In het donker zie je meer

Geplaatst op 6 september, 2010 

Vorige week was ik op Schouwen-Duiveland. Elke dag maakte ik ’s avonds rond een uur of elf een wandeling langs het Grevelingenmeer om van de sterren te genieten. Op Schouwen-Duiveland is het ’s nachts veel donkerder dan in stedelijke gebieden en daarom zie je er veel meer sterren.

Bijna elk persoonlijk veranderingsproces kent een fase die aanvoelt als doodgaan. Het is dan net alsof niks meer werkt en alles wat je hebt geleerd lijkt nutteloos. Niks kan je nog boeien of inspireren, het hele universum lijkt stil te staan. Het is een fase die zich niet netjes en beleefd aandient: ‘hallo hier ben ik weer, zet je even schrap want de komende weken voelen als doodgaan.’ Was dat maar waar, dan was je tenminste gewaarschuwd. Nee, dat doodgaan gaat heel geleidelijk en je hebt het eerst niet in de gaten totdat je er middenin zit.

Ik heb ooit eens een geleide meditatie gedaan waarin dit proces werd voorgesteld als een strand waar de golven aanspoelen. Met de golven komt alles naar je toe wat je nodig hebt en het is er heerlijk…. tot het eb wordt. Het water trekt zich terug en op het strand worden ineens dingen zichtbaar die je eerst niet zag, dingen die misschien niet zo mooi en fraai zijn. En dat zijn precies de dingen om even onder ogen te zien. Je ziet ze pas als het eb is.

De veranderingsfase die aanvoelt als doodgaan is eb, bedoeld om je iets te laten zien. Het is als de donkere nacht op Schouwen-Duiveland. In het donker zie je meer.

Bewaard onder Persoonlijk

Tags: ,

Reacties

Laat je reactie achter!