Project dankbaarheid mislukt
Geplaatst op 26 augustus, 2011
Sinds 12 februari werk ik aan project dankbaarheid.
Aanleiding: Melody Beattie’s boek ‘Make Miracles in Forty Days’.
Werkwijze: 40 dagen lang elke dag 5 – 10 dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent.
Doel: wonderen.
Meer dan zes maanden heb ik aan project dankbaarheid gewerkt, elke dag dankbaarheid opgeschreven. En dan verwacht ik wel wonderen ja. Niet van dat slappe gedoe als: elke dag is toch een wonder ? Nee, ik heb hard gewerkt aan dit project en wil echte wonderen, grote wonderen. Iets van tien miljoen netto op mijn bankrekening zou een mooi begin zijn.
Maar de grote wonderen zijn uitgebleven. Sterker nog, ik heb het vermoeden dat project dankbaarheid een paar nare bijwerkingen heeft gehad. Ik merk namelijk aan mezelf, en zie het terug in de toonzetting van een aantal van mijn blogs, een soms cynische toon. Misschien heeft het niets met project dankbaarheid te maken, misschien ook wel.
Project dankbaarheid is dus mislukt. Wat nu?
Ik zou ermee door kunnen gaan in de hoop dat die grote wonderen alsnog gebeuren en me dan over een half jaar extra gefrustreerd voelen dat die wonderen zijn uitgebleven. Ik zou ermee kunnen stoppen en me afvragen wat er gebeurd zou zijn als ik er wel mee door was gegaan.
Ik ga ermee stoppen. Het zit zo: ik mis mijn dagboek zoals het was voordat ik met project dankbaarheid begon. Sinds 12 februari gebruik ik mijn dagboek voor project dankbaarheid en schrijf er elke dag 5 – 10 dingen op waar ik dankbaar voor ben. Dat zijn meestal vrij korte stukjes. Voordat ik met project dankbaarheid begon, schreef ik stukjes in mijn dagboek met veel meer diepgang. Als er dan iets gebeurde wat me raakte of als ik ergens over in verwarring was of ergens mee zat, ging ik erover schrijven, stelde ik mezelf vragen en beschreef nog een dieper laagje.
Ik mis deze diepgang. Ik mis het contact met mezelf via mijn dagboek. Project dankbaarheid biedt me niet diezelfde diepgang en contact.
Nu zou ik project dankbaarheid kunnen aanpassen en mijn dankbaarheid in mijn oude dagboekstijl kunnen beschrijven maar dat is niet wat ik ga doen. Ik hou op mezelf vast te klampen aan een oefening die misschien voor veel mensen werkt maar die voor mij niet werkt. Wat voor mij werkt is het gebruik van mijn dagboek in ere herstellen. Te beginnen vanaf vrijdag 26 augustus.
Project dankbaarheid: het is mooi geweest, bedankt. Je kent het nummer van mijn bankrekening dus als je nog iets van je wilt laten horen…..
Lees ook:
PS (1): Het idee dat ik in mijn reacties en manier van bloggen soms wat cynisch ben als gevolg van project dankbaarheid, roept meteen de gedachte op dat dit betekent dat project dankbaarheid wel werkt. Dat het project een grote innerlijke schoonmaak op gang heeft gebracht en dat, net zoals wanneer je middenin een echte schoonmaak zit, de zooi eerst groter wordt voordat alles netjes schoon is. Ik geloof deze gedachte niet. Deze komt voort uit angst dat als ik niet doorga met project dankbaarheid, de wonderen niet komen. Ik laat me niet manipuleren, zeker niet door mijn eigen gedachten en al helemaal niet door angst. Ik ben er nou echt klaar mee.
PS(2): Zoals ik weer in mijn dagboek ga schrijven, met meer diepgang en in contact met mezelf, is een vorm van schrijven waar veel aandacht voor nodig is. Ergens volle aandacht aan schenken is ook een vorm dan dankbaarheid.
Bewaard onder Boeken, Persoonlijk, Schrijven
Tags: dankbaarheid, Melody Beattie, mislukking, wonderen
Reacties
19 Reacties to “Project dankbaarheid mislukt”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Aiaiai, ik zal ook eens even de balans gaan opmaken…
Ik denk in elk geval dat het goed is om vooral je eigen vorm te vinden in het je dagelijks bewust zijn van wat er speelt, met name op onbewust niveau, maar dat er vooral een vorm van ‘let go’ bij nodig is en misschien is dat het punt van de – ietwat gekunstelde – dankbaarheidsoefening, het kan je aandacht ook juist vasthouden op alles waar je (nog) niet tevreden over bent. Terwijl je je beter kunt richten op dat waar je echt dankbaar voor bent.
@Petra: wat ik het meest interessante aspect van de oefeningen vond, was om ook dankbaarheid toe te kennen aan dingen die ik als negatief en ongewenst ervaar. In plaats van mijn blik van die dingen af te wenden, de andere kant op te kijken en mezelf er een potje mee verloochenen, het allemaal recht in het gezicht aankijken. Ben benieuwd naar jouw balans.
Met een half jaar zou je toch wel wat echt resultaat verwachten. Jezelf afhankelijk stellen van een opgelegde methode doet me ook weer aan codependency denken. In mijn vakantie de zolder opgeruimd en ja het werd eerst een grotere puinhoop, maar het doel was al snel in zicht en de progressie was merkbaar en motiverend, zo zou het ook met dat soort methodieken moeten gaan, anders werkt het niet.
