Blijf rennen

Geplaatst op 16 juni, 2011 

‘Rennen papa, rennen, ik wil ook een ballon.’

Vader en dochter renden over het schoolplein. ‘Er zijn er niet zo veel meer hoor’ roept een  teleurstellingsmanager ze na. Het is de moeder van een kind dat wel een ballon heeft.

Binnen in het schoolgebouw is geen spoor te ontdekken van de ballonnen. ‘Misschien zijn ze op’ zegt de vader tegen zijn dochter. Ze begint te huilen. ‘Ik blaas thuis wel een ballon voor je op.’ Ook hij is teleurstellingsmanager.

In een andere gang van het schoolgebouw vinden ze de bron van de ballonnen. Er is er nog eentje. Blij pakt het meisje de laatste ballon. ‘Wat een geluk, je hebt de laatste’ zegt de vader. ‘Nu heeft een ander kindje geen ballon’ antwoordt het meisje en houdt triomfantelijk haar grote groene ballon omhoog.

Werk aan de winkel voor een andere teleurstellingsmanager denk ik.

Sommige mensen zeggen dat je ervoor moet zorgen dat je geen verwachtingen en verlangens meer hebt en dat dit spiritueel is. Misschien is dat wel zo. Maar hebben zij wel eens een vader samen met zijn dochter over het schoolplein zien rennen voor een ballon? Hebben zij wel eens het gezicht gezien van een kind dat de laatste ballon had? Mooi man!

Ja maar….. zullen de teleurstellingsmanagers roepen, en dat kind dat net naast de laatste ballon grijpt dan?

Het gezicht van dat kind is net zo mooi als dat kind dat wel een ballon heeft, het ziet er alleen anders uit en het maakt andere geluiden. En als dat kind in zijn/haar leven genoeg van dat soort ervaringen heeft, teleurstelling na teleurstelling na teleurstelling, dan kan het later altijd nog teleurstellingsmanager worden.

Te veel teleurstellingen, dat is wat alle teleurstellingsmanagers met elkaar gemeen hebben. En ook dat ze niet meer rennen voor een ballon.

Blijf rennen.

Bewaard onder vaderschap, Verhaaltjes | 5 Comments

Tags: , , ,