Waar menselijkheid toe in staat is
Geplaatst op 17 januari, 2012
Laatst zag ik de film ‘Das Leben der Anderen’. Een zeldzaam prachtig verhaal dat zich afspeelt in Oost-Berlijn tijdens de jaren 80 van de vorige eeuw. Gerd Wiesler, een medewerker van de Oost-Duitse Stasi, krijgt de opdracht om de schrijver Georg Dreyman af te luisteren om belastend materiaal tegen hem te verzamelen. Gerd Wiesler heeft een keiharde reputatie als het gaat om het afnemen van verhoren.
Als kijker weet je één ding: als je Gerd Wiesler achter je aan krijgt, dan ga je eraan, of je nou iets gedaan hebt of niet.
Door het afluisteren leert Gerd Wiesler de leefwereld van Georg Dreyman kennen en komt hij in contact met toneel, muziek, literatuur, vriendschap en liefde, een schril contrast met zijn eigen lege, kille en eenzame leven. Langzaam maar zeker ‘breekt’ Gerd Wiesler als het ware open en in plaats van belastend materiaal te verzamelen, gaat hij Georg Dreyman helpen uit handen van de Oost-Duitse Stasi te blijven.
De film deed me denken aan de oproepen die ik regelmatig op twitter lees, oproepen gericht aan de politiek, het bankwezen en het bedrijfsleven om meer menselijkheid. Oproepen waar je het alleen maar mee eens kunt zijn.
Wat ‘Das Leben der Anderen’ zo bijzonder maakt, is dat het juist de menselijkheid van een individu is (Georg Dreyman) die de onmenselijkheid van een ander (Gerd Wiesler) kraakt en doet openbarsten.
Tegen menselijkheid is uiteindelijk geen enkel systeem opgewassen. Ik denk dat het dit is wat Martin Luther King bedoelde:
‘I refuse to accept the cynical notion that nation after nation must spiral down a militaristic stairway into the hell of thermonuclear destruction. I believe that unarmed truth and unconditional love will have the final word in reality. This is why right temporarily defeated is stronger than evil triumphant.’
Oproepen tot meer menselijkheid is gemakkelijk maar net zo effectief als een alcoholist oproepen te stoppen met drinken of je ego oproepen om ‘los te laten’. Zelf meer menselijkheid tonen betekent werk aan de winkel, emotioneel werk wel te verstaan, maar het is veel effectiever.
Bewaard onder Films, Mening | 8 Comments
Tags: Martin Luther King, menselijkheid
Hoop en optimisme
Geplaatst op 16 januari, 2012
‘Hoop is beslist niet hetzelfde als optimisme. Het is niet de overtuiging dat iets goed zal aflopen, maar de zekerheid dat iets ertoe doet ongeacht de afloop.’
Bewaard onder Citaten | Reageer
Zou je willen ruilen met iemand die constant in balans leeft?
Geplaatst op 13 januari, 2012
Tijdens het schrijven van haar boek ‘Opkrabbelen nadat je op je bek bent gegaan’, stelde Karin Ramaker de meeschrijvers de volgende vraag:
Hoe ga je om met pieken en dalen en zou je willen ruilen met iemand die constant in balans leeft?
Het volgende was mijn antwoord.
Ik kom uit een technische hoek dus ik haak in met natuurkunde. Energie plant zich voort via golfachtige bewegingen. Het is de scheiding tussen de top van de golf en het dal ervan, die de beweging mogelijk maakt. Zonder toppen en dalen kan de golf, de energie, zich niet voortbewegen.
Naar mijn idee geldt dat ook voor ons mensen (wij zijn ook energie) en hebben we de pieken en de dalen nodig om vooruit te komen. Dus hoe ga ik ermee om? Ik doe mijn best te genieten van de toppen en te leren van de dalen. Het bijhouden van een dagboek is daarbij zeer behulpzaam omdat me dat vertrouwen geeft in het proces. Ik weet dat na een top een dal komt en ik weet dat na een dal een top komt. Ik hoef er alleen maar voor in mijn dagboek te bladeren.
