Je gevoel analyseren

Geplaatst op 5 september, 2014 

Dat intrigeert me dan, dat gevraagd wordt boosheid te onderzoeken, analyseren en verklaren.

Dan denk ik:

1. We hebben allemaal honderd miljoen redenen om af en toe eens lekker boos te zijn.

2. Stel je eens voor dat je je blij voelt en dat iemand dan vraagt dat te onderzoeken, analyseren en verklaren. Dan zeg je toch ook ga toch snel weg.

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags: , ,

Opkrabbelmuziek (3)

Geplaatst op 3 februari, 2012 

Boosheid wil ook wel eens helpen bij het opkrabbelen, het genereert in ieder geval meer energie dan somberheid. En die energie kun je gebruiken om jezelf weer een stapje verder op weg te helpen.

First off, let’s take it from the start
Straight out, can’t change what’s in my heart
No one can tear my beliefs apart

Suicidal Tendencies – You can’t bring me down.

‘Opkrabbelen nadat je op je bek bent gegaan’ is geschreven door Karin Ramaker.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Muziek | 2 Comments

Tags: , ,

Begraaf de strijdbijl

Geplaatst op 27 januari, 2012 

Zo staat het in mijn Twitter profiel:
Ik zwerf bloggend door het alledaagse om vriendschap te sluiten met het leven en ook om er af en toe een beetje ruzie mee te maken.

Ja, ik maak dus af en toe een beetje ruzie. Onlangs nog met een vervoersbedrijf.

Er was ten onrechte een bedrag van mijn OV chipkaart afgeschreven. Via een contactformulier op de website van dat bedrijf verstrek ik alle gegevens en verwacht mijn geld terug. Helaas, dat komt niet. Wat er wel komt is een e-mail met de mededeling om alle gegevens nogmaals te verstrekken via het daartoe bestemde formulier dat is bijgesloten.

Ik bekijk dat formulier en zie dat ik het merendeel van de vragen al heb beantwoord via het eerder ingevulde contactformulier. Dubbel werk dus. Ook zie ik dat er gegevens worden gevraagd die ik niet eens ken zoals het lijnnummer van de tram waarmee ik heb gereisd. Onderaan het formulier lees ik een onvriendelijk klinkende tekst: als het formulier niet volledig wordt ingevuld,  kan het verzoek worden geweigerd.

Ik leg het formulier aan de kant en schrijf het vervoersbedrijf een brief. In deze brief zet ik nogmaals alle gegevens op een rijtje en geef redenen waarom ik het formulier niet gebruik. En ik verwacht mijn geld terug. Helaas, dat komt niet. Wat er wel komt is een standaard brief van het vervoersbedrijf met de melding dat ik het bijgesloten formulier moet gebruiken.

Daar heeft dus iemand mijn brief niet gelezen maar een bureaulade opengetrokken, er een standaard afwijzing uitgevist en dat samen met het formulier in een envelop gestopt. Lekker makkelijk. Kun je als vervoersbedrijf ondertussen doorgaan met eigenaar spelen van andermans geld.

Dit keer voel ik me echt boos worden en wil meteen een nieuwe brief schrijven. Was mijn eerste brief en keurig nette brief, deze brief zal een boze brief worden. Maar ik doe niks. Ik blijf  zitten waar ik zit  en sluit mijn ogen. De boosheid is  nu nog duidelijker voelbaar. De drang om te gaan schrijven wordt groter maar ik doe niks. Blijf stil zitten en voelen en besluit om ten minste 24 uur niets te doen.

De volgende dag krijg ik een onverwachts telefoontje van dat zelfde vervoersbedrijf. Een hele aardige vrouwenstem vertelt me te willen helpen. Het telefoontje en die stem passen helemaal niet in het scenario en in mijn beeld van het vervoersbedrijf.

De strijdbijl begraven maakt ruimte vrij voor gebeurtenissen die niet in het scenario passen en die zich manifesteren als kleine wondertjes.

Verspreid mildheid.
Actie is verharding.
Het gaat om de dialoog

Aldus Orka Morgan.

Bewaard onder Persoonlijk | 9 Comments

Tags: , , ,

Geen schuld, wel verantwoordelijk

Geplaatst op 1 april, 2010 

In deze blogpost wil ik graag een comment in the picture zetten dat bijzonder van toepassing is op de serie artikelen  ‘Hoe kom ik van codependency af?’. In zijn reactie op het derde deel uit deze serie schreef Marco Raaphorst het volgende:

We leren onze kinderen dat als je iets van een ander stukmaakt jij het zelf weer moet repareren, maar die vlieger gaat niet altijd op. Zit je het toch weer zelf te doen. Nou, dan kun je er maar het beste een beetje bij gaan fluiten of zo.

