Spirituele beschaming van de menselijkheid

Geplaatst op 4 juli, 2011 

Ik las laatst ergens een stukje waarin werd gesteld dat we angst bezitten om te falen, voor afwijzing en voor tekorten, en dat we schaamte bezitten.

Als ik het woord ‘bezitten’ met een korrel zout neem, kan ik het hier wel mee eens zijn. Angst en schaamte zijn kanten van onze menselijkheid waar we last van kunnen hebben maar die wel onlosmakelijk verbonden zijn met de beleving van mens-zijn, kanten die we ook kunnen benutten om ons te verbinden met elkaar, juist omdat we deze kanten allemaal hebben.

Maar het stukje voegde er nog een vraag aan toe: hoe gehecht zijn we aan dit bezit?

Ik vind het niet zo gepast om hier over gehechtheid te spreken, om zaken als angst en schaamte neer te zetten als iets waar je in meer of mindere mate aan gehecht bent, alsof je het 1,2,3 kunt loslaten en ermee stoppen.

Brene Brown heeft jarenlang onderzoek gedaan naar schaamte en wat uit haar onderzoek is gebleken is dat iedereen het heeft (op een aantal psychopaten na) en dat je er nooit helemaal vanaf komt. Via haar methode die zij ‘shame resilience’ noemt, kun je er wel mee leren omgaan zodat het je leven niet beheerst maar shame resilience is hard en emotioneel werk.

En nu wordt geopperd dat het een kwestie is van gehechtheid. Ik vind het een opmerking waar een boodschap onder zit die ik ‘beschaming van de menselijkheid’ noem, een boodschap van schaamte over het ervaren van schaamte.

Spiritualiteit kan bijzonder behulpzaam zijn om van onze menselijke ervaring een meer vreugdevolle ervaring te maken maar het kan diezelfde menselijke ervaring ook beschamen.

Lees ook: Spirituele ontmenselijking

Bewaard onder Mening, spiritualiteit

Tags: , , ,

Reacties

Laat je reactie achter!