Kostenperversie

Geplaatst op 20 juni, 2012 

Maak jij onder werktijd een praatje bij de koffieautomaat?
En wat kost dat je werkgever?

Moet jouw moeder naar een verzorgingstehuis?
En wat kost dat de zorgverzekeraar?

Ga jij volgend jaar al met pensioen?
En wat kost dat het pensioenfonds?

Download jij muziek van het Internet?
En wat kost dat de muziekindustrie?

Is Nederland al uitgeschakeld op het EK voetbal?
En wat kost dat de horeca?

En ook:

Blog jij?
En wat verdien je daar nou mee?

Bewaard onder Mening | 19 Comments

Tags: ,

40 uur per week naar de kerk

Geplaatst op 13 juni, 2012 

Stel dat elk bedrijf dat je ziet een kerk is. Stel dat elk artikel dat je in de krant leest over de economie een stuk uit de Bijbel is. Stel dat je elke week 40 uur naar de kerk gaat in plaats van naar kantoor. Stel dat tv programma’s religieuze boodschappen uitzenden in plaats nieuws over de economie.

Zou het je dan opvallen dat religie wel erg veel aandacht krijgt? Zou je dan in de gaten krijgen dat er iets niet klopt met onze samenleving?

Bewaard onder Mening | 7 Comments

Tags:

De logica van de macht

Geplaatst op 20 oktober, 2011 

‘In een Codependent maatschappij moet iedereen iemand hebben om op neer te kijken om zich positief te voelen over zichzelf.’

Uit: Codependence – De Dans van Gewonde Zielen  door Robert Burney

Ik heb deze zin uit het boek van Robert Burney verschillende keren gelezen toen ik werkte aan de Nederlandse vertaling van zijn boek. Door wat ik nu aan het lezen ben, begint de impact van het citaat van Robert Burney me pas in alle hevigheid duidelijk te worden. Ik heb het over het boek ‘The logic of power (2010)’ van Mauk Mulder.

Mauk Mulder definieert macht als een relatie. Hij heeft het dan ook over machtsrelaties, relaties waar we allemaal mee te maken hebben. In machtsrelaties gaat het om ongelijkwaardigheid: de één heeft of oefent meer macht uit dan de ander. Het boek geeft praktische voorbeelden in de vorm van observaties en analyses, van alledaagse situaties tot zeer extreme maar helaas niet zeldzame situaties op het gebied van nationale en internationale politiek. Het boek maakt duidelijk waarom veel misstanden op dit moment zijn zoals ze zijn.

Ik was niet van plan van deze blogpost een recensie te maken maar laat ik er alleen dit nog over zeggen: dit boek van Mauk Mulder MOET je echt lezen.

Geschokt als ik ben tijdens het lezen van dit boek, denk ik weer regelmatig terug aan het citaat van Robert Burney. Vanwaar toch al die ongelijkwaardige machtsrelaties, relaties met catastrofale gevolgen, gevolgen die we elke dag op het journaal zien en in de krant lezen?

Mijn antwoord is: omdat we in een codependent maatschappij leven waar iedereen iemand nodig heeft om op neer te kijken om zich positief te voelen over zichzelf.

Bewaard onder Boeken, Citaten, Codependency | 2 Comments

Tags: , , , , ,

Wat is er aan de hand in drie minuten

Geplaatst op 25 augustus, 2011 

De setting is nogal hilarisch, ik geef het toe, maar de kans om in drie minuten te weten te komen wat er aan de hand is, mag je niet laten glippen.

Kijk en luister naar Douglas Rushkoff (ik link hier naar de Wikipedia en niet naar zijn eigen website omdat Norton me vertelt dat het een bekende kwaadwillige website is. Ik geloof er niks van maar wil geen risico nemen).

Vaarwel angst dat het systeem waar we in leven in elkaar sodemietert en welkom angst dat dit systeem blijft voortbestaan.

Bewaard onder Actualiteit, Inspiratie | Reageer

Tags: , ,

Gedissocieerde samenleving

Geplaatst op 2 mei, 2011 

”The irony is that people who are dissociated often seem very healthy and they seem fairly normal because they ARE fairly normal because that’s what normal in our society is. We live in a very dissociated society. We live in a society that’s very split off from its rage, from its feelings, from its sadness, from its misery, from its suffering and also from its incredible potential.and its joy.”

