Het ultieme loslaten

Geplaatst op 11 juli, 2011 

Ik heb last van spirituele leesmoeheid.

Er was een tijd dat ik elk spiritueel artikel of boek las alsof mijn leven ervan af hing. Bij  alles wat ik las, gingen oude overtuigingen op de brandstapel en kwamen er nieuwe voor in de plaats. Het was een grote schoonmaak, opwindend als een ritje in een spannende achtbaan.

Op dit moment ben ik even uitgelezen. Ik lees nog wel veel en graag maar spirituele artikelen, nieuwsbrieven of boeken kunnen me al een tijdje niet zo boeien. Ik heb het geloof ik wel zo’n beetje gezien allemaal: de nieuwe aarde, verhoging van vibratieniveaus, het  bereiken van vierde, vijfde en hogere dimensies, dat we menselijke engelen zijn, dat we één zijn met alles en iedereen, dat we scheppers zijn van onze eigen realiteit, dat we in een driedimensionale illusie leven, dat we God zelf zijn, dat we perfecte spirituele wezens zijn die hier op aarde zijn om het mens-zijn te ervaren, dat we liefde en licht zijn, dat we …..

Ik heb het idee dat veel andere mensen hier ook last van hebben. In discussies over spiritualiteit zie ik vaak dezelfde oude koeien stellingen en overtuigingen terugkomen. Er is maar weinig spiritueel nieuws onder de zon. Spirituele komkommertijd zogezegd.

Al die hogere dimensies? Leuk voor de opstijgers. Voor mij is spiritualiteit juist een omgekeerde beweging aan het worden: landen. Intenser ervaren wat menselijkheid is, met alle illusies van dien, met alle beperkingen, uitdagingen, ups en downs, dromen en verlangens, angst en pijn, vreugde en plezier.

Die ritjes in de achtbaan waren best leuk maar na het zoveelste ritje gaat het toch een beetje vervelen. Dan wordt het zoals elke dag naar het journaal kijken: steeds weer diezelfde beelden en berichten. Dan zit de opwinding niet meer in de achtbaan maar in het uit de achtbaan stappen en tot de ontdekking komen dat het daar nog veel opwindender is.

Ik zit er dan ook aan te denken om het ondenkbare te doen, om het ultieme los te laten.  En dat is…… het loslaten loslaten. Jawel, ik ga het loslaten loslaten. Die aarde is na al die ritjes in de achtbaan niet nieuw maar wel anders. Het bevalt me er wel. Soms. Soms ook niet. Dat blijft. En ik ga het niet loslaten.

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 12 Comments

Tags:

Weg met loslaten en lang leve de overgave

Geplaatst op 21 april, 2011 

Ik ben klaar met het woord loslaten. Loslaten is een paardenmiddel geworden.  Het maakt niet uit waar je last van hebt of  wat je mankeert: laat het los en weg zijn alle problemen. Zowat elke therapeut of coach heeft het erover: loslaten. Zelfs vrienden vertellen je om toch vooral los te laten.

In een poging om mezelf te bevrijden van het woord ‘loslaten’, kwam in terecht bij het woord ‘overgave’. Wat voelt dat zalig zeg. Weg met loslaten en lang leve de overgave. Overgave klinkt en voelt ook veel natuurlijker dan loslaten. Een mens laat niet los, een mens houdt (zich) vast. Maar overgave, dat doen we wel. Elke dag en met plezier en gemak.

Vermoeidheid is zo’n mooi voorbeeld van overgave, de overgave aan de rust en slaap die het lichaam nodig heeft. Het voelt weldadig je over te geven aan vermoeidheid. Dat fijne gevoel van op bed gaan liggen als je moe bent en voelt hoe je hele bed je ondersteunt. En dan langzaam wegzakken in een heerlijke slaap. Of wat te denken van de overgave aan een opkomend orgasme. Hoe voelt dat? Heerlijk toch?

Als fysieke overgave zo heerlijk is, hoe zou het dan zijn met bijvoorbeeld emotionele en spirituele overgave? Ik ben bereid te geloven dat dat net zo heerlijk is. Overgave is en weldaad voor lichaam, geest en ziel. Overgave, I love it.

Bewaard onder Mening, spiritualiteit | 6 Comments

Tags: ,

Belangrijk: gelukkig zijn

Geplaatst op 19 april, 2011 

Zondagavond na een middagje feesten schreef ik via twitter:

Ben aan het ontdekken dat als je je gelukkig voelt, niks er toe doet en als je je niet gelukkig voelt, een heleboel dingen belangrijk zijn.

De vraag is: wat is oorzaak en wat is gevolg? De beleving van gelukkig zijn, dat gelukzalige gevoel van innerlijke vrede en harmonie met alles dat er is, komt als het woord ‘belangrijk’ ophoudt te bestaan, al is het maar voor heel even.

Bewaard onder Persoonlijk | Reageer

Tags: ,

Project dankbaarheid

Geplaatst op 18 februari, 2011 

Geïnspireerd door Melody Beattie’s nieuwe boek ‘Make Miracles in Forty Days‘, ben ik begonnen met project dankbaarheid.

Over dankbaarheid blogde ik al eerder dus het is niet bepaald een nieuw project. Wat er nieuw aan is, is dat ik elke dag vijf dingen opschrijf waar ik dankbaar voor ben maar waar ik eigenlijk helemaal niet dankbaar voor ben. Huh?

Op dit moment zit ik lekker comfortabel op de bank met mijn laptop op schoot te bloggen. Het is erg gemakkelijk daar dankbaar voor te zijn want ik ben er ook echt dankbaar voor. Maar dat is niet waar dit project over gaat.

Ik heb op dit moment een flinke verkoudheid en baal daar vreselijk van. Daar dankbaar voor zijn, dat is waar dit nieuwe project over gaat. Elke dag opschrijven: Ik ben dankbaar voor….. en dan vijf dingen noemen. Vijf dingen waar je niet bepaald dansend van op de tafel springt. Bijvoorbeeld: Ik ben dankbaar voor….. dat ik een verkoudheid heb, dat mijn keel pijn doet, dat het snot uit mijn neus loopt, dat ik moet hoesten en dat ik me koortsig voel.

Elke dag vijf van die dingen.  Wat er dan gaat gebeuren? Geen idee. Ik vermoed dat het iets gaat doen met het loslaten  van weerstand, blokkades en wrok. En als ik die weerstand, blokkades en wrok niet loslaat, dan schrijf ik gewoon op dat ik daar dankbaar voor ben.

Dankbaarheid transformeert.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 7 Comments

Tags: , ,

Regels loslaten

Geplaatst op 10 januari, 2011 

Mijn dochter en ik speelden laatst het spelletje ‘Huisje Boompje Beestje’, een soort ‘Mens erger je niet’ maar dan voor peuters. Heb belangrijkste verschil met ‘Mens erger je niet’ is dat je elkaars pionnen niet van het spelbord kunt gooien. Pionnen van verschillende kleur kunnen broederlijk naast elkaar op hetzelfde vakje staan.

Ik vind het leuk om net te doen alsof ik dat spel niet ken en het aan mijn dochter over te laten hoe ze het spel speelt.

We zetten alle pionnen op het bord en gingen van start.  Zij speelde met groen en ik met rood. Na een paar zetten ging één van mijn rode pionnen als een raket. Mijn dochter pakte het spelbord vast, draaide het een kwart slag en zei ‘nu speel ik met rood’. ‘En ik dan?’ vroeg ik. ‘Jij speelt met groen.’

We speelden verder. Tot ze vond dat zij met geel wilde spelen en ik met blauw. Toen een blauw pionnetje erg hard ging draaide ze het bord weer: ‘ik speel met blauw en jij met geel’. Vervolgens liet ze haar blauwe pionnetjes binnen komen op het thuishonk van groen wat, toeval of niet, het dichtstbijzijnde de thuishonk was. Terwijl mijn pionnen nog hard bezig waren het thuishonk te bereiken, had zij haar blauwe pionnen allemaal al binnen. ‘Klaar’ riep ze triomfantelijk.

Ik had er plezier in te zien hoe zij het spel naar haar eigen inzicht speelde. En zo creatief, ik zou niet op het idee zijn gekomen tijdens het spelen van kleur te wisselen en om binnen te komen op het dichtstbijzijnde thuishonk  in plaat van op het thuishonk met de juiste kleur.

Ik voelde me op een gegeven moment ook geïrriteerd, er knaagde iets van: zo hoort het niet, dit is niet volgens de regels. En dat is precies wat volwassenen van peuters kunnen leren: regels loslaten.

Bewaard onder vaderschap | 4 Comments

Tags: , , ,

Denken en intuïtie

Geplaatst op 15 oktober, 2010 

Iedereen heeft wel iets dat hij of zij wil loslaten. De vrouw in het laatste filmpje van Ganpati Spirit wil ook iets loslaten. Kijk en luister zelf:

Loslaten dat je denkt dat je denken het beter weet dan je intuïtie….

Ik vind dit zo ontzettend mooi. Vooral omdat ik net aan het lezen ben over een herkenbaar probleem: het denken dat denkt gelijk te hebben, het beste idee/inzicht/gedachte te hebben. Nou, dat wil ik zo langzamerhand ook wel loslaten.

Bewaard onder spiritualiteit | 8 Comments

Tags: , ,

De belangrijkste menselijke eigenschap

Geplaatst op 20 mei, 2010 

Wat DE belangrijkste menselijke eigenschap is, weet ik niet want het idee dat er één eigenschap is die het belangrijkste is, diskwalificeert gemakkelijk andere eigenschappen die ook belangrijk zijn. Maar sinds ik het boek ‘The Age of Empathy’ aan het lezen ben van Frans de Waal, herontdek ik het wezenlijke belang van het vermogen om meningen, percepties  en paradigma’s te bevragen, verwerpen, bijstellen en veranderen door actief op zoek te gaan naar nieuwe informatie en door vragen te stellen.

