Het ultieme loslaten

Geplaatst op 11 juli, 2011 

Ik heb last van spirituele leesmoeheid.

Er was een tijd dat ik elk spiritueel artikel of boek las alsof mijn leven ervan af hing. Bij  alles wat ik las, gingen oude overtuigingen op de brandstapel en kwamen er nieuwe voor in de plaats. Het was een grote schoonmaak, opwindend als een ritje in een spannende achtbaan.

Op dit moment ben ik even uitgelezen. Ik lees nog wel veel en graag maar spirituele artikelen, nieuwsbrieven of boeken kunnen me al een tijdje niet zo boeien. Ik heb het geloof ik wel zo’n beetje gezien allemaal: de nieuwe aarde, verhoging van vibratieniveaus, het  bereiken van vierde, vijfde en hogere dimensies, dat we menselijke engelen zijn, dat we één zijn met alles en iedereen, dat we scheppers zijn van onze eigen realiteit, dat we in een driedimensionale illusie leven, dat we God zelf zijn, dat we perfecte spirituele wezens zijn die hier op aarde zijn om het mens-zijn te ervaren, dat we liefde en licht zijn, dat we …..

Ik heb het idee dat veel andere mensen hier ook last van hebben. In discussies over spiritualiteit zie ik vaak dezelfde oude koeien stellingen en overtuigingen terugkomen. Er is maar weinig spiritueel nieuws onder de zon. Spirituele komkommertijd zogezegd.

Al die hogere dimensies? Leuk voor de opstijgers. Voor mij is spiritualiteit juist een omgekeerde beweging aan het worden: landen. Intenser ervaren wat menselijkheid is, met alle illusies van dien, met alle beperkingen, uitdagingen, ups en downs, dromen en verlangens, angst en pijn, vreugde en plezier.

Die ritjes in de achtbaan waren best leuk maar na het zoveelste ritje gaat het toch een beetje vervelen. Dan wordt het zoals elke dag naar het journaal kijken: steeds weer diezelfde beelden en berichten. Dan zit de opwinding niet meer in de achtbaan maar in het uit de achtbaan stappen en tot de ontdekking komen dat het daar nog veel opwindender is.

Ik zit er dan ook aan te denken om het ondenkbare te doen, om het ultieme los te laten.  En dat is…… het loslaten loslaten. Jawel, ik ga het loslaten loslaten. Die aarde is na al die ritjes in de achtbaan niet nieuw maar wel anders. Het bevalt me er wel. Soms. Soms ook niet. Dat blijft. En ik ga het niet loslaten.

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit

Tags:

Reacties

12 Reacties to “Het ultieme loslaten”

  1. Daan on juli 11th, 2011 21:12

    is dat niet het doel van alle spirituele zoektochten? In alle uithoeken en dimensies zoeken en dan uiteindelijk weer terug bij jezelf te komen?

  2. Peter de Kock on juli 11th, 2011 21:15

    @Daan Dan is mijn zoektocht klaar. Help, wat nu? 🙂

  3. Pandapapa on juli 12th, 2011 08:41

    Hoi,
    Ik heb vanochtend jouw website ontdekt, heel interessant!

    Ik heb onlangs gelezen dat het ultieme loslaten het volgende is: “het loslaten van het idee dat er iets los te laten is”. 😉

    Panda Papa

  4. Peter de Kock on juli 12th, 2011 18:15

    @Pandapapa Ik kan je bevestigen dat het een hoop vrijheid geeft, het idee niks meer te hoeven loslaten. Het voelt een beetje zoals vakantie. I love it.

  5. Ingrid on juli 12th, 2011 13:59

    dat is voor mij spiritualiteit: met beide benen op de grond en mezelf (her)ontdekken! Dat is voor mij al een hele reis!

  6. Peter de Kock on juli 12th, 2011 18:16

    @Ingrid Dat is het mooie van spiritualiteit, dat iedereen er iets anders in kan zien en mee kan doen.

  7. Marco Raaphorst on juli 15th, 2011 08:50

    Ik heb weleens van die leerboeken gekocht. Boeken met tips. Gaat me altijd tegen staan. Ik doe het liever zelf, en ontdek ook het liefst mijn eigen ‘regels’.

    Ook dat is afhankelijk natuurlijk. Juist dat. Mensen stellen vragen omdat ze antwoorden nodig hebben. Beste voorbeeld: Google. Die stel je vragen. Je zoekt iets. Dat zegt iets over de mensheid. Allemaal op zoek. Maar goeds. Het maakt je knetter afhankelijk.

    Opgegeven van afhankelijkheid zit er voor mij in dat alles qua afhankelijkheid met je eigen geest te maken heeft. Alles wat extern is heb je geen invloed op, maar je kunt je er geestelijk wel afhankelijk van maken. En we doen het allemaal. Google is god.

  8. Peter de Kock on juli 15th, 2011 11:15

    @Raaphorst: Volgens mij is dat wat de meesten van ons als kind al is geleerd, om naar buiten te kijken, naar andere mensen, uiterlijk, bezit, prestaties om een vals soort van zelf aan te ontlenen. In de cultuur waarin we leven is dit in extreme mate terug te vinden.

  9. Marco Raaphorst on juli 15th, 2011 11:56

    @peter: kijken, prima, luisteren ook, overnemen ook. Maar afhankelijk van worden? Niet handig. Denk ik nu 🙂

  10. Peter de Kock on juli 15th, 2011 12:18

    @Marco: Zeker niet handig, ongezond zelfs en de oorzaak van veel grote problemen, wereldwijd.

  11. Hanneke on juli 17th, 2011 21:18

    Wat een bevrijding voor nu, dat kan zo’n rust geven. Je pikt eruit wat voor jou belangrijk is of was en daardoor ben je nu waar je bent en wie je bent.
    Er komt misschien weer een tijd dat je weer op zoek gaat en misschien ook niet.

  12. Peter de Kock on juli 17th, 2011 21:34

    @Hanneke: zoals ik het nu ervaar heb ik een time out, de ‘moetjes’ staan op een heel laag pitje waardoor er meer ruimte is voor verrassingen.

Laat je reactie achter!