Perfectionisme en moeiteloosheid

Geplaatst op 23 november, 2012 

‘Part of the perfectionism and scarcity myth in our culture is not only do perfect, be perfect, look perfect, live perfect, but make it look effortless.’

Brene Brown in haar podcast daring greatly read-along # 6

En dan geeft ze een voorbeeld:

‘We shouldn’t have to talk about authenticity; if you have to talk about it you are not authentic. That’s such bullshit.’

Bewaard onder Citaten | Reageer

Tags: , , ,

Perfectie is saai

Geplaatst op 12 juli, 2011 

We zijn perfecte spirituele wezens die een menselijke ervaring hebben. We zijn hier om te ervaren hoe het is om menselijk te zijn.

Het zijn woorden van Robert Burney uit zijn boek ‘Codependence – De Dans van Gewonde Zielen‘

Ik vind het werkelijk prachtige woorden, niet zozeer dat we perfecte spirituele wezens zijn maar dat we hier zijn om te ervaren hoe het is om menselijk te zijn. We zijn hier niet om spiritueel te worden, dat zijn we al. We zijn hier om menselijk te zijn, menselijkheid te ervaren. We zijn hier niet om op te stijgen naar weet ik veel welke hogere dimensie. We zijn hier om met de beide poten stevig op de grond te staan.

Maar waarom zou het perfecte spirituele wezen dat we zijn, zo graag willen ervaren hoe het is om mens te zijn?

Ik kan maar één reden bedenken: perfectie is saai. Het perfecte spirituele wezen dat we zijn wil maar wat graag in de huid van een mens wegkruipen om al hotsend, knotsend en botsend de imperfectie van het mens-zijn te ervaren. Wat een genot moet dat zijn, ver weg van die saaie perfectie. En het stomste dat je dan kunt doen is de perfectionist proberen uit te hangen. Niet doen. Gun dat spirituele wezen het feest van de imperfectie.

Bewaard onder Citaten, spiritualiteit | 4 Comments

Tags: , , ,

Onze cultuur maakt ons onzichtbaar

Geplaatst op 6 juni, 2011 

Fantaseerde je als kind ook wel eens over hoe het zou zijn om onzichtbaar te zijn?

In haar boek ‘I thought it was just me (but it isn’t)’ vertelt Brene Brown over een workshop waarin zij de deelneemsters een oefening laat doen. De vrouwen mogen hun favoriete tijdschriften meenemen en krijgen als opdracht om knippend en plakkend een collage te maken van hoe ze er graag uit zouden willen zien, een collage van hun ideale uiterlijk zoals kleding, sieraden, haar, make-up, armen, benen, voeten en schoenen.

Letterlijk ontleden ze de vrouwen uit de tijdschriften om hun eigen ideaalbeeld samen te stellen: van haar de neus, van die ander de ogen en van weer een ander de haren maar dan liefst in een andere kleur, graag de benen van deze vrouw maar niet haar armen want die zijn te dun. Na een uur heeft iedereen een complete collage waarvan de meeste zeer gedetailleerd zijn.

Daarna krijgen ze als opdracht om een nieuwe collage te maken en in de tijdschriften op zoek te gaan naar plaatjes die zoveel mogelijk overeenkomen met hoe ze er op dat moment zelf uitzien qua omvang, lichaamsvorm (armen, benen, billen), de kleding die ze die dag dragen en hun haar en dergelijke.

Na ongeveer een kwartier stoppen de deelneemsters gefrustreerd met zoeken. Op hun collages staan hier en daar een paar schoenen of een gelijkende haarstijl maar dat is dan ook alles.

Brene: ‘Waar zijn jullie? Jullie houden van deze tijdschriften en betalen ervoor maar waar zijn jullie?’

De deelneemsters, maar ook jij en ik, staan niet in die tijdschriften omdat we er in die cultuur niet toe doen. Hoe verder we afwijken van het ideaalbeeld, hoe minder we ertoe doen. We leven in een cultuur die perfectie verheerlijkt en die de imperfectie onzichtbaar maakt.

Brene: ‘hoe voelt het voor je om onzichtbaar te zijn?’

De meeste deelneemsters reageren met zelfverwijt: ik ben onzichtbaar omdat ik niet goed genoeg ben of omdat ik er niet toe doe.

Onzichtbaarheid gaat over het verbreken van de verbinding en machteloosheid. Als we onszelf niet weerspiegeld zien in onze cultuur, voelen we ons gereduceerd tot iets dat zo klein en onbelangrijk is dat we gemakkelijk weggegumd worden uit de wereld van belangrijke dingen. Het proces te worden gereduceerd en ook het uiteindelijke product van dat proces, onzichtbaarheid, veroorzaken ongelooflijke schaamte.

Terug naar de vraag of je als kind ook wel eens fantaseerde over hoe het zou zijn om onzichtbaar te zijn? Het is je gelukt.

Lees ook:  boekwaarschuwing

Bewaard onder Boeken | 9 Comments

Tags: , , , , ,

Boekwaarschuwing

Geplaatst op 23 mei, 2011 

Ik ben het boek ‘I thought it was just me (but it isn’t)’ aan het lezen van Brene Brown. De subtitel van het boek luidt: ‘Telling the truth about perfectionism, inadequacy and power’.

Een mondvol maar ik mis het belangrijkste woord: SHAME. Jawel, het is een boek over SCHAAMTE.

Als je nou denkt dat schaamte voorbehouden is aan incidenten zoals met je gulp wagenwijd open een belangrijke bespreking instappen, dan heb je het mis. Wat ik tijdens het lezen van het boek ontdek, is dat schaamte een bijna dagelijkse ervaring is. Onze cultuur waarin perfectionisme wordt verheerlijkt en waarin kwetsbaarheid gelijk wordt gesteld aan zwakte, speelt daarin een belangrijke rol.

Een boekwaarschuwing is dan ook op z’n plaats: LET OP, DIT BOEK GAAT OVER SCHAAMTE EN KAN ZEER CONFRONTEREND ZIJN.

Alleen het lezen over schaamte kan al een schaamte trigger zijn. Weet waar je aan begint. Schakel voordat je gaat lezen je hulptroepen in, mensen waarmee je over schaamte kunt praten, mensen die hun eigen schaamte niet op jou dumpen, mensen die jouw pijn kunnen uithouden als je jouw ervaringen van schaamte en kwetsbaarheid deelt.

Wat bijzonder helpt is dat Brene Brown zich in haar boek zelf ook kwetsbaar opstelt en voorbeelden van andere mensen aanhaalt die dat ook doen.

‘I thought it was just me (but it isn’t)’ is ondanks deze boekwaarschuwing één van de meest waardevolle boeken die ik ken.

Lees ook: De kracht van kwetsbaarheid

Bewaard onder Boeken | 2 Comments

Tags: , , ,

Reminder (2)

Geplaatst op 29 maart, 2011 

Altijd onthouden: ik ben goed genoeg.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: ,