De strijd tussen presteren en behoeften
Geplaatst op 6 januari, 2012
Als het hoofd en het lichaam twee verschillende dingen willen, is er oorlog in de tent: innerlijk geweld tegen de behoeften van dat moment. Het is het verschil tussen moeten en nodig hebben, de strijd tussen presteren en behoeften.
De behoeften vragen niet om strijd. Die maken zich kenbaar aan de hand van gevoelens. Dat begint subtiel als een zacht en liefdevol tikje op je schouder: zou je niet eens even wat rust nemen?
Het hoofd kent die subtiliteit niet. Het kan alleen maar luidruchtig schreeuwen: je moet dit en je moet dat want anders…… Schreeuwen, oordelen en bang maken in de hoop dat je erin trapt.
Behoeften kunnen zich trouwens ook luid en duidelijk laten voelen, vooral als je ze steeds langer negeert. Dan wordt het tikje op je schouder op een gegeven moment een harde klap in je gezicht. Niet met de bedoeling je pijn te doen maar met de bedoeling om naar je lichaam te luisteren.
Wie wint?
Als de behoeften winnen, blijft het in het hoofd nog een tijdje doorzeuren. Als het hoofd wint, kan het lichaam ziek worden. Wat is erger?
Op papier is die keuze dus niet zo moeilijk te maken.
Bewaard onder Mening
Tags: behoeften, gevoelens, geweld, geweldloze communicatie, presteren
Reacties
11 Reacties to “De strijd tussen presteren en behoeften”
Laat je reactie achter!
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.
Soms is ziek zijn ook een vorm van groeien, ergens doorheen moeten, je lichaam dwingen grenzen te verleggen.. maar gok dat je dat hier niet bedoelt, als je geest je lichaam kapot aan het schreeuwen is, dan is er sowieso iets mis, je geest moet niet schreeuwen, je lichaam moet zich goed voelen, als je geest werkelijk wil dat je lichaam zich tot het uiterste laat drijven, dan moet dat op een andere, manier geuit worden.
@Daan: Ziekte kan zeker een trigger zijn voor groei. Maar misschien is het niet nodig het zover te laten komen. Bijvoorbeeld door wat meer aandacht te besteden aan wat ons lichaam een behoeften communiceert. En daarmee wil ik niet zeggen dat voor je behoeften zorgen elke vorm van ziekte uitsluit.
Ik stel voor dat we massaal het “moeten” afschaffen!
@Petra: maar het ‘moet’ niet ? 🙂
Jawel, verplicht! 😉
En dan zijn er nog steeds mensen die denken dat ‘een pilletje erin’ of ‘negeren’ dé oplossing is 😉
@Sonja: Of wat ik wel eens om me hen zie: jezelf niet laten kennen, doorzetten, over je grenzen gaan en dat als mannelijk en krachtig ervaren.
Ojee, heeeeeeeeeel herkenbaar. Die laatste opmerking van jou Peter: Dat deed ik en doe ik soms nog en daar ging ik echt heel ver in’.
@Hanneke: Ik denk dat het voor de meeste mensen zo wel werkt, in meer of mindere mate. Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik denk: doe ik dat nou nog steeds… En dan komen de oordelen. Terugkijkend over langere periode zie ik dan de vooruitgang en bedenk me: het gaat om progressie, niet perfectie.
Mooie en herkenbare blog. Naar aanleiding van eigen hoofd-, lichaam-, en zielsworsteling “Leven in je leven” (Young en Klosko) aan het lezen. Fijn om te weten dat anderen ook onderweg zijn. Inge
@Inge: Dank je wel. Nou en of anderen ook onderweg zijn. Alleen zijn we zeker niet.