In het donker zie je meer
Geplaatst op 6 september, 2010
Vorige week was ik op Schouwen-Duiveland. Elke dag maakte ik ’s avonds rond een uur of elf een wandeling langs het Grevelingenmeer om van de sterren te genieten. Op Schouwen-Duiveland is het ’s nachts veel donkerder dan in stedelijke gebieden en daarom zie je er veel meer sterren.
Bijna elk persoonlijk veranderingsproces kent een fase die aanvoelt als doodgaan. Het is dan net alsof niks meer werkt en alles wat je hebt geleerd lijkt nutteloos. Niks kan je nog boeien of inspireren, het hele universum lijkt stil te staan. Het is een fase die zich niet netjes en beleefd aandient: ‘hallo hier ben ik weer, zet je even schrap want de komende weken voelen als doodgaan.’ Was dat maar waar, dan was je tenminste gewaarschuwd. Nee, dat doodgaan gaat heel geleidelijk en je hebt het eerst niet in de gaten totdat je er middenin zit.
Ik heb ooit eens een geleide meditatie gedaan waarin dit proces werd voorgesteld als een strand waar de golven aanspoelen. Met de golven komt alles naar je toe wat je nodig hebt en het is er heerlijk…. tot het eb wordt. Het water trekt zich terug en op het strand worden ineens dingen zichtbaar die je eerst niet zag, dingen die misschien niet zo mooi en fraai zijn. En dat zijn precies de dingen om even onder ogen te zien. Je ziet ze pas als het eb is.
De veranderingsfase die aanvoelt als doodgaan is eb, bedoeld om je iets te laten zien. Het is als de donkere nacht op Schouwen-Duiveland. In het donker zie je meer.
Bewaard onder Persoonlijk | Reageer
Tags: dood, veranderen
Oude en nieuwe glorie – deel 2
Geplaatst op 6 augustus, 2010
Drie dagen later zit ik er weer. Zelfde pizza restaurant, zelfde terras, ander tafeltje. Binnen is het weer afgeladen vol en dat is geen probleem want ik zit graag buiten. Als je veel buiten bent, verandert je gevoel voor temperatuur en voel je de wind in al z’n finesses veel nadrukkelijker langs je huid en door je haren. Heerlijk vind ik dat, alsof je aangeraakt wordt door iets onzichtbaars.
Ambassadeurs
Als ik weer in mijn schrift zit te schrijven, staan er ineens twee oudere dames aan mijn tafeltje. Of ze ook even mogen zitten terwijl ze op de taxi wachten. Tuurlijk, kom er gezellig bij. De dame die tegenover me zit ontpopt zich als een gezellige praatster. Wat ik eerder op deze blog schreef over spontaniteit klopt gelukkig niet want tegenover me zit het levende bewijs dat ook volwassenen heerlijk spontaan kunnen zijn.
De gezellige praatster blijkt Sjaak al twintig jaar te kennen en in korte tijd ken ik zijn hele biografie. Het klopt helemaal met het beeld dat ik me al had gevormd. De dames zijn geen klanten en ook geen gasten, het zijn echte ambassadeurs.
Linchpins en tribes
Ik denk aan de boeken van Seth Godin: Linchpin en Tribes. Ik heb Seth eerder dit jaar in Antwerpen gezien en was onder de indruk van zijn betoog. Wat ik hier in Vaals beleef is het boek Linchpin in de praktijk. Sjaak is een Linchpin, iemand die het verschil maakt en die onmisbaar is door zijn mens-zijn, iemand die zijn menselijkheid meeneemt naar en in zijn werk, iemand die zijn menselijkheid deelt met anderen, iemand die anderen ook mens laat zijn.
De dames zijn Sjaaks ambassadeurs, deel van zijn tribe. Onopgemerkt heb ik me ook aangesloten bij die tribe. Dat gaat vanzelf zodra je geraakt wordt door de passie van het mens-zijn. Voor mens-zijn heb je geen matglas nodig om de buitenwereld buiten te houden en de binnenwereld binnen zoals die bedrijven in Duitsland en heb je geen grote reclameborden nodig zoals die bedrijven in België. Dat is allemaal vergane glorie. Wat je dan nodig hebt ben je zelf, de nieuwe glorie: ten volle zijn en laten zien wie je bent.
