Duwen + trekken = groeien

Geplaatst op 15 september, 2011 

Groeien voelt niet altijd fijn en de prikkels die me ertoe aan zetten zijn meestal ook niet echt een feestje waard.

Een groeifase begint voor mij meestal met prikkels die me wegduwen van waar ik ben. Een situatie, omgeving of relatie wordt ineens steeds ondraaglijker en duwt me weg.  Maar waarheen?

Als ik geluk heb merk ik al snel andere prikkels op, prikkels die aan me trekken. Nieuwe kansen, mogelijkheden, plannen en ideetjes die me als een magneet langzaam naar zich toe trekken.

De acteurs die de rol van ‘duwers’ spelen, vervullen een zeer ondankbare rol. Het zijn als het ware de ‘bad guys’ om het maar eens in filmtermen uit te drukken. De acteurs die de rol van ’trekkers’ spelen, zijn natuurlijk de ‘good guys’.

Zowel het duwen als het trekken lanceert angst. Angst voor het nieuwe en onbekende. Angst om te falen, het niet te kunnen. Angst dat mijn verhalen over mijzelf niet kloppen. Dat die verhalen niet kloppen weet ik, maar nog erger vind ik het als dat in de praktijk bewezen wordt 🙂

Als ik zou kunnen, zou ik meteen terug mijn comfort zone induiken maar helaas…. De ‘bad guys’ spelen hun rol meestal zo goed dat ik daar niet meer heen wil, ze maken het oude en vertrouwde zo ondraaglijk dat ik er nauwelijks adem kan halen.

Dus wat dan? Onderweg zijn dan maar. En daar ben ik vandaag. Er wordt geduwd en getrokken, steeds harder en harder en ik ga steeds sneller en sneller.

Bewaard onder Persoonlijk | 12 Comments

Tags: , ,

Spirituele beschaming van de menselijkheid

Geplaatst op 4 juli, 2011 

Ik las laatst ergens een stukje waarin werd gesteld dat we angst bezitten om te falen, voor afwijzing en voor tekorten, en dat we schaamte bezitten.

Als ik het woord ‘bezitten’ met een korrel zout neem, kan ik het hier wel mee eens zijn. Angst en schaamte zijn kanten van onze menselijkheid waar we last van kunnen hebben maar die wel onlosmakelijk verbonden zijn met de beleving van mens-zijn, kanten die we ook kunnen benutten om ons te verbinden met elkaar, juist omdat we deze kanten allemaal hebben.

Maar het stukje voegde er nog een vraag aan toe: hoe gehecht zijn we aan dit bezit?

Ik vind het niet zo gepast om hier over gehechtheid te spreken, om zaken als angst en schaamte neer te zetten als iets waar je in meer of mindere mate aan gehecht bent, alsof je het 1,2,3 kunt loslaten en ermee stoppen.

Brene Brown heeft jarenlang onderzoek gedaan naar schaamte en wat uit haar onderzoek is gebleken is dat iedereen het heeft (op een aantal psychopaten na) en dat je er nooit helemaal vanaf komt. Via haar methode die zij ‘shame resilience’ noemt, kun je er wel mee leren omgaan zodat het je leven niet beheerst maar shame resilience is hard en emotioneel werk.

En nu wordt geopperd dat het een kwestie is van gehechtheid. Ik vind het een opmerking waar een boodschap onder zit die ik ‘beschaming van de menselijkheid’ noem, een boodschap van schaamte over het ervaren van schaamte.

Spiritualiteit kan bijzonder behulpzaam zijn om van onze menselijke ervaring een meer vreugdevolle ervaring te maken maar het kan diezelfde menselijke ervaring ook beschamen.

Lees ook: Spirituele ontmenselijking

Bewaard onder Mening, spiritualiteit | Reageer

Tags: , , ,

De achtergrondkleur van het universum

Geplaatst op 24 mei, 2011 

Afgelopen weekend gierde er wat pijn onder mijn huid. Anders gezegd: ik zat niet zo lekker in mijn vel.

