Je kunt de toekomst zien

Geplaatst op 12 november, 2023 

”I’ve got this theory
that you can see inside yourself in the same proportions as you can see externally.
So if you are in a city and you see a wall, wall, wall,
or in a forest tree, tree, tree,
and then you look inside yourself you get muddled up as to what’s close and what’s far away.
And if you are in a desert or by the sea or something like this,
you have this amazing sense of space.
And then you can see things are close and far away,
and see everything in proportion,
and then you can see clearer.
This is what I think.
I feel good when i am surrounded by a big open empty space.
So you can see what’s coming,
you can see the future.”

Justin Sullivan


FROM HERE – 40 Years NEW MODEL ARMY (english) | Rockpalast | Documentary 2020

Bewaard onder Citaten, Muziek | Reageer

Tags: , , ,

Ruimte nemen en ruimte laten

Geplaatst op 10 augustus, 2013 

En dan zit ik ineens in de bus naar Maastricht. Weer zo’n mooie warme dag dat alleen al de gedachte aan een motorpak me doet voelen hoeveel poriën een menselijk lichaam wel niet heeft.

De dag begon met wat regen en in de verte het gerommel van onweer. Het zijn schijnbewegingen want het gaat heet worden vandaag. Ook al kom ik al jaren in Vaals, dat er ook een broodjeszaak zit van dezelfde keten als die zaak waar ik vorig jaar in Aken zulke lekkere (en goedkope) broodjes heb gegeten, is nieuw voor mij. Het assortiment van de vestiging in Vaals is kleiner maar de kwaliteit net zo fantastisch.

Dus een lekker broodje gekocht en op het terras koffie drinken en het dagboekschrift bijwerken. Gisteravond was ik op dit terras Frank Hamers nog tegen gekomen. Ik vertelde hem dat ik me op de eerste dag hier een moment had afgevraagd hoe de hele week hier door te komen en prompt schreef hij twee blaadjes vol met tips om met de motor heen te rijden. Die tips bewaar ik in ieder geval voor volgende jaren want ook vandaag zit motorrijden er niet in.

De wandeling vanaf het NS station in Maastricht en dan over de Maas naar het centrum is prachtig.  Maar dan. Dan sta ik ineens in een veel te drukke winkelstraat. Dit voelt niet fijn. Ik ben even kwijt waarom ik hier naar toe wilde. Oh ja, ik ben al vaker in Maastricht geweest en ook op motorvakantie maar dit is de eerste keer dat ik er alleen ben en zonder motorpak en heb dus alle vrijheid te gaan en staan waar ik wil.  Ik wil hier verdwalen en mezelf verwonderen in de Aken-stijl.

Na een korte herbezinning op mijn aanwezigheid hier op een terrasje, dat nadat ik er eenmaal zit ook al snel helemaal vol loopt, heb ik ruimte nodig en besluit hartje centrum in te ruilen voor een wandeling langs de rustigere plekjes van de stad. Die vind ik in de nabijheid van de stadsomwalling. Nog steeds centrum maar zonder dat gekmakende winkelpubliek.

Ik kan opgelucht ademhalen: dit is waar ik hier voor kwam. Na twee uur lopen eindig ik op het Vrijthof en ga er op een trapje zitten met zicht op terrasjes waar mensen nog niet de ruimte hebben een vork naar hun mond te brengen zonder in de knoop te komen met de vork van een ander. Ik wil hier nu zo snel mogelijk weg en heb al spijt dat ik toch niet de motor heb gepakt. Dan had ik nu tenminste de ruimte.

De wandeling terug naar het station gaat weer dwars door een aantal winkelstraten. Als ik zie hoeveel mensen hier op de been zijn nu het volgens de mensen die zeggen er verstand van te hebben, slecht gaat met de economie, dan wens ik dat het nooit meer beter gaat met de economie. Als ik weer in de bus zit en de chauffeur net voor vertrek de airco aanzet, kom ik weer een beetje bij. Maar wat voel ik me ontzettend moe zeg.

Waarom voel ik me hier zo moe en  voel ik in een stad als Aken onder vergelijkbare omstandigheden (ook druk, ook warm, ook lange wandelingen) juist veel energie? De energie in deze steden voelt heel verschillend aan. In Maastricht ervaar ik drukte die ruimte neemt en in Aken drukte die ruimte laat. Een verschil dat je niet ziet of hoort of proeft of ruikt maar wel voelt. Aken is energetisch gewoon meer mijn stad dan Maastricht. Met mensen kun je dat verschil ook hebben, dat iemands aanwezigheid om onverklaarbare redenen gewoon niet prettig aanvoelt en van een ander wel.

Spijt van mijn beslissing naar Maastricht te gaan heb ik niet meer. Mijn wandeling was mooi maar ik ben nu wel blij weer onderweg te zijn naar rustpunt Vaals.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: , ,

Veel Zen, weinig motoronderhoud

Geplaatst op 2 augustus, 2012 

‘Alvast een fijn Zen en de kunst van het Motoronderhoud weekje gewenst!’ Dat schreef Huub Koch me, geïnspireerd door de klassieker ‘Zen en de kunst van het motoronderhoud’ van  Robert Maynard Pirsig.