Vragen stellen aan jezelf en anderen en in het bijzonder in die situaties waarin een mening, perceptie of paradigma als een zekerheidje wordt gepresenteerd. Zekerheidjes zijn er altijd al geweest en zullen er altijd zijn. Ooit waren ‘de aarde is plat’ en ‘de aarde is het middelpunt van het heelal’ zekerheidjes. Meer van deze tijd waren het kapitalisme en communisme zekerheidjes.

Maar al deze zekerheidjes hebben één ding met elkaar gemeen: ze waren tijdelijk van aard. Ze zijn allemaal verdwenen of zijn bezig te verdwijnen en hebben dankzij wetenschap of maatschappelijke ontwikkelingen plaatsgemaakt voor andere zekerheidjes. Tot ook die weer verdwijnen want alle zekerheidjes zijn tijdelijk. Hetzelfde geldt voor persoonlijke zekerheidjes, dingen die je zeker denkt te weten over jezelf.

De grootse dienst die we elkaar kunnen bewijzen, is het stellen van vragen. Door elkaar vragen te stellen kunnen oude zekerheidjes plaatsmaken voor nieuwe zekerheidjes. Maar wat is het nut van de ene tijdelijke zekerheid inruilen voor de andere? Het antwoord is ruimte, ruimte om te groeien.

Nieuwe zekerheidjes bieden meer ruimte dan de oude. Het is net als met kleding waar je letterlijk en figuurlijk uit groeit. Kleding die altijd prima paste, zit ineens te strak en je kunt niet meer prettig bewegen. Dan is het tijd voor nieuwe kleding. Met zekerheidjes werkt het ook zo: die zitten op een gegeven moment ook te strak.

Een tijdje geleden las ik de blogpost ‘Metaphors for life’. Er volgde een interessante uitwisseling met Irina, de schrijfster. Ze vroeg me naar mijn verborgen overtuiging over het leven. Mijn eerste reactie was: het leven is niet te vertrouwen. Hmmm, interessante overtuiging maar is het ook echt waar? Nee, het is niet waar, het is een projectie van mijn gebrek aan vertrouwen in mijzelf op dat moment.

Maar Irina bleef doorvragen en ik bedacht een nieuwe metafoor: het leven is een zachtaardige leraar/lerares. Ook interessant maar als ik het leven zie als een leraar of lerares, dan zie ik het leven als leren, studeren en werken. Niet iets waar ik helemaal blij van wordt. En zo ben ik nu op zoek naar een nieuwe metafoor, eentje met de woorden plezier en spelen erin.

En zo heb ik dankzij de vragen van Irina enkele overtuigingen blootgelegd waar ik me niet zo bewust van was. Overtuigingen die ik nu kan inruilen voor andere overtuigingen die wat ruimer zitten van de vorige.

‘Every metaphor empowers and limits, no matter how fabulous they might sound’ schreef Irina me en het klopt. Metaforen, overtuigingen, zekerheidjes, ze bieden in eerste instantie ruimte, net zo lang tot je eruit groeit en ze beginnen te knellen. Dan is het tijd om vragen te stellen want vragen stellen brengt het proces van ruimte op gang. Als je wilt groeien: durf te vragen.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 8 Comments

Tags: , , , ,

Je bent al wie je wilt zijn

Geplaatst op 15 februari, 2010 

Heb je vorige week Jooper’s dappere blogpost gelezen over zijn ‘afvalrace’? Even doen als je wilt…..

Hij schreef daarin dat hij zich tot mei de tijd geeft zichzelf te transformeren tot de god die hij ooit was.  Als reactie schreef ik op zijn blog:

Het is net als wat Michelangelo zei over beeldhouwen: je hoeft het beeld alleen maar uit het marmer te hakken want het beeld zit er al in. Die jonge god die je wilt zijn zit er ook al 🙂

Ik weet niet hoe Michelangelo het letterlijk heeft gezegd maar op Internet vond ik de volgende quote van hem: ‘Every block of stone has a statue inside it and it is the task of the sculptor to discover it’. Met andere woorden: het beeld zit al in het stuk steen, je hoeft het er alleen maar uit te bevrijden.

Ik denk dat wat Michelangelo zei over beeldhouwen en wat ik Jooper schreef over afvallen, ook een manier is om tegen persoonlijke transformatie en persoonlijke groei aan te kijken. Je hoeft niet iemand anders te worden, je hoeft alleen maar wie je wilt zijn te bevrijden uit wie je nu bent, wie je wilt zijn is al aanwezig in wie je nu bent.

Maar wat is dan, om de metafoor van Michelangelo nog wat verder door te trekken, het steen dat je moet weghakken om het beeld te bevrijden? Wat je moet weghakken zijn je beperkende gedachten en overtuigingen. Loslaten is eigenlijk een vorm van beeldhouwen om wie je wilt zijn te bevrijden uit wie je denkt nu te zijn. Als je  alle  beperkende gedachten en overtuigingen over jezelf weet los te laten, vallen de overtollige stukken steen vanzelf van je af en wat over blijft is wie je wilt zijn.

Droom je wel eens over wie je zou willen zijn? Denk dan aan de woorden van Walt Disney: ‘If you can dream it, you can do it’.

Bewaard onder Mening | 13 Comments

Tags: , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →