Hou het eenvoudig

Geplaatst op 28 november, 2011 

Het leven is eigenlijk zo simpel als je het eenvoudig houdt.

Keep it simple, zo noemt Karen Casey het in haar boek ‘Codependence and the Power of Detachment’.  Aan de hand van de levensverhalen van mensen die zich afhankelijk hebben gemaakt van alcohol, drugs en andere mensen, beschrijft ze de kracht van ‘detachment’. Gesteund door de spirituele principes van de AA en Al Anon vinden deze mensen zichzelf terug .

To detach: jezelf losmaken. In woordenboeken kom je als vertaling ook tegen: afstandelijkheid, gereserveerdheid en koelheid. Daar heeft het naar mijn idee allemaal niets mee te maken. Waar detachment voor mij mee te maken heeft is: wat is van wie? Welke gevoelens, behoeften, gedachten, problemen, issues, verslavingen, overtuigingen, consequenties etc. zijn van jou en welke zijn van de ander?

Wat van een ander is, daar blijf je vanaf, daar laat je de ander eigen verantwoordelijkheid voor nemen, gesteund door de consequenties die hij/zij voorgeschoteld krijgt als gevolg van zijn/haar gedrag.  Wat van jezelf is, daar neem je zelf  verantwoordelijkheid voor.

De levensverhalen in het boek zijn heftig. Heftig in de zin van de problemen waar mensen mee worstelen als gevolg van hun verslavingen. Heftig ook in de zin van de enorme veranderingen die optreden door de principes van ‘detachment’ op een dagelijkse basis te oefenen.

Als je ervan uitgaat dat hoe een ander zijn/haar leven leeft, voor hem of haar werkt, dan hoef je er geen oordelen over te hebben, dan hoef je je er niet mee te bemoeien, dan hoef je het leven van de ander niet toe het jouwe te maken, dan hoef je je geen zorgen te maken. Wat overblijft is de ruimte en de vrede van het leven van je eigen leven.

Credits: ik kreeg het boek ‘Codependence and the Power of Detachment’ als cadeautje van Henny Bos die ook over Codependency schrijft.

Lees ook: Hou van jezelf van Petra Maartense

Bewaard onder Boeken, Codependency | 6 Comments

Tags: , , , , ,

Occupy je eigen leven

Geplaatst op 21 oktober, 2011 

Occupy je eigen leven, je eigen gevoelens en behoeften, je eigen dromen en verlangens, je eigen waarnemingen en oordelen, je eigen overtuigingen en perspectieven, je eigen keuzes en beslissingen, je eigen herinneringen, aannames en verwachtingen. En occupy vooral je eigen pijn en verwondingen.

Bewaard onder Muziek | 2 Comments

Tags: ,

Wat is de essentie van menselijkheid?

Geplaatst op 28 januari, 2011 

Laatst werd ik aangesproken op mijn menselijkheid. Bij het horen van het woord sta ik meteen op scherp want ik hou me er de laatste tijd veel mee bezig.

Het ging de spreekster erom dat zij vond dat ik in een bepaalde situatie niet die menselijkheid had gebracht waar ik over blog.  Waar het om ging was dat ik in een situatie met haar niet die belangstelling en mededogen had getoond die zij graag wilde.

Ze had gelijk. Ik had in die situatie nauwelijks of geen belangstelling of mededogen getoond. Is dat een gebrek aan menselijkheid? In haar beleving wel.

Maar de kant van menselijkheid die we graag aan anderen laten zien en waarvan we graag willen dat anderen die aan ons laten zien zoals belangstelling en mededogen, is slechts een stukje van de koek.

Kijk als voorbeeld naar de woordwolk vol menselijkheid en je ziet vrijwel allemaal woorden die mensen graag positief  associëren met menselijkheid. Maar menselijkheid gaat ook over schaduwkanten.

Menselijkheid houdt ook in dat we allerlei beperkingen hebben waardoor we soms, zelfs tegen onze partner of beste vriend of vriendin, wel eens zeggen: wat jij nu nodig hebt, kan ik je nu niet geven. En soms lukt het zelfs niet dit te zeggen. Dan is het er gewoon niet. Ook dat is menselijk. Dan hebben we het mededogen dat de ander graag wil misschien eerst zelf nodig om het daarna pas aan een ander te kunnen geven.

