Genoeg te wensen

Geplaatst op 31 december, 2016 

Vrijdagochtend, hardlopen en mezelf zowat verliezen in de winterschoonheid van boswachterij Dorst:

Er is zoveel moois…..

30 december 2016, de dag ook dat het precies 9 jaar geleden is dat ik begon met bloggen. De impact? Wil je je leven grondig overhoop gooien? Ga bloggen!

2017 wordt een prachtjaar omdat 2016 afscheid van ons neemt met een shitload aan verlangens. En verlangens zijn cool want ooit manifesteren verlangens zich hier op aarde als onze nieuwe werkelijkheid.

Mag ik ons dan toch iets toewensen, dan dit: dat we meer dan ooit in verbinding staan met onze dromen, ambities en verlangens en dat we daarmee 2017 inkleuren als het jaar dat iedereen het goed heeft met inbegrip van planeet aarde.

Tot in 2017!

Bewaard onder Fotobloggen, Mening | 4 Comments

Tags: , , ,

Ik heb zo’n zin

Geplaatst op 12 december, 2014 

Ik heb zo’n zin in een boterham met pindakaas.
Niet een beetje zin maar een brandend verlangen.
Ik moet en zal die boterham hebben.
Die smaak en geur, de sensatie.
Mmmmmmmmmmmmm
Ik word er gek van.
Boterham pakken, pindakaas en smeren.
En dat moment van die eerste hap.
Goddelijk.
Ik heb zo’n zin in een boterham met pindakaas.

Je kunt uren en dagen en weken en maanden  en jaren ergens naar verlangen maar als je alleen maar verlangt en niet overeind komt en naar de keuken loopt om die boterham te maken begrijp je niet de functie van verlangen: in beweging komen. De eerste stap is het moeilijkst: opstaan uit je luie zetel.  Daarna wordt het makkelijker.

Goed weekend allemaal.

 

Bewaard onder Mening | 10 Comments

Tags: ,

Dankbaar voor die ellendige verschillen

Geplaatst op 18 november, 2013 

Verschillen, wat een gedoe. Die meneer of mevrouw die zich anders gedraagt dan je zou willen.

Zo zag ik vandaag een stel uit de auto stappen om vervolgens boodschappen te gaan doen. Ze stonden lekker dicht bij de supermarkt geparkeerd en dat was best bijzonder want het was vreselijk druk. Tien flinke passen en ze stonden binnen.  Hoe kregen ze dat voor elkaar? Waarom hadden zij meteen een parkeerplaats en moesten anderen rondjes rijden in afwachting van een plekje? Nou, zij hadden hun auto geparkeerd op een gehandicaptenparkeerplaats. Ik weet niet of ze een handicap hadden maar fysiek was het in ieder geval niet.

Esther Hicks heeft het regelmatig over het afvuren van ‘rockets of desire’. De functie van al die verschillen om ons heen is dat die verschillen ons helpen om verlangens het universum in te slingeren.  Daarom hoef je je nooit lang te ergeren aan iemand die bijvoorbeeld ten onrechte een gehandicaptenparkeerplaats inpikt want zodra die ‘rocket of desire’ is gelanceerd, heeft de situatie het werk gedaan. Het enige dat je hoeft te doen is je voorbereiden op het in ontvangst nemen van het gerealiseerde verlangen door ervoor te zorgen dat je zo lekker mogelijk in je vel zit (Esther noemt dat het verhogen van je vibratieniveau).

Dus als ik maar lekker genoeg in mijn vel zit, heb ik altijd een parkeerplaats en hoef ik daar geen gehandicaptenparkeerplaats voor in te pikken. Tenzij…… ik door blijf gaan met mezelf ergeren aan dat stel dat wel een gehandicaptenparkeerplaats inpikte. Dan gebruik ik dat stel om ervoor te zorgen dat ik mijn verlangen nooit in ontvangst kan nemen.

Jezelf blijven ergeren en ergens over blijven klagen….  Moet je echt doen als je denkt dat dromen bedrog zijn. En als je dan vervolgens gaat klagen dat je dromen nooit maar dan ook echt nooit uitkomen, ben je pas echt ‘goed’ bezig.

