Dromen over 2012
Geplaatst op 2 januari, 2012
Bewaard onder Inspiratie, Persoonlijk | 6 Comments
Tags: dromen, nieuwjaar, wensen
Typisch 2011
Geplaatst op 29 december, 2011
Aan het eind van het jaar schrijf ik op wat ik in het nieuwe jaar graag wil meemaken. Je zou het voornemens kunnen noemen maar ik neem me niks voor. Ik noem het liever wensen en verlangens, een beetje dromen over het nieuwe jaar.
En dan laat ik het rijpen, net zoals wijn. Na een jaar gaat de ‘kurk van de fles’ en kijk ik naar waar ik een jaar geleden over droomde en wat er is uitgekomen. De resultaten zijn meestal verrassend.
Een paar dagen geleden las ik mijn dromen over 2011 voor het eerst weer terug en ik was boos en teleurgesteld omdat er niets was uitgekomen. OK, ik geef het toe: ik had een paar echt grote dingen gedroomd maar daarvan had er best eentje werkelijkheid kunnen worden.
Een dag later bekeek ik mijn dromen voor 2011 nog eens maar dit keer met het vergrootglas er bovenop, inzoomen op de details. Wat schreef ik daar? Is het niet uitgekomen? Ook niet een beetje? Is het punt op dit moment ‘in progress’? Is het misschien wel uitgekomen maar op een iets andere manier en herken ik het op dit moment niet? Wil ik dit nog graag of is mijn droom onderweg veranderd?
Conclusie: ik heb een heleboel om dankbaar voor te zijn in 2011. Veel van wat ik een jaar geleden droomde, is uitgekomen of is op dit moment aan het uitkomen. En er zijn ook flink wat dromen die ik graag meeneem naar 2012.
En dat vond ik nou typisch 2011: teleurstelling maar met iets meer aandacht voor de details volop dankbaarheid.
Dankbaarheid komt niet uit de lucht vallen, soms is het hard werken, hard vloeken, flink frustrerend, een kwestie van aandacht en focus.
Bewaard onder Persoonlijk | 12 Comments
Tags: aandacht, dankbaarheid, doelen, dromen, focus, verlangen, wensen
De energie van een nieuw begin
Geplaatst op 5 oktober, 2010
Zaterdag zat ik op aanraak afstand van Ganesha. Ik was me niet helemaal bewust dat Ganesha staat voor de energie van een nieuw begin toen ik onder het toeziend oog en luisterend oor van Ganesha zat te vertellen over mijn dromen.
Vandaag zag ik Ganesha terug in het volgende filmpje:
Ik begin me nou een beetje aangenaam nerveus te voelen. Ik bedoel die dromen. Mijn god, die gaan uitkomen. Hoe dat gaat gebeuren? ‘Altijd rechtdoor gaan’ zegt Adri van den Bos.
Credits:
Het mooie filmpje is gemaakt door Petra Maartense. Petra blogt op De Vliegende Schildpad en twittert op http://twitter.com/petramaartense
Bewaard onder Persoonlijk, spiritualiteit | Reageer
Tags: dromen, Petra Maartense, veranderen
Vraag en antwoord: wie of wat is Homer Hickam?
Geplaatst op 19 februari, 2010
In de serie ‘Vraag en antwoord’ de lezersvraag: Wie of wat is Homer Hickam?
Homer Hickam de hoofdpersoon is in de film ‘October sky’. Homer heeft een passie voor raketten bouwen maar zijn vader vindt dat maar niks en wil dat Homer net als hij in de mijnen gaat werken.
Maar Homer Hickam is veel meer dan dat: October sky is namelijk gebaseerd op een waargebeurd verhaal, Homer Hickam bestaat echt.
Het vraagt een hoop moed om tegen je vader te zeggen ‘Coal mines are your life, it’s not mine’ en dan vervolgens raketten gaan bouwen.
Homer Hickam is iemand die, zoals Paulo Coelho het noemt, zijn persoonlijke legende vindt en leeft en daarmee de reden van zijn bestaan vervult. In iedereen schuilt een ‘Homer Hickam’. In de één is ‘Homer Hickam’ in diepe slaap en in de ander is ‘Homer Hickam’ alive and kicking. Maar iedereen heeft een persoonlijke legende, iedereen heeft een reden van bestaan en iedereen heeft een ‘Homer Hickam’ om zijn persoonlijke legende te vinden en te leven.
Hoe vind en leef je jouw persoonlijke legende? Paulo Coelho zegt hierover onder andere het volgende:
- Geloof in de ziel van de wereld. Alles in de wereld is met elkaar verbonden. Alles wat je doet beïnvloedt al het andere.
- Luister naar de stem van je hart. Volg je gevoel en intuïtie, ook al begrijp je het niet helemaal.
- Wees trouw aan je dromen. Het pad naar het leven van je persoonlijke legende is geen gemakkelijk pad maar je moet de tests doorstaan om de beloningen te krijgen.
- Geef jezelf over aan het universum. Stel jezelf open voor het herkennen van de tekenen en symbolen die het universum jouw kant opstuurt en leer ervan.
In het boek ‘De Alchemist’ van Paulo Coelho komen al deze punten en nog veel meer in een prachtig verhaal tot uitdrukking.
Enkele van mijn persoonlijke suggesties:
- Om nieuwe dingen te gaan doen en avonturen te beleven moet je ruimte creeëren. Ik ben om deze reden minder gaan werken.
- Af en toe iets doen waar je al lang van droomt maar wat je steeds hebt uitgesteld. Voor mij was dat onder andere leren motorrijden.
- Teleurstellingen verwerken en successen vieren. Ik doe dat onder andere door een dagboek bij te houden. Handig ook om als het even tegen zit terug te lezen naar wat je al hebt bereikt.
- Jezelf een heleboel vragen stellen. Vragen stellen nodigt het antwoord uit zich te manifesteren. Ook hiervoor maak ik gebruik van mijn dagboek. Bijzonder inspirerend als er dan later ineens iets gebeurt wat precies het antwoord is op een eerder gestelde vraag.
- Aan het begin van het jaar opschrijven wat je dat jaar allemaal wilt meemaken. Ik doe dat sinds een jaar of zes en vind het vaak verbluffend achteraf te merken hoe een aantal dingen ook echt gebeuren.
- Nieuwe dingen leren. Zo heb ik in ‘Geweldloze Communicatie’ een enorme hefboom werking ervaren.
Lees ook:
Bewaard onder Boeken, Films, Persoonlijk, Schrijven, Vraag en antwoord | 4 Comments
Angst voor verlies – deel 2
Geplaatst op 9 februari, 2010
Na de cliffhanger waarmee ‘Angst voor verlies – deel 1‘ gisteren afsloot, volgt hier de ontknoping.
Ik dacht terug aan die muts. Het had me verbaasd hoe graag ik hem terug wilde hebben en wat het verlies ervan met me deed. Ik was bereid geweest 15 kilometer extra te fietsen om die muts terug te vinden. Het was toch maar een muts en toch…… Ik was iets verloren en dat deed wat met me.
Faalangst, zelfsabotage, weerstand en meer van dat soort ‘duistere innerlijke subroutines’ zullen best een rol spelen bij het schrijfproces, maar wat hier nog dieper onder ligt, is de angst voor verlies. Angst voor verlies levert de brandstof voor zelfsabotage en weerstand en kan er aan de buitenkant uitzien als faalangst. Het is vaak niet de angst om te falen maar de angst iets te verliezen die de boel blokkeert.
Als je langere tijd een plan hebt, een verlangen, een droom, dan bouw je daar een heel verhaal omheen zoals ideeën en beelden over hoe het er in werkelijkheid uit zou zien. Met zo’n verhaal bouw je als het ware een relatie op: je staat ermee op en gaat ermee naar bed 🙂
Je gaat aan de slag om je plan, verlangen of droom te laten uitkomen. Dat gaat een tijdje voorspoedig tot het op een gegeven moment serieus wordt en het plan, verlangen of droom daadwerkelijk op weg is naar realisatie. Dat is zo’n beetje het punt waarop een raket de aantrekkingskracht van de aarde nog voelt maar ook de gewichtloosheid van de ruimte. De raket kan twee kanten op: terug naar aarde vallen of nog wat extra kracht gebruiken om aan de aantrekkingskracht van de aarde te ontsnappen en te zweven in de gewichtloosheid.
Op dat cruciale punt van bijna-realisatie beginnen sabotage en weerstand harder te duwen en te trekken. Ik heb me lange tijd afgevraagd wat daarvan het nut is, ervan uitgaande dat alle gedrag, hoe zinloos het er ook uitziet, een bedoeling heeft.
