Nieuwjaarswens 2013

Geplaatst op 1 januari, 2013 

Wat ik je graag toewens in 2013 zijn prachtige verhalen. Verhalen over jezelf, verhalen over anderen en verhalen over het leven. Verhalen die vreugde brengen in de harten van iedereen die ermee in aanraking komt.

Sterretje

 

Bewaard onder Fotobloggen | 6 Comments

Tags: , , , , ,

Stop met loslaten

Geplaatst op 19 maart, 2012 

Vrijdag liep ik letterlijk met mijn ziel onder mijn arm en het voelde verrekte kwetsbaar. Wat ik met mee meedroeg waren alle verhalen, gepubliceerd en ongepubliceerd, die ik ooit over mezelf heb geschreven.

Op dat moment begreep ik waarom Windows Windows heet. Denk na: wat is het meest kwetsbare deel van een huis, wat gaat het eerste naar de sodeju? Precies: de ramen. En daarom heet Windows Windows, omdat het als eerste naar de sodeju gaat.

En zo droeg ik mijn laptop kwetsbaarheid naar iemand die er verstand van heeft. Niet van kwetsbaarheid maar wel van computers. Kwestie van vertrouwen. Ik zei hem nog: als je erin slaagt alle data te redden, dank ik je hier op mijn knieën.

Terug thuis voelde ik me leeg. Weg verhalen.

Er zijn mensen die zeggen dat je de verhalen over jezelf moet loslaten, dat ze je ervan weerhouden te zijn wie je werkelijk bent. Het kan me niet schelen wie ik werkelijk ben, ik wil mijn verhalen en ik wil ze vasthouden, ik wil ze koesteren en beminnen.

Denk aan een ontroerende en/of spannende en/of opwindende en/of mooie en/of inspirerende vervolgserie op televisie. Wat maakt dat je steeds weer kijkt? Precies: dat je je de vorige afleveringen nog herinnert. Als je middenin die serie valt zonder kennis van wat eraan vooraf is gegaan, is er geen reet aan.

En zo is het met het vervolgverhaal over wie we zijn ook. Hou vast die voorgaande afleveringen, herinner ze en koester ze. Betoon ze eerbied door er nieuwe verhalen aan vast te knopen. Ga verder en ga door maar vergeet nooit wat eraan vooraf is gegaan.

Bewaard onder Persoonlijk | 4 Comments

Tags: , , ,

Rijk leven

Geplaatst op 21 november, 2011 

Dankzij een initiatief van Karin Ramaker zijn er een aantal prachtige lijstjes te bewonderen met hoogte- en dieptepunten uit het leven van verschillende bloggers:

Karin Ramaker:
25 gekke, mooie, idiote, stomme dingen die je hebt gedaan
Nog meer gekke, mooie, idiote, stomme dingen die ik heb gedaan

Katja Linders:
25 Gekke, mooie, idiote, stomme dingen die je hebt gedaan

Maaike van Dijk:
25 gekke, mooie, idiote, stomme dingen die ik heb gedaan

Peter de Kock:
25 gekke, mooie, idiote, stomme dingen die ik heb gedaan
Nog meer gekke, mooie, idiote, stomme dingen die ik heb gedaan

Conclusie: wat is een mensenleven rijk aan ervaringen en wat voelt het fijn daarover uit te wisselen.

Zaterdagmiddag was ik op een reünie van mijn oude tai chi groep die drie en een half jaar ophield te bestaan. We trainden jaren samen en deelden al die jaren ook aardig was lief en leed met elkaar. Zaterdag vertelden we elkaar de verhalen over wat we hadden meegemaakt sinds we als groep uit elkaar gingen.

Conclusie: wat is een mensenleven rijk aan ervaringen en wat voelt het fijn daarover uit te wisselen.

Zaterdagavond was ik in Breda voor een avondje dansen op nostalgische new wave uit de jaren 80. Muziek die allerlei herinneringen naar boven bracht. Ik sprak er iemand die ik meer dan tien jaar niet had gezien. Ook dat bracht weer allerlei herinneringen naar boven, herinneringen aan vriendschappen waarvan sommige nog bestaan en andere niet meer. Herinneringen ook aan momenten die gemakkelijk weer een nieuw lijstje kunnen vormen van gekke, mooie, idiote en stomme dingen.

Conclusie: wat is een mensenleven rijk aan ervaringen en wat voelt het fijn daarover uit te wisselen.

 

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | Reageer

Tags: , , ,

Mijn therapeut

Geplaatst op 14 november, 2011 

Mijn therapeut:

Over het belang van je verhalen vertellen, schrijven Dan Heath en Chip Heath in hun boek ‘De Plakfactor’ het volgende:

‘Onderzoek wijst uit dat je je beter redt uit een situatie, als je deze in je hoofd reeds hebt doorlopen. Luisteren naar verhalen is een soort vluchtsimulatie, waardoor je sneller en doeltreffender kunt reageren’

En daarom, zo schrijven ze, wisselen brandweerlieden na een brand ervaringen uit.

Om diezelfde reden schrijf en blog ik en heb er mijn ideale therapeut aan te danken: mijn dagboek. Verhalen vertellen, schrijven en delen, verandert alles.

Credits: ik kreeg het boek ‘De Plakfactor’ als cadeautje van Jos Peschen

Bewaard onder Boeken, Citaten, Schrijven | 4 Comments

Tags:

Onze verhalen over elkaar

Geplaatst op 6 september, 2011 

Ik had een afspraak met iemand waar ik een verhaal over had. We hadden elkaar nog nooit ontmoet maar dat maakt de innerlijke verhalenverteller niks uit om toch een verhaal te verzinnen. Die ander bleek ook een verhaal over mij te hebben.

Onze verhalen over elkaar bleken totaal niet te kloppen.

Ik vraag me zo af: waarom zijn die verhalen er eigenlijk, wat is het nut ervan? Ik kan maar één reden bedenken: de leegte opvullen.

Misschien is er nog een tweede reden: die verhalen zijn bedoeld om onze nieuwsgierigheid te prikkelen, om op onderzoek uit te gaan en elkaar te ontmoeten.

Want stel je voor dat onze verhalen over elkaar wel altijd waar zouden zijn. Zouden we nog uit bed komen?

Bewaard onder Mening, Persoonlijk | 7 Comments

Tags: , ,

Verhalen als slachtofferpatronen

Geplaatst op 2 september, 2011 

Even luchtig beginnen want de rest van deze blogpost is niet bepaald om te lachen:

Telefoon defect

Een tijdje geleden was mijn telefoon defect. Ik bracht het toestel voor reparatie naar de KPN telefoonwinkel en drie weken later kreeg ik bericht dat ik het weer kon ophalen. Terug thuis merkte ik dat de SD kaart met daarop mijn foto’s en video’s niet meer in mijn toestel zat.

De volgende dag ging ik terug. Helaas was de KPN meneer die me eerder had geholpen niet aanwezig en hielp een andere KPN meneer me. Nou ja, helpen?

Hij vond het nodig te vragen of ik wel zeker wist dat er een SD kaart in mijn toestel zat toen ik het ter reparatie aanbood. Toen ik vertelde dat de SD kaart voor mij belangrijke data bevat, vond hij het ook nodig te vertellen dat er op een SD kaart geen data staat maar dat data op Internet staat.

Kun je een probleem niet oplossen, ontken dan dat er een probleem is. Misschien een strategie die voor KPN werkt en waarmee ze oude mensen zonder kennis van zaken met lege handen terug naar huis kunnen sturen, voor mij werkt het in ieder geval niet. Ik ging naar huis met de toezegging dat ik na het weekend een telefoontje zou krijgen over mijn SD kaart.

Dat telefoontje kreeg ik via een voicemail bericht. Wat ik ervan begreep was dat KPN vond dat ik als klant ook een bepaalde verantwoordelijkheid had (welke dat dan was, werd niet verteld) en dat ik in de KPN telefoonwinkel een nieuwe SD kaart kon krijgen. Correctie: kon kopen. Met korting, dat wel.

Verhalen vertellen

Ik kon pas woensdag weer naar de KPN winkel waardoor ik twee dagen had om mezelf een aantal verhalen te vertellen over deze situatie. Nou, dat heb ik geweten.  In gedachten bereidde ik een speech voor waar Fidel Castro jaloers op zou zijn. Betalen voor een door KPN kwijt  gemaakte SD kaart, dat nooit. Maar het ging om meer dan alleen mijn SD kaart: ik zou KPN naar een faillissement toe praten.  Ik voelde me steeds bozer en gefrustreerder worden.

Mijn bezoek aan de KPN winkel kwam dichterbij en ik werd bang van de impact van mijn eigen speech. Ik zag de beelden van een flinke ruzie in de KPN winkel al voor me.

Probleem oplossen

Uiteindelijk kreeg ik gratis een nieuwe SD kaart en excuses voor het verdwijnen van mijn foto’s en filmpjes. Het gebeurde zonder enige discussie of strijd, alsof het voicemail bericht over eigen verantwoordelijkheid en betalen voor een nieuwe SD kaart nooit had bestaan.

Wat wellicht heeft geholpen waren de eerste woorden die ik tegen de KPN meneer sprak die me in eerste instantie had geholpen met mijn defecte telefoon en die ook het voicemail bericht had ingesproken.  Ik zei: ‘Ik wil graag samen met jou het probleem van mijn SD kaart oplossen’.

Binnen tien minuten stond ik terug buiten met een nieuwe SD kaart. Natuurlijk baal ik ervan dat mijn foto’s en video’s kwijt zijn. Ik heb wel een vrij recente backup maar daar staan nou net de laatste foto’s van mijn motorvakantie niet op. Het idee dat er ergens een SD kaartje rondslingert met mijn privé data (jawel KPN: data, data, data) bevalt me nog steeds niet.

Slachtofferpatronen

Wat me al helemaal niet bevalt, is hoe ik mezelf dagen lang allerlei verhalen en scenario’s heb verteld en hoe ik daar een enorme donderspeech van maakte. Zonde van de tijd en de energie en dodelijk voor mijn plezier en innerlijke rust. Maar misschien heeft het me uiteindelijk toch geholpen om uit al deze zelf gecreëerde ellende dat ene zinnetje te destilleren: ‘Ik wil graag samen met jou het probleem van mijn SD kaart oplossen’.

Ik doe dus net als Bert: ik verzin allerlei verhalen over een situatie en creëer daarmee een bepaald gevoel of een mix van gevoelens. Meestal verzin ik verhalen waardoor ik me boos, gefrustreerd, machteloos, gespannen of bang voel of een combinatie hiervan. En die gevoelens voeden de verhalen weer waardoor de vicieuze cirkel op gang komt.

Over slachtofferpatronen gesproken…

Misschien heeft het ermee te maken dat niet weten wat er aan de hand is en wat de mogelijke consequenties zijn, doodeng is en dat ik dit ‘zwarte gat’ dan maar opvul met verhalen en scenario’s.

Ik zal Bert eens vragen waarom hij het doet. En als ik Ernie zou vragen hoe  hij het anders doet, zal hij waarschijnlijk zeggen dat hij zichzelf gewoon leuke verhalen vertelt.

Ernie: geef je ook workshops?

Bewaard onder Persoonlijk | 8 Comments

Tags: , ,

Waarom maakte ik die keuze ook alweer?

Geplaatst op 23 augustus, 2011 

Soms maak ik een keuze, een goede keuze zelfs, en vergeet ik later waarom ik die keuze ook alweer maakte.

Echt vervelend wordt het pas als ik me dan ook nog eens ga focussen op de minder leuke consequenties van die keuze. Ook goede keuzes hebben namelijk minder leuke consequenties: voor het ene kiezen betekent het andere laten, bij elke keuze win je iets en neem je afscheid van iets.

Misschien helpt het als ik even concreet wordt.

Jaren geleden ben ik minder gaan werken. Een goede keuze want ik wilde meer afwisseling, vrijheid en creativiteit en in het werk dat ik toen deed, vond ik dat niet in die mate die ik graag wilde. Daarbuiten vond ik wat ik zocht in overvloed:  bloggen bijvoorbeeld.

Maar de consequentie was ook minder geld in de portemonnee en dat laat zich soms merkbaar voelen. Vooral op het einde van de maand.

Afgelopen vrijdag had ik afgesproken met Edwin Mijnsbergen. Ik lees zijn blogs bijzonder graag en zijn manier van bloggen intrigeert me, ik was dus benieuwd genoeg hem eens persoonlijk te ontmoeten. Dat hij in Middelburg woont vond ik een prettige bijkomstigheid omdat ik die stad graag nog eens wilde bezoeken nadat ik er eind juni een paar uurtjes heerlijk had rondgeslenterd.

Ik had een vroege trein genomen. Aangekomen bij het NS station in Middelburg overwoog ik mijn opties: hier uitstappen en een paar uurtjes door Middelburg zwerven voordat ik Edwin zou ontmoeten of in de trein blijven zitten en doorrijden naar Vlissingen en daar nog even van de zon, zee en wind genieten.

Het werd zon, zee en wind. Daarna treinde ik terug naar Middelburg voor mijn afspraak met Edwin. Ik had geen idee waar ik precies met hem over wilde praten en het bleek een prima plan om geen plan te hebben. Vanaf het moment dat we neerstreken op het terras werd elke vorm van regie onmogelijk want verschillende verhalenvertellers schoven aan bij ons tafeltje.

’s Avonds in de trein op weg naar huis herinnerde ik me waarom eind van de maand het geld meestal op is. Omdat ik minder ben gaan werken vanwege mijn verlangen naar vrijheid, afwisseling en creativiteit. Omdat ik van zo’n dag als in Middelburg hou, omringd door verhalenvertellers en verzadigd met verhalen.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , , , , ,

Geboren om verhalen te vertellen

Geplaatst op 17 februari, 2011 

It’s a fact that we are wired for story. From the beginning of human time, we are wired to tell our stories. We are not born to keep secrets. We are not born hating things about us and not sharing them with other people. We are born to tell our stories.

Brené Brown

Bron: Shame & Empathy by Dr. Brené Brown (video)

Lees ook: Wij zijn verhalenvertellers

Bewaard onder Citaten | 3 Comments

Tags: , , ,

← Vorige pagina — Volgende pagina →