Daniel Mackler

Of zoals Robery Burney het zegt:

“We live in emotionally dishonest and Spiritually hostile societies. Trying to get sane in an insane world is crazy-making!”

Bewaard onder Citaten | 2 Comments

Tags: ,

Geboren in een emotioneel disfunctionele maatschappij

Geplaatst op 11 december, 2010 

Voorschool. 08:45 uur. Peuters die meteen gaan spelen. Andere peuters die tegen hun papa of aangeplakt eerst even willen rondkijken. Één peuter huilt. Meestal het startsein voor andere peuters om empatisch mee te gaan huilen.

‘Stop met huilen! Stop met huilen anders ga ik weg zonder kus. Als je stopt met huilen krijg je een kus. Stop met huilen, alle mensen kijken’.

De moeder van het huilende meisje kan het gehuil van haar kind niet uithouden. Misschien mocht zij als kind ook niet huilen van haar ouders. Misschien raakt het gehuil van haar kind en de aanwezigheid van andere ouders en kinderen haar in gevoelens die ze niet kan accepteren. Misschien heeft zij niet de eigenwaarde om te laten zijn wat er op dat moment is.

Misschien, misschien, misschien… Alleen deze moeder kan weten en voelen wat er in haar omgaat, anderen kunnen er alleen naar gissen. Maar wat er ook in haar omgaat: ze laat het haar kind oplossen. Het meisje moet haar emoties terug naar binnen slikken en onderdrukken, ze leert om disfunctioneel om te gaan met haar emoties.

We zouden kunnen leren om op een gezonde manier het hele spectrum van onze gevoelens te voelen en te uiten. Maar dat is niet wat we leren. Wat we bijvoorbeeld wel leren is, zoals ik deze week in een artikeltje las, dat het gebruik van suiker helpt om te voorkomen dat iemand een driftbui krijgt en woedend wordt. En wat we leren is net als het meisje leerde, dat je beloond wordt met een kus van je moeder als je je gevoelens terug naar binnen slikt en onderdrukt.

Dit meisje is net als jou en mij geboren in een emotioneel disfunctionele maatschappij, in een maatschappij die emotioneel vijandig is.

Bewaard onder Codependency, vaderschap | 9 Comments

Tags: , , , , ,

Herinneringen en de emotionele wond

Geplaatst op 18 november, 2010 

Soms heb ik tijdens het schrijven al in de gaten dat ik om de hete brij heen draai. Dan maak ik als het ware omtrekkende bewegingen om toch vooral maar niet te dicht in de buurt van het onderwerp te komen. Het resultaat is dan meestal een verhaal dat zo abstract is dat het niet landt.

Gisteren cirkelde ik als het ware vanuit vogelvlucht om het onderwerp ‘herinneringen’ heen en durfde niet te dicht in de buurt te komen. Ik schreef maar een dotje over dat je herinneringen kunt gebruiken om behoeften in het hier en nu te herkennen en erkennen. Ach, het zal wel maar dat doet geen mens.  Stel je voetbalcluppie doet het niet meer zo best en met heimwee kijk je terug naar die gloriejaren. Welke supporter zegt dan: ‘hé, ik heb heimwee naar het plezier dat ik toen in voetbal beleefde, laat ik eens kijken wat ik nu kan doen om voor mijn behoefte aan plezier te zorgen’.

Nee, waar ik het gisteren eigenlijk over wilde hebben zijn de herinneringen die een gevoelscocktail oproepen van melancholie en pijn. Je kent die cocktails vast wel, ze zijn te herkennen aan het filter dat ze ineens over je realiteit heen leggen. Alles wat er om je heen gebeurt komt ineens heel anders binnen.

Ik noem het de emotionele wond, de wond die is ontstaan door bijvoorbeeld het overlijden van een dierbare, het verlies van een baan of het beëindigen van een relatie. Wat je ook doet, zo’n wond blijft altijd een gevoelig plekje. Als het even aangeraakt wordt via een herinnering is het weer AUW!.