De motorvakantie is me een Zen-weekje van jewelste geworden. En motoronderhoud, dat laat ik jaarlijks in december uitvoeren zodat ik me tijdens de motorvakantie volledig kan richten op de Zen-kant van het motorrijden 🙂

Ik heb tijdens de motorvakantie een half schrift volgeschreven en ga in een aantal blogposts verslag doen van mijn ervaringen en inzichten. Dit is de eerste en meteen een samenvatting van hoe het was: veel Zen.

Een weekje in je eentje op motorvakantie betekent dat er in je geest veel ruimte komt, ruimte die normaal gesproken volgepropt is met alledaagse dingen. Is die ruimte er eenmaal, dan vult die zich vanzelf. Niet met alledaagse beslommeringen en afleidingen zoals social media, maar met allerlei nieuwe inzichten en ideeën . Sommige inzichten zijn pijnlijk maar oh zo helend.

Je kunt je geld uitgeven aan dure coaches en therapeuten maar voordat je dat doet, probeer eerst eens een weekje motorvakantie.

Lees ook: Het begint weer te jeuken

Bewaard onder Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , , , ,

Alles weten is zo irritant

Geplaatst op 5 juli, 2012 

Een tijdje geleden las ik een boek waarin de hoofdpersoon wel erg veel en diep in haar hoofd liet meekijken. Als lezer wist ik werkelijk alles over deze hoofdpersoon. Alles wat ze deed, dacht en voelde werd uitvoerig verklaard en toegelicht aan de hand van dialogen met vrienden en monologen met zichzelf.

Wat dit leuk om te lezen? Nee.

Als lezer wil ik graag de ruimte om mezelf een beeld te vormen van de hoofdpersoon en van de verhaallijn. Ik heb daar van de schrijver wel wat handreikingen bij nodig maar de schrijver hoeft me zeker niet alle details voor te kauwen.

Ruimte, dat wil ik. Ruimte om zelf de details te verzinnen en te visualiseren maakt het lezen van een boek juist zo leuk. Misschien was de auteur daar een beetje bang voor, dat mijn verhaal van het boek anders zou zijn dan het verhaal van de auteur en deed de hoofdpersoon daarom zo haar best te bepalen hoe ik over haar dacht.

Ik ben een beetje zoals die auteur en zoals de hoofdpersoon uit het boek want ik wil soms ook graag alles tot in de details dichtgetimmerd hebben. Tegelijkertijd ben ik ook de lezer die ruimte wil en die het irritant vindt om alles te weten.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 9 Comments

Tags: ,

Vakantiegevoel

Geplaatst op 28 juli, 2010 

Als de vakantie helaas weer voorbij is, neemt iedereen zich voor het vakantiegevoel zo lang mogelijk vast te houden.

Met datzelfde voornemen stapte ik deze week van mijn motor na een weekje motorvakantie. Wat doet dat goed, een weekje er tussenuit met motor, tentje en slaapzak.

Maar na elke vakantie komt dat moment dat de computer weer aan gaat. Ik had dit jaar op de motor mobiel Internet op zak maar heb het alleen gebruikt om het weer te controleren. Ik heb Internet geen moment gemist.

Als de computer eenmaal aan staat merk ik dat alle nieuws, e-mails en berichten op sociale netwerken me maar weinig boeien. Ik probeer me er toch op te concentreren maar het lukt niet, het is alsof ik een maaltijd probeer te eten die gewoon niet smaakt. Dan kun je gaan proppen maar dan doe je je lichaam geweld aan met de kans dat je maag het er later weer uitgooit.

Ik probeer nog een laatste hapje Internet en open mijn RSS reader. Oh mijn god! Bijna 900 ongelezen items in bijna een week tijd. Belachelijk gewoon. Niet dat er zoveel items in staan maar dat ik zoveel volg. Normaal gesproken check ik elke dag mijn RSS reader en valt de hoeveelheid me niet zo op. Maar nu het zich een weekje heeft opgestapeld, schrik ik van de hoeveelheid. Waarop prop ik me dagelijks zo vol informatie?

En dat is precies waar het vakantiegevoel over gaat: over ruimte. Vakantiegevoel is voor mij de beleving van ruimte hebben.

En na de vakantie komen de voornemens om het vakantiegevoel zo lang mogelijk vast te houden al na een paar dagen in de verdrukking door een overvloed aan van alles en nog wat dat totaal onbelangrijk is maar dat we wel graag belangrijk maken. Zoals 900 ongelezen RSS items. Binnen een half uur had ik een schifting aangebracht en het aantal items dat ik echt wil lezen teruggebracht tot een stuk of 30. De rest, meer dan 850 items, ongelezen gemarkeerd als gelezen. De RSS abonnementen op die blogs kan ik net zo goed opzeggen.

Als we onze eigen ruimte dichttimmeren en laten dichtslibben door informatie, door ‘moetjes’ en door zorgen, dan maakt het vakantiegevoel geen schijn van kans. Zelfs tijdens de vakantie niet.

Van die honderden RSS items waren er een aantal over het probleem van de informatie overvloed. Daar kan ik zo om lachen. Informatie overvloed is helemaal geen probleem. Het gaat om het beheer van je eigen ruimte. Het is zoiets als wanneer je geen persoonlijke grenzen stelt en toestaat dat allerlei mensen je grenzen overschrijden en dan je beklag doen dat mensen misbruik van je maken. Als je nooit nee zegt, zeg je steeds ja.

Bewaard onder Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , ,