Verlangen
Geplaatst op 1 februari, 2013
Een verlangen is een herinnering, een herinnering aan onze scheppende kracht.
Er zijn woestijnen omdat er oceanen zijn. We hebben tranen omdat we ook lachen. We kennen de nacht dankzij de dag.
En daarom hebben we verlangens, omdat we ook over een scheppende kracht beschikken.
Wat zouden we immers aan onze verlangens hebben zonder scheppende kracht? Wat zouden we aan onze scheppende kracht hebben zonder verlangens? Het universum zit hier en daar raar in elkaar maar op het punt van verlangens en scheppen is het volstrekt logisch.
Bewaard onder spiritualiteit | Reageer
Tags: spiritualiteit, verlangen
Blijf bij je verlangen
Geplaatst op 20 april, 2012
Zou je elke dag een paar honderd Euro in het handje willen hebben zonder ervoor te werken? Stel je dit even voor. Wil jij dat? Ik wel, nou en of.
Blijf even bij dat verlangen.
Stel je nou voor dat je iemand op tv hoort zeggen dat hij dagelijks geld wil hebben zonder ervoor te werken.
Kun je je verlangen dan nog steeds vasthouden? Of wordt je misschien boos omdat jij op dit moment wel moet werken voor je geld?
Stel je nou voor dat die persoon op tv in de gevangenis zit wegens diefstal.
Kun je je verlangen dan nog steeds vasthouden of word je nu nog bozer? Houd je verlangen nog steeds stand of overwinnen de oordelen over die persoon en wat hij heeft gedaan?
Afgelopen weekend was de eerste aflevering van het tv programma ‘Buch in de Bajes’. Wat mij zo intrigeerde waren de boze reacties op Twitter toen één van de geïnterviewden voor de camera vertelde geld te willen hebben zonder ervoor te werken.
Bewaard onder Mening | 19 Comments
Typisch 2011
Geplaatst op 29 december, 2011
Aan het eind van het jaar schrijf ik op wat ik in het nieuwe jaar graag wil meemaken. Je zou het voornemens kunnen noemen maar ik neem me niks voor. Ik noem het liever wensen en verlangens, een beetje dromen over het nieuwe jaar.
En dan laat ik het rijpen, net zoals wijn. Na een jaar gaat de ‘kurk van de fles’ en kijk ik naar waar ik een jaar geleden over droomde en wat er is uitgekomen. De resultaten zijn meestal verrassend.
Een paar dagen geleden las ik mijn dromen over 2011 voor het eerst weer terug en ik was boos en teleurgesteld omdat er niets was uitgekomen. OK, ik geef het toe: ik had een paar echt grote dingen gedroomd maar daarvan had er best eentje werkelijkheid kunnen worden.
Een dag later bekeek ik mijn dromen voor 2011 nog eens maar dit keer met het vergrootglas er bovenop, inzoomen op de details. Wat schreef ik daar? Is het niet uitgekomen? Ook niet een beetje? Is het punt op dit moment ‘in progress’? Is het misschien wel uitgekomen maar op een iets andere manier en herken ik het op dit moment niet? Wil ik dit nog graag of is mijn droom onderweg veranderd?
Conclusie: ik heb een heleboel om dankbaar voor te zijn in 2011. Veel van wat ik een jaar geleden droomde, is uitgekomen of is op dit moment aan het uitkomen. En er zijn ook flink wat dromen die ik graag meeneem naar 2012.
En dat vond ik nou typisch 2011: teleurstelling maar met iets meer aandacht voor de details volop dankbaarheid.
Dankbaarheid komt niet uit de lucht vallen, soms is het hard werken, hard vloeken, flink frustrerend, een kwestie van aandacht en focus.
Bewaard onder Persoonlijk | 12 Comments
Tags: aandacht, dankbaarheid, doelen, dromen, focus, verlangen, wensen
Blijf rennen
Geplaatst op 16 juni, 2011
‘Rennen papa, rennen, ik wil ook een ballon.’
Vader en dochter renden over het schoolplein. ‘Er zijn er niet zo veel meer hoor’ roept een teleurstellingsmanager ze na. Het is de moeder van een kind dat wel een ballon heeft.
Binnen in het schoolgebouw is geen spoor te ontdekken van de ballonnen. ‘Misschien zijn ze op’ zegt de vader tegen zijn dochter. Ze begint te huilen. ‘Ik blaas thuis wel een ballon voor je op.’ Ook hij is teleurstellingsmanager.
In een andere gang van het schoolgebouw vinden ze de bron van de ballonnen. Er is er nog eentje. Blij pakt het meisje de laatste ballon. ‘Wat een geluk, je hebt de laatste’ zegt de vader. ‘Nu heeft een ander kindje geen ballon’ antwoordt het meisje en houdt triomfantelijk haar grote groene ballon omhoog.
Werk aan de winkel voor een andere teleurstellingsmanager denk ik.