Verandering
Verandering is een magisch proces. Eerst lijkt het alsof er alleen maar dingen wegvallen en verdwijnen, dingen die vroeger met succes werkten, werken ineens niet meer. Het is een tijd van afscheid nemen en van rouwen met alle gevoelens die daarbij horen. En dan komt de leegte, the void zoals dat in het Engels zo mooi heet. Het oude is weg en het nieuwe is er nog niet, de tussenin fase. En dan, ogenschijnlijk vanuit het niets, dient zich het nieuwe langzaam aan.
Maar zo gaat het in werkelijkheid niet. Verandering is geen lineair proces van afscheid nemen , leegte en het nieuwe. Het nieuwe ligt al besloten in het oude. Zoals Brida zich in het gelijknamige boek van Paulo Coelho de woorden van haar vader herinnert: ‘De nacht is alleen maar een deel van de dag’.
De vergane glorie, het industriële tijdperk dat we dagelijks zien afbrokkelen, draagt de zaadjes van de nieuwe glorie al in zich mee. Hier en daar is die nieuwe glorie al volop zichtbaar en voelbaar zoals bij het pizza restaurant. Ik heb het over het tijdperk MENS.
Ondernemen
De dames rijden weg met hun taxi en ik krijg mijn pizza. Nee, geen inferno. Dit keer wil ik de calzone proeven en die is ook heerlijk
Na het eten schuift een vriend van Sjaak aan die heeft meegeholpen bij het opbouwen van het pizza restaurant. We praten over de grote veranderingen in het bedrijfsleven en hoe belangrijk het is om aandacht te geven aan kleine klussen en opdrachten. Veel grote bedrijven hebben zich laten verleiden door het grote geld en zitten nu in de problemen. Kleine ondernemers en zelfstandigen zijn in het gat van de kleine klussen en opdrachten gesprongen en hebben een goede boterham. We hebben het ook over motorrijden, voetbal en het pizza restaurant.
Bedankt
Hoewel het binnen nog vol zit en het voor het hele team alle hens aan dek is, maakt Sjaak even tijd om buiten een praatje te maken. Met zijn schort nog onder het meel ziet hij er karakteristiek uit. Jammer dat ik geen foto heb gemaakt. Hij heeft nog volop toekomstplannen: videoschermen, nieuwe website, recepten uitwisselen, kooklessen geven en lezingen.
Sjaak en Thea Treffers en het hele team en ’tribe’ van Pizzeria Bellissima, bedankt voor het delen van jullie passie en mens-zijn. Het heeft me geraakt en geïnspireerd. Ik kan haast niet wachten tot ik volgend jaar weer in Vaals ben maar misschien hoeft het niet zo lang te duren.
Namasté,
Peter.
Pizzeria Bellissima is te vinden in Vaals, Maastrichterlaan 137. Website: http://www.pizzeria-bellissima.nl/ Tip: eet langzaam (ja, ik weet dat dit moeilijk kan zijn) zodat je behalve de pizza ook de sfeer goed kunt proeven. Doe je Sjaak de groeten van mij?
Lees ook: Oude en nieuwe glorie – deel 1
Bewaard onder Ondernemen, Persoonlijk | 6 Comments
Tags: linchpin, menselijkheid, motorvakantie, passie, Paulo Coelho, Seth Godin, veranderen
De belangrijkste menselijke eigenschap
Geplaatst op 20 mei, 2010
Wat DE belangrijkste menselijke eigenschap is, weet ik niet want het idee dat er één eigenschap is die het belangrijkste is, diskwalificeert gemakkelijk andere eigenschappen die ook belangrijk zijn. Maar sinds ik het boek ‘The Age of Empathy’ aan het lezen ben van Frans de Waal, herontdek ik het wezenlijke belang van het vermogen om meningen, percepties en paradigma’s te bevragen, verwerpen, bijstellen en veranderen door actief op zoek te gaan naar nieuwe informatie en door vragen te stellen.
Vragen stellen aan jezelf en anderen en in het bijzonder in die situaties waarin een mening, perceptie of paradigma als een zekerheidje wordt gepresenteerd. Zekerheidjes zijn er altijd al geweest en zullen er altijd zijn. Ooit waren ‘de aarde is plat’ en ‘de aarde is het middelpunt van het heelal’ zekerheidjes. Meer van deze tijd waren het kapitalisme en communisme zekerheidjes.
Maar al deze zekerheidjes hebben één ding met elkaar gemeen: ze waren tijdelijk van aard. Ze zijn allemaal verdwenen of zijn bezig te verdwijnen en hebben dankzij wetenschap of maatschappelijke ontwikkelingen plaatsgemaakt voor andere zekerheidjes. Tot ook die weer verdwijnen want alle zekerheidjes zijn tijdelijk. Hetzelfde geldt voor persoonlijke zekerheidjes, dingen die je zeker denkt te weten over jezelf.
De grootse dienst die we elkaar kunnen bewijzen, is het stellen van vragen. Door elkaar vragen te stellen kunnen oude zekerheidjes plaatsmaken voor nieuwe zekerheidjes. Maar wat is het nut van de ene tijdelijke zekerheid inruilen voor de andere? Het antwoord is ruimte, ruimte om te groeien.
Nieuwe zekerheidjes bieden meer ruimte dan de oude. Het is net als met kleding waar je letterlijk en figuurlijk uit groeit. Kleding die altijd prima paste, zit ineens te strak en je kunt niet meer prettig bewegen. Dan is het tijd voor nieuwe kleding. Met zekerheidjes werkt het ook zo: die zitten op een gegeven moment ook te strak.
Een tijdje geleden las ik de blogpost ‘Metaphors for life’. Er volgde een interessante uitwisseling met Irina, de schrijfster. Ze vroeg me naar mijn verborgen overtuiging over het leven. Mijn eerste reactie was: het leven is niet te vertrouwen. Hmmm, interessante overtuiging maar is het ook echt waar? Nee, het is niet waar, het is een projectie van mijn gebrek aan vertrouwen in mijzelf op dat moment.
Maar Irina bleef doorvragen en ik bedacht een nieuwe metafoor: het leven is een zachtaardige leraar/lerares. Ook interessant maar als ik het leven zie als een leraar of lerares, dan zie ik het leven als leren, studeren en werken. Niet iets waar ik helemaal blij van wordt. En zo ben ik nu op zoek naar een nieuwe metafoor, eentje met de woorden plezier en spelen erin.
En zo heb ik dankzij de vragen van Irina enkele overtuigingen blootgelegd waar ik me niet zo bewust van was. Overtuigingen die ik nu kan inruilen voor andere overtuigingen die wat ruimer zitten van de vorige.
‘Every metaphor empowers and limits, no matter how fabulous they might sound’ schreef Irina me en het klopt. Metaforen, overtuigingen, zekerheidjes, ze bieden in eerste instantie ruimte, net zo lang tot je eruit groeit en ze beginnen te knellen. Dan is het tijd om vragen te stellen want vragen stellen brengt het proces van ruimte op gang. Als je wilt groeien: durf te vragen.
Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 8 Comments
Tags: groeien, loslaten, overtuigingen, veranderen, vragen
Waar zou ik wel eens over willen bloggen?
Geplaatst op 27 april, 2010
Ik zou wel eens uitgebreid willen bloggen over de invloed van de politiek op maatschappelijke veranderingen. Ik zou willen bloggen dat het eigenlijk geen bal uitmaakt wie er gekozen worden en wie er in het kabinet komen want dat de invloed daarvan op maatschappelijke veranderingen zeer, zeer, zeer marginaal is.
Ik zou met historische voorbeelden komen van verschillende kabinetten en met leuke plaatjes en filmpjes laten zien dat elk kabinet vrijwel hetzelfde deed als het vorige kabinet. Ik zou ex-politici interviewen en vragen waarom ze nooit eens met leuke verfrissende ideeën voor de dag zijn gekomen zoals voor elke nieuwe wet, twee of drie bestaande wetten afschaffen.
Ik zou laten zien dat politici zo druk bezig zijn met details en de details van de details en de details van de details van de details, met de bedoeling om te camoufleren dat er nauwelijks wezenlijke verschillen bestaan tussen de politici en politieke partijen.
Ik zou willen bloggen over dat de politiek nooit echt wezenlijke dingen tot stand zal brengen zoals een geldloze maatschappij of wereldvrede of huisartsen die meer verdienen naarmate hun klanten gezonder zijn in plaats van zieker.
Ik zou een metafoor uit de kast willen halen van de microscoop. Dat als je maar ver genoeg inzoomt op iets kleins, je steeds meer details gaat zien. Zoveel details zelfs dat je niet eens meer weet waar je naar kijkt. En als je dan weer met het blote oog kijkt, je alleen maar een klein onbetekenend zwart stipje op een voorwerpglaasje ziet. En dat de politiek de microscoop hanteert maar dat wij, de burgers, zodra we weer met ons eigen blote oog leren kijken in plaats van door de microscoop van de politiek, dat wij dan zullen zien dat alle politieke partijen precies hetzelfde zwarte stipje zijn.
Ik zou willen concluderen dat politiek een systeem is geworden waar politici, zodra ze erin stappen, aan het systeeminfuus gaan. En dat mensen die de politiek ingaan omdat ze het systeem van binnenuit willen veranderen of omdat ze de samenleving willen veranderen, de kracht onderschatten van de drug die door hun aderen stroomt zodra ze aan dat infuus liggen. En ik zou afsluiten met te zeggen dat het niet uitmaakt op wie je stemt, want dat de meneer of mevrouw er alleen op uit is het systeem in stand te houden.
Ik zou ook plannen hebben voor een aantal vervolgblogs. Over dat je voor verandering juist niet in de politiek moet zijn maar bij jezelf.
Daar zou ik wel eens over willen bloggen. En jij, waar zou jij wel eens over willen bloggen?
Bewaard onder Actualiteit, Mening | 11 Comments
Tags: maatschappij, politiek, veranderen
Seth Godin in Antwerpen
Geplaatst op 5 april, 2010
Voorbeschouwing
De inspiratie voor de blogpost over het kruis als relatiesymboliek en het belang van een gezonde relatie met jezelf, kreeg ik donderdag 1 april toen ik in de trein zat op weg naar het praatje van Seth Godin in Antwerpen.
Ik bedoel het woord praatje niet als kleinerend maar ik vind het woord spreekbeurt zo schools klinken en een toespraak of lezing was het ook weer niet dus daarom maar het woord praatje. Het woord praatje klinkt ook als gelijkwaardigheid tussen de spreker en de luisteraar en die gelijkwaardigheid was er zeker want hoewel groot van naam en faam stond er op het podium een gewoon bijzonder mens.
Ik was de week voorafgaand aan het praatje van Seth Godin bezig geweest mezelf wat kwijt te raken in, om de kruissymboliek van Wendy Palmer te gebruiken, horizontale relaties. Het is gemakkelijk om verdwaald te raken in relaties met anderen, in hun problemen en uitdagingen, en telkens als het gebeurt, is dat een wake-up call om de focus te verleggen naar de relatie met jezelf en om daarin te investeren.
Naar Seth Godin was voor mij back to basics: investeren in de relatie met mezelf. Er helemaal tussenuit en me te laten inspireren door een goed verhaal, door de stad Antwerpen en door de aanwezigheid van inspirerende en creatieve mensen, linchpins zoals Seth Godin ze noemt.
De kracht van een verhaal
Hoewel ik veel van het werk van Seth Godin ken via zijn blog, boeken en video’s, was ik na afloop aardig onder de indruk. Zijn boodschap klonk zo vanzelfsprekend en logisch dat als Seth er niet mee was gekomen, iemand anders het wel had gedaan. Jij bijvoorbeeld.
Daarmee wil ik geen afbreuk doen aan zijn verhaal, integendeel. Het was juist de kracht ervan want iedereen kon zich tot in zijn/haar tenen inleven in zijn verhaal. Een goed verteld verhaal doet wonderen, het brengt mensen samen, het inspireert en het doet mensen sprankelen. Seth vertelde een goed verhaal.
Het zware gevoel op mijn maag dat ik voor aanvang had en dat was veroorzaakt door Vlaamse friet die zeker niet goedgekeurd was door de cholesterol commissie maar die wel erg goed smaakte, was op slag verdwenen en maakte plaats voor het gevoel zo licht te zijn als een veertje.
Linchpin / samenvatting
Zijn verhaal was het verhaal dat hij vertelt in zijn laatste boek ‘Linchpin’, in het Nederlands vertaald als ‘Onmisbaar’. Hier een korte samenvatting:
- Je bent geen tandwiel meer in de machine van het kapitalisme. Je hebt nu een keuze.
- Op het werk zijn management en werknemers lange tijd de enige twee partijen geweest. Er komt nu een derde partij bij: de linchpins.
- Linchpins zijn mensen die een verschil kunnen maken, die leiden en verbinden.
- De fabriek is dood en het hele systeem waar we onze levens op hebben gebouwd, staat nu op z’n kop. Dit is een grote uitdaging of een grote bedreiging, het is een revolutie.
- De keuze is om mee te gaan in de angst en met het systeem, of om zelf de kaart en route voor jouw eigen pad te bedenken. Niemand anders kan die kaart en route voor jou bedenken, het is jouw taak dat uit te puzzelen.