Wat zit hier een hoop waarheid in, niet alleen voor mensen die hun emotionele codependency wonden willen helen, maar voor iedereen die iets te repareren heeft dat hij/zij niet zelf stuk heeft gemaakt.

Als je door een niet oplettende automobilist van je fiets wordt gereden en je breekt daarbij een been, dan heb je geen enkele schuld aan het ongeval of aan het gebroken been. Je draagt echter wel de verantwoordelijkheid voor het herstel van je been en de revalidatie en dat kan  soms best hard werken zijn aan iets waar je geen enkele schuld aan hebt.

Zo is het met heling van codependency ook: je hebt geen enkele schuld aan het ontstaan ervan maar hebt wel de verantwoordelijkheid voor de heling en het herstel. En ook dat kan soms hard werken zijn, emotioneel werk gaat je niet in de koude kleren zitten.

Als dat op momenten gevoelens van boosheid en woede oproept omdat jij al dat werk moet doen terwijl je aan het ontstaan ervan geen enkele schuld hebt, dan is dat heel normaal. Het is zelfs heel gezond om die gevoelens te voelen en het voelen van al die boosheid en woede zal het helingsproces zeker ten goede komen.

Een helingsproces heeft veel weg van een rouwproces dat volgens Elisabeth Kübler-Ross uit een aantal fasen bestaat: ontkenning, boosheid, onderhandelen en vechten,  depressie en uiteindelijk aanvaarding. Boosheid is een normaal onderdeel van het rouwproces en ook van het helingsproces.

In de serie ‘Hoe kom ik van codependency af?’ verschenen tot nu toe drie delen:

Credits: deze blogpost heb ik te danken aan Marco Raaphorst. Marco blogt op http://marcoraaphorst.nl/  en twittert op http://twitter.com/raaphorst

Bewaard onder Codependency | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Je bent nooit boos OP iemand

Geplaatst op 11 maart, 2010 

Je kunt je boos voelen variërend van een gevoel van lichte irritatie tot kokende woede. In ons taalgebruik zeggen we dan dat we boos zijn. Waarom zeggen we dat we boos ZIJN in plaats van dat we ons boos VOELEN? Boosheid is toch een gevoel?

Boosheid als gevoel lijkt iets anders te zijn dan bijvoorbeeld schrik als gevoel. Als je schrikt dan is dat gevoel van schrik er ineens en het is ook zo weer weg. Gevoelens komen en gevoelens gaan, het is e-motie: energy in motion (energie in beweging).

Met boosheid lijkt toch iets anders aan de hand. Je kunt minuten, uren, dagen boos zijn, sommige mensen zijn het zelfs hun hele leven lang. Ze voelen geen boosheid, ze zijn het gewoon. Boosheid is een staat van zijn en met je gedachten en overtuigingen kun je deze staat van zijn voeden en in stand houden, net zolang tot je echt genoeg hebt van steeds weer diezelfde ‘boosmakende gedachten en overtuigingen’ en dan is de boosheid ook zo voorbij.

Je kunt dus echt boos ZIJN in de zin van dat je in een staat van boosheid verkeert. Als ik me boos voel zeg ik liever: ‘Ik voel me boos’ dan: ‘Ik ben boos’ want als ik zeg: ‘Ik ben boos’ lijkt het wel of ik mijn boosheid bekrachtig en mijn boosheid verder toeneemt. Ik gooi dan als het ware een extra houtblok op het vuur.

Behalve dat we in ons taalgebruik zeggen dat we boos zijn in plaats van dat we ons boos voelen, zeggen (of denken) we ook dat we het op een ander zijn: ‘Ik ben boos jou jou’. De ander als oorzaak van de boosheid.

Maar de oorzaak van boosheid ligt nooit bij een ander. Meestal is de oorzaak van boosheid een goed/fout gedachte of overtuiging in de zin van: wat hier gebeurt mag niet gebeuren, het is fout wat er gebeurt. Een oordeel over en ontkenning van de realiteit.

Je kunt dus nooit boos zijn OP iemand ook al schreeuwt je hele lijf het letterlijk en figuurlijk uit dat het wel zo is. Als je jouw boosheid en de oorzaak ervan op een ander projecteert door te zeggen: ‘Ik ben boos op jou’, dan maak je van jezelf een slachtoffer en van de ander een dader. Zie daar in een conflictsituatie nog maar eens uit te komen. En moet je eens opletten wat er met je gebeurt en hoe je je voelt telkens als je die ander ziet of aan die ander denkt.

Credits: deze blog is ontstaan uit een uitwisseling met Petra Maartense (zie ‘Gevoelens als estafettestokje’). Petra blogt op ‘De vliegende schildpad

Bewaard onder Communicatie, Mening | 17 Comments

Tags: , , ,