Alles weten is zo irritant

Geplaatst op 5 juli, 2012 

Een tijdje geleden las ik een boek waarin de hoofdpersoon wel erg veel en diep in haar hoofd liet meekijken. Als lezer wist ik werkelijk alles over deze hoofdpersoon. Alles wat ze deed, dacht en voelde werd uitvoerig verklaard en toegelicht aan de hand van dialogen met vrienden en monologen met zichzelf.

Wat dit leuk om te lezen? Nee.

Als lezer wil ik graag de ruimte om mezelf een beeld te vormen van de hoofdpersoon en van de verhaallijn. Ik heb daar van de schrijver wel wat handreikingen bij nodig maar de schrijver hoeft me zeker niet alle details voor te kauwen.

Ruimte, dat wil ik. Ruimte om zelf de details te verzinnen en te visualiseren maakt het lezen van een boek juist zo leuk. Misschien was de auteur daar een beetje bang voor, dat mijn verhaal van het boek anders zou zijn dan het verhaal van de auteur en deed de hoofdpersoon daarom zo haar best te bepalen hoe ik over haar dacht.

Ik ben een beetje zoals die auteur en zoals de hoofdpersoon uit het boek want ik wil soms ook graag alles tot in de details dichtgetimmerd hebben. Tegelijkertijd ben ik ook de lezer die ruimte wil en die het irritant vindt om alles te weten.

Lees ook:

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 9 Comments

Tags: ,