Ik woon in een rare stad

Geplaatst op 5 december, 2013 

Ik woon in een stad waar supersnelle laadstations zijn geplaatst voor het opladen van dure elektrische auto’s . Dat opladen is gratis.

Ik woon in een stad waar de subsidie aan de speel-o-theek wordt stopgezet en deze zonder wonder de deuren moet  sluiten. De speel-o-theek maakt mogelijk dat de kinderen van zo’n honderd gezinnen kunnen spelen. Spelen is voor een kind essentieel voor de ontwikkeling, van de ontwikkeling van de motoriek tot het aanleren van vaardigheden om effectief om te gaan met conflicten. De meeste van deze gezinnen hebben niet de financiële middelen om bij Bart Smit of Intertoys te shoppen.

Wil dat magische universum dat wonderen der techniek mogelijk maakt nu ook voor een financieel wonder zorgen voor de speel-o-theek en al die gezinnen? Ik woon in een rare stad maar het mag best nog raarder door dat wonder te laten gebeuren.

Bewaard onder Mening | 4 Comments

Tags: , , , ,

Doe mee met de wonderen

Geplaatst op 14 februari, 2013 

A miracle is a shift in perception from fear to love – Marianne Williamson

Om wonderen te laten gebeuren hoeven we dus geen Bruce Almighty te zijn. A shift in perception from fear to love…… dat kunnen jij en ik namelijk ook.

Alles wat angst oproept is bruikbaar om de wonderen te laten gebeuren, aan oefenmateriaal dus geen gebrek. Dat gaan heel veel wonderen worden.

Bewaard onder Citaten, spiritualiteit | 2 Comments

Tags: , , , ,

Begraaf de strijdbijl deel 2

Geplaatst op 30 januari, 2012 

In de week dat ik de strijd tegen het vervoersbedrijf staakte, deed zich nog een tweede strijd voor: die tegen de huiseigenaar.

De huiseigenaar wil de badkamer helemaal vernieuwen. Prima plan. Alleen gaat dit negen werkdagen duren wat betekent dat we bijna twee weken niet kunnen douchen. En dat vind ik niet zo’n prima plan. Dus ik schrijf de huiseigenaar per e-mail dat ik graag wil kunnen beschikken over een tijdelijke douchevoorziening.

Als antwoord krijg ik terug dat een tijdelijke douchevoorziening niet wordt aangeboden omdat er geen vraag naar is en dat bewoners er vooral voor kiezen om te douchen bij buren, vrienden en familie.

Huh? Hoe weet de huiseigenaar dat? En waarom is ons niks gevraagd? Dat er niet naar wordt gevraagd wil toch niet zeggen dat er geen behoefte aan is? Dus ik schrijf terug.

Het antwoord komt snel. Wat blijkt? De eigenaar is heeft al ongeveer 900 badkamers en toiletten vervangen en heeft bij de start van het project de bewoners gevraagd naar een tijdelijke douchevoorziening. Hier bleek geen enkele animo voor te zijn.

Toevallig kreeg ik dit antwoord op dezelfde dag waarop ik ook de standaard afwijzing kreeg van het vervoersbedrijf waarover ik eerder schreef. Ik kan het standpunt van de huiseigenaar respecteren en heb waardering voor de tijd die wordt genomen om mij helder en duidelijk te antwoorden.

Ik schrijf terug dat ik het antwoord op prijs stel, ook al is het inhoudelijk anders dan ik wens.

De huiseigenaar schrijft meteen terug: ‘graag gedaan en ik waardeer uw reactie.’

Ik ben ineens blij met de uitwisseling, ook al heb ik inhoudelijk mijn zin niet gekregen. Er zit duidelijk een mens aan de andere kant van de lijn. Tijd om een punt achter het verhaal van de tijdelijke douchevoorziening te zetten.

Niet veel later belt de aannemer die de klus gaat uitvoeren, ze hebben goed nieuws. Hoewel het plan alleen voorziet in de plaatsing van een douche, kunnen ze voor ons een uitzondering maken en kunnen we ook een bad krijgen.

Nog steeds geen tijdelijke douchevoorziening maar wel een mooi en zeer welkom cadeautje: een bad.

Zoals ik al zei: de strijdbijl begraven maakt ruimte vrij voor gebeurtenissen die niet in het scenario passen en die zich manifesteren als kleine wondertjes.

In één week tijd twee praktijkvoorbeelden.

Lees ook: Begraaf de strijdbijl

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , ,

Begraaf de strijdbijl

Geplaatst op 27 januari, 2012 

Zo staat het in mijn Twitter profiel:
Ik zwerf bloggend door het alledaagse om vriendschap te sluiten met het leven en ook om er af en toe een beetje ruzie mee te maken.

