Ruimte nemen en ruimte laten

Geplaatst op 10 augustus, 2013 

En dan zit ik ineens in de bus naar Maastricht. Weer zo’n mooie warme dag dat alleen al de gedachte aan een motorpak me doet voelen hoeveel poriën een menselijk lichaam wel niet heeft.

De dag begon met wat regen en in de verte het gerommel van onweer. Het zijn schijnbewegingen want het gaat heet worden vandaag. Ook al kom ik al jaren in Vaals, dat er ook een broodjeszaak zit van dezelfde keten als die zaak waar ik vorig jaar in Aken zulke lekkere (en goedkope) broodjes heb gegeten, is nieuw voor mij. Het assortiment van de vestiging in Vaals is kleiner maar de kwaliteit net zo fantastisch.

Dus een lekker broodje gekocht en op het terras koffie drinken en het dagboekschrift bijwerken. Gisteravond was ik op dit terras Frank Hamers nog tegen gekomen. Ik vertelde hem dat ik me op de eerste dag hier een moment had afgevraagd hoe de hele week hier door te komen en prompt schreef hij twee blaadjes vol met tips om met de motor heen te rijden. Die tips bewaar ik in ieder geval voor volgende jaren want ook vandaag zit motorrijden er niet in.

De wandeling vanaf het NS station in Maastricht en dan over de Maas naar het centrum is prachtig.  Maar dan. Dan sta ik ineens in een veel te drukke winkelstraat. Dit voelt niet fijn. Ik ben even kwijt waarom ik hier naar toe wilde. Oh ja, ik ben al vaker in Maastricht geweest en ook op motorvakantie maar dit is de eerste keer dat ik er alleen ben en zonder motorpak en heb dus alle vrijheid te gaan en staan waar ik wil.  Ik wil hier verdwalen en mezelf verwonderen in de Aken-stijl.

Na een korte herbezinning op mijn aanwezigheid hier op een terrasje, dat nadat ik er eenmaal zit ook al snel helemaal vol loopt, heb ik ruimte nodig en besluit hartje centrum in te ruilen voor een wandeling langs de rustigere plekjes van de stad. Die vind ik in de nabijheid van de stadsomwalling. Nog steeds centrum maar zonder dat gekmakende winkelpubliek.

Ik kan opgelucht ademhalen: dit is waar ik hier voor kwam. Na twee uur lopen eindig ik op het Vrijthof en ga er op een trapje zitten met zicht op terrasjes waar mensen nog niet de ruimte hebben een vork naar hun mond te brengen zonder in de knoop te komen met de vork van een ander. Ik wil hier nu zo snel mogelijk weg en heb al spijt dat ik toch niet de motor heb gepakt. Dan had ik nu tenminste de ruimte.

De wandeling terug naar het station gaat weer dwars door een aantal winkelstraten. Als ik zie hoeveel mensen hier op de been zijn nu het volgens de mensen die zeggen er verstand van te hebben, slecht gaat met de economie, dan wens ik dat het nooit meer beter gaat met de economie. Als ik weer in de bus zit en de chauffeur net voor vertrek de airco aanzet, kom ik weer een beetje bij. Maar wat voel ik me ontzettend moe zeg.

Waarom voel ik me hier zo moe en  voel ik in een stad als Aken onder vergelijkbare omstandigheden (ook druk, ook warm, ook lange wandelingen) juist veel energie? De energie in deze steden voelt heel verschillend aan. In Maastricht ervaar ik drukte die ruimte neemt en in Aken drukte die ruimte laat. Een verschil dat je niet ziet of hoort of proeft of ruikt maar wel voelt. Aken is energetisch gewoon meer mijn stad dan Maastricht. Met mensen kun je dat verschil ook hebben, dat iemands aanwezigheid om onverklaarbare redenen gewoon niet prettig aanvoelt en van een ander wel.

Spijt van mijn beslissing naar Maastricht te gaan heb ik niet meer. Mijn wandeling was mooi maar ik ben nu wel blij weer onderweg te zijn naar rustpunt Vaals.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

Leeg

Geplaatst op 27 februari, 2012 

Als je er binnen stapt, lijkt alles er normaal. De omgeving lijkt normaal en de mensen lijken normaal. OK, ze hebben zo hun eigenaardigheden maar die zijn niet veel anders dan de typisch menselijke eigenaardigheden die jij en ik ook hebben.