Sabotage en weerstand hebben een beschermende functie, ze beschermen tegen de angst voor verlies. Het verlies dat zou ontstaan als het plan, verlangen of droom werkelijkheid wordt. Eenmaal werkelijkheid is er het verlies. Het verlies van het plan dat niet langer een plan is. Het verlies van het verlangen dat niet langer een verlangen is. Het verlies van de droom die niet langer een droom is. Het verlies van het verhaal, de ideeën en beelden Het verlies van de relatie met het verhaal.
En natuurlijk komt er voor dat verlies van alles in de plaats. Er komen ook weer nieuwe plannen, verlangens en dromen. Maar die relatie met dat ene plan, verlangen of droom is weg, voor altijd.
Alles verandert, alles is tijdelijk. En als je een leven lang van alles hebt verloren mag je aan het eind van de rit ook je eigen leven verliezen.
Leven is leren omgaan met verlies. Wij hebben in onze westerse cultuur niet de ceremonieën om op een emotioneel gezonde manier verliezen te vieren. We nemen er ook niet de tijd voor, ‘mogen’ een dag, hooguit een week rouwen en ‘moeten’ dan weer overgaan tot de orde van de dag. We stapelen verlies op verlies zonder echt te voelen en te verwerken.
En daarom kan het minste of geringste verlies de angst voor verlies triggeren.
Wat betekent dit voor mijn schrijfproces?
‘When you want something, the whole Universe conspires to help you realize your desire’ (Paulo Coelho).
Het hele universum helpt om verder te schrijven. Door me mijn muts te laten verliezen, door me vragen te stellen via een blogvriendin en door me aan nieuwe inzichten te helpen.
Bewaard onder Persoonlijk, Schrijven | 8 Comments
Tags: angst, dromen, leven, rouwen, verhalen vertellen, verlies
Zoek naar het wilde kind
Geplaatst op 5 januari, 2010
‘Look into your heart for a catalyst. Look for the part of you that wants to shake things up, the part of you that takes risks and makes changes. Look for the wild child everyone told to sit down and shut up; the part of you that cannot be hemmed in, that knows lies are dangerous, nice is death, and pretending is just bad acting.’
Gabrielle Roth in haar boek ‘Sweat your prayers’
Wat hier werkelijk perfect op aansluit is ‘The good fight’ van Paulo Coelho. Hij schrijft hierin dat we nooit moeten stoppen met dromen omdat anders onze ziel sterft. ‘The good fight’ is het gevecht dat we moeten vechten omdat ons hart het ons vraagt. Paulo Coelho noemt drie symptomen die erop wijzen dat we onze dromen aan het vermoorden zijn: gebrek aan tijd, zekerheden en vrede. Als het leven een soort van zondagmiddag beleving wordt, is het de hoogste tijd op zoek te gaan naar ‘het wilde kind’.
Credits: ik vond het inspirerende citaat van Gabrielle Roth in het artikel ‘Getting playful, getting free, following your bliss‘ op de blog ‘An appropriate response‘
Bewaard onder Boeken, Citaten | Reageer
Tags: avontuur, dromen, Paulo Coelho
Het gevaar van veiligheid
Geplaatst op 9 november, 2009
Steve en Erin Pavlina. Misschien zeggen deze namen je niets. Ik kende ze een jaar geleden ook niet tot ik hun blogs ontdekte op Internet. Steve blogt op www.stevepavlina.com over ‘Personal development for smart people’ en Erin blogt op www.erinpavlina.com over ‘Spiritual Wisdom for Conscious People’.
Steven en Erin zijn wat je kunt noemen een ‘blogpaar’. Bloggen zullen ze hopelijk nog heel lang blijven doen maar niet meer als ‘paar’: ze gaan scheiden. Niet bepaald opmerkelijk nieuws want scheidingen komen in de beste families voor.
Maar wat het nieuws van hun scheiding wel opmerkelijk maakte, was dat Steven en Erin er allebei over schreven op hun blog. Steve schreef erover in ‘Separation’ en Erin in ‘Our separation’. De openheid, helderheid en respect waarmee Steve en Erin over hun scheiding schrijven heb ik nog niet eerder gezien.
Steve schrijft dat hij en Erin genoeg van elkaar houden om te zien dat ze elkaar de vrijheid moeten geven zodat ze ieder hun eigen persoonlijke dromen kunnen realiseren.