- Alles was we op school en via de media hebben geleerd was een mythe en een fabeltje, uitgevonden om ervoor te zorgen dat we in het systeem van de fabrieken zouden meedraaien.
- Een linchpin is een individu dat de chaos instapt en orde schept, iemand die kan uitvinden, verbinden, creëren, dingen kan laten gebeuren. Linchpins zijn genieën, artiesten en brengers van geschenken. Ze brengen menselijkheid naar het werk.
- Waarom is dat zo moeilijk? Dat komt door een deel van onze hersenen dat het reptielenbrein heet. Het reptielenbrein wil alles saboteren dat bedreigend, riskant of goedgeefs is. Je kunt het reptielenbrein herkennen als weerstand.
- Kunst is een geschenk, een echt geschenk en geen onderdeel van een deal. Begrijpen hoe de cultuur van geschenken geven mensen samenbrengt, is een kritische stap om onmisbaar te worden.
- Onmisbare linchpins wachten niet op instructies, in plaats daarvan zoeken ze zelf uit wat te doen.
- Het besluit je angst voor leiden en verbinden te overwinnen, is een keuze.
- Je persoonlijkheid en attitude zijn belangrijker dan het werk dat je doet of product dat je creëert omdat onmisbaar werk verbonden is met anderen.
- Vandaag is een keerpunt. We hebben de kans een krachtige visie voor de toekomst te creëren en deze visie werkelijkheid laten worden.
- Deze droom gaat niet over gehoorzaamheid maar over visie en commitment.
Hier een video impressie van Seth Godin in Antwerpen:
Valse beloften zijn dood
Als ik terugkijk naar het praatje van Seth, dan worden een aantal dingen duidelijk. Zoals dat veel Westerse systemen en structuren gebaseerd zijn op het krijgen van een beloning als je de regels volgt en straf als je dat niet doet. Gehoorzaamheid wordt beloond en ongehoorzaamheid bestraft.
School: volg de regels en je krijgt een diploma en werk. Werk: volg de regels en je krijgt salaris, een carrière en aan het eind van de rit pensioen. Kerk: volg de regels en je krijgt het eeuwige leven in de hemel
Deze valse beloften zijn uitgewerkt en dood. Wat nu?
Niemand die het weet en dat is geweldig nieuws. De revolutie heeft het nu voor het zeggen. Het niet weten is nu het kompas op weg naar werkelijk uniek zijn.
Bewaard onder Boeken, Ondernemen, Persoonlijk | 12 Comments
Tags: linchpin, reptielenbrein, Seth Godin, veranderen
Je bent al wie je wilt zijn
Geplaatst op 15 februari, 2010
Heb je vorige week Jooper’s dappere blogpost gelezen over zijn ‘afvalrace’? Even doen als je wilt…..
Hij schreef daarin dat hij zich tot mei de tijd geeft zichzelf te transformeren tot de god die hij ooit was. Als reactie schreef ik op zijn blog:
Het is net als wat Michelangelo zei over beeldhouwen: je hoeft het beeld alleen maar uit het marmer te hakken want het beeld zit er al in. Die jonge god die je wilt zijn zit er ook al 🙂
Ik weet niet hoe Michelangelo het letterlijk heeft gezegd maar op Internet vond ik de volgende quote van hem: ‘Every block of stone has a statue inside it and it is the task of the sculptor to discover it’. Met andere woorden: het beeld zit al in het stuk steen, je hoeft het er alleen maar uit te bevrijden.
Ik denk dat wat Michelangelo zei over beeldhouwen en wat ik Jooper schreef over afvallen, ook een manier is om tegen persoonlijke transformatie en persoonlijke groei aan te kijken. Je hoeft niet iemand anders te worden, je hoeft alleen maar wie je wilt zijn te bevrijden uit wie je nu bent, wie je wilt zijn is al aanwezig in wie je nu bent.
Maar wat is dan, om de metafoor van Michelangelo nog wat verder door te trekken, het steen dat je moet weghakken om het beeld te bevrijden? Wat je moet weghakken zijn je beperkende gedachten en overtuigingen. Loslaten is eigenlijk een vorm van beeldhouwen om wie je wilt zijn te bevrijden uit wie je denkt nu te zijn. Als je alle beperkende gedachten en overtuigingen over jezelf weet los te laten, vallen de overtollige stukken steen vanzelf van je af en wat over blijft is wie je wilt zijn.
Droom je wel eens over wie je zou willen zijn? Denk dan aan de woorden van Walt Disney: ‘If you can dream it, you can do it’.
Bewaard onder Mening | 13 Comments
Tags: groeien, loslaten, veranderen
Karma op de schop
Geplaatst op 1 oktober, 2009
Vandaag stond op nu.nl een artikel over een internationaal team van astronomen die in het heelal misschien een nieuwe kracht hebben ontdekt. Als die kracht inderdaad bestaat moet het huidige begrip van zwaartekracht misschien wel worden herzien en gelden ook de wetten van Newton en Einstein niet meer.
Wat een impact zal deze ontdekking hebben! Dat wat we lange tijd als onomstotelijk en bewezen waarheid beschouwden, is dat straks misschien niet meer. Bewijzen zijn niet langer bewijzen en waarheid is niet langer waarheid. Is het niet fascinerend hoe snel en hoe diepgaand alles verandert?
Ik las dat artikel over die ontdekking van die nieuwe kracht en dacht terug aan het stukje van gisteren over een hele kudde ikken. Wat Gertrud in haar comment schrijft en waarover Gertrud en ik daarna nog per e-mail hebben uitgewisseld, is waar. Waar in de zin van dat ik het herken uit spirituele boeken. Maar is het dan ook echt waar?
Misschien is het wel waar geweest en is het dat nu niet meer. Net zoals de wetten van Newton en Einstein eens waar waren en straks niet meer. Of misschien is het wel zo dat, omdat we in bewustzijn groeien, ook het filter verandert waar alle gechannelde boodschappen doorheen gaan. En als dat filter verandert, verandert ook de boodschap die we ontvangen. Met een ruimer bewustzijn wordt het filter ruimer en de boodschap die er doorheen komt rijker. En net als de eens zo onomstotelijke wetten van Newton en Einstein veranderen, kan ook het begrip van karma veranderen, is het niet meer die rugzak vol persoonlijke shit uit vorige levens maar een zak vol tools die je kunt gebruiken.
Wat er met de wetten van Newton en Einstein gaat gebeuren weet ik niet. Ik vind het wel spannend. Gelukkig heb ik mijn natuurkundeboeken al lang geleden opgeruimd maar misschien kunnen nu ook een aantal spirituele boeken het recyclingcircuit in.
Ik zou het wel fijn vinden als behalve Newton en Einstein, ook karma op de schop gaat. Karma klinkt me toch net iets te veel als een opgepimpte spirituele versie van wat het christendom de hel noemt.
Bewaard onder Actualiteit, spiritualiteit | 5 Comments
Tags: Bewustzijn, spiritualiteit, veranderen
Appeltjes
Geplaatst op 16 september, 2009
Behalve rupsje Nooitgenoeg kreeg ik gisteravond nog een onverwachte boodschapper op bezoek. Dit keer was het geen rupsje maar waren het appeltjes.
Iemand had twee zakken vol met appeltjes meegenomen naar de Tai Chi zwaardles. Uit eigen tuin, ongespoten, puur natuur. Wie er zin in had kon appeltjes meenemen, gratis en voor niks. ‘Als je ze oppoetst gaan ze prachtig glimmen’ zei ze erbij. Ze lachte. Blij omdat ze zichzelf het werk had bespaard van het maken van appelwijn. Blij omdat ze haar overvloed kon delen met anderen.
Meteen toen ik haar met die appeltjes zag wist ik dat dit niet alleen om de appeltjes ging. Het was alsof er een reclamebord begon te knipperen: LET OP, DIT IS EEN BOODSCHAP. De betekenis die ik er op dat moment aan kon geven was die van een goedmakertje. Misschien wilde het Universum iets goedmaken, iets compenseren voor de afgelopen dagen die zo zwaar hadden gevoeld. Het gevoel dat hoort bij het in een wachtkamer zitten zonder te weten waar je op wacht of hoe lang je nog moet wachten.
’s Avonds laat las ik op de blog van Gertrud Althausen het artikel ‘Sense-less’. Ik had het idee dat ik een berichtje moest achterlaten over die appeltjes. Ik twijfelde over het nut ervan maar weer ging er zo’n reclamebord knipperen: DOE HET NOU MAAR. Ik schreef haar in het kort over die appeltjes.
Vanochtend las ik haar reactie over die appeltjes. Appels staan symbool voor het nieuwe schrijft ze.
Mooie boodschappers die appeltjes en ze smaakten heerlijk.
Bewaard onder Persoonlijk | 1 Comment
Tags: intuitie, spiritualiteit, symbolen, veranderen
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.