Na een tijdje voel je dat er iets niet klopt maar wat?

Je gevoel klopt niet meer met wat je waarneemt. Je waarneming zegt dat alles normaal is maar je gevoel zegt wegwezen hier. Dus je begint aan jezelf te twijfelen en drinkt nog wat meer koffie tot je ook dat gevoel van wegwezen niet meer voelt.

’s Avonds thuis heb je nergens zin in. Moe, lusteloos en verveeld surf je wat rond op het internet tot je ineens in sombere klanken en ondersteund door kleurloos grijs, die dag herkent.

Diagnose: je bent leeg.
Oorzaak: omgeving die werkt als een energetische afvoerput.
Remedie: naar je gevoel luisteren.

En daar lig je dan uitgeteld op de bank. With nothing left but faith

Bewaard onder Muziek, Verhaaltjes | 6 Comments

Tags: , ,

Zou je willen ruilen met iemand die constant in balans leeft?

Geplaatst op 13 januari, 2012 

Tijdens het schrijven van haar boek ‘Opkrabbelen nadat je op je bek bent gegaan’, stelde Karin Ramaker de meeschrijvers de volgende vraag:

Hoe ga je om met pieken en dalen en zou je willen ruilen met iemand die constant in balans leeft?

Het volgende was mijn antwoord.

Ik kom uit een technische hoek dus ik haak in met natuurkunde. Energie plant zich voort via golfachtige bewegingen. Het is de scheiding tussen de top van de golf en het dal ervan, die de beweging mogelijk maakt. Zonder toppen en dalen kan de golf, de energie, zich niet voortbewegen.

Naar mijn idee geldt dat ook voor ons mensen (wij zijn ook energie) en hebben we de pieken en de dalen nodig om vooruit te komen. Dus hoe ga ik ermee om? Ik doe mijn best te genieten van de toppen en te leren van de dalen. Het bijhouden van een dagboek is daarbij zeer behulpzaam omdat me dat vertrouwen geeft in het proces. Ik weet dat na een top een dal komt en ik weet dat na een dal een top komt. Ik hoef er alleen maar voor in mijn dagboek te bladeren.

Constante balans betekent voor mij niet dat er geen pieken en dalen meer zijn. Balans betekent voor mij in balans zijn met de golfbeweging, meesurfen met de golven ipv ertegen vechten. Dus ja, die soort balans wil ik wel.

Bovenstaande bijdrage staat overigens niet in het boek (of ik heb er compleet overheen gelezen). Wat je hier leest is dus een echt opkrabbel-collector’s-item 🙂

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 9 Comments

Tags: , , ,

Spelregels van het universum: energie

Geplaatst op 24 september, 2010 

Ik krijg nog regelmatig uitnodigingen van de spiegelogie fanclub. Ik weet nog dat tijdens het  fanclubspel altijd 1 of 2 spelregels werden voorgelezen. In totaal waren er 21 spelregels en daarvan werden er willekeurig twee uitgekozen om voor te lezen. Meestal mochten de nieuwkomers de spelregels kiezen door een getal onder de 22 te noemen. Die spelregels hadden altijd weer zo’n ‘AHA-OH JA-effect’.

Bij de uitnodiging die ik deze week ontving, was toevallig de tekst van spelregel 1 en 2 bijgesloten. Mijn oog viel op spelregel 1:

spelregel 1: energie

De fundamentele bouwstof van het universum is energie. Energie komt zowel in zichtbare als onzichtbare vorm voor.
Alles wat we zien en voelen is een uitdrukking van energie. Energie steunt ons onvoorwaardelijk. Een ander woord voor onvoorwaardelijke steun is `liefde’. Alles wat we zien en voelen is dus een uitdrukking van liefde. Als we ons verzetten tegen het stromen van energie of liefde, voelt dat oncomfortabel. Als we ons juist naar die stroom richten zijn we opgewekt en tevreden.

AHA…..OH JA…..

Bewaard onder spiritualiteit | 5 Comments

Tags: , , ,

Het universum werkt via mensen

Geplaatst op 3 augustus, 2009 

Meteen na aankomst op het feest overzag ik de situatie en verdeelde de mensen in twee groepen: de mensen die ik kende en de mensen die ik niet kende. Ik gaf iedereen een hand, stelde me voor aan de mensen die ik niet kende en ging zitten.