Sommige mensen zeggen dat je ervoor moet zorgen dat je geen verwachtingen en verlangens meer hebt en dat dit spiritueel is. Misschien is dat wel zo. Maar hebben zij wel eens een vader samen met zijn dochter over het schoolplein zien rennen voor een ballon? Hebben zij wel eens het gezicht gezien van een kind dat de laatste ballon had? Mooi man!
Ja maar….. zullen de teleurstellingsmanagers roepen, en dat kind dat net naast de laatste ballon grijpt dan?
Het gezicht van dat kind is net zo mooi als dat kind dat wel een ballon heeft, het ziet er alleen anders uit en het maakt andere geluiden. En als dat kind in zijn/haar leven genoeg van dat soort ervaringen heeft, teleurstelling na teleurstelling na teleurstelling, dan kan het later altijd nog teleurstellingsmanager worden.
Te veel teleurstellingen, dat is wat alle teleurstellingsmanagers met elkaar gemeen hebben. En ook dat ze niet meer rennen voor een ballon.
Blijf rennen.
Bewaard onder vaderschap, Verhaaltjes | 5 Comments
Tags: teleurstelling, vaderschap, verlangen, verwachtingen
Het gevaar van veiligheid
Geplaatst op 9 november, 2009
Steve en Erin Pavlina. Misschien zeggen deze namen je niets. Ik kende ze een jaar geleden ook niet tot ik hun blogs ontdekte op Internet. Steve blogt op www.stevepavlina.com over ‘Personal development for smart people’ en Erin blogt op www.erinpavlina.com over ‘Spiritual Wisdom for Conscious People’.
Steven en Erin zijn wat je kunt noemen een ‘blogpaar’. Bloggen zullen ze hopelijk nog heel lang blijven doen maar niet meer als ‘paar’: ze gaan scheiden. Niet bepaald opmerkelijk nieuws want scheidingen komen in de beste families voor.
Maar wat het nieuws van hun scheiding wel opmerkelijk maakte, was dat Steven en Erin er allebei over schreven op hun blog. Steve schreef erover in ‘Separation’ en Erin in ‘Our separation’. De openheid, helderheid en respect waarmee Steve en Erin over hun scheiding schrijven heb ik nog niet eerder gezien.
Steve schrijft dat hij en Erin genoeg van elkaar houden om te zien dat ze elkaar de vrijheid moeten geven zodat ze ieder hun eigen persoonlijke dromen kunnen realiseren.
Erin schrijft dat hun wensen en verlangens in de loop der jaren steeds minder met elkaar te verenigen waren en dat ze op een gegeven moment voortdurend compromissen aan het sluiten waren omwille van het geluk van de ander.
De grote vraag die Erin haar lezers stelt is deze: moet jij je sterkste wensen en verlangens onderdrukken om samen te zijn met je partner?
Niet alleen relaties maar ook bijvoorbeeld de vaste baan, verzekeringen, vakbonden en religie, vinden naar mijn idee hun oorsprong in een haast onverzadigbare behoefte om het leven steeds veiliger te maken. En als je dan de bijsluiter van zo’n veilig leventje leest, dan staat daar met kleine lettertjes: ‘heeft een sterk verdovende werking op elke vorm van avontuur tot de dood erop volgt’.
Het is niet toevallig dat veel methodes op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en zelfrealisatie, met oefeningen werken die als doel hebben je te helpen om bewust de comfort zone te verlaten en om de twilight zone van angst en onzekerheid te betreden.
Terug naar de vraag van Erin Pavlina. Ik vrees dat ik wel een aantal verlangens al een tijdje op een laag pitje heb gezet terwijl ze het liefst op groot vuur tot realisatie komen. In de zomer eens een maand op de motor door Europa toeren bijvoorbeeld. Of ergens in hartje Parijs op een plein gitaar spelen lijkt me ook wel kicken.
Bewaard onder Mening | 4 Comments
Tags: angst, dromen, relaties, Steve Pavlina, veiligheid, verlangen
Schenk aandacht aan je wensen
Geplaatst op 19 mei, 2009
Een vervolgje op ‘Eerherstel voor de angst‘ over het boek ‘De Creatiespiraal’ van Marinus Knoope.
Marinus Knoops schrijft dat wie zijn wensen negeert dat onder andere merkt aan het feit dat hij zich vaak ergert. Hij geeft een paar aardige voorbeelden:
Als je leiding wil nemen en het niet doet, dan erger je je aan autoritair gedrag. Wil je meer op de voorgrond treden en je doet dat niet, dan erger je je aan mensen die zichzelf naar voren schuiven. En een bijzonder leuk voorbeeld vind ik de volgende: wie moeite heeft zijn grenzen aan te geven kan zich ergeren aan rode stoplichten.
