Overvloed en beperking
Geplaatst op 25 maart, 2009
Het gebeurt wel eens dat ik zoveel ideeën heb dat ik gewoon niet weet hoe en waar te beginnen om ze te realiseren. In de wereld van de gedachten en beelden waar ik dan in verkeer is alles in overvloed en prachtig mooi. Maar hoe deze overvloed en schoonheid te vertalen naar de fysieke wereld en vormgeven in bijvoorbeeld een blog, een verhaal of boek? Het lijkt wel of die overvloed aan schoonheid in de wereld van de gedachten en beelden door een trechter moet worden geperst.
Die trechter is dan mijn fysieke lichaam dat nu eenmaal beperkingen kent. Zo heb ik maar twee handen en kan ik maar één tekst tegelijk schrijven. Mijn lichaam heeft ook tijd nodig voor eten en drinken en rusten. Ik kan dus niet alle tijd besteden aan het schrijven van wat ik in gedachten en beelden heb gezien. Ik zou er natuurlijk heel lang over kunnen doen maar ondertussen blijven de ideeën gewoon stromen. Met mijn fysieke lichaam kan ik al die ideeën niet bijbenen.
Niet alles wat ik in de wereld van gedachten en beelden ervaar kan ik neerzetten in de fysieke wereld. Veel van de gedachten en beelden blijven achter in hun wereld en stromen niet door naar de fysieke wereld. En dat besef blokkeert me wel eens om er toch maar aan te beginnen. Waarom zou ik aan een creatief proces beginnen als ik van te voren al weet dat er veel van de schoonheid achter blijft? En wat heb ik aan al die overvloed aan schoonheid als ik de bijbehorende gedachten en beelden niet kan vertalen naar de fysieke wereld?
Sinds kort weet ik het antwoord. Die overvloed aan prachtige gedachten en beelden die ik heb, vertaal ik via mijn lichaam naar een blog, een verhaal of boek. Een deel van de schoonheid blijft achter als gedachte en als beeld. Een ander deel neemt via mijn lichaam de vorm aan van een leesbare tekst.
Dit lijkt een beetje armzalig maar dat is het niet. Want wat gebeurt er als iemand die tekst leest? Juist, die krijgt daar weer allerlei gedachten en beelden bij! Van de overvloed aan schoonheid verdwijnt niets! De tekst is alleen maar een tussenvorm tussen de schoonheid van de gedachten en beelden van de schrijver en die van de lezer. De overvloed aan schoonheid blijft behouden en stroomt via de tekst van de schrijver naar de lezer.
En daarom heb ik toch maar besloten om dit op te schrijven.
Bewaard onder Persoonlijk, Schrijven | 2 Comments
Tags: overvloed, schoonheid, spiritualiteit
Overlaten aan het onderbewustzijn
Geplaatst op 16 maart, 2009
Vanochtend zat ik me te bedenken wat ik allemaal wilde doen en schrok van de hoeveelheid aan dingen die ik graag wil. Een denkgeest kan een heleboel dingen bedenken om te doen en uiteindelijk zijn er maar twee handen om alles geregeld te krijgen. De prioriteitsvraag kan dan behulpzaam zijn maar deze vraag bracht me dit keer in gevecht met mezelf. Wat dan helpt is het gevecht opschrijven, opschrijven wat er allemaal om voorrang schreeuwt.
Zo’n stukje schrijven lucht niet alleen op, ik heb gemerkt dat het bijzonder nuttig kan zijn mezelf op papier een paar vragen ter stellen en daar op dat moment geen antwoord op te geven. Vaak komt het antwoord vanzelf op een ander tijdstip. Zo ook vandaag. Ik had mezelf de vraag gesteld wat het belangrijkste is om te doen. Het antwoord kwam aangewaaid in de vorm van een artikel over het onderbewustzijn van Tim Brownson .
Het onderbewustzijn regelt een heleboel dingen zonder dat je er bewust aandacht aan hoeft te besteden. Je hartslag, het aanspannen van je spieren, het verteren van je eten en het knipperen met je ogen ziijn allemaal dingen die perfect vanuit het onderbewstzijn worden geregeld. Het bewstzijn kan al deze taken onmogelijk vervullen omdat het zoveel informatie niet kan verwerken, het onderbewustzijn kan dat wel. Het onderbewustzijn communiceert ook met ons, via gevoelens bijvoorbeeld. En daar zit een valkuil omdat we met onze gedachten een gevoel gemakkelijk kunnen overrulen of het rationaliseren en afdoen als onbelangrijk.
Ik nam me voor om me niet druk te maken over wat nou werkelijk het belangrijkste is om te doen. Op dit moment schrijf ik deze post en dat was één van de punten van mijn to do lijstje vandaag: een stukje schrijven over mijn geworstel met keuzes. Hoe ik tot deze keuze ben gekomen? Ik heb geen idee, als ik er logisch over nadenk zijn een aantal andere dingen belangrijker dan wat ik nu aan het doen ben. En toch ben ik er zeker van dat dit is wat ik nu moet doen. Als ik een andere keuze had gemaakt had ik me nu misschien ook afgevraagd of dat nou echt wel het allerbelangrijkste is. Misschien moet ik gewoon niet te veel naar al die gedachten luisteren en meer op intuïtie doen.
Bewaard onder Persoonlijk, Schrijven | 2 Comments
Tags: Bewustzijn, intuitie, keuzes
Je eigen weg vinden
Geplaatst op 14 maart, 2009
Deze week las ik op de blog van Tim Brownson een guest post van Isabel Joely Black met de titel ‘Finding your own path’. Hierin schrijft zij:
“I’ve been working for a while with clients who are struggling to write what they really want to write……” “The most important thing for them is actually to find the confidence to write according to their own rules, rather than fitting in to somebody else’s – mine or not. It’s often more difficult than you’d think. We go to school and maybe college and university and we’re constantly told that there’s a certain way to do everything.”
Een tijdje geleden had ik wat materiaal van mijn blog verzameld en opgestuurd naar de organisatie van een schrijverscafé. Het leek me leuk om mee te doen aan een schrijverscafé en om voor te dragen voor een live publiek.
Een paar weken later kreeg ik een afwijzing. In de e-mail die ik kreeg stond één zin waar ik me door liet raken: als ik in het gezelschap van het schrijverscafé wilde passen zou ik mijn boodschappen anders moeten verpakken. Naast alle goed bedoelde feedback, de organisatie had er serieus aandacht aan besteed, was het deze ene zin die ik niet los kon laten.
Ik was geraakt in de pijn van alle keren dat ik mezelf heb verloochend om de acceptatie van anderen te ‘verdienen’. Keuzes gemaakt om er maar bij te horen want alles is beter dan de pijn van afwijzing. De behoefte aan acceptatie, althans de bevrediging ervan, kan een zelf-vernietigende uitwerking hebben als je de acceptatie steeds buiten jezelf zoekt. Daar deed die ene zin me aan denken, hier ligt nog een stukje heling panklaar op me te wachten.
Ik heb besloten de vorm waarin ik mijn boodschappen verpak niet aan te passen aan wie dan ook. De consequentie dat ik niet meedoe aan het schrijverscafé, accepteer ik. De consequentie is ook dat ik trouw ben aan mezelf. En daar deed het stukje uit de guest blog van Isabel Joely Black me aan denken. Lekker om de pijn met haar woorden te omhelzen.
Als je werk wordt afgewezen denk dan aan de naam ‘Dick Rowe‘, de man die ooit The Beatles afwees. Blijf je eigen ding doen op jouw manier.
Bewaard onder Persoonlijk, Schrijven | Reageer
Tags: acceptatie, pijn, schrijverscafé
Word Power
Geplaatst op 24 februari, 2009
Woorden hebben kracht. Woorden kunnen dragers zijn van liefde en ook van angst. Woorden kunnen creëren en ook vernietigen. Woorden kunnen voeden en ook vergiftigen.
Ik heb twee verschillende wordclouds gemaakt met behulp van Wordle. Bekijk ze één voor één en voel bij elke wordcloud even wat de woorden bij je doen. Klik op de afbeelding om deze vergroot weer te geven.
Voel je het verschil? Denk hier eens aan terug bij wat je zegt of schrijft. Want jij hebt Word Power.
Bewaard onder Communicatie, Schrijven | 4 Comments
Tags: angst, kracht, liefde, woorden
Ik kan het niet
Geplaatst op 6 november, 2008
Dankzij een zeer waardevolle tip van een netwerkcontact kwam ik terecht op de blog van Byron Katie, bekend van “The Work“. Het principe van The Work is dat als je met een situatie zit waar je last van hebt, je jezelf vier eenvoudige vragen stelt:
- Is het waar?
- Kan ik absoluut zeker zijn dat het waar is?
- Hoe reageer je, wat gebeurt er, als je je gedachte gelooft?
- Wie zou je zijn zonder die gedachte?
Als je jezelf deze vier vragen heb gesteld draai je je probleemsituatie om. Op de blog van Byron Katie en ook op haar YouTube channel staan indrukwekkende filmpjes waarin zij deze methode toepast.
Deze week werkte ik aan een nieuw schrijfproject en terwijl ik daarmee bezig bemerkte ik herhaaldelijk de gedachte “Ik kan het niet”. Na wat zelfonderzoek met de methode van Byron Katie deed ik een interessante ontdekking. Want wie of wat is het die zegt “Ik kan het niet”? Dat zijn mijn gedachten, het zijn mijn gedachten die zeggen “Ik kan het niet”. En dat klopt eigenlijk ook wel: mijn gedachten kunnen geen schrijfproject doen. Maar ik kan het wel.
Byron Katie zegt dat iedereen dezelfde gedachten denkt maar dat het erom gaat of je je gedachten wel of niet gelooft. Vanmiddag reed ik op de motor en bedacht onderweg wat ik vandaag allemaal nog wilde doen. “Ik heb het druk” dacht ik. Niet dus! Ik had het helemaal niet druk. Mijn gedachten hadden het druk met het bedenken van allerlei dingen. Ik had maar één ding te doen: motorrijden.
Bewaard onder Persoonlijk, Schrijven | Reageer
Tags: Byron katie, veranderen
Schrijven en zelfcoaching
Geplaatst op 31 oktober, 2008
Schrijven is een bijzonder nuttig hulpmiddel bij zelfcoaching. Hier een paar suggesties:
- Hou een dagboek bij en schrijf dagelijks, bijvoorkeur aan het begin van de dag.
- Let bij het schrijven niet op taalgebruik of spelling, schrijf wat er in je opkomt.
- Schrijf over je successen, dat wat je al hebt bereikt.
- Schrijf ook over je teleurstellingen, datgene wat je anders wilt.
- Schrijf een verhaaltje over hoe de door jou gewenste situatie eruit ziet.
- Schrijf jezelf een brief uit de toekomst, over hoe het voor jou is alsof het door jou gewenste resultaat is bereikt.
- Stel jezelf vragen zonder deze meteen te beantwoorden.
- Als later antwoorden bij je opkomen, schrijf ze op.
- Schrijf positieve affirmaties.
- Schrijf aan het begin van een nieuw jaar op wat je dat jaar wilt meemaken.
Bewaard onder Schrijven | 2 Comments
Tags: coaching
Julia Cameron: The Artist’s Way
Geplaatst op 21 september, 2008
Ik heb het boek uit, het boek “The Artist’s Way” van Julia Cameron. Het boek biedt een 12-weken programma voor het opruimen van creatieve blokkades en een weg naar herstel van creativiteit.
De formule is eenvoudig: elk hoofdstuk biedt een inleidende thema-tekst van Julia Cameron en aan het eind van elk hoofdstuk een aantal oefeningen. Als rode draad door het hele boek loopt de opdracht aan de lezer om aan het begin van elke dag de zogenaamde ochtendpagina’s te schrijven. Gewoon beginnen met schrijven, het maakt niet uit waarover, als je maar schrijft. Een tweede rode draad door het boek is om wekelijks met jezelf een kunstenaarsafspraakje te maken, een afspraakje met jezelf zonder anderen erbij om te doen wat je leuk vindt, Iets wat je inspireert.
Ik vond de formule van het boek erg krachtig. De tijd die ik nodig had voor het boek en voor alle oefeningen was wel aanzienlijk langer dan 12 weken. Het is interessant te merken wat een weerstand sommige oefeningen oproepen. En dat is prima, dat zijn de creatieve blokkades die van zich laten horen, bijvoorbeeld in de vorm van allerlei oordelende gedachten zoals “wat een stomme oefening, wat een oponthoud zeg deze oefening, ik wil verder in het boek ipv tijd verspillen aan deze oefening”. Het leukste vond ik om weer in contact te komen met oude dromen en om die weer tot leven te brengen. En dat gaat geleidelijk. Soms langzaam en dan ineens weer snel. Eerst een stap vooruit en dan weer twee achteruit en dan weer drie vooruit.
En wat ontzettend helpt is om perfectionisme los te laten want perfectionisme werkt als een creatieve blokkade. Terwijl ik deze blogtekst zit te schrijven bemerk ik een aantal bekritiserende gedachten zoals dat deze tekst niet goed genoeg is, dat de tekst anders moet, dat ik er beter eerst nog maar eens een nachtje over kan slapen voordat ik deze tekst online zet. En dat is precies waar dat boek over gaat: om die bekritiserende gedachten voorbij te laten waaien, ze wel op te merken maar er niet tegen te vechten. En natuurlijk om deze tekst gewoon te publiceren zoals deze nu is. Gewoon doen. Het gaat om progressie, niet om perfectie.
Ik vond op YouTube nog een filmpje van Julia Cameron waarin zij onder andere ingaat op het gevaar van “wet blankets”, mensen die met hun “goedbedoelde” op- en aanmerkingen de vonken van jouw creativiteit willen blussen.
Bewaard onder Boeken, Schrijven | 13 Comments
Tags: creativiteit, Julia Cameron
Ink it!
Geplaatst op 24 juli, 2008
Don’t think it, ink it.
Creative commons
Zwerven door het alledaagse van Peter de Kock is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 3.0 Nederland licentie.
Neem voor commercieel gebruik eerst even contact met me op zodat we daar een afspraak over kunnen maken.