Tijdens een middagwandeling dacht ik gisteren ineens aan die prachtige beelden van het universum die we aan de Hubble ruimtetelescoop te danken hebben. Sterren, sterrenstelsels en superclusters in allerlei vormen en kleuren maken het heelal tot een kunstwerk waar geen woorden voor zijn.

Maar wat ik me al wandelend vooral bedacht, is dat al deze schoonheid alleen maar kan schitteren dankzij de achtergrondkleur van het universum: zwart, pikzwart.

En wat ik nu ga zeggen zou ik afgelopen weekend maar spirituele blabla hebben gevonden: typische menselijkheden als schaamte, angst en pijn, hebben dezelfde functie als de achtergrondkleur van het universum. Schaamte, angst en pijn zijn het zwart van ons interne universum waar net zulke mooie vormen en kleuren schitteren als in het externe universum dat we zien via de Hubble telescoop.

Ik heb zwart altijd al mooi gevonden en ik begrijp nu waarom. Zwart is het fundament van alle schoonheid.

Zeg dit soort dingen nooit tegen iemand die met schaamte, angst of pijn worstelt. Ik kan je nu al zeggen dat als ik over een tijdje weer met pijn rondloop en ik zou deze blogpost lezen, ik me kapot ga ergeren. Ook dat hoort bij het kunstwerk dat we zijn.

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 10 Comments

Tags: , , , , ,

De mythe van de sprong in het diepe

Geplaatst op 11 april, 2011 

Je kent die verhalen wel van mensen die in het diepe zijn gesprongen. Baan opgezegd, wereldreis gemaakt, tien kleuren stront gescheten maar voor geen goud hadden ze het willen missen. Avonturiers zijn het, helden.

Dat de sprong in het diepe in werkelijkheid uit een heleboel kleine stapjes bestaat, vertellen de  avonturiers er niet bij. Gelukkig maar want anders zouden we niet van die mooie heldenverhalen hebben. Jammer ook want we zouden elkaar kunnen helpen om de angst voor de grote sprong in te ruilen voor het vertrouwen in het kleine stapje.

Heb ik je mijn heldenverhaal al eens verteld?

Nou, ik heb iemand het leven gered. Sterker nog: ik red elke dag iemand het leven. Elke dag red ik mijn eigen leven. Gewoon door te blijven ademhalen.

Lees ook: Sprong in het diepe

 

 

 

Bewaard onder Mening | 2 Comments

Tags: , ,

Angst voor de bio

Geplaatst op 8 april, 2011 

Je hebt Biohazard, een band waar ik me een aantal energieke concerten van herinner. En je hebt Bioangst, dat is wat ik heb. Telkens als ik de vraag krijg een bio van mezelf te schrijven, slaat het toe: Bioangst.

Van het woord bio krijg ik het benauwd. Dan ga ik zitten en lukt het me niet iets te schrijven waar ik tevreden over ben. Ik heb al heel lang op mijn verlanglijstje staan om mijn bio op mijn blog en LinkedIn eens flink onder handen te nemen en ik loop er telkens met een grote boog omheen zoals iemand om een flinke hondendrol heenloopt die midden op de stoep ligt.

Deze week sprak ik Henny Bos, vriend en collega codependency ervaringsdeskundige. Henny heeft zowat de hele amazon.com bibliotheek aan codependency boeken gelezen en schrijft op dit moment over het codependency issue controle.

Brrrrr, controle….

Henny, ik heb het je nog niet verteld maar er werd me na ons gesprek iets duidelijk…

Een bio schrijven zet bij mij ergens diep van binnen een schakelaartje om. Een schakelaartje dat zegt: denk eraan dat wat jij opschrijft bepaalt wat en hoe anderen over je denken en dat is heel erg eng dus gebruik je bio om daar controle over uit te oefenen.

Een onmogelijke job om een stuk te schrijven waarmee ik het denken van een ander controleer. En voilà: Bioangst.

Ik ga mezelf nu toestemming geven elke dag een beetje meer ‘respectvol schijt’ te hebben aan wat een ander over mij denkt.

Misschien dat een klassieker van Biohazard (samen met Onyx) daarbij helpt.