En zo heb ik mijn eigen beperkingen weer aardig goed gepraat. Ook dat is menselijk 🙂

En dat brengt me bij de vraag: wat is de essentie van menselijkheid? Ik denk dat de essentie ervan is dat we leren om eigen verantwoordelijkheid te nemen voor onze imperfectie. En dat we leren er nog van te genieten ook.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 7 Comments

Tags: , , ,

Dat KAA UUU TEE schuldgevoel

Geplaatst op 22 november, 2010 

Quasi gevoelens

Volgens de geweldloze communicatie is jezelf schuldig voelen geen gevoel maar een zogenaamd quasi gevoel. Wat ermee bedoeld wordt is dat het meer zegt over hoe je een gebeurtenis en/of gevoelens daarbij interpreteert, dan over het gevoel zelf. Bij quasi gevoelens past ‘ik heb het idee dat…’ of ‘ik vind dat…’ of ‘ik denk dat…’.

Als jezelf schuldig voelen geen gevoel is maar een interpretatie, wat is dan het gevoel dat je in je lichaam voelt als je het idee hebt, vind dat, denkt dat, je ergens ‘schuldig’ aan bent?

Om te beginnen hou ik niet zo van dat ergens ‘schuldig’ aan zijn. Liever zeg ik dan bijvoorbeeld: iets gedaan hebben (of niet gedaan hebben) dat je betreurt en dat je graag anders had gedaan.

Gevoelens

Het gevoel hierbij kan bijvoorbeeld droefheid of verdriet zijn. Voorbeeld: je hebt knetterende ruzie gemaakt met je beste vriend of vriendin en je voelt je bedroefd dat je hem/haar niet zo respectvol hebt behandeld als je graag had gewild.

Een ander gevoel dat kan spelen is angst. Angst voor de consequenties of angst voor de straf. In het voorbeeld van die knetterende ruzie kun je bijvoorbeeld bang zijn om de vriendschap te verliezen.

Het venijn met angst voor straf is dat het niet zozeer anderen zijn die ons straffen (al kunnen we hun gedrag wel als staf ervaren), maar dat we vooral onszelf straffen. We straffen onszelf vaak onbewust door aan de lopende band over onszelf te oordelen, oordelen over wat we hebben gedaan (het was stom wat ik deed) of erger nog, oordelen over wie we zijn (ik ben stom dat ik dat deed).

Maar wat het gevoel ook is, droefheid, verdriet, angst, of een combinatie daarvan, de beleving van ergens ‘schuldig’ aan  zijn, vraagt om actie.

Het twaalf stappen programma

Het spirituele twaalf stappen programma kent hiervoor de stappen 8 en 9.

8. We maakten een lijst met de namen van allen die door ons schade en leed hadden ondervonden en verklaarden ons bereid om dit bij hen allen goed te maken.

9. Wij hebben waar het mogelijk was dit rechtstreeks weer met zulke mensen goedgemaakt,behalve wanneer dit hen of anderen zou kwetsen.

In het voorbeeld van die knetterende ruzie zou je die vriend of vriendin kunnen zeggen dat je jouw aandeel in de knetterende ruzie betreurt. Soms is het nodig een stap verder te gaan en expliciet te benoemen wat het precies is dat je gedaan of gezegd hebt wat je betreurt.

In bepaalde situaties volstaan woorden niet. Stel dat je tijdens die ruzie met je beste vriend of vriendin een wild armgebaar hebt gemaakt en daarbij de bril van je vriend of vriendin hebt beschadigd, dan is het nodig dat je ook de schade aan die bril vergoedt.

Wat nodig is om te doen, is eigen verantwoordelijkheid nemen voor jouw aandeel in wat er is gebeurd. Eigen verantwoordelijkheid nemen voor jouw aandeel maakt je vrij. Dat betekent niet dat je daarmee de vriendschap kunt behouden. Misschien dat je beste vriend of vriendin je verhaal aanhoort en alsnog besluit geen vriendschap meer te willen. Dat kan pijnlijk zijn. Maar eigen verantwoordelijkheid nemen doe je niet om de eventuele consequenties van wat er is gebeurd te controleren of te manipuleren, maar om jezelf vrij te maken. Over de uitkomst heb je geen controle.

Het helen van de emotionele wond

Aansluitend op de blogpost ‘Herinneringen en de emotionele wond’: het kan helend zijn voor de wond om te werken met de stappen 8 en 9 van het twaalf stappen programma.