Erin schrijft dat hun wensen en verlangens in de loop der jaren steeds minder met elkaar te verenigen waren en dat ze op een gegeven moment voortdurend compromissen aan het sluiten waren omwille van het geluk van de ander.
De grote vraag die Erin haar lezers stelt is deze: moet jij je sterkste wensen en verlangens onderdrukken om samen te zijn met je partner?
Niet alleen relaties maar ook bijvoorbeeld de vaste baan, verzekeringen, vakbonden en religie, vinden naar mijn idee hun oorsprong in een haast onverzadigbare behoefte om het leven steeds veiliger te maken. En als je dan de bijsluiter van zo’n veilig leventje leest, dan staat daar met kleine lettertjes: ‘heeft een sterk verdovende werking op elke vorm van avontuur tot de dood erop volgt’.
Het is niet toevallig dat veel methodes op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en zelfrealisatie, met oefeningen werken die als doel hebben je te helpen om bewust de comfort zone te verlaten en om de twilight zone van angst en onzekerheid te betreden.
Terug naar de vraag van Erin Pavlina. Ik vrees dat ik wel een aantal verlangens al een tijdje op een laag pitje heb gezet terwijl ze het liefst op groot vuur tot realisatie komen. In de zomer eens een maand op de motor door Europa toeren bijvoorbeeld. Of ergens in hartje Parijs op een plein gitaar spelen lijkt me ook wel kicken.
Bewaard onder Mening | 4 Comments
Tags: angst, dromen, relaties, Steve Pavlina, veiligheid, verlangen
Zeehelden
Geplaatst op 27 augustus, 2009
Stel je hebt als 13-jarige een droom. Niet een droom om later piloot te worden of zo maar een droom om een zeilreis om de wereld te maken, niet later als je volwassen bent maar nu.
Er is volop media publiciteit rondom Laura Dekker. Zij wil als 13-jarige een zeereis om de wereld maken en haar ouders steunen haar daarin.
Een aantal officiële instanties zoals de raad voor de kinderbescherming, de kinderrechter, bureau jeugdzorg, leerplichtambtenaren en politici hebben hun tanden in deze case gezet om te voorkomen dat Laura haar droom waarmaakt en ervoor te zorgen dat ze toch vooral naar school gaat. De ouders van Laura moeten hun steun voor hun dochter bekopen met de mogelijkheid dat de kinderrechter de ouders gaat beperken in het ouderlijk gezag en een gezinsvoogd aanstelt.
Op Twitter waren de meningen over deze case waren verdeeld. Er waren voorstanders die vinden dat Laura de kans moet krijgen om haar droom waar te maken en er zijn tegenstanders die het vooral op de ouders van Laura hebben gemunt en die zich beroepen op de wet en de verantwoordelijkheid van de overheid om grenzen te stellen.
Een argument dat op Twitter werd aangehaald om Laura aan land te houden, en dat mij in het bijzonder raakte, was dat een puberbrein nog onrijp is.
Nou heb ik op YouTube een bijzonder filmpje gevonden dat laat zien waar het ‘onrijpe brein’ van een puber toe in staat is. Het betreft de dan 12-jarige Severn Suzuki die in 1992 tijdens Earth Summit spreekt, een conferentie van de Verenigde Naties:
Ik hoop dat Laura Dekker haar reis maakt, dat ze de tijd van haar leven heeft, dat ze over twee jaar gezond en wel weer terug in Nederland arriveert en dat ze onderweg dingen heeft geleerd waar geen enkele onderwijsvorm toe in staat is. Ik hoop dat Laura Dekker in 2011 onze nieuwe zeeheld is.
Maar als de officiële instanties hun zin doordrukken, dan kunnen we gerust een streep zetten door onze geschiedenis als zeevarende natie, als land van zeehelden. Want dat zijn we dan niet meer.
Tot slot een andere interessante invalshoek op de blog van Gertrud Althausen. In het artikel ‘sail alone 13’ geeft zij haar spirituele kijk op deze affaire:
“2009 an opportunity and the dawn of a new era, when individual expression reigns over the manipulation of centralized trends, governments and corporations. The key ingredient in this transformation is Nature…the deep wisdom and magic of nature….waiting patiently to lead us to Another State of Grace. “
Bewaard onder Actualiteit, Mening | 1 Comment
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.