De eerste stapjes

Geplaatst op 17 maart, 2009 

Vandaag zette mijn dochter haar eerste stapjes met haar loopwagentje. Halleluja, wat is dat machtig mooi om te zien en wat had ze een vette lol in wat ze deed. Hulp om haar te ondersteunen weerde ze met haar armpje af want ze wilde het alleen doen, zelf lopen. Haar succes en haar plezier.Ik werd er even stil van, geraakt en ontroerd door hoe zij zich ontwikkelt. Ik trap een open deur open als ik zeg dat het allemaal zo snel gaat.

Ik moest er ineens aan denken hoe anders onze ontwikkeling verloopt naarmate we ouder worden. Het lijkt wel of we ergens in ons leven stoppen met leren en groeien. Natuurlijk, nergens staat geschreven dat onze ontwikkeling een leven lang lineair moet verlopen. Maar er staat ook nergens dat als we volwassen zijn onze ontwikkeling moet afvlakken tot een soort van flatliner.

Ergens lijkt onze ontwikkeling op te houden. Of dat nou gebeurt op het moment dat we naar school gaan of vanaf het moment dat we gaan werken, ergens houden we op ons te ontwikkelen. Of misschien gebeurt het wel op het moment dat we de patronen en beperkende overtuigingen van onze omgeving overnemen.

Ik geloof dat we ook als volwassenen nog steeds het vermogen hebben om flinke stappen te zetten in onze ontwikkeling. Kijk bijvoorbeeld naar mensen die een flinke crisis doormaken en daar als heel andere mensen weer uit weten te komen.

We hebben allemaal het vermogen om ons steeds verder te ontwikkelen, om steeds weer nieuwe dingen te leren en om dingen te doen op nieuwe manieren. De één heeft er een crisis voor nodig om dit te ontdekken en de ander komt er misschien op een andere manier achter. Voor mijn dochter is het op dit moment vanzelfsprekend. En dat maakt het zo mooi om daar dagelijks getuige van te zijn.

Bewaard onder vaderschap

Tags: , ,

Reacties

Laat je reactie achter!