Kan zo’n wond genezen en helen? Het goede nieuws is ja, dat kan. Het minder goede nieuws is dat het misschien een heel leven duurt of zelfs meerdere levens. Rouwen is een kwaliteit die we in onze emotioneel disfunctionele maatschappij maar nauwelijks kennen. Heb je een dierbare verloren? Geen probleem hoor als je over één, hooguit twee dagen, maar weer aan het werk bent want het leven gaat gewoon door hoor.

Rouwen is een kunst geworden en wie die kunst een beetje emotioneel gezond beoefent, heeft doorgaans ook het gelukkigste leven. Rouwen is een proces en met processen weet je nooit hoelang ze duren. Telkens als je voelt dat de emotionele wond is geraakt en nog pijn doet, weet je dat er nog wat te rouwen valt.

Sommige culturen hebben rituelen om transities te eren (rouwen en vieren). De transitie van jongen naar man, van meisje naar vrouw, de geboorte van een kind, de sterfte van een dierbare. Wij hebben die rituelen al lang niet meer omdat we dat in onze door linker hersenhelften gedomineerde maatschappij maar flauwekul vinden en primitief. En de culturen die nog wel rituelen hebben om transities te eren op manieren die emotioneel gezond zijn, die noemen wij nota bene primitief.

Wat volgens Eckhart Tolle werkt, is om de pijn van de emotionele wond, of van het pijnlichaam zoals hij het noemt, waar te nemen zonder erover te oordelen. Elke keer als je dat doet, heelt de wond een stukje en neem je iets van de kracht weg van het pijnlichaam.

Sommige traditionele rituelen zijn gelukkig ook hier in het Westen nog beschikbaar. Zo heb ik anderhalf jaar geleden meegedaan aan een traditionele zweethut ceremonie. Het werkt, het helpt. Wat ook helpt, is je eigen rituelen bedenken. Ik schrijf bijvoorbeeld graag briefjes als ik aan het rouwen ben en die briefjes gaan heerlijk knisperend in de fik op de vuurkorf. Soms begraaf ik ze of breng ze naar zee, het ligt er maar aan waar ik voor in de stemming ben.

Bij één van de trainingen geweldloze communicatie werd rouwen het vieren van verlies genoemd. Het woord rouwen klinkt op zich al niet fijn, rouw klinkt als rauw. Maar vieren van verlies….  Ach, het doet de pijn niet verdwijnen maar het klinkt net iets luchtiger dan rouwen.

Bij sommige stammen is het aanbrengen van littekens onderdeel van het ritueel van volwassen worden of is het een vorm van lichaamsversiering. Van rouwen kun je dus best mooi worden 🙂

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 10 Comments

Tags: , , , , , , , ,

Leven in de gekte

Geplaatst op 12 november, 2010 

Lees de krant. Kijk naar het journaal.

Sta dan even één minuut stil bij de zingeving en betekenis van alles dat je hebt gezien en gehoord en vul dan in:  de zingeving en betekenis van dat alles is…..

Je zou er gek van kunnen worden als je te lang stil staat bij deze vraag, vandaar dat je maar één minuut bedenktijd krijgt 🙂

Het zit zo. De wereld is gek, knettergek. Midden in die gekte op zoek gaan naar de zingeving en betekenis ervan, is een symptoom van diezelfde gekte. Logische verklaringen proberen te bedenken voor wat geen mens zou mogen accepteren zoals hongersnood en oorlog, is een teken van diezelfde gekte.

Economische verklaringen verzinnen om uit te leggen dat het mogelijk is dat de één een paar miljoen of miljard heeft en de ander sterft van armoede, is een teken van diezelfde gekte. Politieke verklaringen verzinnen waarom het verstandig is om ergens oorlog te gaan voeren, is een teken van diezelfde gekte.

Ik hou ook van verklaringen, verklaringen in de vorm van zingeving en betekenis, want het helpt me te accepteren wat er gebeurt. Meestal is het nodig vanuit een veel groter en ruimer perspectief te kijken naar wat er gebeurt om die zingeving en betekenis te vinden.

Je kunt daar ook te ver in gaan en door middel van verklaringen alles net zo lang te kneden tot het onacceptabele acceptabel is geworden. Maar hoe lang we ook kneden: hongersnood en oorlog zijn nooit acceptabel. Wie het tegendeel beweert denkt en praat vanuit de gekte.

Bewaard onder Mening | 19 Comments

Tags: , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →