Duwen + trekken = groeien
Geplaatst op 15 september, 2011
Groeien voelt niet altijd fijn en de prikkels die me ertoe aan zetten zijn meestal ook niet echt een feestje waard.
Een groeifase begint voor mij meestal met prikkels die me wegduwen van waar ik ben. Een situatie, omgeving of relatie wordt ineens steeds ondraaglijker en duwt me weg. Maar waarheen?
Als ik geluk heb merk ik al snel andere prikkels op, prikkels die aan me trekken. Nieuwe kansen, mogelijkheden, plannen en ideetjes die me als een magneet langzaam naar zich toe trekken.
De acteurs die de rol van ‘duwers’ spelen, vervullen een zeer ondankbare rol. Het zijn als het ware de ‘bad guys’ om het maar eens in filmtermen uit te drukken. De acteurs die de rol van ’trekkers’ spelen, zijn natuurlijk de ‘good guys’.
Zowel het duwen als het trekken lanceert angst. Angst voor het nieuwe en onbekende. Angst om te falen, het niet te kunnen. Angst dat mijn verhalen over mijzelf niet kloppen. Dat die verhalen niet kloppen weet ik, maar nog erger vind ik het als dat in de praktijk bewezen wordt 🙂
Als ik zou kunnen, zou ik meteen terug mijn comfort zone induiken maar helaas…. De ‘bad guys’ spelen hun rol meestal zo goed dat ik daar niet meer heen wil, ze maken het oude en vertrouwde zo ondraaglijk dat ik er nauwelijks adem kan halen.
Dus wat dan? Onderweg zijn dan maar. En daar ben ik vandaag. Er wordt geduwd en getrokken, steeds harder en harder en ik ga steeds sneller en sneller.
Bewaard onder Persoonlijk
Tags: angst, groeien, veranderen
Reacties
12 Reacties to “Duwen + trekken = groeien”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
en waar ben jij over twee maanden?
@Daan: als ik dat zeg, ga jij dan duwen of trekken? 🙂
Serieus: ik heb geen idee. En het mooie is dat het me op dit moment niet zoveel uitmaakt. Ik laat de duwers en de trekkers het zware werk doen.
Herkenbaar, dat geduw en getrek. Je vraagt je soms dan ook af of groei wel groei is…en geen stagnatie. Vind ik toch altijd lastig. Het is maar wat je onder een comfortzone verstaat, maar ik opereer toch het liefst vanuit die plek; voor mijn gevoel komen daar de beste dingen uit voert. Je angsten bedwing je er niet mee, maar om daar nu steeds de strijd mee aan te gaan: dat vind ik toch een beetje zuur, dan wind je je er keer op keer over op.
@Edwin: Groei kan ik ook vervangen door ‘verandering’ of ‘beweging’. Periodes van stagnatie horen daar volgens mij gewoon bij om het nieuwe beter te integreren. En dat wordt dan een soort van nieuwe comfort zone en kan het proces weer verder. Zo blijven we bezig en bloggen.
Mooi verwoord; zonder wrijving geen glans!
@Polderkolder: Thanks.
Mooi blog, Peter! Weerstand is de doorgang naar een nieuwe realiteit!
Dank je wel @Daphne. Dan zit ik middenin die doorgang.
Of je duwt of trekt is natuurlijk ook erg relatief, je trekt als je het gevoel hebt geduwd te worden, je duwt als er aan je getrokken word..
@Daan: ik denk ineens aan ‘de aap loopt achteruit’ beweging bij Tai Chi waarbij duwen en trekken net als Yin en Yang in elkaar overlopen. Is dat wat je bedoelt?
@Peter: ben niet zo thuis in de Tai Chi, maar het is inderdaad het continu overlopen en doordraaien van het ene naar het andere, als iemand te lang blijft trekken kan het op een gegeven moment overkomen als duwen, terwijl de ’trekker’ wezenlijk niets anders is gaan doen, het is alleen de perceptie die je er zelf aan geeft.
In iaido praten we ook over het trekken van het zwaard, terwijl we deze eigenlijk duwen
@Daan: zo te lezen bedoelen we dan hetzelfde. Bedankt voor je toelichting.