Constante balans betekent voor mij niet dat er geen pieken en dalen meer zijn. Balans betekent voor mij in balans zijn met de golfbeweging, meesurfen met de golven ipv ertegen vechten. Dus ja, die soort balans wil ik wel.
Bovenstaande bijdrage staat overigens niet in het boek (of ik heb er compleet overheen gelezen). Wat je hier leest is dus een echt opkrabbel-collector’s-item 🙂
Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 9 Comments
Tags: balans, energie, Karin Ramaker, opkrabbelen
Het moeten moet niet weg
Geplaatst op 12 januari, 2012
‘Weg met het moeten’ schreef Petra Maartense.
Met een beetje creativiteit en bewustzijn kom je een heel eind het ‘moeten’ in je taalgebruik te omzeilen en het te vervangen door bijvoorbeeld ‘ik wil…’ of ‘ik kies ervoor om…’.
Moeten ontkracht je eigen macht, willen en kiezen bekrachtigen je eigen macht. Dus doe je iets omdat je het moet of omdat je het wilt of kiest?
En nou de praktijk.
Vorige week fietste ik ’s morgens heel vroeg over een donkere polderweg. Het stormde en ik had tegenwind en het begon zo hard te regenen dat ik vrijwel niets meer zag. Niet echt een lekkere situatie met aan beide kanten van die donkere weg ook nog eens een sloot.
Eerst had ik hoop. Hoop dat de regen snel ophoudt en dat mijn kleren toch nog een beetje droog blijven. Hoop ook dat de wind snel gaat liggen zodat ik weer vooruit kom. Die hoop maakte snel plaats voor boosheid en als het weer in de vorm van een boksbal voor me had gestaan, waren er klappen gevallen.
Doorweekt als ik op een gegeven moment was, zag ik mezelf als slachtoffer en het weer als dader. Ik ‘moest’ naar een afspraak en het weer ‘moest’ mijn reis zonodig verpesten. Het kwam uit mijn kleine teen maar ik stelde mezelf twee vragen. Waarom rijd ik hier ook alweer? Aha, omdat ik graag een afspraak wil nakomen. En waarom ben ik zo nat? Aha, omdat ik ervoor gekozen heb geen regenkleding aan te trekken.
Het deed mijn boosheid niet meteen verdwijnen en ook de storm en de hoosbui hielden aan. En toch heb ik het idee dat mijn vragen een verschil maakten. Vroeger kon ik door zo’n voorval mijn humeur echt een hele dag laten verpesten. Nu was ik er na aankomst op mijn afspraak redelijk snel weer overheen. Ik zorgde lekker voor mezelf met warme koffie en door zoveel mogelijk vierkante centimeters van de centrale verwarming te benutten om mijn kleren en laarzen te drogen.
Het moeten verdwijnt niet als we het uit ons taalgebruik bannen, het helpt wel maar niet helemaal. Als je tegen het moeten zegt dat het weg moet, gaat het ondergronds en laat het zich zien als je het echt niet kunt gebruiken. Als je nat en ellendig in het donker door de polder fietst bijvoorbeeld. Jezelf een paar vragen stellen haalt je dan weg uit de illusie van het moeten en zet je terug in de realiteit van het willen.
Lees ook: De strijd tussen presteren en behoeften
Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk | 14 Comments
Tags: macht, Petra Maartense, slachtofferschap, taal, vragen
Een blogger werkt niet alleen
Geplaatst op 10 januari, 2012
.
Zelfs een blogger werkt niet alleen en heeft mensen nodig door wie hij zich kan laten ondersteunen. Do It Yourself wil niet zeggen dat je alles alleen moet doen.
En daarom bedank ik Huub Koch voor het ontwerp voor mijn visitekaartjes, het ontwerp voor mijn blog, het ontwerp voor het boek ‘De Dans van Gewonde Zielen‘ en voor de mooie presentatie die hij daarover maakte.
