Oude en nieuwe glorie – deel 1

Geplaatst op 5 augustus, 2010 

Troosteloosheid en schoonheid

Ik had op de motor een tocht gemaakt waar ik nog van onder de indruk was. Hij begon met troosteloze fabrieksgebouwen in Duitsland, eindigde met troosteloze fabrieksgebouwen in België en daartussenin zat de schoonheid van het Moezeldal tussen Trier en Koblenz.

Pizza inferno

Ik was neergezakt op het terras van een pizza restaurant en had op de kaart nummer 14 uitgezocht: de inferno. De naam klonk veelbelovend. Zoals altijd had ik mijn rugzakje meegenomen met daarin mijn belangrijkste gereedschappen: een boek van Paulo Coelho, een schrijfschrift en een pen.

De inferno smaakte goddelijk heerlijk en pittig en was in no time kennis aan het maken met mijn maag. Wat kun je van het verteren van een heerlijke maaltijd toch lekker ontspannen. Beter dan mediteren. Terwijl ik op het terras nog wat zat te genieten, begon ik te schrijven in mijn schrift.

Vergane glorie

In gedachten zag ik die fabrieksgebouwen weer. In Duitsland waren de grote bakstenen gebouwen me opgevallen met matglazen ruiten die de binnenwereld strikt scheidden van de buitenwereld. In België was er geen ontkomen aan de reclameborden die zeer nadrukkelijk aanwezig waren aan weerszijden van de weg.

Ik schreef op: vergane glorie, de vergane glorie van het industriële tijdperk dat we in snel tempo aan het afsluiten zijn.

De fabrieken in Duitsland draaien nog maar zijn innerlijk dood. De ziel is er gillend de tent uitgevlucht en het lichaam, de fabriek, weet het maar wil er nog niet aan toegeven. De dood is onvermijdelijk. In België dringt het langzaam door dat grote reclameborden, nog grotere reclameborden en zelfs de allergrootste reclameborden, niet meer helpen.

Terwijl ik zat te schrijven werd ik steeds meer geraakt door de passie en de energie die uit het pizza restaurant stroomde.

Passie

Als je het pizza restaurant binnenkomt, passeer je aan je linkerkant meteen de open keuken. Je kunt er alles zien, horen, ruiken en ervaren. Ook al heb je nog niks gegeten, bij binnenkomst heb je meteen je eerste smaakervaring. In de keuken is Sjaak eigenaar, gastheer, kok en entertainer tegelijk en ook de co-creator van de passie en energie die mij buiten zo raakte.

Bij binnenkomst heeft Sjaak voor iedereen een hartelijk woord. Het kan niet anders of hij heeft zijn keuken bewust bij de ingang gebouwd want zo heeft hij met iedereen contact. De bekende gasten (hij noemt zijn klanten gasten) worden als ze voldaan weer vertrekken bedankt met een hand of knuffel. Woorden van passie, empathie, plezier en dankbaarheid  stromen aan één stuk door. Ze klinken warm, echt en gemeend. Het restaurant zit vol maar druk of niet druk, voor de mensen maakt hij tijd want hij weet dat het daar om draait: om de mensen. En daarom is Sjaak vooral dat: mens. Het pizza restaurant is veel meer dan alleen een plek waar mensen gaan eten en drinken. Dit restaurant is een plek van verbinding en contact.

Ik stelde het moment van afrekenen zo lang mogelijk uit om alles op me te laten inwerken. Ik kom al een aantal jaren in Vaals en heb er in snel tempo eettentjes en restaurants zien komen en gaan. Sommige bestaan een jaar of hooguit twee jaar en zijn weer verdwenen. Het pizza restaurant heb ik al vaker gezien maar op de één of andere manier nog niet eerder bezocht. Vandaag wel en ik schrijf het meteen bij op mijn lijstje locale favorieten.

Tijdens het afrekenen vertel ik Sjaak dat pizza nummer 14 zijn naam veel eer aan doet en hoe ik heb genoten van hoe hij met zijn gasten en zijn team omgaat. Ik ben geraakt door het zien en horen van zoveel passie. Sjaak vertelt liefdevol over zijn keuze van de pepertjes die hij gebruikt en over die speciale olie en ik krijg weer trek. Zal ik nog een nummer 14 bestellen?

Hij vindt het eigenlijk abnormaal dat het alleen mij opvalt dat hij zijn werk met zoveel passie doet. Dat het andere mensen niet opvalt kan ik maar moeilijk geloven, dat maar weinig mensen er erkenning voor geven geloof ik wel. We leven in spannende tijden zeg ik hem, het komt terug dat we allemaal weer vanuit passie werken.

Binnenkort deel 2 van oude en nieuwe glorie. Dan vertel ik je ook hoe en waar je zelf getuige kunt zijn van wat ik hier schreef.

Bewaard onder Ondernemen, Persoonlijk

Tags: , , ,

Reacties

7 Reacties to “Oude en nieuwe glorie – deel 1”

  1. Jooper on augustus 5th, 2010 11:30

    Geloof dat het niet zo’n goed idee was om dit verhaal om half 12, dus net voor de lunch, te lezen. Heb ineens ontzettende trek in pizza. Nummer 14, om wat specifieker te zijn…

  2. Peter de Kock on augustus 5th, 2010 17:20

    Haha @Jooper. Vroeger dacht ik bij het cijfer 14 meteen aan Johan Cruijff maar als ik nu aan 14 denk krijg ik honger.

  3. Hanneke on augustus 7th, 2010 15:37

    Met smaak gelezen:-)

    Heerlijk is het als mensen met passie leven en je daarvan mag en kunt mee genieten.

  4. Peter de Kock on augustus 7th, 2010 19:49

    Dank @Hanneke. Passie werkt besmettelijk, tenminste als je ervoor open staat. Mocht je ooit in Vaals komen, ik kan je Bellissima aanbevelen hoor 🙂

  5. Oude en nieuwe glorie – deel 2 : Zwerven door het alledaagse on augustus 8th, 2010 13:49

    […] Lees ook: Oude en nieuwe glorie – deel 1 […]

  6. Hanneke on augustus 8th, 2010 19:28

    Ja dat hou ik zéker in gedachten Peter:-)

  7. Genieten en laten meegenieten : Zwerven door het alledaagse on september 4th, 2010 13:01

    […] en het team van Pizzeria Bellissima als reactie op mijn blogs ‘Oude en nieuwe glorie’ deel 1 en deel […]

Laat je reactie achter!