs walging oproepen als ik eraan denk?

Wat ik me ineens realiseerde is dit: iedereen is zelf verantwoordelijk voor de verhalen die hij/zij over aan ander creëert.  Denk daaraan als je iemand voor het eerst ontmoet en je een nieuw verhaal start want hoe groter het verhaal groeit, hoe lastiger het wordt het verhaal te veranderen.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

Volgende pagina →