Massale bemesting

Geplaatst op 17 maart, 2011 

In zijn boek ‘Codependence – De Dans van Gewonde Zielen’ schrijft Robert Burney:

If it feels like shit, you are being fertilized to grow.

Als dat zo is, en op persoonlijk niveau kan ik het als waarheid herkennen, dan wordt op dit moment een gigantische strontkar geleegd op aarde.

Bewaard onder Citaten | 1 Comment

Tags: , ,

Zwaaien naar je schaduw

Geplaatst op 27 september, 2010 

Een confrontatie met je schaduwkanten is nooit leuk. Nuttig is het wel want schaduwkanten zijn de motor die persoonlijke en spirituele groei aandrijven.

Vorige week haalde ik mijn dochter van school. Het was zonnig weer en samen fietsten we naar huis. Onderweg zwaaiden we naar onze schaduwen en die zwaaiden vrolijk naar ons terug.

Je schaduw is de beroerdste niet. Als je ernaar zwaait, zwaait je schaduw vrolijk terug. Maar als je je middelvinger opsteekt naar je schaduw dan….

Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | 13 Comments

Tags: ,

De belangrijkste menselijke eigenschap

Geplaatst op 20 mei, 2010 

Wat DE belangrijkste menselijke eigenschap is, weet ik niet want het idee dat er één eigenschap is die het belangrijkste is, diskwalificeert gemakkelijk andere eigenschappen die ook belangrijk zijn. Maar sinds ik het boek ‘The Age of Empathy’ aan het lezen ben van Frans de Waal, herontdek ik het wezenlijke belang van het vermogen om meningen, percepties  en paradigma’s te bevragen, verwerpen, bijstellen en veranderen door actief op zoek te gaan naar nieuwe informatie en door vragen te stellen.

Vragen stellen aan jezelf en anderen en in het bijzonder in die situaties waarin een mening, perceptie of paradigma als een zekerheidje wordt gepresenteerd. Zekerheidjes zijn er altijd al geweest en zullen er altijd zijn. Ooit waren ‘de aarde is plat’ en ‘de aarde is het middelpunt van het heelal’ zekerheidjes. Meer van deze tijd waren het kapitalisme en communisme zekerheidjes.

Maar al deze zekerheidjes hebben één ding met elkaar gemeen: ze waren tijdelijk van aard. Ze zijn allemaal verdwenen of zijn bezig te verdwijnen en hebben dankzij wetenschap of maatschappelijke ontwikkelingen plaatsgemaakt voor andere zekerheidjes. Tot ook die weer verdwijnen want alle zekerheidjes zijn tijdelijk. Hetzelfde geldt voor persoonlijke zekerheidjes, dingen die je zeker denkt te weten over jezelf.

De grootse dienst die we elkaar kunnen bewijzen, is het stellen van vragen. Door elkaar vragen te stellen kunnen oude zekerheidjes plaatsmaken voor nieuwe zekerheidjes. Maar wat is het nut van de ene tijdelijke zekerheid inruilen voor de andere? Het antwoord is ruimte, ruimte om te groeien.

Nieuwe zekerheidjes bieden meer ruimte dan de oude. Het is net als met kleding waar je letterlijk en figuurlijk uit groeit. Kleding die altijd prima paste, zit ineens te strak en je kunt niet meer prettig bewegen. Dan is het tijd voor nieuwe kleding. Met zekerheidjes werkt het ook zo: die zitten op een gegeven moment ook te strak.

Een tijdje geleden las ik de blogpost ‘Metaphors for life’. Er volgde een interessante uitwisseling met Irina, de schrijfster. Ze vroeg me naar mijn verborgen overtuiging over het leven. Mijn eerste reactie was: het leven is niet te vertrouwen. Hmmm, interessante overtuiging maar is het ook echt waar? Nee, het is niet waar, het is een projectie van mijn gebrek aan vertrouwen in mijzelf op dat moment.