Bijvoorbeeld de herinneringen aan, en emotionele wond van, die relatie die lang geleden niet is geworden wat je graag had gewild. Werken met de stappen betekent dat je op zoek gaat naar jouw aandeel in het mislukken van die relatie en dat je daar eigen verantwoordelijkheid voor neemt. Bijvoorbeeld door je ex-partner te vertellen over je zelfonderzoek en dat je jouw aandeel in het beëindigen van de relatie betreurt.

Het maakt je vrij. Niet van de ene op de andere dag maar je haalt de kracht weg van dat innerlijke deel dat er op uit is jezelf te straffen voor iets dat misschien 10 jaar, 20 jaar of nog langer geleden is gebeurd. Eigen verantwoordelijkheid nemen maakt vrij. Werken met de twaalf stappen maakt vrij.

KAA UUU TEE?

Als een schuldgevoel geen gevoel is maar een quasi gevoel, waarom voelt het dan zo KAA UUU TEE? Mijn oordeel over het gevoel heeft niets met het gevoel te maken, of het nou bedroefdheid is, verdriet, angst of iets anders. Mijn oordeel gaat uit naar de stem van de innerlijke criticus die zich zo heerlijk amuseert in situaties die ik in deze blog als voorbeeld noem. Situaties die ook maar een beetje ruiken naar ‘schuld’ zijn brandstof voor de innerlijke criticus. Je kunt van die innerlijke criticus meer last hebben dan van wat er feitelijk is gebeurd.

Bewaard onder Communicatie, Mening, Persoonlijk | 11 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Geen schuld, wel verantwoordelijk

Geplaatst op 1 april, 2010 

In deze blogpost wil ik graag een comment in the picture zetten dat bijzonder van toepassing is op de serie artikelen  ‘Hoe kom ik van codependency af?’. In zijn reactie op het derde deel uit deze serie schreef Marco Raaphorst het volgende:

We leren onze kinderen dat als je iets van een ander stukmaakt jij het zelf weer moet repareren, maar die vlieger gaat niet altijd op. Zit je het toch weer zelf te doen. Nou, dan kun je er maar het beste een beetje bij gaan fluiten of zo.

Wat zit hier een hoop waarheid in, niet alleen voor mensen die hun emotionele codependency wonden willen helen, maar voor iedereen die iets te repareren heeft dat hij/zij niet zelf stuk heeft gemaakt.

Als je door een niet oplettende automobilist van je fiets wordt gereden en je breekt daarbij een been, dan heb je geen enkele schuld aan het ongeval of aan het gebroken been. Je draagt echter wel de verantwoordelijkheid voor het herstel van je been en de revalidatie en dat kan  soms best hard werken zijn aan iets waar je geen enkele schuld aan hebt.

Zo is het met heling van codependency ook: je hebt geen enkele schuld aan het ontstaan ervan maar hebt wel de verantwoordelijkheid voor de heling en het herstel. En ook dat kan soms hard werken zijn, emotioneel werk gaat je niet in de koude kleren zitten.

Als dat op momenten gevoelens van boosheid en woede oproept omdat jij al dat werk moet doen terwijl je aan het ontstaan ervan geen enkele schuld hebt, dan is dat heel normaal. Het is zelfs heel gezond om die gevoelens te voelen en het voelen van al die boosheid en woede zal het helingsproces zeker ten goede komen.

Een helingsproces heeft veel weg van een rouwproces dat volgens Elisabeth Kübler-Ross uit een aantal fasen bestaat: ontkenning, boosheid, onderhandelen en vechten,  depressie en uiteindelijk aanvaarding. Boosheid is een normaal onderdeel van het rouwproces en ook van het helingsproces.

In de serie ‘Hoe kom ik van codependency af?’ verschenen tot nu toe drie delen:

Credits: deze blogpost heb ik te danken aan Marco Raaphorst. Marco blogt op http://marcoraaphorst.nl/  en twittert op http://twitter.com/raaphorst

Bewaard onder Codependency | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Afspraak is afspraak

Geplaatst op 1 februari, 2010 

Afspraak is afspraak

Hij valt nog regelmatig in brainstormsessies over samenwerking: afspraak is afspraak. Een afspraak is heilig en als je een afspraak maakt dan moet je je daaraan houden. Punt.

Een afspraak is een overeenkomst die mensen vrijwillig met elkaar maken. Als mensen met elkaar afspraken maken, rekenen ze erop dat die afspraken worden nagekomen. Dat is de achterliggende aanname: een afspraak wordt nagekomen. En dat is logisch want anders maak je geen afspraak.