Henny bedankt. Tot ons volgende gesprek.

Bewaard onder Codependency, Persoonlijk | 14 Comments

Tags: , , ,

Sprong in het diepe

Geplaatst op 1 april, 2011 

Soms is een afgrond veel minder diep dan het lijkt. Het enige dat dan nodig is om de sprong in het diepe te wagen, is dat je ik alleen maar een klein stapje vooruit zet.

Bewaard onder Mening | 9 Comments

Tags: ,

De genialiteit van een absurd idee uitvoeren

Geplaatst op 27 december, 2010 

Seth Godin heeft het in zijn boek ‘Linchpin’ over het reptielenbrein. In mijn woorden is het reptielenbrein een fabriek binnenin ons brein die zich voedt met wat het zelf produceert: ANGST. Een soort perpetuum mobile dus.

Een film die me aan het reptielenbrein deed denken is ‘Be Kind Rewind’. Ik zag deze film een paar weken geleden en was onder de indruk van het verhaal dat deze film vertelt, van waar twee mensen toe in staat zijn als ze geen last hebben van, of niet luisteren naar, hun reptielenbrein.

Lees voor de details van deze film het artikel op Wikipedia en/of bekijk de trailer:

Wat me raakte is de oplossing die de hoofdspersonen Mike en Jerry niet alleen bedenken maar ook uitvoeren als ze ontdekken dat alle videobanden in de videotheek waar Mike tijdelijk het beheer over heeft, zijn gewist. Ze besluiten om samen de gewiste films na te spelen en op te nemen en deze in de videotheek ter verhuur aan te bieden.

De oplossing is absurd. Absurd is wat een reptielenbrein van hun idee zou zeggen.

Ze noemen hun zelfgemaakte films sweded versies en het duurt niet lang of de klanten staan in de rij om een sweded film te huren.

De oplossing is geniaal. Beter gezegd: wat geniaal is, is dat ze hun absurde idee uitvoeren, ze doen het gewoon.

Als het reptielenbrein iets absurd vindt, onhaalbaar, onrealistisch of onmogelijk, dan heb je misschien jouw succesversie van de sweded films te pakken.

Ik schrijf deze vorige zin in de ‘je-vorm’ maar heb het natuurlijk vooral tegen mezelf 🙂

Bewaard onder Films | 6 Comments

Tags: , , , ,

De taal van het reptielenbrein

Geplaatst op 6 april, 2010 

In zijn nieuwste boek ‘Linchpin’ schrijft Seth Godin onder andere over het reptielenbrein, een stukje van onze hersenen dat ons saboteert. De sabotage activiteiten van het reptielenbrein zijn te herkennen aan de taal die het gebruikt zoals:

Of allerlei varianten. Een bekende is zeggen dat je eerst x, y en z moet doen voordat je kunt doen wat je graag wilt. Als je graag wilt schilderen heb je niet eerst een compleet ingericht atelier nodig. Als je wilt schrijven heb je niet eerst een computer nodig.

Soms klinkt het reptielenbrein ronduit stoer zoals mensen die zeggen: ‘Motorrijden is niks voor mij want dan rij ik me echt helemaal dood’. Alsof ze de moed hebben om überhaupt motor te rijden. Maar die moed hebben ze niet. Het is het reptielenbrein dat praat en dat doodsbang is om zelfs maar rijlessen te nemen.

Ook oneliners uit de zwarte pedagogie zoals  ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ en ‘Als je voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje’ behoren tot de taal van het reptielenbrein.

Telkens als je deze taal gebruikt, breng je een stukje van je eigen genie om zeep of het genie van een ander. We zijn getraind en gehersenspoeld om dit te doen zodat we beter in het systeem zouden passen omdat dit gediend is met vervangbare (middelmatige) mensen in plaats van met onmisbare (geniale) mensen.

Telkens als je deze taal gebruikt, dien je een systeem dat dood is. Als je goed luistert naar de berichten in de media kun je er de overlijdensadvertenties van het systeem in herkennen.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Communicatie, Mening | 9 Comments

Tags: , , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →