Hoe asshole gedrag nuttig kan zijn (2)

Geplaatst op 4 april, 2009 

Gisteren keek ik in ‘Hoe asshole gedrag nuttig kan zijn‘ naar het gedrag van een ander vanuit de perceptie van de kernkwadranten. In een comment op dit artikel schreef Gertrud: ‘….het kan nog anders liggen want ook dit is maar de deksel van de put die eronder ligt’. En daar zit waarheid in, vanuit kernkwadranten kijken is een manier om ergens tegenaan te kijken, er zitten ook andere kanten aan het verhaal.

Als ik vanuit geweldloze communicatie kijk, dan klinkt in ‘asshole gedrag’ natuurlijk een vet oordeel door. Oordelen kunnen wijzen op onvervulde behoeften.  Bijvoorbeeld de behoeften aan erkenning en aandacht. Als ik deze behoeften wil vervullen, en dat is mijn taak, niet die van een ander, dan kan ik in actie komen.  Ik kan ook de ander vragen af en toe eens een praatje met me te maken. Maar mijn behoeften zijn en blijven mijn verantwoordelijkheid.

Als ‘asshole gedrag’ een oordeel is, wat is dan de waarneming? De waarneming kan zijn dat iemand die ik al lange tijd ken, mij voorbij loopt zonder te vragen hoe het met me gaat. Als ik zie dat iemand die ik al lange tijd ken, mij voorbij loopt zonder te vragen hoe het met me gaat, dan voel ik me verward en vraag ik me af: ‘Wat zou er aan de hand zijn?’ Ik heb dan behoefte aan helderheid en gerustheid. Als ik merk dat het vaker gebeurt, dat die ander me vaker voorbijloopt zonder naar me te vragen, dan voel ik me geïrriteerd vanuit mijn behoefte aan erkenning en aandacht. 

Ik kan ook vanuit spiegelogie naar de situatie kijken. Die ander spiegelt me iets terug wat ik misschien maar moeilijk in mezelf kan herkennen en accepteren en dan veroordeel ik het in een ander. Wat je in een ander ziet zegt iets over jzezlf. In dit geval mag ik mijn eigen desinteresse en onverschilligheid leren herkennen en accepteren. Het gaat om balans en het maken van onderscheid. Altijd aandacht geven of altijd onverschillig zijn werkt niet. In de ene situatie werkt het om aandacht te geven en in de andere situatie werkt het om te erkennen dat een situatie me niet interesseert.

Behalve de perceptie vanuit kernkwadranten, geweldloze communicatie en spiegelogie, speelt er nog een andere. En dat is de herinnering aan al die keren dat ik als kind niet de erkenning en aandacht kreeg die ik nodig had. Die pijn is er nog steeds en wordt aangeraakt door een gebeurtenis in het hier en nu. Die pijn mag ik nu voelen en mezelf de erkenning en aandacht geven die ik nodig heb.

Welke perceptie ik ook kies, de bottomline is dat als het gedrag van een ander me raakt, er werk aan de winkel is voor mezelf.

Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk | Reageer

Tags: , ,

Hoe asshole gedrag nuttig kan zijn

Geplaatst op 3 april, 2009 

Niks is zinloos en alles heeft nut. Of dat zo is bepaal je zelf door hoe je met situaties en andere mensen en hun gedrag omgaat.

Ik zit me al een tijdje te ergeren aan iemands gedrag. Ik heb die ander leren kennen als iemand die onverschillig is en ongeïnteresseerd in anderen. Ik heb ook wel eens geen interesse in een ander of in zijn/haar verhaal maar ik heb het hier over gedrag waar onverschilligheid en desinteresse, vanuit mijn perceptie, een dikke rode draad vormen. En daar erger ik me aan.

En ik heb er ook last van, misschien niet eens zozeer van dat gedrag van die ander, maar van mijn eigen ergernis. Ik raak er van uit balans en schiet vol in de oordelen. Ik vraag me al een tijdje af wat me dit wil vertellen, waar het me mee wil helpen, wat die ander naar me terugspiegelt.

Al een paar maanden duikt met enige regelmaat het begrip kernkwadranten bij me op. Ik wist wel wat het ongeveer inhield maar had er niet eerder serieus aandacht aan besteed. Tot ik deze week ineens weer die kernkwadranten voorbij zag komen in een tekst waar ik aan werkte. Dan is het geen toeval meer (voor zover toeval bestaat) maar dan wil het iets zeggen.

Gisteren ben ik met de kernkwadranten aan het puzzelen gegaan om uit te zoeken wat mijn ergernis mij wil vertellen. Guess what? Dat gedrag van die ander, helpt me om mijn kernkwaliteit, valkuil en uitdaging in kaart te brengen.

 

 

 

Via mijn allergie voor desinteresse en onverschilligheid, kom ik bij mijn kernkwaliteit, valkuil en uitdaging. Die ander, wiens gedrag doorschiet in wat voor mij de uitdaging is, helpt me dit te herkennen en erkennen. Leuke tool voor zelfreflectie en zelfcoaching die kernkwadranten.

Bewaard onder Persoonlijk | 3 Comments

Tags: ,

Schrijven en zelfcoaching

Geplaatst op 31 oktober, 2008 

Schrijven is een bijzonder nuttig hulpmiddel bij zelfcoaching. Hier een paar suggesties:

Bewaard onder Schrijven | 2 Comments

Tags:

Oplossingsgerichte science fiction

Geplaatst op 23 oktober, 2008 

Op 17 oktober 2008 organiseerde de NOAM, Netwerk voor Oplossingsgericht Adviseren en Managen, een netwerkbijeenkomst. Op deze bijeenkomst waren een aantal thematafels waar de netwerkleden met elkaar van gedachten konden wisselen over een bepaald oplossingsgericht thema. Ik had het genoegen en het plezier één van deze themagesprekken te mogen faciliteren met als titel “Oplossingsgerichte science fiction”. Hierover gaat het volgende artikel.

Volgens de landelijke dagbladen en de nieuwsuitzendingen op radio en tv zitten we wereldwijd in een enorme crisis. Heette de crisis eerst terrorisme, nu heet de crisis geld. Of je het nu leuk vindt of niet, zelfs als je geen kranten leest of nieuwsuitzendingen volgt: het nieuws over de crisis is overal.

In de supermarkt waar ik boodschappen doe staat een rek vol kranten, precies bij de ingang. Iedereen die er naar binnenloopt, ziet als eerste de krantenkoppen die maar één boodschap uitschreeuwen: CRISIS !  Nou lijkt me dat niet bepaald bevorderlijk voor de omzet van die supermarkt want zeg nou eerlijk: zou jij het geld extra laten rollen als je net in een vette krantenkop hebt gelezen dat de bank waar je appeltje voor de dorst is ondergebracht op instorten staat? Tenzij je naam Eckhart Tolle is en je helemaal aanwezig bent in het hier en nu gebeurt er dan toch het één en ander met je.

Wat zou er anders zijn als de media eens wat meer oplossingsgericht te werk zouden gaan en bijvoorbeeld zouden schrijven over de uitzonderingen op het probleem en over behaalde successen? Deze vraag was de inspiratie voor het themagesprek “oplossingsgerichte science fiction” tijdens de Noam netwerkdag op 17 oktober 2008.

De opzet van het themagesprek was om via een probleemstelling, bijvoorbeeld over de media, nieuwe toepassingen voor oplossingsgericht werken te bedenken en om ook de toekomst van het oplossingsgericht werken zelf te verkennen.

De deelnemers aan het themagesprek brachten echter een opmerkelijk proces op gang. Na de formulering van de eerste probleemstelling over de media, bedachten en benoemden zij allerlei interessante en inspirerende uitzonderingen op het probleem. Ditzelfde proces herhaalde zich bij andere probleemstellingen op het gebied van opvoeding en onderwijs.

