Overtuigingen veranderen

Geplaatst op 21 juni, 2013 

Iemand schreef: Tracht nooit de overtuiging van een ander te veranderen.

Maar wat probeer je te doen als je zoiets schrijft?

Precies.

En nou weekend

Lees ook: Zo pak je goeroepraat aan

Bewaard onder Mening | Reageer

Tags:

Zo pak je goeroepraat aan

Geplaatst op 13 november, 2012 

Bewaard onder spiritualiteit | 9 Comments

Tags: , ,

Persoonlijke bullshit

Geplaatst op 20 december, 2010 

Het begon met een tweet van Coert Visser waarna Es, alias @Hemelwandelaar, en ik een korte uitwisseling hadden:

Peter: En we hebben gelukkig nog wat bullshit dagen tegoed 🙂 RT @CoertVisser It’s been a marvellous year for bullshit

Es: ROFL and true it is – what was your bullshit this year?

Peter: Mijn bullshit dit jaar? Misschien ’t idee dat ’t gebrek aan menselijkheid dat ik om me heen zie niets met mij te maken heeft

Es: dit is een dubble wammy wat je hier schrijft

Het is grappig en niet toevallig dat de afkorting BS zowel BullShit betekent als Belief  System. Overtuigingen hebben een bepaalde houdbaarheidsdatum waarna ze hun zingeving verliezen en veranderen in een berg bullshit. Veel overtuigingen zijn achteraf gezien, eigenlijk altijd al bullshit geweest maar wel met een zekere nuttige functie, bijvoorbeeld ter bescherming. Op een gegeven moment, wat ik de houdbaarheidsdatum noem, verliest een overtuiging z’n nuttige functie en is het moment gekomen de overtuiging los te laten.

Als ik in situaties terechtkom waar de menselijkheid ver te zoeken is, haal ik daar inspiratie uit om over menselijkheid te schrijven en te bloggen. En laat ik nou tot de ontdekking zijn gekomen dat situaties met een gebrek aan menselijkheid behalve een inspiratiebron ook een uitnodiging zijn: om mijn eigen menselijkheid in te brengen.

Als je de bullshit herkent, verliest het z’n kracht.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

De belangrijkste menselijke eigenschap

Geplaatst op 20 mei, 2010 

Wat DE belangrijkste menselijke eigenschap is, weet ik niet want het idee dat er één eigenschap is die het belangrijkste is, diskwalificeert gemakkelijk andere eigenschappen die ook belangrijk zijn. Maar sinds ik het boek ‘The Age of Empathy’ aan het lezen ben van Frans de Waal, herontdek ik het wezenlijke belang van het vermogen om meningen, percepties  en paradigma’s te bevragen, verwerpen, bijstellen en veranderen door actief op zoek te gaan naar nieuwe informatie en door vragen te stellen.

Vragen stellen aan jezelf en anderen en in het bijzonder in die situaties waarin een mening, perceptie of paradigma als een zekerheidje wordt gepresenteerd. Zekerheidjes zijn er altijd al geweest en zullen er altijd zijn. Ooit waren ‘de aarde is plat’ en ‘de aarde is het middelpunt van het heelal’ zekerheidjes. Meer van deze tijd waren het kapitalisme en communisme zekerheidjes.

Maar al deze zekerheidjes hebben één ding met elkaar gemeen: ze waren tijdelijk van aard. Ze zijn allemaal verdwenen of zijn bezig te verdwijnen en hebben dankzij wetenschap of maatschappelijke ontwikkelingen plaatsgemaakt voor andere zekerheidjes. Tot ook die weer verdwijnen want alle zekerheidjes zijn tijdelijk. Hetzelfde geldt voor persoonlijke zekerheidjes, dingen die je zeker denkt te weten over jezelf.

De grootse dienst die we elkaar kunnen bewijzen, is het stellen van vragen. Door elkaar vragen te stellen kunnen oude zekerheidjes plaatsmaken voor nieuwe zekerheidjes. Maar wat is het nut van de ene tijdelijke zekerheid inruilen voor de andere? Het antwoord is ruimte, ruimte om te groeien.

Nieuwe zekerheidjes bieden meer ruimte dan de oude. Het is net als met kleding waar je letterlijk en figuurlijk uit groeit. Kleding die altijd prima paste, zit ineens te strak en je kunt niet meer prettig bewegen. Dan is het tijd voor nieuwe kleding. Met zekerheidjes werkt het ook zo: die zitten op een gegeven moment ook te strak.

Een tijdje geleden las ik de blogpost ‘Metaphors for life’. Er volgde een interessante uitwisseling met Irina, de schrijfster. Ze vroeg me naar mijn verborgen overtuiging over het leven. Mijn eerste reactie was: het leven is niet te vertrouwen. Hmmm, interessante overtuiging maar is het ook echt waar? Nee, het is niet waar, het is een projectie van mijn gebrek aan vertrouwen in mijzelf op dat moment.

Maar Irina bleef doorvragen en ik bedacht een nieuwe metafoor: het leven is een zachtaardige leraar/lerares. Ook interessant maar als ik het leven zie als een leraar of lerares, dan zie ik het leven als leren, studeren en werken. Niet iets waar ik helemaal blij van wordt. En zo ben ik nu op zoek naar een nieuwe metafoor, eentje met de woorden plezier en spelen erin.

En zo heb ik dankzij de vragen van Irina enkele overtuigingen blootgelegd waar ik me niet zo bewust van was. Overtuigingen die ik nu kan inruilen voor andere overtuigingen die wat ruimer zitten van de vorige.

‘Every metaphor empowers and limits, no matter how fabulous they might sound’ schreef Irina me en het klopt. Metaforen, overtuigingen, zekerheidjes, ze bieden in eerste instantie ruimte, net zo lang tot je eruit groeit en ze beginnen te knellen. Dan is het tijd om vragen te stellen want vragen stellen brengt het proces van ruimte op gang. Als je wilt groeien: durf te vragen.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 8 Comments

Tags: , , , ,

Gevoelens als estafettestokje

Geplaatst op 9 maart, 2010 

Gevoelens lijken soms wel op een estafettestokje. De één zegt: hier heb jij het stokje, neem het van me aan want jij bent er verantwoordelijk voor. De ander zegt: geef mij dat stokje, ik neem het van je over want ik ben er verantwoordelijk voor.

Jij geeft mij het gevoel dat…

Dit is typisch een uitspraak van iemand die zijn/haar estafettestokje maar al te graag uit handen geeft om er een ander verantwoordelijk voor te maken: wat ik voel is jouw verantwoordelijkheid. Deze vorm van het doorgeven van het estafettestokje hoor ik regelmatig. Vooral songwriters zijn er dol op maar ook in films en in het dagelijks leven hopt het stokje op deze manier gemakkelijk van de één naar de ander.

Ik geef jou het gevoel dat…

Deze versie hoor ik niet zo vaak. Hij viel me laatst op toen ik hoorde zeggen: ‘Fijn dat ik jou een gerust gevoel heb kunnen geven’. Het is een uitspraak van iemand die het estafettestokje graag uit handen van een ander neemt om er zelf verantwoordelijkheid voor te nemen: wat jij voelt is mijn verantwoordelijkheid.

Hou je eigen stokje vast want:

Ter verdediging van dat gedoe met dat estafettestokje hoor ik wel eens zeggen dat die dingen nu eenmaal zo gezegd worden in onze taal. Maar het heeft niks met taal te maken maar met de onderliggende overtuigingen, de taal fungeert alleen als boodschapper.

Bewaard onder Communicatie, Mening | 13 Comments

Tags: , ,