Het is belangrijk om je wensen en verlangens serieus te nemen want:
‘Wensen zijn voorgevoelens
van hetgeen u in staat bent
daadwerkelijk te realiseren’
Bewaard onder Boeken, Citaten | 1 Comment
Tags: Marinus Knoope, verlangen
De onmogelijke liefde
Geplaatst op 17 april, 2009
Vannacht droomde ik over een onmogelijke liefde. Een droom over het onvermogen om hartstocht en passie te volgen. Een droom over gekmakend verlangen.
Wat is dat eigenlijk, een onmogelijke liefde? In mijn droom ging het over twee mensen die zich onweerstaanbaar tot elkaar aangetrokken voelden maar die daar niet aan konden toegeven omdat ze allebei al een andere relatie hadden. Zoiets heet dan een onmogelijke liefde.
Hoe graag ze ook samen wilden zijn, ze maakten geen plannen om het dan toch maar te doen. Ze onderzochten ook niet de mogelijkheden en de consequenties. En wat ze al helemaal niet deden was gewoon hun hart volgen. Het was alsof ze stilzwijgend en gekweld door verlangen wisten dat het onmogelijk was, dat het een voldongen feit was.
Wat ze volgden waren de ongeschreven relatieregels. Regels die geen enkele functie hadden anders dan dat ze de liefde blokkeerden. Zelfbedachte mentale blokkades: ‘Het is niet gepast, zoiets doe je niet, zo hoort dat niet, je weet toch wel beter, wat als… ., ja maar…?’
In mijn droom ging het over een onmogelijke liefde in de zin van een relatie. Maar een onmogelijke liefde kan ook gaan over de liefde voor het maken van een wereldreis, van je hobby je werk maken of een boek gaan schrijven. Je huis verkopen en erop uit trekken. Je baan opzeggen en gaan schilderen, beeldhouwen of schrijven.
De enige echte obstakels zijn de mentale blokkades. En die hebben we zelf bedacht, of zelf aangeleerd, of zelf overgenomen van een ander. Niemand anders dan wijzelf hebben ooit besloten die mentale overtuigingen te geloven, ze voor waarheid aan te nemen. En dan wordt een overtuiging een blokkade en alleen wijzelf kunnen deze blokkades weer opruimen.
Verlangen op zich is niet gekmakend. Gekmakend is het om vol met je verlangen tegen je mentale blokkades aan te knallen. Als een soort van onzichtbare muur. Niet weten wat het is dat maakt dat je steeds terugstuitert. Iedere keer weer opnieuw.
Volgens mij is het deze onzichtbare muur van mentale blokkades die Randy Pausch bedoelde toen hij zei:
‘Muren zijn er om de mensen tegen te houden die het niet graag genoeg willen. Ze zijn er om de ánderen tegen te houden.’
Geen enkele liefde is onmogelijk. De liefde die je ergens voor voelt maakt dat datgene waar je naar verlangt mogelijk is. Liefde is de taal van de mogelijkheden.
Bewaard onder Citaten, Persoonlijk | 4 Comments
Tags: dromen, liefde, passie, Randy Pausch, verlangen
Verlangen + Angst = Avontuur
Geplaatst op 16 augustus, 2008
Jaren geleden tijdens motorrijles vroeg mijn instructeur op een keer: “Hoe stuur je een motor?”. Onervaren maar logisch nadenkend antwoordde ik “Met het stuur natuurlijk”. “Een motor stuur je met je ogen, waar je naar kijkt daar ga je naar toe” zei hij”. Vervolgens liet hij me dit zelf ondervinden aan de hand van de vele oefeningen met de pionnen. Ik denk nog vaak terug aan de wijze woorden van mijn instructeur die niet alleen op motorrijden van toepassing zijn maar op het hele leven.
Tijdens de vakantie las ik voor de tweede keer het boek “De Alchemist” van Paulo Coelho. Gewoonlijk koop ik voor de vakantie altijd een nieuw boek maar dit keer had ik een boek uit de boekenkast getrokken dat ik een jaar of drie geleden als eens had gelezen. Terwijl ik dit boek opnieuw zat te lezen vroeg ik me af: “Hoe lees je een boek?”. De Alchemist zo moet je weten, is waarlijk een magisch boek dat iets in je in beroering brengt.
Ik geloof dat als je een boek leest dat je echt raakt, je het boek met je ziel aan het lezen bent en dat daardoor nieuw verlangen kan ontwaken. Verlangen dat er misschien altijd al is geweest maar nooit eerder is opgemerkt.
In het boek “De Alchemist” verlangt Santiago, een schaapsherder, ernaar om zijn persoonlijke legende te ontdekken. Je persoonlijke legende is de reden van je bestaan, iedereen heeft een persoonlijke legende. Het verlangen om je persoonlijke legende te vinden kan op allerlei manieren ontwaken. Door een boek met je ziel te lezen bijvoorbeeld. Het ontwaken van het verlangen roept ook een reactie op: angst, een teken dat het avontuur is begonnen want verlangen + angst = avontuur.
Bewaard onder Boeken | 10 Comments
Tags: angst, avontuur, Paulo Coelho, verlangen, ziel
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.