Ik keek nog eens goed rond en besloot onbewust op de mensen die ik niet kende nog twee extra etiketten te plakken: rijk & kak. De locatie waar het feest plaatsvond versterkte dit rijk & kak-beeld: grote luxe villa met een flinke tuin en een glimmende Jaguar voor de deur. Ik voelde me er ongemakkelijk, eenzaam en onzeker. De etiketten en oordelen begonnen langzaam te werken.

Bewustzijn is er altijd en overal, de moeilijkheid is soms hoe je vanuit onbewust gedrag, vanuit een patroon, kunt overschakelen naar bewustzijn. Dat lukte door mezelf een vraag te stellen: zou ik in zo’n luxe villa willen wonen met een prachtige Jaguar voor de deur, zou ik ook rijk en succesvol willen zijn? Ja, natuurlijk zou ik dat wel willen!

Er ontstond een kiertje bewustzijn en ik vroeg me af hoe ik me zou voelen als ik rijk en succesvol zou zijn en zo’n villa en Jaguar zou hebben. Ik ging er even voor zitten en deed alsof de villa waar ik was van mij was, alsof de Jaguar voor de deur mijn Jaguar was. Mijn weerstand tegen de situatie veranderde in plezier, ik vond het ineens allemaal wel prima zo.

Op datzelfde moment merkte ik op dat er een man tegenover me was komen zitten. Ik kende hem niet en had hem eerder al ingedeeld in de categorie rijk & kak. Hij vroeg me wat ik zoal deed in het dagelijks leven. Ik voelde aanvankelijk wat aarzeling om hem te antwoorden. ‘Hij zal wel niet echt interesse hebben’, dacht ik, maar dat was geloof ik een projectie van mijn eigen gebrek aan belangstelling.

Ik begon te vertellen en al na een paar zinnen gebeurde er iets heel opmerkelijks. Zonder dat ik hem daarover had verteld, begon hij te praten over het belang van doen wat je leuk vind, daarop blijven vertrouwen en volhouden, en dat succes dan komt. Hij vertelde me precies de woorden die ik ook altijd tegen mezelf zeg als ik moed en vertrouwen nodig heb. We hadden daarna een geweldig leuk en inspirerend gesprek.

Later op de avond, terug thuis (geen villa maar wel mijn thuis, geen Jaguar voor de deur maar wel een auto die niet eens van mij is maar die me wel overal naar toe brengt), zag ik pas goed wat er was gebeurd op dat feest. Hoe ik vanuit weerstand de mensen op het feest als het ware van me had afgeduwd. Hoe ik daarna vanuit plezier een bijzonder gesprek met een bijzonder mens had aangetrokken. Kwestie van energie met verschillende vibraties.

Dat wat je verlangt, dat wat je nodig hebt, komt soms tot je op de meest onverwachte momenten en manieren. En dan staat er ineens een wildvreemde man je precies datgene te vertellen wat je op dat moment het meest nodig hebt om te horen. Het universum werkt via mensen.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , , , ,

Oplossingsgericht

Geplaatst op 16 februari, 2008 

Vorige week heb ik bij de NOAM (Netwerk Oplossingsgericht Adviseren en Managen)  een training oplossingsgericht werken afgesloten. 

Als we in het dagelijks leven worden geconfronteerd met een probleem, dan zijn we geneigd om eerst tijd en energie te stoppen in het onderzoeken en analyseren van het probleem. Op de werkvloer, zo is mijn ervaring, gaat zo veel tijd en energie verloren en is na het uitvoerig onderzoeken en analyseren van een probleem vrijwel niemand meer bij machte om aan de oplossing te gaan werken. Veel problemen zijn overigens zodanig complex dat de werkelijke oorzaak zich niet laat beetpakken omdat er vaak verschillende zaken spelen op verschillende niveau’s.

Oplossingsgericht werken kent een totaal verschillende benadering. Het probleem wordt wel onderkend maar meer dan dat ook niet. Oplossingsgericht werken onderzoekt en analyseert niet hoe het probleem is ontstaan. Oplossingsgericht werken schakelt na het onderkennen van het problem door naar wat je in de plaats van het probleem wilt hebben en hoe dat er voor jou uitziet. Oplossingsgericht werken gaat op zoek naar eerdere successen die je al eens hebt geboekt en die je nu kunt inzetten om een stapje vooruit te komen in de oplossing van het probleem. Deze methode is zeer breed inzetbaar in allerlei verschillende situaties.   

Oplossingsgericht werken helpt om energie naar een andere kwaliteit van zijn te richten. Tijdens de training hebben we in buddy groepjes een eigen case uitgewerkt waarbij de ene buddy zijn of haar case inbrengt en de andere buddy oplossingsgerichte vragen stelt en samenvatingen maakt van de antwoorden. Mijn case kwam er in het kort op neer dat ik mijn eigen ideale baan als zelfstandig ondernemer wil scheppen omdat me dat plezier, bezieling en voldoening brengt. En ook dat ik daarmee het geld wil laten stromen om comfortabel van te leven samen met mijn gezin. Mijn buddy heeft me daar een kwartier lang oplossingsgericht vragen over gesteld en het resultaat was verbuffend. In 15 minuten schoof mijn energie op van vermoeidheid en  onzekerheid naar vitaliteit, energie en vertrouwen.

Zo kwam ik er tijdens dit oplossingsgerichte gesprek achter hoe belangrijk het is om  dromen levend te houden. Zoals een plantje water, licht en verzorging nodig heeft om te groeien en te bloeien, zo hebben dromen ook voortdurend zorg nodig. Zorg in de vorm van erover blijven praten, schrijven en fantaseren. 

Het hebben van een droom is iets heel speciaals, iets magisch. Het werkt als een soort visier om de energie mee te richten, leven gericht op de overwinning en succes. Of zoals Paulo Coelho schrijft: At the beginning of his struggle, the Warrior says: “I have dreams.” (Manual of the Warrior of Light).

Wat zo’n training oplossingsgericht werken al niet teweeg brengt.

Bewaard onder Oplossingsgericht werken | Reageer

Tags: , , ,

Geld in- en uitademen

Geplaatst op 19 januari, 2008 

Met geld lijkt iets eigenaardigs aan de hand te zijn. Of liever gezegd: met onze gedachten over geld. We hebben gedachten over geld die zo vanzelfsprekend lijken dat het tijd is om er eens wat vraagtekens bij te plaatsen. Zoals Albert Einstein het zei: “The important thing is not to stop questioning”.

Het ligt zo voor de hand om op de vraag ‘waar komt het geld vandaan’ te antwoorden met: ‘van mijn werkgever want die betaalt mijn salaris’. Of: ‘van de bank want die financiert mijn lening’. Of: ‘van de overheid want die betaalt mijn uitkering’. Maar is dat nou echt wel zo? Zijn werkgever, bank en overheid werkelijk de bron van het geld in onze portemonnee? En wat betekent het antwoord op deze vraag voor onze relaties met onze werkgevers, banken en overheid? Wat betekent het antwoord op deze vraag voor onze relatie met geld?

“Imagine” zong John Lennon. Imagine het volgende. Geld is in essentie een energie. En energie stroomt, dat is inherent aan energie. Net zoals water, elektrische stroom of de wind. Stromende energie. Zo ook geld. We hebben onszelf wijs gemaakt door overtuigingen die we economie noemen, dat we geld moeten ‘verdienen’. Bijvoorbeeld door te werken om ons salaris te verdienen. Het perspectief dat geld energie is die stroomt verandert alles.

Ons fysieke lichaam regelt onze ademhaling zonder dat we daarover hoeven na te denken. We ademen in en weer uit en de zuurstof die ons lichaam nodig heeft is er gewoon. Die zuurstof hoeven we niet te ‘verdienen’ in een fabriek of op kantoor. In onze mindset, ons systeem van overtuigingen, ligt vast dat ademhalen vanzelf gaat. We kunnen onze mindset veranderen en daarmee ook al onze overtuigingen.

We kunnen in ons systeem van overtuigingen vastleggen dat geld vanzelf stroomt. Tenminste als we dat echt willen. We kunnen Geld zien zoals de zuurstof die we inademen. Inademen wil dan zeggen dat er geld naar ons toestroomt (we ontvangen het geld) en uitademen dat er geld van ons wegstroomt (we geven het geld uit). Beide zijn nodig om het geld, de energie, te laten stromen.

En wat betekent dit voor onze relaties met onze werkgevers, banken en overheid? Dit betekent dat we werkelijk vrij zijn. Dat zijn wel altijd al geweest maar deze overtuiging kwam niet voor  in onze mindset. Het is nu het moment dit te veranderen.

Bewaard onder Mening | 7 Comments

Tags: , , ,