Bewaard onder spiritualiteit | 3 Comments

Tags: , , , , , ,

Het Emiel effect

Geplaatst op 23 oktober, 2013 

Kom je op een feestje en vraagt iemand je wat je zoals bezig houdt de laatste tijd. Zijn gezelschap voelt goed en de vraag klinkt oprecht dus je deelt een droom, een verlangen.

Dan gaat hij vragen stellen over je droom.

Zo op het eerste gezicht hele normale vragen maar na de vijfde vraag krijg je het in de gaten: bij elk antwoord ga je je droom scherper zien, kun je de beelden bijna vastpakken, aanraken, voelen, proeven, ruiken, horen. Je bent bezig je droom tot realiteit te transformeren. Dat is wat hij aan het doen is: je daarbij helpen. Ik noem dit het Emiel effect.

Bij veel bedrijven en organisaties werkt het heel anders. Als je daar een droom deelt krijg je een ‘Ja maar……‘ Die bedrijven en organisaties kunnen nog veel leren van echte feestjes.

Bewaard onder Persoonlijk | 8 Comments

Tags: , , ,

Spijt is bemesting van het verlangen

Geplaatst op 12 augustus, 2013 

De volgende dag ben ik al vroeg wakker. Mijn tent staat tot ongeveer 10 uur in de schaduw dus ik kan nog lekker een paar uur slapen als ik dat wil. Maar dat wil ik niet want zonder enig intern debat of strijd zijn al mijn cellen het erover eens en scanderen: koninginnenrit, koninginnenrit, koninginnenrit…….

Om acht uur als de meeste campinggasten nog slapen, ben ik al onderweg. Bij een benzinestation gooi ik mijn tank vol, eet een broodje, koop er eentje voor onderweg en drink koffie. En dan het gas erop over de Autobahn. Ik passeer een punt dat ik vanuit de verte al vaak heb gezien. Het is een energiecentrale die vanaf een restaurant vlakbij het drielandenpunt in Vaals bij helder weer aan de horizon is te zien.

170 km later verlaat ik bij Koblenz de Autobahn en weet vanaf dat moment niet hoe verder. Ik weet wel waar ik heen wil maar niet precies hoe er te komen. Ik rij Koblenz binnen en zie even later een enorme rivier onder me. Ze is als een enorme slang die net iets heeft gegeten dat eigenlijk te groot is voor haar lijf.

Even denk ik dat het de rivier is die ik vandaag zo graag wil volgen maar het is de Rijn. Dan wordt het even lastig want ik wil terug naar een afslag die ik gemist heb richting Cochem. Cochem, zo weet ik, ligt aan de Moezel en dat is de rivier die ik zoek.

Na een rondje Koblenz zie ik weer een bord dat wijst in de richting van Cochem. Bij een benzinestation besluit ik even te stoppen om te tanken en de weg te vragen. Op zo’n moment ben ik mijn illustere leraar Duits bijzonder dankbaar dat hij me ooit zover heeft gekregen het beruchte boek ‘Wortschatz’ van buiten te leren. En zo komt het dat ik nog steeds weet dat het Duitse woord ‘etwa’ allerlei betekenissen heeft die je kunt onthouden aan de hand van het ezelsbruggetje BOEMS:

Aan dat woord heb ik op dat moment niks maar twee aardige mevrouwen helpen me op weg. Ik moet een brug oversteken en ze geven me twee plaatsnamen die me zullen leiden naar die prachtige weg vlak naast de Moezel. Ik rij verder maar zie geen brug. Wel een flinke rivier. Is dit…..? Ik stop, klap mijn vizier open en vraag aan een man die zijn hond uitlaat of dit de Moezel is. Het moet hebben geklonken als een toerist die in Parijs onderaan de Eiffeltoren vraagt of dit de Eiffeltoren is maar dat maakt me niks uit. De man knikt en ik ben blij. Ik heb de Moezel gevonden.

Vanaf nu kan het freewheelen beginnen. 10km later nog steeds geen brug. Hoewel de weg waar ik rijd prachtig is, zie ik aan de overkant van het water een weg die nog prachtiger lijkt. En dan zie ik aan de overkant in een groene heuvel met grote letters de naam staan van één van de twee plaatsnamen waar ik op moest letten. Ik rij dus aan de verkeerde kant van de Moezel.  Nu snap ik ook de opmerking over een brug: ik had terug moeten rijden en daar via een brug de Moezel oversteken.

Ik keer om en ben weer in de drukte van Koblenz waar ik wel de bewuste brug vind maar geen enkel bordje met daarop één van de twee plaatsnamen. Ik ga hier en daar wat creatief om met de verkeersregels in een poging alsnog de juiste route te vinden. Dan stop ik met het belachelijke gedoe waar ik mee bezig ben. Ik kwam hier om van een mooie tocht langs de Moezel te genieten, wat maakt het uit of ik dat links of rechts van de Moezel doe? En dan nog wat: op  verschillende plekken zijn bruggen over de Moezel gebouwd om over te steken. Waarom moet ik dat per se hier in Koblenz doen? Dus ik eindig waar ik was begonnen: met de Moezel aan mijn rechterhand. De man met de hond is dan al weg. Misschien zit ie nu via Facebook wel te vertellen over die motorrijder die vroeg naar de Moezel.

Het freewheelen kan opnieuw beginnen. Dit is waar ik voor gekomen ben: langs de Moezel van Koblenz naar Trier.

En dan begint de spijt van gisteren zijn verhaal te vertellen. Dat het gezegde dat je beter spijt kunt hebben van iets dat je wel hebt gedaan dan van iets dat je niet hebt gedaan, niet waar is. Omdat spijt van iets dat je niet gedaan hebt je verlangen doet groeien om het alsnog te doen. Door de spijt over mijn bezoek aan Maastricht ben ik nu mijn koninginnenrit aan het maken.

En wat ben ik dan ook dankbaar voor die monteurs van Motoport die mijn motor elk jaar weer in uitstekende conditie houden, voor mijn keuzes lang geleden die me aan een motorrijbewijs hebben geholpen en voor de mensen die al die prachtige wegen hebben aangelegd. En wat te denken van fossiele brandstoffen? Meer dan prima om naar alternatieven te zoeken maar bij gebrek aan beter voor mijn motor kan ik er toch moeilijk bezwaren tegen hebben? Nee, dan is dankbaarheid  beter op haar plaats. En geld? Wat een geweldig spul is dat zeg, dat ik er alles mee kan betalen wat nodig is om zo’n prachtige tocht te maken.

De tocht door het Moezeldal is prachtig, met recht een koninginnenrit. Maar dat is het niet alleen vanwege de schoonheid want ongeveer halverwege voel ik dat het fysiek zwaar is zo lang op de motor en de warmte laat zich nu ook goed voelen. Stoppen doe ik alleen om te tanken, voor sanitaire bezigheden of om het broodje te eten en een paar slokken water te drinken. Hoewel er langs de Moezel overal toeristische dropjes zijn, heb ik geen zin ergens een uur op een terras te gaan zitten. Als ik zin heb om motor te rijden, dan wil ik ook rijden.

En zoals verwacht steek ik de Moezel verschillende keren over. Dan weer heb ik haar links en dan weer rechts. Beide wegen zijn even prachtig en liggen even dicht langs de waterkant. Het is hier prima rijden. In de dorpjes die ik passeer is het druk met toeristen maar op de weg is het heerlijk rustig en kan ik lekker doorrijden.

Bij Trier aangekomen is het mijn plan om toeristisch binnendoor naar Aken te rijden. Maar als ik een bordje snelweg zie in de richting van Bitburg is de verleiding te groot en kies ik voor de snelweg. Als ik veel later zie dat Aken dan nog 130 km rijden is en mijn benen genoeg hebben van steeds dezelfde houding, ben ik blij met mijn keuze.

De laatste kilometers rij ik door een stukje België waar ik vaker heb gereden. Het ziet er grauw en troosteloos uit. Dorpjes die iets uitstralen van: blijf hier weg want hier liggen verhalen verborgen die je beter niet kent.

Rond half vijf land ik op een terras bij het drielandenpunt. In de verte zie ik de energiecentrale die ik  ’s morgens ben gepasseerd. Ik pak de kaart en bekijk de route die ik heb gereden. Ik heb er zowat acht uur over gedaan, enkele korte tussenstops meegerekend. In mijn benen laat zich dat goed voelen. Ik bedank de spijt van gisteren en besluit voor morgen helemaal niks te plannen.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , ,

Wat moet ik hier een hele week?

Geplaatst op 30 juli, 2013 

Om een uur of twee ’s middags zit ik er helemaal doorheen. Vanwege de warmte ben ik die ochtend extra vroeg naar de camping vertrokken. Ik vind een mooi plekje waar ik vaker heb gestaan:  op het trekkersveldje natuurlijk.  Hoef ik van te voren niet te reserveren, kan ik komen en gaan wanneer ik wil en heb ik bijna elke dag nieuwe buren.  Op de plek waar mijn tent komt te staan heb ik tot ongeveer tien uur schaduw.

Als ik sta kan mijn motorvakantie 2013 echt beginnen. Het begint natuurlijk al veel eerder met het bij elkaar zoeken van alle spullen en het volgen van de weersverwachtingen maar als ik eenmaal op de camping sta schakel ik om naar een modus die zich nauwelijks laat beschrijven en die ik gemakshalve maar ‘motorvakantie’ noem. Een woord waar elk jaar steeds weer nieuwe verrassingen in lijken te zitten. Vorig jaar was het Aken. Wat dit jaar?

Als alles staat het traditionele rondje door de regio rijden. Een tochtje van ongeveer twee en een half uur. Even het gevoel krijgen er weer te zijn en ook even wennen dat het in de heuvels anders motorrijden is.  Het is nog niet te warm, wel zet ik alle ventilatieritsen in mijn motorpak open om van de rijwind te kunnen profiteren. De jas gaat dicht tot ongeveer 30 cm van de bovenste knoop voor extra verkoeling. Het risico dat er een insect tegen me aan knalt en dat dat pijn kan doen, neem ik graag voor lief.

Als ik later in Vaals uit de Albert Heijn stap, van de verkoeling van de airco weer in de hitte, vraag ik me af wat ik hier in hemelsnaam een hele week ga doen? De vraag slaat nergens op want over een week heb ik alweer spijt dat ik terug naar huis ga. Misschien is het de warmte en uitdroging want tijdens het rijden wil ik wel eens onvoldoende pauzes nemen om te drinken. Dat laatste ga ik hier op het terras eens rustig oplossen. Meteen een mooi moment mijn dagboek te vullen met de eerste motorvakantiekrabbels. En dan schrijf ik meteen op dat de vraag wat hier een hele week te doen het verlangen aanwakkert om hier over een week inderdaad met veel spijt weer te vertrekken.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: ,

Assholes die schatten zijn

Geplaatst op 15 februari, 2013 

Ze hadden andere meningen, ideeën en inzichten. Ze hadden een heel andere kijk op het leven, op het verleden, heden en toekomst. Ze hadden andere gewoontes en hielden van andere dingen.  Hun gedrag was anders en ook de woorden die ze spraken waren anders. Hun verwachtingen en dromen waren anders.

Assholes vond ik het omdat ze zo anders waren. Omgaan met verschillen? Breek me de bek niet open. Mission impossible.

En nu zie ik het, dat die verschillen er zijn om verlangens te triggeren en te voeden, dat de wereld niet kan bestaan zonder diversiteit en dat die assholes schatten me een enorme dienst hebben bewezen.

Lees ook:

 

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

De dag tegen X,Y,Z

Geplaatst op 7 februari, 2013 

Een dag tegen X,Y,Z (vul zelf maar in, er is genoeg keuze), is niet bedoeld ons een hele dag te focussen op wat we niet willen. Het is bedoeld om een hele dag lang van de mensen te houden die X,Y,Z doen en van de mensen die last hebben van X,Y,Z .

Het hoeft trouwens niet eens een hele dag. Vijf minuten of zelfs één minuut is al een giant step for mankind.

We hoeven die mensen niet persoonlijk te kennen om van ze te houden. Doe desnoods een dag alsof en wens ze in gedachten of hardop alle mooie dingen toe die je jezelf of een dierbare zou toewensen.

PS voor de beginners: van iemand houden wil niet zeggen dat je alles wat die persoon deed en doet maar leuk moet vinden.

PS voor de gevorderden: Alles wat op planeet aarde gebeurt draagt bij aan de diversiteit en het is diezelfde diversiteit die ons in staat stelt om te verlangen en om dat verlangen te laten groeien.  En het is datzelfde verlangen dat de conceptie is van de uiteindelijke creatie en de manifestatie van wat we graag willen.

PS voor mezelf: walk your talk.

Lees ook:

Bewaard onder spiritualiteit | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Volgende pagina →