Als iemand zijn of haar aandeel in de afspraak niet nakomt, kan dat bij de anderen teleurstelling en boosheid triggeren. Waarom? Omdat iemand zijn of haar afspraak niet nakomt? Ik denk dat die teleurstelling en boosheid eerder het gevolg zijn van de aanname die in zo’n geval niet klopt: de aanname dat afspraken worden nagekomen. Want die aanname klopt niet altijd, afspraken worden niet altijd nagekomen.

Hier ligt een wereld van verschil. Als ik me teleurgesteld of boos voel omdat iemand zijn/haar afspraak met mij niet nakomt, kan ik gemakkelijk met de vinger naar die ander wijzen en denken dat het de ‘schuld’ van de ander is dat ik me teleurgesteld en boos voel. Ik maak de ander dan verantwoordelijk voor hoe ik me voel en voor wat er in mij omgaat.

Maar als ik vanuit mijn teleurstelling en boosheid de stap kan maken naar mijn eigen aannames en verwachtingen (bijvoorbeeld de aanname en verwachting dat afspraak is afspraak), dan hou ik de verantwoordelijkheid voor wat ik voel en wat er in mij gebeurt bij mezelf en kan ik van daaruit actie ondernemen. Dat dit niet altijd even simpel is, onderschrijf ik. Bijvoorbeeld als het gaat om een afspraak waar ik me veel van heb voorgesteld en die onverwachts niet door gaat.

En afspraak is een afspraak totdat iemand zijn/haar aandeel in de afspraak opzegt. Dat klinkt al heel anders dan afspraak is afspraak.

Als ik met jou afspreek dat we elkaar om half drie op het station zien en het lukt jou niet om die afspraak na te komen, dan wil ik graag dat je me dat even laat weten. Stel dat je onverwachts met je zoon of dochter naar de dokter moet, dan wil ik graag dat je naar de dokter gaat in plaats van naar het station voor onze afspraak. Dan heb ik helderheid en weet ik ook waar ik aan bijdraag door onze afspraak niet door te laten gaan.

Nou gaat die afspraak op het station dus niet door. Maar wat dan?

Een afspraak is een afspraak totdat iemand zijn/haar aandeel in de afspraak opzegt waar dan een nieuwe afspraak over wordt gemaakt.

Die nieuwe afspraak kan zijn dat we een ander keer afspreken of dat we afspreken het afspraakje te laten vervallen want dat kan natuurlijk ook. Maar dan is er in ieder geval interactie over de afspraak en dat is volgens mij de bedoeling ervan: interactie.

Daarom klinkt voor mij ‘afspraak is afspraak’ zo statisch en doods. En klinkt ‘een afspraak is een afspraak totdat iemand zijn/haar aandeel in de afspraak opzegt waar dan een nieuwe afspraak wordt gemaakt’ dynamisch en levendig en ook veel realistischer.

Het is niet voor niks dat ‘afspraak is afspraak’ steeds terugkeert in brainstormsessies. ‘Afspraak is afspraak’ werkt niet. Maar het staat leuk in de notulen zodat mensen ernaar kunnen verwijzen als een afspraak niet wordt nagekomen. Kunnen ze niet met één maar met twee vingers wijzen.

Bewaard onder Communicatie | 4 Comments

Tags: ,

Vraag en antwoord 22-01-10

Geplaatst op 22 januari, 2010 

Ik controleer bijna dagelijks de statistieken van mijn weblog. Wat me daarin het meest intrigeert zijn de ‘search engine terms’, de zoektermen die mensen via een zoekmachine naar mijn blog hebben gebracht. Sommige van die zoektermen zijn ronduit ontroerend, andere weer heel inspirerend. Zoektermen waar vaak een heel verhaal achter zit.

Die zoektermen brachten me op het idee een nieuwe rubriek te maken: vraag en antwoord. In ‘vraag en antwoord’ wil ik regelmatig korte reacties geven op de zoektermen die mensen naar mijn blog hebben gebracht. Hier de eerste ‘vraag en antwoord’ blogpost.

Hoe kun je van iemand blijven houden?

Daar zijn geen garanties voor. Wat wel helpt is van jezelf blijven houden. Dat wat je zelf niet hebt (bijvoorbeeld liefde voor jezelf) kun je ook niet delen met een ander.

