Hoe asshole gedrag nuttig kan zijn (2)

Geplaatst op 4 april, 2009 

Gisteren keek ik in ‘Hoe asshole gedrag nuttig kan zijn‘ naar het gedrag van een ander vanuit de perceptie van de kernkwadranten. In een comment op dit artikel schreef Gertrud: ‘….het kan nog anders liggen want ook dit is maar de deksel van de put die eronder ligt’. En daar zit waarheid in, vanuit kernkwadranten kijken is een manier om ergens tegenaan te kijken, er zitten ook andere kanten aan het verhaal.

Als ik vanuit geweldloze communicatie kijk, dan klinkt in ‘asshole gedrag’ natuurlijk een vet oordeel door. Oordelen kunnen wijzen op onvervulde behoeften.  Bijvoorbeeld de behoeften aan erkenning en aandacht. Als ik deze behoeften wil vervullen, en dat is mijn taak, niet die van een ander, dan kan ik in actie komen.  Ik kan ook de ander vragen af en toe eens een praatje met me te maken. Maar mijn behoeften zijn en blijven mijn verantwoordelijkheid.

Als ‘asshole gedrag’ een oordeel is, wat is dan de waarneming? De waarneming kan zijn dat iemand die ik al lange tijd ken, mij voorbij loopt zonder te vragen hoe het met me gaat. Als ik zie dat iemand die ik al lange tijd ken, mij voorbij loopt zonder te vragen hoe het met me gaat, dan voel ik me verward en vraag ik me af: ‘Wat zou er aan de hand zijn?’ Ik heb dan behoefte aan helderheid en gerustheid. Als ik merk dat het vaker gebeurt, dat die ander me vaker voorbijloopt zonder naar me te vragen, dan voel ik me geïrriteerd vanuit mijn behoefte aan erkenning en aandacht. 

Ik kan ook vanuit spiegelogie naar de situatie kijken. Die ander spiegelt me iets terug wat ik misschien maar moeilijk in mezelf kan herkennen en accepteren en dan veroordeel ik het in een ander. Wat je in een ander ziet zegt iets over jzezlf. In dit geval mag ik mijn eigen desinteresse en onverschilligheid leren herkennen en accepteren. Het gaat om balans en het maken van onderscheid. Altijd aandacht geven of altijd onverschillig zijn werkt niet. In de ene situatie werkt het om aandacht te geven en in de andere situatie werkt het om te erkennen dat een situatie me niet interesseert.

Behalve de perceptie vanuit kernkwadranten, geweldloze communicatie en spiegelogie, speelt er nog een andere. En dat is de herinnering aan al die keren dat ik als kind niet de erkenning en aandacht kreeg die ik nodig had. Die pijn is er nog steeds en wordt aangeraakt door een gebeurtenis in het hier en nu. Die pijn mag ik nu voelen en mezelf de erkenning en aandacht geven die ik nodig heb.

Welke perceptie ik ook kies, de bottomline is dat als het gedrag van een ander me raakt, er werk aan de winkel is voor mezelf.

Bewaard onder Communicatie, Persoonlijk

Tags: , ,

Reacties

Laat je reactie achter!