Doendoendoen

Geplaatst op 24 april, 2016 

Ik zat als het ware weer in een klas samen met aan aantal andere wijkbewoners. We kregen begeleiding om iets in onze wijk te gaan ondernemen. Waarom we die begeleiding kregen was me niet duidelijk, misschien moesten we weer een beetje op het rechte pad gezet worden of misschien waren we niet actief genoeg, ik verzin maar iets.

We zaten dus in die klas en moesten old school brainstormen met gekleurde post-it papiertjes. Na twee uur nadenken, schrijven en praten hadden we grote vellen papier vol met gekleurde briefjes. Daar stond het dan allemaal: wat er allemaal goed gaat in onze wijk en wat we over een aantal maanden anders willen.

We waren met wel twintig mensen waarvan er vier in de wijk woonden waar we het over hadden. Waarom die verhouding zo scheef was werd me in die droom ook niet duidelijk. Misschien was het wel symbolisch: dat wijkbewoners zich niet laten sturen en dat er daarom zoveel begeleiders nodig waren in die klas.

Toen ik wakker werd zag ik de humor er wel van in. Ik bedoel: twee uur lang stukken papier vullen over iets ondernemen in de wijk, wie doet dat? Dan kun je beter twee uur zwerfafval opruimen, of in de buurtmoestuin werken of boomspiegels vol planten met bloembollen of een bijenlint inzaaien met bloemen.  In twee uur kun je een hoop doen.

In de wijk waar ik woon zoemt het van de wijkinitiatieven. Vorige week nog werd Diner bij de Moskee gelanceerd, een prachtproject waar geen enkel post-it papiertje aan te pas komt. Nou vooruit dan, eentje: het boodschappenbriefje voor dat diner.

Bewaard onder Verhaaltjes | 4 Comments

Tags: , , ,

Ik heb zo’n zin

Geplaatst op 12 december, 2014 

Ik heb zo’n zin in een boterham met pindakaas.
Niet een beetje zin maar een brandend verlangen.
Ik moet en zal die boterham hebben.
Die smaak en geur, de sensatie.
Mmmmmmmmmmmmm
Ik word er gek van.
Boterham pakken, pindakaas en smeren.
En dat moment van die eerste hap.
Goddelijk.
Ik heb zo’n zin in een boterham met pindakaas.

Je kunt uren en dagen en weken en maanden  en jaren ergens naar verlangen maar als je alleen maar verlangt en niet overeind komt en naar de keuken loopt om die boterham te maken begrijp je niet de functie van verlangen: in beweging komen. De eerste stap is het moeilijkst: opstaan uit je luie zetel.  Daarna wordt het makkelijker.

Goed weekend allemaal.

 

Bewaard onder Mening | 10 Comments

Tags: ,

DOEN!

Geplaatst op 19 november, 2014 

Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen! Doen hoor!

Als je het alleen maar roept en verder nikt doet, gebeurt er niks. Doen! roepen is het nieuwe niets doen. Doen! roepen is zeggen: ga jij het maar doen, dan hoef ik niks te doen. Het is niet voor niks dat het grootste gedeelte van ons lichaam bedoeld is om iets te doen en maar een klein gedeelte deel om iets te roepen.

Lees ook: Praten en niks doen
Beluister ook: Do it

Bewaard onder Mening | 9 Comments

Tags: ,