Maar Irina bleef doorvragen en ik bedacht een nieuwe metafoor: het leven is een zachtaardige leraar/lerares. Ook interessant maar als ik het leven zie als een leraar of lerares, dan zie ik het leven als leren, studeren en werken. Niet iets waar ik helemaal blij van wordt. En zo ben ik nu op zoek naar een nieuwe metafoor, eentje met de woorden plezier en spelen erin.

En zo heb ik dankzij de vragen van Irina enkele overtuigingen blootgelegd waar ik me niet zo bewust van was. Overtuigingen die ik nu kan inruilen voor andere overtuigingen die wat ruimer zitten van de vorige.

‘Every metaphor empowers and limits, no matter how fabulous they might sound’ schreef Irina me en het klopt. Metaforen, overtuigingen, zekerheidjes, ze bieden in eerste instantie ruimte, net zo lang tot je eruit groeit en ze beginnen te knellen. Dan is het tijd om vragen te stellen want vragen stellen brengt het proces van ruimte op gang. Als je wilt groeien: durf te vragen.

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 8 Comments

Tags: , , , ,

Je bent al wie je wilt zijn

Geplaatst op 15 februari, 2010 

Heb je vorige week Jooper’s dappere blogpost gelezen over zijn ‘afvalrace’? Even doen als je wilt…..

Hij schreef daarin dat hij zich tot mei de tijd geeft zichzelf te transformeren tot de god die hij ooit was.  Als reactie schreef ik op zijn blog:

Het is net als wat Michelangelo zei over beeldhouwen: je hoeft het beeld alleen maar uit het marmer te hakken want het beeld zit er al in. Die jonge god die je wilt zijn zit er ook al 🙂

Ik weet niet hoe Michelangelo het letterlijk heeft gezegd maar op Internet vond ik de volgende quote van hem: ‘Every block of stone has a statue inside it and it is the task of the sculptor to discover it’. Met andere woorden: het beeld zit al in het stuk steen, je hoeft het er alleen maar uit te bevrijden.

Ik denk dat wat Michelangelo zei over beeldhouwen en wat ik Jooper schreef over afvallen, ook een manier is om tegen persoonlijke transformatie en persoonlijke groei aan te kijken. Je hoeft niet iemand anders te worden, je hoeft alleen maar wie je wilt zijn te bevrijden uit wie je nu bent, wie je wilt zijn is al aanwezig in wie je nu bent.

Maar wat is dan, om de metafoor van Michelangelo nog wat verder door te trekken, het steen dat je moet weghakken om het beeld te bevrijden? Wat je moet weghakken zijn je beperkende gedachten en overtuigingen. Loslaten is eigenlijk een vorm van beeldhouwen om wie je wilt zijn te bevrijden uit wie je denkt nu te zijn. Als je  alle  beperkende gedachten en overtuigingen over jezelf weet los te laten, vallen de overtollige stukken steen vanzelf van je af en wat over blijft is wie je wilt zijn.

Droom je wel eens over wie je zou willen zijn? Denk dan aan de woorden van Walt Disney: ‘If you can dream it, you can do it’.

Bewaard onder Mening | 13 Comments

Tags: , ,

De eerste stapjes

Geplaatst op 17 maart, 2009 

Vandaag zette mijn dochter haar eerste stapjes met haar loopwagentje. Halleluja, wat is dat machtig mooi om te zien en wat had ze een vette lol in wat ze deed. Hulp om haar te ondersteunen weerde ze met haar armpje af want ze wilde het alleen doen, zelf lopen. Haar succes en haar plezier.Ik werd er even stil van, geraakt en ontroerd door hoe zij zich ontwikkelt. Ik trap een open deur open als ik zeg dat het allemaal zo snel gaat.

Ik moest er ineens aan denken hoe anders onze ontwikkeling verloopt naarmate we ouder worden. Het lijkt wel of we ergens in ons leven stoppen met leren en groeien. Natuurlijk, nergens staat geschreven dat onze ontwikkeling een leven lang lineair moet verlopen. Maar er staat ook nergens dat als we volwassen zijn onze ontwikkeling moet afvlakken tot een soort van flatliner.

