Ik heb zo’n hekel aan boodschappen doen en ik hou er zo van

Geplaatst op 17 maart, 2016 

Ik vind het helemaal niet leuk om hier bij jullie boodschappen te doen.

Ja, dat ga ik zeggen als ik één van de managers zie. En dan wordt me gevraagd naar het waarom want misschien vallen er met mijn feedback nog wat processen te optimaliseren.

Ja wat denk je, dat het leuk is hier al die ingewikkelde keuzes te maken wat ik vanavond ga koken? Dieetwens hier, dieetwens daar en dan al die verschillende voorkeuren en dat het ook nog gezond moet zijn. Oh ja, en lekker.

Maar eenmaal in de supermarkt zie ik geen manager. Wel iemand anders.

Hoe zit dat nou allemaal met die discussie over parkeren en nu dat afval? Wordt blik nou opgehaald of moeten we het zelf wegbrengen naar de milieustraat? En papier, hoe gaat dat dan? En ik zou zo graag een oplossing hebben voor de gescheiden inzameling van gft voor de hoogbouw. En ook mini milieustraten in plaats van alleen een hele grote aan de rand van de stad waar veel mensen niet heen kunnen. Nee, hier in de wijk bij het winkelcentrum, daar gaat toch iedereen heen, daar zou zo’n mini milieustraat prima passen. Wat een hondenbaan hebben jullie toch, altijd gedoe. En dan die mensen die altijd tegen je aan praten omdat je in de politiek zit. Ik ga hier niet over Twitteren hoor, dit gesprek heeft nooit plaatsgevonden. We ontkennen alles.

Bij de kassa merk ik dat ik toch een keuze heb kunnen maken wat te eten als ik zie wat de jongeman achter de kassa allemaal voor me scant. Achter me is een man alvast bezig zijn keuzes uit het  winkelmandje te halen. Een stapel maaltijdsalades, een flink aantal bakjes met gehaktballetjes en een hoeveelheid Cola die ik in mijn hele leven nog niet op heb. Zo, die is voor een week onder de pannen. You lucky bastard.

De jongeman achter de kassa opent het doosje eieren om te checken of ze helemaal heel zijn. Wat een service dat je dat voor me doet, ik check dat nooit. Wat goed.

Een hoofdkassière vraagt of ik van de Ontdekking ben. Hoezo? We sparen hier voor de Ontdekking moestuintjes en de zuil zit bijna vol. Kan iemand die meenemen? Bedankt, ga ik regelen.

Hoi Peter…  Ik draai om. Man, wat goed jou te zien. Heb je die vacature onlangs gezien? Dat is toch echt wat voor jou. En ik krijg inside informatie die ik met niemand mag delen maar waar ik wel blij van word.

Buiten kom ik iemand tegen die heel veel vrijwilligerswerk voor de Ontdekking doet. Zou jij alsjeblieft die moestuintjes mee willen nemen voor school? Aan de kassa wordt ze aan een doos geholpen om al die moestuintjes in te stoppen. Nou Peter je had gelijk hoor, als je met zwerfafval opruimen begint kun je niet meer stoppen. Oh ja, en volgende week komen een aantal jongeren van de Ideeënstarter naar de koffieochtend op de Ontdekking, moet je ook komen.

Nou, ik weet niet of ik daar nog naar toe durf, met alleen maar moeders voel ik me toch een beetje ongemakkelijk.

Hoi Elles, jij ook hier? Kijk, als Elles met me mee gaat naar de koffieochtend durf ik wel. En over zwerfafval opruimen gesproken: dat doen we de laatste zaterdag van de maand weer, zin om mee te doen?

We aten uiteindelijk een uur later dan gewoonlijk. Niet omdat al die mogelijkheden en dat kiezen zoveel tijd vroegen. Nee, het waren de ontmoetingen. Wat maakt dat boodschappen doen leuk.

Bewaard onder Verhaaltjes | 6 Comments

Tags: ,