Lees ook:
Bewaard onder Bloggen | Reageer
Tags: Bloggen, gewonde zielen, Huub Koch
Gezocht: dienend leider
Geplaatst op 9 januari, 2012
Leiderschap heeft een nare smaak gekregen en daarom is er nu een opgepimpte variant: dienend leiderschap.
Ik geef het toe: ik heb geen enkele ervaring met dienend leiderschap. Ik ben wel reuze benieuwd en heb daarom een mooie stageplek in de aanbieding voor zo’n dienende leider: kom mij een maandje dienen. Ik heb genoeg klusjes waar een dienend tiepje zich heerlijk op kan uitleven.
Dienend leiderschap: eerst zien, dan geloven.
Bewaard onder Mening | 8 Comments
Tags: leiderschap
De strijd tussen presteren en behoeften
Geplaatst op 6 januari, 2012
Als het hoofd en het lichaam twee verschillende dingen willen, is er oorlog in de tent: innerlijk geweld tegen de behoeften van dat moment. Het is het verschil tussen moeten en nodig hebben, de strijd tussen presteren en behoeften.
De behoeften vragen niet om strijd. Die maken zich kenbaar aan de hand van gevoelens. Dat begint subtiel als een zacht en liefdevol tikje op je schouder: zou je niet eens even wat rust nemen?
Het hoofd kent die subtiliteit niet. Het kan alleen maar luidruchtig schreeuwen: je moet dit en je moet dat want anders…… Schreeuwen, oordelen en bang maken in de hoop dat je erin trapt.
Behoeften kunnen zich trouwens ook luid en duidelijk laten voelen, vooral als je ze steeds langer negeert. Dan wordt het tikje op je schouder op een gegeven moment een harde klap in je gezicht. Niet met de bedoeling je pijn te doen maar met de bedoeling om naar je lichaam te luisteren.
Wie wint?
Als de behoeften winnen, blijft het in het hoofd nog een tijdje doorzeuren. Als het hoofd wint, kan het lichaam ziek worden. Wat is erger?
Op papier is die keuze dus niet zo moeilijk te maken.
Bewaard onder Mening | 11 Comments
Tags: behoeften, gevoelens, geweld, geweldloze communicatie, presteren
De grootsheid van het kleine
Geplaatst op 5 januari, 2012
Toen ik over mijn oud collega J schreef, had ik geen idee dat het zoveel reacties zou oproepen, reacties die mij aan het denken hebben gezet.
Toen J vroeger ’s morgens koffie zette en belangstellend vroeg hoe het weekend was geweest of hoe de zaken thuis gingen, deed hij dat niet met het idee dat iemand zich dat een leven lang zou blijven herinneren als een daad van menselijkheid, deed hij dat niet om het verschil te maken.
Kleine dingen bestaan eigenlijk niet. Gooi een klein steentje in een vijver en zie eens hoe ver de kringen zich voortplanten.
Als je wist dat al die kleine dingetjes die je elke dag doet voor anderen van heel veel betekenis is? Als je wist dat die paar speciale woorden een leven lang meegaan in iemands herinnering als een daad van menselijkheid? Als je wist dat wat voor jou heel normaal en vanzelfsprekend is om te doen, voor een ander een wereld van verschil maakt? Als je dat allemaal wist, zou je dan nog aan jezelf twijfelen?
In haar prachtige blogpost ‘Vertrouwen, het antwoord op de crisis‘ schrijft Petra Maartense: Deze crisis gaat over het gebrek aan inzicht in de eigen waarde.
Doe als J en zet die koffie, toon belangstelling, doe dat wat voor jou normaal en vanzelfsprekend is en weet gewoon dat het een wereld van verschil maakt. En als een ander iets kleins doet wat voor jou een wereld van verschil maakt, vertel het hem of haar en deel het ook met anderen. Goed voor ons inzicht in onze eigen waarde. Slecht voor de crisis.
Lees ook: Een warm mens
Bewaard onder Mening | 2 Comments
Tags: crisis, menselijkheid, Petra Maartense, waarde
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.