Ja, ik maak dus af en toe een beetje ruzie. Onlangs nog met een vervoersbedrijf.

Er was ten onrechte een bedrag van mijn OV chipkaart afgeschreven. Via een contactformulier op de website van dat bedrijf verstrek ik alle gegevens en verwacht mijn geld terug. Helaas, dat komt niet. Wat er wel komt is een e-mail met de mededeling om alle gegevens nogmaals te verstrekken via het daartoe bestemde formulier dat is bijgesloten.

Ik bekijk dat formulier en zie dat ik het merendeel van de vragen al heb beantwoord via het eerder ingevulde contactformulier. Dubbel werk dus. Ook zie ik dat er gegevens worden gevraagd die ik niet eens ken zoals het lijnnummer van de tram waarmee ik heb gereisd. Onderaan het formulier lees ik een onvriendelijk klinkende tekst: als het formulier niet volledig wordt ingevuld,  kan het verzoek worden geweigerd.

Ik leg het formulier aan de kant en schrijf het vervoersbedrijf een brief. In deze brief zet ik nogmaals alle gegevens op een rijtje en geef redenen waarom ik het formulier niet gebruik. En ik verwacht mijn geld terug. Helaas, dat komt niet. Wat er wel komt is een standaard brief van het vervoersbedrijf met de melding dat ik het bijgesloten formulier moet gebruiken.

Daar heeft dus iemand mijn brief niet gelezen maar een bureaulade opengetrokken, er een standaard afwijzing uitgevist en dat samen met het formulier in een envelop gestopt. Lekker makkelijk. Kun je als vervoersbedrijf ondertussen doorgaan met eigenaar spelen van andermans geld.

Dit keer voel ik me echt boos worden en wil meteen een nieuwe brief schrijven. Was mijn eerste brief en keurig nette brief, deze brief zal een boze brief worden. Maar ik doe niks. Ik blijf  zitten waar ik zit  en sluit mijn ogen. De boosheid is  nu nog duidelijker voelbaar. De drang om te gaan schrijven wordt groter maar ik doe niks. Blijf stil zitten en voelen en besluit om ten minste 24 uur niets te doen.

De volgende dag krijg ik een onverwachts telefoontje van dat zelfde vervoersbedrijf. Een hele aardige vrouwenstem vertelt me te willen helpen. Het telefoontje en die stem passen helemaal niet in het scenario en in mijn beeld van het vervoersbedrijf.

De strijdbijl begraven maakt ruimte vrij voor gebeurtenissen die niet in het scenario passen en die zich manifesteren als kleine wondertjes.

Verspreid mildheid.
Actie is verharding.
Het gaat om de dialoog

Aldus Orka Morgan.

Bewaard onder Persoonlijk | 9 Comments

Tags: , , ,

Wat is een wonder?

Geplaatst op 12 september, 2011 

‘Wat is een wonder?’ vroeg Michael Minneboo vrijdag tijdens een gezellige koffiedate in Breda. Aanleiding voor zijn vraag was de mislukking van mijn project dankbaarheid, een project waarbij dagelijks oefenen in dankbaarheid leidt tot wonderen.

Melody Beattie schreef er een boek over: Make Miracles in Forty Days. De subtitel van het boek is eigenlijk nog veel interessanter: Turning what you haye into what you want. Toen ik het bestaan van haar boek ontdekte klonk het mij als alchemie in de oren en startte ik project dankbaarheid.

Ik had niet zo 1,2,3 een antwoord op Michael’s vraag. Ja, voorbeelden dan wonderen die had ik wel, zoals ineens tien miljoen op mijn bankrekening. Legaal en belastingvrij uiteraard.

Maar wat is een wonder? Melody Beattie begint haar boek met de volgende definitie:

A miracle is when something happens that we couldn’t control, create, conceive or do on our own – whether by using willpower, strength, spirituality, skills, money, or any and all resources available to us.

Miracles aren’t supernatural. They’re how life responds when we practice universal laws, the unwritten rules governing nature, the human psyche, people, spirituality and the world.  

(….)

The only qualification for it to be a miracle is that the problem or situation we want changed is beyond our ability to control or fix on our own.  

De wonderen die ik op mijn doelenlijst had gezet voordat ik aan project dankbaarheid begon, zijn niet bereikt. Maar welke problemen of situaties  zijn er in mijn leven veranderd sinds ik met project dankbaarheid begon en die ik zelf niet kan veranderen? Alweer een vraag waar ik geen antwoord op heb.

Misschien is het wonder wel dat er een wonder is gebeurd en dat ik niet weet welk wonder. Misschien staat het wonder net als Chinese bamboe na vijf jaar wortels kweken op het punt zichzelf te onthullen.

