Er leeft en speelt veel meer in je wijk dan je denkt

Geplaatst op 27 september, 2013 

Sommige toevalligheden doen zo hun best je iets duidelijk te maken dat je ze wel moet opmerken, zelfs al ben je blind en doof.

Dit was voor mij zo’n toevalligheid:

 

Ik wil al een tijdje een buurtblog beginnen. Op zoek naar mede-bloggers deed ik voorzichtig een oproep via Twiter maar zonder respons. Ik begon aan een briefje met het idee dat huis aan huis te verspreiden maar  verder dan een inleiding kwam ik niet. Het was niet dat ik niet graag genoeg wilde, eerder dat ik niet goed wist hoe te beginnen.

En toen was daar die tweet. En afgelopen donderdag die bijeenkomst.

Bij binnenkomst zag ik een grote ruimte met aan één tafel een aantal dames. Ik werd bijzonder gastvrij ontvangen en had al meteen een gesprekje over wat kleinere en grotere problemen die ik in mijn directe woonomgeving ervaar en waar ik graag wat aan wil doen.

Meer mensen kwamen binnen en een lange tafel aan de zijkant vulde zich met heel veel eten en drinken. De avond bleek ‘American Style’ te zijn, dat iedereen dus wat te eten en/of drinken meeneemt. Maar dat wist ik dus niet want ik had alleen die tweet gezien. ‘Alles moet op’ werd er geroepen. Een onmogelijke opdracht.

Ik had nog steeds geen idee wat voor avond het zou worden dus ik ging aan een tafeltje zitten en legde mijn schrijfblokje klaar voor wat zou gaan komen. Ik zat daar zo’n minuut of tien lekker rond te kijken in afwachting tot ‘we zouden gaan beginnen’, tot iemand het woord zou nemen en we in de groep gingen bespreken wat we in de wijk graag willen verbeteren.

Toen dat maar niet gebeurde begreep ik dat dit niet zo’n avond was maar dat je zelf even aan de bak moet om eruit te halen wat je nodig hebt. Dus ik begon te ontmoeten en vragen te stellen. Iedereen die ik sprak vroeg ik het volgende: wat zijn volgens jou de grootste problemen in de wijk? In mijn achterhoofd hoopte ik op bevestiging van de problemen die ik ervaar maar die bevestiging kreeg ik niet. Vrijwel iedereen die ik sprak noemde deze problemen: armoede en eenzaamheid. Nog maar een keertje: armoede en eenzaamheid.

In de wijk waar ik woon bestaat dus armoede en eenzaamheid. De dingen waar ik me in mijn wijk dagelijks aan erger verdampten met de snelheid van het licht. Ze waren weg op een manier alsof ze nooit hadden bestaan. Het is gemakkelijk je te ergeren aan zaken als zwerfvuil omdat die zo zichtbaar en tastbaar zijn. Maar armoede en eenzaamheid, dat speelt zich af achter gesloten deuren in de harten en zielen van de mensen.

Maar ik wilde dus een buurtblog en vond de PR dame van het sociaal wijkteam. Na een kort gesprek zaten we ineens in een andere ruimte achter een computer om de website van het sociaal wijkteam te bekijken of er van de nieuwsrubriek een blog kan worden gemaakt. Want waarom zelf met een buurtblog beginnen als zoiets eigenlijk al bestaat? Waarom niet bloggen via de website van het sociaal wijkteam? Waarom niet samenwerken? Beetje WordPress erbij in in plaats van een dichtgetimmerde en geprogrammeerde website waar voor elke aanpassing moet worden betaald en hey ho let’s go.

En omdat voor een buurtblog buurtverhalen nodig zijn, ging ik terug de netwerkarena in op zoek naar mensen met verhalen. Ik hoefde niet eens te zoeken want ze vonden mij. Een buurtbeheerder van de gemeente Oosterhout, een meneer die voor Amarant werkt en mensen met een verstandelijke beperking helpt om zelfstandig te wonen, een gemeenteraadslid die zelf in de wijk woont en een mevrouw die voor het centrum voor jeugd en gezin Oosterhout werkt, leverden zoveel indspiratie en verhalen op dat al duurde een dag 48 uur, ik ze nooit allemaal kan verwerken.

Wat me het diepst raakte was natuurlijk het bestaan van eenzaamheid en armoede. Maar ook dat er zoveel mensen actief bezig zijn met werken aan de wijk, met verbeteringen waar de kranten en het journaal best wat meer aandacht aan mogen besteden.

En ik maar denken dat ik de enige was die zich druk maakt om de wijk. Soms is het heerlijk er helemaal naast te zitten.

Bewaard onder Bloggen, Persoonlijk

Tags: , , , ,

Reacties

9 Reacties to “Er leeft en speelt veel meer in je wijk dan je denkt”

  1. Nicole on september 27th, 2013 22:58

    Armoede, eenzaamheid, maar ook: veel betrokkenheid, mooie initiatieven, prachtmensen, interculturele rijkdom, stralende ogen, etc. etc.

    Mooi geschreven, Peter!

  2. Peter de Kock on september 28th, 2013 13:09

    @Nicole: Dank je wel. Er is zoveel meer moois hier in de wijk dan ik dacht. Een echte eyeopener.

  3. Ingrid on september 28th, 2013 09:18

    Goed bezig Peter!

  4. Peter de Kock on september 28th, 2013 13:09

    @Ingrid: bedankt voor je aanmoediging

  5. Daan on september 30th, 2013 09:37

    Tof dat je zo wat concreet kan doen met je ideeën voor je buurt.

    De eenzaamheid en armoede straalt door en is deels de oorzaak van de armoedige staat van de buurt met het zwerfafval. Organiseer een avondje zwerven tegen eenzaamheid en vuil, trommel de eenzamen op om wat vuil te ruimen, de armoede is misschien wat lastiger, maar daar zijn ook vast mensen voor te porren om wat aan te doen 🙂

  6. Peter de Kock on september 30th, 2013 19:25

    @Daan: Stap 1 is die buurtblog, stap 2 is… missien wel wat jij als tip meegeeft.

  7. Daan on oktober 1st, 2013 08:44

    Stap 2 komt als vanzelf in wat voor vorm dan ook, vanuit het blog of de reacties die het uitlokt, een blog is een mooie eerste stap zoals die in de boekjes staat, bewustwording en erkenning, het blog maakt de problemen bespreekbaar en tastbaar voor iedereen in de buurt, heel mooie zet van je! Mijn reactie is niet meer dan mijn eigen projectie op het probleem, waar ik zelf geen deel van uit maak, dus kan zomaar zijn dat ik er heel erg ver naast zit 🙂

  8. Peter de Kock on oktober 1st, 2013 17:57

    @Daan: Misschien is stap 2 wel een Nobelprijs voor de wijkvrede, ook goed 🙂

  9. Kurai's Blog | Mijn log, mijn regels on mei 26th, 2014 06:48

    […] nav Peters blog over buurtergernissen […]

Laat je reactie achter!