Doordat de deelnemers zoveel positieve uitzonderingen wisten te bedenken leken de probleemstellingen ineens te zijn verdwenen. Ook het laatste onderwerp, of moderne Internet ontwikkelingen een rol kunnen spelen bij oplossingsgericht werken zoals online coaching, werd beantwoord met voorbeelden waar dit al met succes wordt toegepast.

Het bedenken van positieve uitzonderingen op het probleem had ook als effect dat er een sfeer van hoop en vertrouwen ontstond zoals één van de deelnemers het noemde. Ook groeide er enthousiasme en verwondering over al die dagelijkse dingen die wel al werken. En in zo’n sfeer houdt een probleemstelling geen stand. Waar de mindset gericht is op oplossingen en op dingen die er wel al zijn, verdwijnt het probleem. Het was alsof het probleem langzaam maar zeker was verdampt. Een opmerkelijke ervaring en tevens een mooi voorbeeld van wat er tijdens een oplossingsgerichte sessie kan gebeuren.

Misschien bestaat het woord “oplossingsgericht” over tien jaar niet meer en wat dan overblijft, is de kern van het oplossingsgericht werken. En die kern is dat we een probleem niet eerst analyseren om te onderzoeken wat de oorzaak ervan is, en dat we ook niet meer in kaart brengen wat de gevreesde toekomst is. Maar dat we in de plaats daarvan direct kijken maar het probleem en wat we ervoor in de plaats willen. En ook dat we kijken naar eerdere successen, wat we daarvan kunnen leren en naar wat er al goed gaat.

Het thema gesprek maakte duidelijk dat deze toekomst al volop in ontwikkeling is. Er zijn al talloze voorbeelden van hoe mensen thuis, op school en op het werk, vanuit een oplossingsgerichte mindset te werk gaan. Mensen zijn hierdoor weer echt met elkaar in gesprek en zij hebben hoop en vertrouwen in de toekomst.

Iemand in de groep zei dat we niet moeten willen om het oplossingsgericht werken over de hele wereld te verspreiden. En dat is waar. Het is de oplossingsgerichte minset die zichzelf verder verspreidt.

En toch ben ik ook wel een beetje benieuwd wanneer de eerste “oplossingsgerichte krantenkop” me in de supermarkt toeschreeuwt. Ik hoop eigenlijk dat dit nooit gebeurt want ik zou me afvragen wat er in hemelsnaam met het oplossingsgericht werken aan de hand is. Een schreeuwerige krantenkop past voor geen meter bij oplossingsgericht werken.

Dit artikel is tot stand gekomen dankzij de inbreng van de deelnemers aan de thema gesprekken tijdens de NOAM netwerkdag. Dank voor jullie bijdrage, inspiratie en creativiteit.

Wil je meer weten over de Noam of over oplossingsgericht werken, raadpleeg dan eens de volgende bronnen:

Of lees de boeken “Oplossingsgericht aan de slag” of “Paden naar oplossingen

Bewaard onder Boeken, Oplossingsgericht werken | Reageer

Tags: , , , , ,

Schrijven is jezelf ontmoeten op papier

Geplaatst op 3 juni, 2008 

Sinds een week of twee ben ik lid van het NOAM netwerk. Dit netwerk  heeft op dit moment al 241 leden en er komen nog dagelijks nieuwe leden bij die via het netwerk informatie, ervaringen en inzichten uitwisselen op het gebied van oplossingsgricht werken, coachen, sturen en managen.

Via dit netwerk ben ik op zoek naar allerlei vormen van zelf-coaching. Hoe coach je jezelf op weg naar  de realisatie van je dromen? Een droom hebben is één ding maar je droom realiseren is andere koek.  Op een forumdiscussie op het NOAM netwerk schreef ik het volgende:

…wat voor mij goed werkt om mezelf te coachen is schrijven. Als ik schrijf ontstaat er een ontmoeting op papier die te vergelijken is met de ontmoeting van een coach met zijn of haar client. Het schrijven doe ik dagelijks aan het begin van de dag, zonder verder protocol. Ik schrijf over datgene wat zich op dat moment aandient. De ene keer schrijf ik de frustratie van me af, de andere keer schrijf ik doelen op, weer een andere keer succesjes die zijn behaald en weer een ander keer stel ik me zelf alleen maar vragen. Of ik fantaseer er op papier op los over hoe het zal zijn als mijn doelen bereikt zijn…

Je kunt je eigen coach zijn en schrijven kan hierbij helpen. Schrijven is jezelf ontmoeten op papier.

Bewaard onder Oplossingsgericht werken, Schrijven | Reageer

Tags: , ,

Doen wat werkt

Geplaatst op 17 mei, 2008 

Begin dit jaar volgde ik bij de NOAM een training oplossingsgericht werken . Naast de trainingen in oplossingsgericht werken geeft de NOAM ook trainingen in oplossingsgericht coachen.

Onlangs heb ik tijdens een training oplossingsgericht coachen gefungeerd als ‘live cliënt’ zodat de deelnemers aan de training het oplossingsgericht coachen in de praktijk konden oefenen. Na een aantal oplossingsgerichte gesprekken was ik werkelijk blij verrast over wat er tijdens een dergelijk gesprek gebeurt.

De energie tijdens een oplossingsgericht coachingsgesprek heb ik ervaren als gelanceerd worden. Werkelijk gelanceerd worden in de richting van de gewenste situatie. De rol van de coach is daarbij zeer ondersteunend door oplossingsgerichte vragen te stellen en door op de juiste momenten even samen te vatten in de woorden van de cliënt.

De oplossingsgerichte vragen dragen bij aan de beleving van gelanceerd worden. Na elke vraag werd ik steeds meer nieuwsgierig, onderzoekend, vitaal en energiek. Door het samenvatten heb ik de bevestiging te worden gehoord en voel ik me veilig, geaccepteerd en erkend. Dit  helpt mezelf tijdens het gesprek kwetsbaar op te stellen waardoor ik verder en dieper durf te gaan.

Het was behulpzaam om mezelf hardop te horen denken want dit ondersteunde het proces van verheldering. Verhelderen van wat het precies is wat ik wil, hoe dat er uitziet, hoe het zal zijn als de gewenste situatie zich voordoet. Verhelderen ook van welke successen er al zijn geboekt en hoe ik datgene wat voor mij werkt vaker kan toepassen.

Dat wat ik hardop dacht leek soms wel een onsamenhangende brij. Tegelijkertijd was het alsof een ander proces in mij die brei aan het observeren was om er de nuttige en bruikbare inzichten uit naar boven te halen.

Ik ontdekte een belangrijke metafoor, namelijk die van het motorrijden. Als ik ga motorrijden dan weet ik dat daar risico’s aan zijn verbonden. Ik bereid me goed voor door beschermende kleding te dragen, mijn motor goed te onderhouden en voor het rijden de belangrijkste functies van mijn motor te controleren. Als ik rij dan doe ik dat met aandacht. En hoewel dit geen garanties biedt ben ik vol vertrouwen dat als ik op de motor van A naar B wil, dat ik veilig in B arriveer.

Deze metafoor was bijzonder krachtig omdat deze mij vertrouwen geeft in een avontuur dat ik aan het ondernemen ben: doen wat ik leuk vind en erop vertrouwen dat dit voldoende geld oplevert om comfortabel van te leven. Deze metafoor gaf me nieuwe moed want als ik bij het motorrijden (waar de risico’s groter zijn) het vertrouwen heb dat ik bij mijn doel arriveer, dan lukt het ook bij het doen wat ik leuk vind en daar geld mee verdienen.

Wil je meer weten over het werk van de NOAM, over oplossingsgericht werken of oplossingsgericht coachen, bezoek dan de volgende sites eens; ze bieden een overvloed aan inspirerende artikelen over deze onderwerpen:

Of lees het boek ‘Doen wat werkt’ van Coert Visser.

Bewaard onder Boeken, Oplossingsgericht werken | Reageer

Tags: , , ,