De consequentieloosheid is er vanaf

Geplaatst op 12 maart, 2012 

Zaterdag tijdens een jaren 80 feest aan een aantal mensen de vraag gesteld op welk punt ze sinds de jaren 80 het meest zijn veranderd. Een vraag die mensen diep doet graven in zichzelf naar zichzelf.  Een vraag die een feest van muziek en dans verlegt naar verbinding en kwetsbaarheid.

Als ik de gesprekken zou samenvatten, dan zou ik zeggen dat als je in je leven een periode van 20 – 30 jaar overziet, de consequentieloosheid er vanaf is.  Het besef, aan den lijve ondervonden, dat wat je zegt, denkt, voelt, doet, leert, verlangt en nalaat, consequenties heeft en dat dat best kwetsbaar maakt.

Zo liet iemand me op zijn mobiele telefoon een foto zien van zijn gitaar spelende zoon die eerder die avond voor het eerst een concert had gegeven. Hey, was dat in de jaren 80 ook niet mijn droom? Wat is er met die droom gebeurd? Waarom is alles zo serieus geworden? Waarom niet als een kind die gitaar pakken en het gewoon doen?

Het besef dat alles consequenties heeft, is tegelijk mooi en beangstigend. Misschien wel net zoals de jaren 80 waren: mooi en beangstigend.

Bewaard onder Persoonlijk | 2 Comments

Tags: ,

Waarom maakte ik die keuze ook alweer?

Geplaatst op 23 augustus, 2011 

Soms maak ik een keuze, een goede keuze zelfs, en vergeet ik later waarom ik die keuze ook alweer maakte.

Echt vervelend wordt het pas als ik me dan ook nog eens ga focussen op de minder leuke consequenties van die keuze. Ook goede keuzes hebben namelijk minder leuke consequenties: voor het ene kiezen betekent het andere laten, bij elke keuze win je iets en neem je afscheid van iets.

Misschien helpt het als ik even concreet wordt.

Jaren geleden ben ik minder gaan werken. Een goede keuze want ik wilde meer afwisseling, vrijheid en creativiteit en in het werk dat ik toen deed, vond ik dat niet in die mate die ik graag wilde. Daarbuiten vond ik wat ik zocht in overvloed:  bloggen bijvoorbeeld.

Maar de consequentie was ook minder geld in de portemonnee en dat laat zich soms merkbaar voelen. Vooral op het einde van de maand.

Afgelopen vrijdag had ik afgesproken met Edwin Mijnsbergen. Ik lees zijn blogs bijzonder graag en zijn manier van bloggen intrigeert me, ik was dus benieuwd genoeg hem eens persoonlijk te ontmoeten. Dat hij in Middelburg woont vond ik een prettige bijkomstigheid omdat ik die stad graag nog eens wilde bezoeken nadat ik er eind juni een paar uurtjes heerlijk had rondgeslenterd.

Ik had een vroege trein genomen. Aangekomen bij het NS station in Middelburg overwoog ik mijn opties: hier uitstappen en een paar uurtjes door Middelburg zwerven voordat ik Edwin zou ontmoeten of in de trein blijven zitten en doorrijden naar Vlissingen en daar nog even van de zon, zee en wind genieten.

Het werd zon, zee en wind. Daarna treinde ik terug naar Middelburg voor mijn afspraak met Edwin. Ik had geen idee waar ik precies met hem over wilde praten en het bleek een prima plan om geen plan te hebben. Vanaf het moment dat we neerstreken op het terras werd elke vorm van regie onmogelijk want verschillende verhalenvertellers schoven aan bij ons tafeltje.

’s Avonds in de trein op weg naar huis herinnerde ik me waarom eind van de maand het geld meestal op is. Omdat ik minder ben gaan werken vanwege mijn verlangen naar vrijheid, afwisseling en creativiteit. Omdat ik van zo’n dag als in Middelburg hou, omringd door verhalenvertellers en verzadigd met verhalen.

Bewaard onder Persoonlijk | 6 Comments

Tags: , , , , , ,