Wat zit er verpakt onder de woorden?
Geplaatst op 26 oktober, 2010
Onze taal kent prachtige woorden, prachtig vanwege de associaties die ze oproepen.
Ben je ooit samen met vrienden op vakantie geweest en zaten jullie ’s avonds bij de open haard de prachtigste verhalen te vertellen, dan zullen de woorden vrienden, vakantie en open haard je meteen naar die mooie herinneringen brengen.
Iedereen die het gedrag van anderen wil sturen/beïnvloeden/manipuleren/controleren, weet dit en maakt er gebruik van. Marketeers zijn er bekend en berucht mee geworden.
Woorden zijn alleen vorm, geen inhoud. De vraag is daarom steeds: wat is de inhoud, wat zit er verpakt onder de vorm, onder de woorden?
Kijk, je kunt een drol heel netjes inpakken zodat het er aan de buitenkant aantrekkelijk uitziet en zelfs als je er zachtjes in knijpt, voelt het lekker zacht maar de inhoud is en blijft een drol.
Twee voorbeelden.
1. In de computerwereld is een master/slave systeem een bekend begrip. Er is één systeem dat de baas is en andere systemen zijn de slaaf. De baas geeft opdrachten en de slaaf voert ze uit. Hoewel de woorden master en slave voor de meeste mensen geen prettige associaties oproepen, zijn vorm (de woorden master/slave) en inhoud wel met elkaar in overeenstemming.
2. In het bedrijfsleven kennen we de begrippen moederbedrijf en dochteronderneming. Stel je voor dat het moederbedrijf producten, diensten, markten, klanten en kennis weghaalt bij de aangesloten dochterondernemingen en overhevelt naar het moederbedrijf. De woorden moeder en dochter roepen voor de meeste mensen prettige associaties op maar in dit voorbeeld zijn vorm (de woorden moeder en dochter) en inhoud niet met elkaar in overeenstemming.
In dit laatste voorbeeld zou master/slave relatie meer aansluiten bij de inhoud maar dat klinkt niet lekker op feestjes als je gevraagd wordt waar je werkt: ‘Waar ik werk? Ik werk bij slaafbedrijf X.’
Bewaard onder Communicatie, Mening | 4 Comments
Briljante denkgeest
Geplaatst op 13 augustus, 2009
De woorden ‘niet’ en ‘nooit’ vind ik toch wel aardig bizar. Het universum kent ze niet, onze denkgeest ook niet (denk maar eens niet aan chocolade ijs en waar denk je dan ineens aan? Juist, aan chocolade ijs) en toch heeft onze denkgeest die woorden uitgevonden.
Rara hoe kan dat? Hoe kan onze denkgeest woorden uitvinden die het zelf niet herkent? En zou dat ook voor andere woorden gelden, dat onze denkgeest ze wel heeft uitgevonden maar niet herkent?
Ik hou het er maar op dat onze denkgeest zo uitermate briljant te werk gaat dat het zelfs dingen kan uitvinden die het niet herkent. Dat het iets heeft uitgevonden en dan zegt ‘Wow, te gek dat ik dit heb uitgevonden! Maar wat is het eigenlijk?’
(Geïnspireerd door ‘Vrolijk‘, een blogpost van Petra Maartense)
Bewaard onder Communicatie, Mening | 2 Comments
Tags: gedachten, Petra Maartense, taal, woorden
Word Power
Geplaatst op 24 februari, 2009
Woorden hebben kracht. Woorden kunnen dragers zijn van liefde en ook van angst. Woorden kunnen creëren en ook vernietigen. Woorden kunnen voeden en ook vergiftigen.
Ik heb twee verschillende wordclouds gemaakt met behulp van Wordle. Bekijk ze één voor één en voel bij elke wordcloud even wat de woorden bij je doen. Klik op de afbeelding om deze vergroot weer te geven.
Voel je het verschil? Denk hier eens aan terug bij wat je zegt of schrijft. Want jij hebt Word Power.
Bewaard onder Communicatie, Schrijven | 4 Comments
Tags: angst, kracht, liefde, woorden
Ontgiften van de crisis
Geplaatst op 21 februari, 2009
Hoewel ik geen kranten lees en niet naar het journaal kijk merk ik dat het woord crisis toch in mijn systeem terecht is gekomen. Er lijkt geen ontkomen aan en dat is, zo schat ik in, precies de bedoeling. Politici zeggen dat niemand aan de gevolgen van de crisis zal ontkomen en vervolgens storten de media deze boodschap massaal uit over alles en iedereen.
Ik heb er deze week een tweet over geschreven:
“Als aanzetten tot haat bij wet verboden is, waarom dan aanzetten tot crisis ook niet verbieden?”
Ik merk dat het me raakt wat er gebeurt en dat wil ik graag anders. Van de crisis zelf merk ik niks. Van de manier van communiceren en de hoeveelheid aan communicatie merk ik wel wat. Wat doet alle ophef over de economische en financiële situatie met mij? Ik voel me geïrriteerd en geprikkeld. Wat zijn mijn behoeften? In ieder geval vertrouwen en autonomie merk ik.
Het nieuws over de crisis wordt gebracht alsof het over algemeen geldende waarheden gaat die per definitie voor iedereen gelden, of we dat nu leuk vinden of niet. Het is voor mij alsof de crisis er bij iedereen met een injectiespuit wordt ingespoten met de media in de rol van de spuit en de woorden en de taal als het te injecteren gif. En zo zit nu het woord ‘crisis’ in mijn systeem en daaraan koppel ik dan weer allerlei interpretaties, scenario’s en verhalen waar ik graag vanaf wil.
Ik wil graag dat politici zich anders uitdrukken over de crisis. Het zou voor mij een wereld van verschil zijn als ik dingen zou horen zeggen in de geest van: ‘Ik denk dat….omdat ik…’. Want dan heb ik helder ‘Oh, dit gaat over die ander en ik kan het anders zien’. Maar als ik iemand hoor zeggen ‘We zitten in een crisis en we moeten er allemaal aan geloven’ dan raak ik in verwarring. Wie zijn die ‘We‘? en hoezo ‘moeten‘?. En dan heeft de injectiespuit weer een paar giftige woorden ingespoten.
Waar het voor mij om gaat is de vrijheid van perceptie, de vrijheid om zelf een perceptie te kiezen. Vrijheid van perceptie is iets individueels. Niemand bepaalt mijn perceptie tenzij ik dat toelaat. Ik heb ook de ervaring van mensen die hun perceptie willen opdringen aan anderen.
Ik ken voorbeelden van alcoholisten en workaholics die het totaal onbegrijpelijk vinden als je niet meedoet met hun drank- of werkprobleem. Want als je met ze meedoet dan valt hun probleem niet zo op en als je niet meedoet juist wel. En dat laatste doet pijn. Je eigen pijn voelen en uithouden is een kunst op zich en ik denk dat mensen die dat niet kunnen of niet willen vaak als oplossing kiezen hun pijn te delen met anderen. Gedeelde smart is halve smart is het gezegde. Ik denk dat dit gezegde is bedacht door mensen die hun eigen smart niet zo goed konden uithouden. En zo wil de probleemdrinker dat jij meer drinkt dan goed voor je is en wil de workaholic dat jij na werktijd op kantoor of thuis die ene klus en ook nog die andere klus afwerkt.
En zo kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die persoonlijke pijn hebben van de crisis omdat het ze bijvoorbeeld raakt in hun behoefte aan vertrouwen of veiligheid. En, naar ik inschat, kunnen sommige van deze mensen hun pijn maar moeilijk uithouden en willen ze hun pijn delen, willen ze graag dat jij en ik een deel van hun pijn meedragen. Misschien zeggen ze daarom wel dat we er allemaal aan moeten geloven. Aan de crisis dus.
Maar ik ben de eigenaar van mijn eigen perceptie. Met mijn vrijheid om mijn eigen perceptie te kiezen kan ik mijn behoefte aan autonomie en authenticiteit vervullen. Ik kan kiezen hoe ik tegen geld en economie aankijk. Ik kan kiezen hoe ik tegen crisis aankijk en hoe ik daarover communiceer met mezelf en anderen. Keuze van de eigen perceptie maakt vrij en onafhankelijk. Het is voor mij de ultieme afkick en ontgifting van al die giftige woorden die worden uitgestort in de kranten, op radio en tv en op het Internet. Ik zeg niet dat het gemakkelijk is, wel dat het mogelijk is.
Voor mij gaat de crisis niet alleen over geld, maar ook over wat er gebeurt als we zomaar de perceptie van een ander overnemen. Of het nou gaat over de perceptie van kerk, de overheid, de multinationals, de media of die van mijn buurman of buurvrouw.
Bewaard onder Actualiteit, Mening, Persoonlijk | 2 Comments
Tags: Communicatie, crisis, keuzes, media, pijn, vrijheid, woorden
Onze jongens?
Geplaatst op 2 januari, 2009
Op oudejaarsavond zond Veronica het programma ‘Onze jongens live vanuit Uruzgan’ uit. Google maar eens op ‘onze jongens in Uruzgan’ en je vindt honderden hits. ‘Onze jongens’ en ‘onze troepen’. Maar wie wordt er toch bedoeld met ‘onze’? Alle Nederlanders soms?
Worden we collectief medeverantwoordelijk gemaakt voor de aanwezigheid van militairen in Uruzgan omdat we toevallig op een stukje van de planeet wonen dat ‘Nederland’ wordt genoemd?
Onderschat de kracht van woorden niet en onderschat ook niet het doelbewuste gebruik ervan.
Bewaard onder Actualiteit, Mening | Reageer
Tags: woorden
Woordcrisis
Geplaatst op 20 november, 2008
Help! We zitten weer in een nieuwe crisis. Nog niet eens bijgekomen van de kredietcrisis of er dient zich alweer een nieuwe crisis aan: de woordcrisis. Woordcrisis betekent dat sommige woorden ineens totaal geen waarde meer hebben. Ze zijn waardeloos geworden.
Het woord dat als eerste ten prooi is gevallen aan deze woordcrisis is het woord crisis zelf. Het woord crisis betekent vanaf vandaag niks meer. Zou er een beurskoers voor woorden bestaan, dan zou de koers van het woord crisis nul komma nul zijn.
En als gevolg hiervan zijn alle berichtgevingen in de media, kranten, radio, tv, Internet, over welke crisis dan ook, eveneens waardeloos. Geef er geen aandacht meer aan, Misschien komt het dan ooit nog eens goed met het woord crisis.
Bewaard onder Actualiteit, Mening | Reageer
De kracht van woorden
Geplaatst op 7 oktober, 2008
“De wereld in paniek” schreeuwt een grote krantenkop me toe terwijl ik de supermarkt binnen loop. Ik hou even stil. Even voelen wat dit met me doet. Schrik en verwarring, dat is wat ik voel. Opmerkelijk wat het zien van zo’n krantenkop met me doet, of liever gezegd, wat ik toelaat dat zo’n krantenkop met me doet.
In het boek “Rijk in Geest en Geld, de fabelachtige vertelling van een miljonair” van Mark Fisher staat een passage die me doet denken aan die krantenkop. Het boek gaat over een jongeman die graag miljonair wil worden en via een oom komt hij in contact met een echte miljonair die hem wel wil introduceren in de geheimen van rijkdom. De miljonair biedt de jongen een aantal lessen aan. Tijdens één van die lessen is de jongen in zijn kamer in het huis van de miljonair. Op een gegeven moment begint een printer in die kamer tekst af te drukken, steeds dezelfde zin: “Je hebt nog maar een uur te leven”. De jongeman denkt eerst even dat het een grap is maar raakt volkomen in paniek.
Uiteindelijk confronteert de miljonair hem met zijn les en vertelt de jongeman dat wat er op papier staat gedrukt alleen maar een paar woorden zijn en dat ze zelfs niet eens voor de jongeman bedoeld waren. “Begrijp je nu de kracht van woorden?” vraagt de miljonair hem. “Hun kracht is zo groot dat ze zelfs niet waar hoeven te zijn om een uitwerking op de mensen te hebben”.
Terug naar de krantenkop in de supermarkt. Natuurlijk is de wereld niet in paniek maar dat ziet de angst industrie graag anders. De angst industrie is wereldwijd de grootste industrie met de meeste klanten. De angst industrie draait op volle toeren, net zoals de printer in de kamer van de jongen die miljonair wilde worden.
Twee dingen:
- De woorden van de angst industrie zijn niet waar.
- De woorden van de angst industrie zijn niet voor jou bedoeld
Misschien betekent: “De wereld in paniek” wel dat de angst industrie zelf in paniek is omdat steeds meer mensen de producten en diensten van deze industrie niet meer hoeven. Ik denk dat de wereld in een prachtig transformatie proces zit.
Bewaard onder Actualiteit, Boeken | Reageer
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.