@Daan: Ik volg je punt. De methode heb ik zelf gekozen vanuit vrije wil omdat het boek erover me intrigeerde en ik de schrijfster ken als iemand waar ik veel respect voor heb en wiens boelen veel voor me hebben betekend. Ik geloof wel in de kracht van dankbaarheid maar ook in er een eigen draai aan geven en op dat punt kies ik nu een andere koers.
cynisme is een ding waarom dankbaarheid niet werkt, alles uit boeken doen een tweede en warschijnlijk zit er nog het een en ander in je onderbewuste dat blockeerd waardoor dankbaarheid alleen een jezelf-in-de-maling-genommen-project werd
geen nood, jezelf eens een schuderklopje geven van dat heb je goed gedaan doet meer wonderen
@Es: ik ben niet op zoek naar verklaringen, vind ik totaal oninteressant.Wat ik wel interessant vind is hoe mensen reageren op dit verhaal. Zoals reacties in de zin van dat ze iets voor me moeten oplossen of verklaren.
is dankbaarheid zien en voelen iets dat je overkomt, zoals geluk? dan zou ik idd verwachten dat het project mislukt is, omdat je het niet kan opzoeken. denk ik …
@Karin: Je kunt dankbaarheid wel oefenen, het werkt als een soort focus op acceptatie van wat er is. Hoe vaker je dankbaarheid oefent, hoe meer en hoe vaker je de beleving van overvloed hebt.
@Peter: kreeg meteen het beeld door van hart op straat; dat zijn ook van die dankbaarheids/geluksmomentjes, maar ik spot ze onverwacht en kan er niet naar zoeken want dan is het er niet. …of is het helemaal anders?
en toch, stilstaan bij ‘gratis’ dingen zoals een volle maan of een sterrenhemel zijn ook dankbaarheidsmomentjes. het is een soort mindset of focus.
@Karin: precies, het is een soort mindset. Wat betreft die harten kan ik me zo voorstellen dat, toen je er nog niet mee bezig was, er ook wel harten waren maar dat je ze niet opmerkte of in ieder geval minder vaak opmerkte. Ontwikkel je een ‘hart-op-straat-mindset’, dan zie je ze ineens overal. Ik weet niet of het zo voor jou werkt maar zo stel ik het me voor.
Ha Peter, ik heb de balans opgemaakt inmiddels en kan je zeggen: JA, het werkt wel, maar…
Ik heb me niet helemaal aan de ‘spelregels’ gehouden van Melody Beattie. Zal binnenkort eens een blogje schrijven over mijn bevindingen.
Overigens viel me in het boek zelf al op hoe weinig wonderen er van de grond kwamen bij de beide dames, misschien heb ik de ‘missing’ link wel gevonden! 😉 En die sluit exact aan bij wat jij nu doet… (zal alleen het woord niet te noemen, omdat je er allergisch voor bent!)
@Petra, Oh mijn god, mijn nieuwsgierigheid slaat ervan op hol. Ik kan niet wachten op je blog. By the way: het weer oppakken van mijn dagboek voelt bijzonder lekker.
Great! Waarom zou je sowieso niet doen waar je je het lekkerste bij voelt? Soms komen we daar via een omweggetje juist achter. Herwaardering van je eigen dagboek!
Mijn blogje moet nog even wachten hoor, ben nu gefocussed op de afronding en afwerking van de docu Ganpati Spirit.
Maar hier alvast een tipje van de sluier: Mijn auto – die een half jaar stilgestaan heeft! – stond op mijn verlanglijstje. Niemand kon vinden wat er aan de hand was. Toch is het wonder geschiedt, hij doet het weer!
wordt vervolgd….
@Petra: Daar zit denk ik de kern, in doen wat voor mij prettig voelt ook al schrijft iemand waar ik veel respect voor heb en wiens boeken veel voor me hebben betekend, een boek over een oefening die er veelbelovend uitziet (maar die voor mij niet werkt). Wat betreft je auto: fantastisch, dat zijn leuke verhaaltjes. Succes met de afronding van je film.
Sorry, ik moet lachen om je verhaal. Nou oké, niet sorry eigenlijk!
@Marjanneke: EEN WONDER !
@Peter: nee hoor, ik lach heel veel 😉
Ik kan me wel in dit stukje vinden. Ik heb de afgelopen maand geprobeerd een dankbaarheidsdagboek bij te houden in de hoop dat er iets zou veranderen. Er veranderde echter niets. Ik voelde alleen minder diepgang inderdaad, een soort leegte, een afwijzing zelfs voor iets in mezelf wat ik ook ben. Ik heb het dankbaarheidsdagboek een paar dagen geleden op hold gezet en houd nu gewoon dagboek. Ik ben er achter gekomen dat ik negatieve ervaringen gewoon kan opschrijven, er doorheen kan gaan, zonder bang te hoeven zijn dat ik de negatieve focus niet meer kwijtraak. Ik heb veel geschreven, altijd om de waarheid heen, en het lijkt nu dat ik mijn ware stem gevonden heb, paradoxaal genoeg door even te ervaren dat een dankbaarheidsdagboek voor mij niet werkt. Curieus! 🙂
@Robert: Het is alweer een tijdje geleden dat ik die blogpost schreef en heb ‘m even moeten teruglezen. Het lijkt wel een hele andere tijd, er is zoveel veranderd sindsdien. Veel dingen waar ik nu echt blij en dankbaar voor ben. Misschien hebben dit soort oefeningen met de lange terijn te maken en zijn gedachten erover in de zin van ‘het werkt niet, waar blijft het resultaat, zie je wel…’ van ons reptielenbrein die dit soort levensveranderende oefeningen maar eng vindt. Wat je zelf schrijft telt natuurlijk ook: doe wat werkt, wat dat ook is. Bedankt voor je reactie.