Waarom zijn er problemen?

Misschien zijn er wel helemaal geen problemen en is het enige probleem de manier waarop wij tegen situaties aankijken. We noemen de situatie het probleem maar in feite is onze manier van denken het probleem. Er zijn situaties die om een respons vragen, zo’n situatie noemen we dan een probleem. In het Engels betekent responsibility the ability to respond. Het vermogen om een respons te geven. Situaties die om een respons vragen, helpen ons om onszelf te ontwikkelen, te groeien, keuzes te maken en om in beweging te komen. Ze confronteren ons met wie we zijn en waar we voor staan.

Jezelf vergelijken met anderen

Niet doen. Vergelijken leidt tot oordelen. Oordelen over de ander, jezelf of allebei. Oordelen staan de verbinding met jezelf en de ander in de weg. Nou is niet doen natuurlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Oordelen zijn er nu eenmaal, soms in een fractie van een seconde. Wat helpt is om je ervan bewust te zijn dat je oordeelt en wat die oordelen dan zijn Onderzoek ze, schrijf er bijvoorbeeld over in een dagboekje, dan verliezen ze steeds meer hun greep op je.

Valkuil voor pleasers

People pleasing is zelf de valkuil. People pleasing gaat voorbij aan je eigen verantwoordelijkheden en aan die van de ander. In mijn beleving is people pleasing een vorm van controle en manipulatie. Alles wat je buiten jezelf probeert te controleren krijgt macht over jou. Je geeft je eigen macht weg. Als je je maar lang en vaak genoeg richt op anderen, weet je op een gegeven moment niet meer wie je zelf bent.

Bewaard onder Vraag en antwoord | 8 Comments

Tags: , , ,

Elimineer jezelf vrij

Geplaatst op 28 oktober, 2009 

In één van de comments op de blogpost ‘Goeroetje spelen’, schreef Joep dat we veel meer communiceren dan we met woorden kunnen vertellen.

Absoluut waar. Soms is er alleen wat tijd nodig om te ontdekken wat dat dan is.

Wat die meneer die ik goeroetje noemde me donderdag in woorden vertelde, was duidelijk. Ook dat hij me gratis en voor niks een onderwerp meegaf om over te bloggen, was duidelijk. Maar wat vertelde deze ontmoeting dan nog meer?

Gisteren kwam ineens het antwoord via de blog ‘The Rat Race Trap’. In het artikel ‘7 Simple Principles for Living the Good Life’ staat het volgende:

Eliminate the Drain People.

For most of us, people taxes are more burdensome than government taxes.  It is something that is overlooked and taken as a given, but it doesn’t have to be that way.

You have it within your power to eliminate from your life the people who drain your resources.  The debaters, the complainers, the victims, the angry, the rude, the needy, and those who think you are obligated to live your life for them should be eliminated.

Wat heeft dit dan te maken met die ontmoeting?

Waar het in ieder geval NIETS mee te maken heeft is dat iemand op me afstapt en ongevraagd vertelt hoe hij denkt dat het met me gaat. Het heeft er ook NIETS mee te maken dat iemand ongevraagd beslag legt op mijn tijd.

Waar het ALLES mee te maken heeft is dat ik heb toegestaan dat iemand me ongevraagd vertelt hoe hij denkt dat het met me gaat. En het heeft er ook ALLES mee te maken dat ik heb toegestaan dat iemand beslag legt op mijn tijd.

Hoe had ik het anders willen doen? Eigenlijk net zoals wanneer iemand aanbelt en er een huis aan huis marketeer voor de deur staat: ‘Wat wilt u? Bedankt, geen interesse.’ Kwestie van mezelf vrij elimineren.

Want, zo staat in een ander artikel ‘Set Yourself Free From Manipulative Relationships’ van diezelfde blog:

When you are lying on your deathbed, it is highly unlikely you will say “Boy I’m so glad I wasted my precious life putting up with all the drama and crap in my relationships.”

En zo is het maar net. Dus beste meneer die ik misschien wat oneerbiedig ‘goeroetje’ heb genoemd: ik neem je niks kwalijk hoor want ik stond de situatie zelf toe en gaf een deel van mijn tijd weg zodat ik minder tijd had om die dingen te doen die ik graag wilde doen. En die tijd komt nooit meer terug.

Bewaard onder Persoonlijk | 1 Comment

Tags: ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →