Afdalen in de ziel van de wijk

Geplaatst op 23 december, 2014 

Sinds de zomer van 2013 droom ik ervan dat mensen weer eigenaarschap ervaren en uitoefenen over hun eigen wijk. Zo aan het eind van 2014 is een mooi moment om de balans op te maken: hoeveel mensen heb ik ertoe kunnen bewegen om in woord en daad uit te dragen de wijk is van ons?

Dat werd een ingewikkelde berekening. Optellen met wie ik allemaal contact heb gehad afgelopen jaar, daarvan aftrekken alle contacten die niet over wijkeigenaarschap gingen en vermenigvuldigen met alle mensen met wie deze mensen weer contact hadden over wijkeigenaarschap. En die uitkomst weer delen door een correctiefactor.

De uitkomst was… 1

Ja, 1. Alleen ikzelf en zelfs daarvan ben ik nog niet zeker.

Dromen over wijkeigenaarschap is prachtig maar de regisseur heeft er met een vreemd gevoel voor humor een aparte draai aan gegeven. Sinds ik die droom heb, verandert deze mij, loop ik tegen allerlei situaties en gebeurtenissen aan die mij leren en transformeren om eigenaarschap te ervaren en uit te oefenen over mijn wijk. En dat gebeurt zowel in de breedte als in de diepte. Het is een beetje als langzaam steeds verder afdalen in de ziel van mijn eigen wijk.

En dan is de vraag natuurlijk of ik het anderen kan aanraden.

Meestal wel.
Als ik denk: ik kan me geen leven meer voorstellen zonder deze wijk.

Niet altijd.
Als ik denk: had ik deze wijk maar nooit ontmoet.

Anderen willen veranderen is een no-go-area. En al zou ik willen: ik ben niet bij machte een ander aan te zetten tot wijkeigenaarschap. Ik vind alle verschillende kanten ervan zelf soms al lastig genoeg want dat afdalen in de ziel van de wijk is op z’n tijd ook flink verdwalen.

Credits: deze blogpost heb ik te danken aan enkele goede vragen die blogvriend Michael Minneboo me hierover stelde. Dat is vriendschap: elkaar goede vragen stellen.

Lees ook: Het nadeel van wijkeigenaarschap

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: , , , , ,

Een ziel kan zich vergissen

Geplaatst op 30 april, 2013 

Het verhaal is dat je als ziel kiest voor wat je tijdens een leven hier op aarde wilt ervaren en dat je vervolgens een leven gaat leven dat daarop aansluit.

Het verhaal zegt niet dat je ziel zich daarin ook lelijk kan vergissen. Die optie wil ik nu dus even lichten.

Het was namelijk de bedoeling dat ik flierefluitend, feestend, zakkenvullend en ervan overtuigd dat er alleen dit ene leven is en daarna helemaal niets, mijn dagen zou doorbrengen. En niks geen karma natuurlijk maar alles lekker consequentieloos.

Door dit zo neer te zetten wordt dit misschien mijn volgende leven. Ik kijk er al naar uit.

Lees ook: Waarom ik naar planeet aarde ben gekomen

Bewaard onder spiritualiteit | 2 Comments

Tags: ,

Het voordeel van niet weten wat je wilt

Geplaatst op 25 juni, 2012 

Vrijdag sprak ik weer iemand die niet weet wat ze wil. Ik zeg ‘weer’ omdat ik vaker mensen spreek die niet weten wat ze willen. Ze weten heel goed dat ze iets anders willen maar wat dat andere dan precies is weten ze niet.

Ik zou daar een gat in de markt in kunnen zien en er meteen marketing op loslaten en een serie workshops voor ontwikkelen maar dat doe ik niet. Twee redenen:

  1. Ik ben één van hen want ik weet zelf ook niet precies wat ik wil.
  2. Het is juist heel nuttig om niet te weten wat je wilt.

Mensen die graag met doelen, projectplannen en lijsten vol concrete to-do acties werken zullen gruwelen van punt 2.

En toch heeft niet weten wat je wilt een belangrijk voordeel:

Als je niet weet wat je wilt kun je jezelf ook niet saboteren. Als je niet weet wat je wilt blijf je onder de radar van het reptielenbrein want dat komt meteen in actie bij de minste of geringste dreiging of verandering.

Hoe beweeg je dan toch in de richting van wat je wilt, ook al weet je niet wat het is?

Er zijn meerdere manieren van weten dan alleen weten met je hoofd. Ik weet in mijn hoofd niet hoe ik ervoor moet zorgen dat mijn hart blijft kloppen en toch klopt mijn hart.

Misschien weten je hart en ziel al lang wat je wilt en bewegen ze je onopgemerkt in de juiste richting ook al weet je in je hoofd niet welke richting dat is.

Als ik iemand spreek die niet weet wat hij/zij wil, staat dat meestal garant voor een heerlijk openhartig gesprek en zo ging het vrijdag ook.  En voor het geval het grote bullshit is wat ik hier schreef, dan nog heeft niet weten als voordeel dat het prachtige ontmoetingen oplevert.  Bedankt A.

Lees ook: Helende ontmoetingen

Bewaard onder Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , , , , ,

Maak mijn ziel wakker

Geplaatst op 10 april, 2012 

Toch weer die prachtige #malewishlist

Lees ook: Wat mannen echt willen – what men really want

Bewaard onder Muziek | 4 Comments

Tags: ,

Schokdempers voor de ziel

Geplaatst op 3 mei, 2011 

Ontkenning wordt ook wel eens een schokdemper voor de ziel genoemd. Ik denk dat hier waarheid in zit. Stel dat ik vandaag alle waarheid ineens onder ogen zou zien, dan zou de schok te groot zijn om te overleven. En daarom hebben we schokdempers nodig om die waarheid te dempen. Ontkenning is zo’n schokdemper, een hele goede zelfs.

Oordelen (over onszelf en anderen) heeft ook zo’n schokdempende werking.

Neem als voorbeeld iemand die een leuke baan door de vingers ziet glippen en reageert met: ‘Ach, het was eigenlijk toch maar een kutjob’. Door te oordelen over die baan hoeft hij/zij zich niet zo kwetsbaar te voelen. Kwetsbaarheid staat in onze maatschappij gelijk aan zwakte en wie wil er nou zwak zijn? Nee, dan maar liever het masker van ‘het doet me allemaal niks’ ophouden. Kwetsbaarheid afgeweerd.

In dit voorbeeld gaat het over oordelen achteraf maar oordelen vooraf heeft dezelfde functie: oordelen helpt om de schok van een toekomstig verlies te dempen.

Leven is veranderen en verandering is onvermijdelijk. Ik denk dat maar weinig mensen het hier niet mee eens zullen zijn. Maar vervang het woord veranderen door verliezen en vervang het woord verandering door verlies en het is nog steeds waar: leven is verliezen en verlies is onvermijdelijk.

Elke verandering gaat gepaard met verlies. Dat verandering betekent dat er iets nieuws in de maak is, willen de meeste mensen nog wel accepteren. Maar dat verandering ook betekent dat er iets gaat verdwijnen, dat we iets gaan verliezen, dat ligt qua acceptatie wat moeilijker want verlies gaat gepaard met verdriet, pijn en angst. Verlies raakt in onze kwetsbaarheid en AUW, dat willen we nou juist niet.

Door te oordelen over de dingen en mensen waar we juist zo om geven en van houden, bereiden we ons onbewust voor op het verlies ervan en voelen we ons niet zo kwetsbaar. De prijs die we ervoor betalen is dat we ook minder vreugde beleven. Oordelen werkt net als een pilletje dat ongewenste gevoelens afzwakt. En of het op de bijsluiter staat of niet: het pilletje zwakt ook hele prettige gevoelens af.

Voor oordelen geldt hetzelfde. Daarom zijn het ook schokdempers. Voor de ziel.

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , , , ,

Tien materiële pleziertjes

Geplaatst op 14 oktober, 2010 

Zoals the Police al zong: we zijn ‘spirits in the material world’. De materiële wereld is ons tijdelijke thuis en dat hadden we slechter kunnen treffen want wat is er toch veel moois op aarde. Hier tien kleinere en grotere materiële pleziertjes:

  1. Spijkerbroeken en t-thirts.
  2. Dr. Martens schoenen.
  3. Koffie.
  4. Internet.
  5. Boeken.
  6. Pindakaas.
  7. Motoren.
  8. Elektrische gitaren.
  9. De Interliner.
  10. Zonnebrillen.

Bewaard onder Muziek, Persoonlijk, spiritualiteit | 6 Comments

Tags: , ,

Met een groothoeklens naar verschillen kijken

Geplaatst op 7 oktober, 2010 

Leren leven met verschillen, dat wil zeggen verschillen herkennen, erkennen en accepteren, is zoals ik het zie één van de lastigste kanten van het leven hier op aarde. Ik heb het hier niet over verschillen in de zin van dat de één graag kampeert en de ander zich liefst in vijf sterren hotel laat verwennen, al kunnen ook die soms lastig zijn.

Sommige mensen doen en zeggen dingen die, zo lijkt het, van een andere planeet zijn geïmporteerd. We wonen op dezelfde planeet, in hetzelfde land of zelfs in dezelfde stad of straat en toch zijn de verschillen soms net zo groot als tussen marsmannetjes en de mens.

Verschil in opvoeding, karakter, opleiding, milieu? Het zal best een rol spelen maar geeft het een verklaring voor het gedrag dat ten grondslag ligt aan oorlog, hongersnood, geweld, onderdrukking en uitbuiting? Een manier om als het ware met een groothoeklens naar die verschillen te kijken, is het Michael systeem.

Ik ga hier niet in detail uit de doeken doen wat het Michael systeem inhoudt, daarvoor bestaan  op Internet talloze  bronnen zoals www.michaelteachings.com . In Nederland heeft onder andere Jill van Maasdijk hierover geschreven in haar boek ‘Lichtwerk in Nederland’.

In het kort bestaan er zeven  zieleleeftijden: de zuigeling ziel, de baby ziel, de jonge ziel, de volwassen ziel, de oude ziel, de opgestegen ziel en de oneindige ziel. De eerste vijf zieleleeftijden komen op aarde voor, de opgestegen ziel en de oneindige ziel niet. Elke zieleleeftijd heeft zijn eigen manier om naar de wereld te kijken:

De zuigelingen en baby zielen zijn gericht op ‘Ik’. De jonge en volwassen zielen op ‘Ik en jij’ en de oude zielen zijn gericht op ‘Jij en ik zijn wij’

Wat de media ons voorschotelt, wat er bijvoorbeeld in de politiek gebeurt, wat de banken doen en wat er zich in het bedrijfsleven afspeelt, wordt begrijpelijker en daarmee gemakkelijker te accepteren (wat niet betekent dat je het ermee eens bent), als je ernaar kijkt vanuit het perspectief van het Michael systeem en zieleleeftijden.

De aarde is een plek, een thuis, waar verschillende zieleleeftijden hun ervaringen kunnen opdoen. Hoe gastvrij ben je als je dat in je huis kunt hebben? 🙂

Bewaard onder Mening, spiritualiteit | 4 Comments

Tags: , , , , ,

Laat jezelf zien (2)

Geplaatst op 13 september, 2010 

Op zijn blog ‘Mijns Inziens‘ vroeg Edwin Mijnsbergen welk blog of welke blogpost ooit impact op je heeft gehad en waarom. Hier mijn antwoord:

Een website/blog die mij rond 2002 bij de keel heeft gegrepen en dat sindsdien nog regelmatig doet, is http://www.joy2meu.com/ van Robert Burney.

Wat deze man mij heeft geleerd is dat, wil je een boodschap overbrengen, het nodig is om jezelf als boodschapper tot diep in je ziel te laten zien. Er zijn veel boodschappers met een mooie boodschap maar een boodschap doet pas wat met je als de boodschapper laat zien wie hij is. En dan bedoel ik niet de sterke en succesvolle kanten (die laten we allemaal maar al te graag zien) maar de emotionele en kwetsbare kanten. En juist die kanten maken een boodschapper geloofwaardig.

Een ander voorbeeld ter onderbouwing van mijn betoog. Ik zag laatst de documentaire ‘It might get loud’ met Jimmy Page, The Edge en Jack White. Wat mij daarin het meeste raakte was dat deze topgitaristen de guts hebben om te erkennen dat ook zij soms het gevoel hebben geen pepernoot te kunnen spelen, dat niks ze lukt op de gitaar. Zo’n opmerking brengt het gitaar spelen meteen down to earth. En zoiets doet Robert Burney met zijn manier van werken ook.

Lees ook: Laat jezelf zien

Bewaard onder Bloggen, Mening | 4 Comments

Tags: , , ,

Volgende pagina →