Smaakmakers

Geplaatst op 14 juni, 2014 

Vraagje via Twitter op 3 juni:

Iemand in Oosterhout die dit boek over moestuinieren in de stad heeft en het me wil uitlenen?

Telefoontje op 12 juni: Wat is jouw adres Peter, dan beng ik je het boek Smaakmakers vanavond.

En om dit boek gaat het:

Het kwam op een goed getimed moment. Vorige blogpost gelezen over Mensenwerk en Eindresultaat ? Herken je het dipje? Ik wel. Sinds eind vorig jaar ben ik in bijna alle wijkprojecten gesprongen en gedoken en nu hap ik naar lucht. Het is tijd voor bezinning, een tijd om vragen te stellen.

Werkt het om met zoveel verschillende dingen in de wijk tegelijk bezig te zijn? Wat zou een focus op één of twee projecten brengen? Welke projecten zou ik dan kiezen? Hoe komen we aan meer mensen om mee te doen? Hoe zorg ik ervoor dat ik als ik zeg dat een project een uitnodiging is om aan bij te dragen vanuit vrijheid en blijheid, dat ik dat zelf ook doe? Hoe kan ik stoppen, pauzeren of veranderen als bijdragen vanuit vrijheid en blijheid dreigt af te glijden naar sleuren, duwen en trekken? Welke rol wil ik liefst spelen? Waar en hoe kan ik de meeste waarde brengen? Hoe zorg ik voor meer tijd en ruimte om met vrienden af te spreken of om een motortochtje te maken?

Het boek ‘Smaakmakers – boeren in de stad‘ is een welkome steun om de smaak weer te pakken te krijgen en om er  van te genieten. Bedankt Hanneke.

Bewaard onder Boeken, Persoonlijk | 1 Comment

Tags: , ,

Hoe asshole gedrag nuttig kan zijn (2)

Geplaatst op 4 april, 2009 

Gisteren keek ik in ‘Hoe asshole gedrag nuttig kan zijn‘ naar het gedrag van een ander vanuit de perceptie van de kernkwadranten. In een comment op dit artikel schreef Gertrud: ‘….het kan nog anders liggen want ook dit is maar de deksel van de put die eronder ligt’. En daar zit waarheid in, vanuit kernkwadranten kijken is een manier om ergens tegenaan te kijken, er zitten ook andere kanten aan het verhaal.

Als ik vanuit geweldloze communicatie kijk, dan klinkt in ‘asshole gedrag’ natuurlijk een vet oordeel door. Oordelen kunnen wijzen op onvervulde behoeften.  Bijvoorbeeld de behoeften aan erkenning en aandacht. Als ik deze behoeften wil vervullen, en dat is mijn taak, niet die van een ander, dan kan ik in actie komen.  Ik kan ook de ander vragen af en toe eens een praatje met me te maken. Maar mijn behoeften zijn en blijven mijn verantwoordelijkheid.

Als ‘asshole gedrag’ een oordeel is, wat is dan de waarneming? De waarneming kan zijn dat iemand die ik al lange tijd ken, mij voorbij loopt zonder te vragen hoe het met me gaat. Als ik zie dat iemand die ik al lange tijd ken, mij voorbij loopt zonder te vragen hoe het met me gaat, dan voel ik me verward en vraag ik me af: ‘Wat zou er aan de hand zijn?’ Ik heb dan behoefte aan helderheid en gerustheid. Als ik merk dat het vaker gebeurt, dat die ander me vaker voorbijloopt zonder naar me te vragen, dan voel ik me geïrriteerd vanuit mijn behoefte aan erkenning en aandacht. 

Ik kan ook vanuit spiegelogie naar de situatie kijken. Die ander spiegelt me iets terug wat ik misschien maar moeilijk in mezelf kan herkennen en accepteren en dan veroordeel ik het in een ander. Wat je in een ander ziet zegt iets over jzezlf. In dit geval mag ik mijn eigen desinteresse en onverschilligheid leren herkennen en accepteren. Het gaat om balans en het maken van onderscheid. Altijd aandacht geven of altijd onverschillig zijn werkt niet. In de ene situatie werkt het om aandacht te geven en in de andere situatie werkt het om te erkennen dat een situatie me niet interesseert.

Behalve de perceptie vanuit kernkwadranten, geweldloze communicatie en spiegelogie, speelt er nog een andere. En dat is de herinnering aan al die keren dat ik als kind niet de erkenning en aandacht kreeg die ik nodig had. Die pijn is er nog steeds en wordt aangeraakt door een gebeurtenis in het hier en nu. Die pijn mag ik nu voelen en mezelf de erkenning en aandacht geven die ik nodig heb.

Welke perceptie ik ook kies, de bottomline is dat als het gedrag van een ander me raakt, er werk aan de winkel is voor mezelf.

Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk | Reageer

Tags: , ,

Hoe asshole gedrag nuttig kan zijn

Geplaatst op 3 april, 2009 

Niks is zinloos en alles heeft nut. Of dat zo is bepaal je zelf door hoe je met situaties en andere mensen en hun gedrag omgaat.

Ik zit me al een tijdje te ergeren aan iemands gedrag. Ik heb die ander leren kennen als iemand die onverschillig is en ongeïnteresseerd in anderen. Ik heb ook wel eens geen interesse in een ander of in zijn/haar verhaal maar ik heb het hier over gedrag waar onverschilligheid en desinteresse, vanuit mijn perceptie, een dikke rode draad vormen. En daar erger ik me aan.

En ik heb er ook last van, misschien niet eens zozeer van dat gedrag van die ander, maar van mijn eigen ergernis. Ik raak er van uit balans en schiet vol in de oordelen. Ik vraag me al een tijdje af wat me dit wil vertellen, waar het me mee wil helpen, wat die ander naar me terugspiegelt.

Al een paar maanden duikt met enige regelmaat het begrip kernkwadranten bij me op. Ik wist wel wat het ongeveer inhield maar had er niet eerder serieus aandacht aan besteed. Tot ik deze week ineens weer die kernkwadranten voorbij zag komen in een tekst waar ik aan werkte. Dan is het geen toeval meer (voor zover toeval bestaat) maar dan wil het iets zeggen.

Gisteren ben ik met de kernkwadranten aan het puzzelen gegaan om uit te zoeken wat mijn ergernis mij wil vertellen. Guess what? Dat gedrag van die ander, helpt me om mijn kernkwaliteit, valkuil en uitdaging in kaart te brengen.

 

 

 

Via mijn allergie voor desinteresse en onverschilligheid, kom ik bij mijn kernkwaliteit, valkuil en uitdaging. Die ander, wiens gedrag doorschiet in wat voor mij de uitdaging is, helpt me dit te herkennen en erkennen. Leuke tool voor zelfreflectie en zelfcoaching die kernkwadranten.

Bewaard onder Persoonlijk | 3 Comments

Tags: ,