Ergens lijkt onze ontwikkeling op te houden. Of dat nou gebeurt op het moment dat we naar school gaan of vanaf het moment dat we gaan werken, ergens houden we op ons te ontwikkelen. Of misschien gebeurt het wel op het moment dat we de patronen en beperkende overtuigingen van onze omgeving overnemen.

Ik geloof dat we ook als volwassenen nog steeds het vermogen hebben om flinke stappen te zetten in onze ontwikkeling. Kijk bijvoorbeeld naar mensen die een flinke crisis doormaken en daar als heel andere mensen weer uit weten te komen.

We hebben allemaal het vermogen om ons steeds verder te ontwikkelen, om steeds weer nieuwe dingen te leren en om dingen te doen op nieuwe manieren. De één heeft er een crisis voor nodig om dit te ontdekken en de ander komt er misschien op een andere manier achter. Voor mijn dochter is het op dit moment vanzelfsprekend. En dat maakt het zo mooi om daar dagelijks getuige van te zijn.

Bewaard onder vaderschap | Reageer

Tags: , ,

Leren van binnenuit

Geplaatst op 17 december, 2008 

Wat maakt dat na de conceptie een vrucht uitgroeit tot een mensje? Er komt geen leraar, geen priester, geen politicus en geen chef, baas of manager aan te pas. Dit proces van leren, groeien en ontwikkelen, zet zich na de geboorte voort. Het kind ontwikkelt zich in een verbazingwekkend tempo.

En dan, na een paar jaar, gaat het naar school en komen er in het leven van het kind steeds meer mensen die het kind van alles willen leren.

De ontwikkeling die het kind dan nog doormaakt is slechts een schijntje in vergelijking met de ontwikkeling die het na de conceptie heeft meegemaakt. Is dat toeval? Ik denk het niet. Leren is veel meer een van binnenuit gestuurd proces dan van buitenaf gestuurd. Het kind leert de volwassenen leren.

Bewaard onder vaderschap | 1 Comment

Tags: , , ,

Economie voedt de geldverslaving

Geplaatst op 15 oktober, 2008 

Geld en economie zijn nauw met elkaar verbonden. Maar hoe verhoudt economie zich tot onze geldverslaving? Economie levert ons het systeem van overtuigingen dat onze geldverslaving voedt en in stand houdt.

Waarom wordt de welvaart van een land uitgedrukt in bruto nationaal product en in economische groei, elk jaar weer een paar procent er bovenop? Waarom spreken we niet over collectieve persoonlijk groei? Of over spirituele groei? De economie zegt dat we in een dal zitten maar spiritueel gezien is dit de gouden eeuw!

Bewaard onder Actualiteit, Mening | Reageer

Tags: , ,

Als je groeit groeit je omgeving mee

Geplaatst op 1 september, 2008 

Mijn dochter is alweer te groot voor het kinderbadje. Ze vond het aanvankelijk best leuk om in bad te gaan, vooral als we haar een beetje door het water lieten bewegen had ze dikke lol. Maar omdat ze groter en groter werd was er steeds minder ruimte in het kinderbadje om te bewegen. Ze vond er op een gegeven moment ook niks meer aan.

Sinds vorige week gaat ze in het ‘grote bad’, zittend in een badring. Dat is voor haar wel even wennen want dat grote bad lijkt ineens enorm groot. Toen ik haar vandaag zittend in de badring in dat grote bad zag had ik ineens in de gaten dat ze me eigenlijk een prachtige metafoor liet zien.

Mijn dochter is gegroeid, is letterlijk uit haar kinderbadje gegroeid. Haar omgeving (het bad) is ook groter geworden. Als je groeit groeit je omgeving met je mee. Misschien is het daarom soms zo moeilijk om te merken dat je gegroeid bent.

Bewaard onder vaderschap | Reageer

Tags: ,

← Vorige pagina