Bewaard onder Boeken, Citaten, Persoonlijk | Reageer

Tags: , , ,

Project dankbaarheid mislukt

Geplaatst op 26 augustus, 2011 

Sinds 12 februari werk ik aan project dankbaarheid.

Aanleiding: Melody Beattie’s boek ‘Make Miracles in Forty Days’.

Werkwijze: 40 dagen lang elke dag 5 – 10 dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent.

Doel: wonderen.

Meer dan zes maanden heb ik aan project dankbaarheid gewerkt, elke dag dankbaarheid opgeschreven. En dan verwacht ik wel wonderen ja. Niet van dat slappe gedoe als: elke dag is toch een wonder ? Nee, ik heb hard gewerkt aan dit project en wil echte wonderen, grote wonderen. Iets van tien miljoen netto op mijn bankrekening zou een mooi begin zijn.

Maar de grote wonderen zijn uitgebleven. Sterker nog, ik heb het vermoeden dat project dankbaarheid een paar nare bijwerkingen heeft gehad. Ik merk namelijk aan mezelf, en zie het terug in de toonzetting van een aantal van mijn blogs, een soms cynische toon. Misschien heeft het niets met project dankbaarheid te maken, misschien ook wel.

Project dankbaarheid is dus mislukt. Wat nu?

Ik zou ermee door kunnen gaan in de hoop dat die grote wonderen alsnog gebeuren en me dan over een half jaar extra gefrustreerd voelen dat die wonderen zijn uitgebleven. Ik zou ermee kunnen stoppen en me afvragen wat er gebeurd zou zijn als ik er wel mee door was gegaan.

Ik ga ermee stoppen. Het zit zo: ik mis mijn dagboek zoals het was voordat ik met project dankbaarheid begon. Sinds 12 februari gebruik ik mijn dagboek voor project dankbaarheid en schrijf er elke dag 5 – 10 dingen op waar ik dankbaar voor ben. Dat zijn meestal vrij korte stukjes. Voordat ik met project dankbaarheid begon, schreef ik stukjes in mijn dagboek met veel meer diepgang. Als er dan iets gebeurde wat me raakte of als ik ergens over in verwarring was of ergens mee zat, ging ik erover schrijven, stelde ik mezelf vragen en beschreef nog een dieper laagje.

Ik mis deze diepgang. Ik mis het contact met mezelf via mijn dagboek. Project dankbaarheid biedt me niet diezelfde diepgang en contact.

Nu zou ik project dankbaarheid kunnen aanpassen en mijn dankbaarheid in mijn oude dagboekstijl kunnen beschrijven maar dat is niet wat ik ga doen. Ik hou op mezelf vast te klampen aan een oefening die misschien voor veel mensen werkt maar die voor mij niet werkt. Wat voor mij werkt is het gebruik van mijn dagboek in ere herstellen. Te beginnen vanaf vrijdag 26 augustus.

Project dankbaarheid: het is mooi geweest, bedankt. Je kent het nummer van mijn bankrekening dus als je nog iets van je wilt laten horen…..

Lees ook:

PS (1): Het idee dat ik in mijn reacties en manier van bloggen soms wat cynisch ben als gevolg van project dankbaarheid, roept meteen de gedachte op dat dit betekent dat project dankbaarheid wel werkt. Dat het project een grote innerlijke schoonmaak op gang heeft gebracht en dat, net zoals wanneer je middenin een echte schoonmaak zit, de zooi eerst groter wordt voordat alles netjes schoon is. Ik geloof deze gedachte niet. Deze komt voort uit angst dat als ik niet doorga met project dankbaarheid, de wonderen niet komen. Ik laat me niet manipuleren, zeker niet door mijn eigen gedachten en al helemaal niet door angst. Ik ben er nou echt klaar mee.

PS(2): Zoals ik weer in mijn dagboek ga schrijven, met meer diepgang en in contact met mezelf, is een vorm van schrijven waar veel aandacht voor nodig is. Ergens volle aandacht aan schenken is ook een vorm dan dankbaarheid.

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk, Schrijven | 19 Comments

Tags: , , ,

In wonderen geloven

Geplaatst op 31 maart, 2011 

Veertig dagen lang gewerkt aan ‘Project Miracle’ zoals Melody Beattie het noemt in haar boek ‘Make Miracles in Forty Days’. Veertig dagen lang elke dag 5 – 10 dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent. Alleen of samen met een iemand die je genoeg vertrouwt om je dagelijkse schrijfsels mee uit te wisselen.

De subtitel van Melody’s boek luidt: ‘Turning what  you have into what you want’. ‘What you have’ gaat over dankbaarheid voor alles wat er is. Alles, niet alleen de leuke momenten maar ook, of juist vooral, momenten die gepaard gaan met boosheid, frustratie, verdriet en angst. ‘Project Miracle’ betekent ‘what you have’ via dankbaarheid veranderen in ‘what you want’.

Op papier klinkt het allemaal geweldig en ook het opschrijven van de dagelijkse dankbaarheid is leuk om te doen. Vooral schrijven over waar ik van baal of wat niet gaat zoals ik wil, brengt opluchting en verlichting.

Maar nu ben ik toe aan de wonderen en ik heb ze na veertig dagen nog niet zien gebeuren. Ja, wel die kleine alledaagse wondertjes. Die zijn ook leuk en het is fijn om er even een moment bewust bij stil te staan. Zoals vandaag toen mijn dochter me zei: ‘Ik ga op de trampoline springen en jij wordt blij’.

Ik ben toe aan de grote wonderen. Ik wil dat het universum eens flink uitpakt met een wonderen festijn. In haar boek schrijft Melody om na veertig dagen door te gaan met de dankbaarheid, maar om het minimaal veertig dagen de kans te geven. Ik ga er graag mee door want ik ben nieuwsgierig en heb ook wel een paar wonderen nodig.

De afgelopen weken voelden aan als shit. Robery Burney schrijft in ‘Codependence – De Dans van Gewonde Zielen‘ dat als je je shit voelt, dat je dan bemest wordt om te groeien. Nou, bemesting genoeg de voorbije weken: projecten die niet lopen, samenwerkingen die niet echt van de grond komen  en vooral twijfel en onzekerheid of ik mijn koers wil gaan verleggen en zo ja, hoe.

En alsof dat nog niet genoeg is, ben ik op dit moment Brene Brown’s boek ‘The Gifts of Imperfection’ aan het lezen met ook al zo’n mooie subtitel: ‘Let go of who you think you’re supposed to be and embrace who you are’. Door Brene Brown’s onderzoek naar schaamte en kwetsbaarheid, begin ik me bewust te worden hoe dat in mij werkt en dat is confronterend om onder ogen te zien. Maar gelukkig heb ik dan weer ‘Project Miracle’ om daar dankbaarheid op los te laten.

Er is wel een ander wondertje gebeurd trouwens. Vorige week viel ineens en onverwacht het nieuwe boek van Petra Maartense in de brievenbus: ‘De Magische Gouden Ring’. Een vertelling die je in één adem uitleest. Een verhaal dat voor mij perfect aansluit bij ‘Project Miracle’ van Melody Beattie. Als je ‘De Magische Gouden Ring’ leest, ga je namelijk weer in wonderen geloven. Sterker nog: je gaat erop vertrouwen dat ze gebeuren.

En zo heb ik met ‘Project Miracle’ en ‘De Magische Gouden Ring’ een ijzersterk duo in handen om me de wonderen te brengen die ik nodig heb.

Mijn dochter had vandaag op school een toverstafje geknutseld. De symboliek van een  toverstafje in huis bevalt me wel.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 3 Comments

Tags: , , , , , , , ,

De magie van acceptatie

Geplaatst op 21 oktober, 2010 

Het naar-bed-gaan-ritueel van mijn dochter bestaat uit een aantal stappen. Zo wil ze tijdens het tandenpoetsen graag een ter plaatse te verzinnen verhaaltje horen, wil ze dat ik nog even gitaar speel terwijl zij springend en zingend de vering van de matras uittest en wil ze als laatste dat ik nog een boekje voorlees.

Deze week wilde ze tijdens het tandenpoetsen een verhaaltje horen over ene tovenaar Foeksia.  Verrek, ik ken geen tovenaar Foeksia. Wat voor verhaaltje verzin ik over een tovenaar die ik niet ken? Wat voor tovertrucs doet die Foeksia?

Ik begin te verzinnen en te vertellen. Over dat die Foeksia op een dag helemaal niet meer wil toveren. Hij is het beu om alles maar te willen veranderen met zijn getover. Hij wil het leven wel eens een dagje accepteren precies zoals het is. Hij gaat de deur uit en laat alles gewoon gebeuren…

Wat denk je? Die Foeksia heeft de dag van z’n leven. Overal bijzondere ontmoetingen, ontroerende gebeurtenissen en allerlei verrassingen. Een dag van wonderen zonder ook maar één tovertruc.

Misschien een wat zware moraal voor een bedtijd verhaaltje maar ik heb het ermee gered.

Ik heb inmiddels wat research gedaan naar die tovenaar Foeksia. Dat blijkt helemaal geen tovenaar te zijn maar een miniheks uit een boek van Paul van Loon. Hier in huis is Foeksia sinds mijn verhaaltje een levenskunstenaar 🙂

Bewaard onder vaderschap, Verhaaltjes | 2 Comments

Tags: , , ,