Tijd voor nieuwe media

Geplaatst op 21 december, 2008 

In de jaren vijftig van de vorige eeuw is onderzoek gedaan naar Amerikaanse krijgsgevangenen in de Koreaanse oorlog. De krijgsgevangenen kregen voedsel, water en een dak boven hun hoofd en werden niet lichamelijke mishandeld. Toch stierven er in deze kampen veel gevangenen.

Het bleek dat de Koreanen de krijgsgevangenen hadden gebroken door gebruik te maken van een aantal taktieken waarvan de volgende moordend bleek te zijn voor de moraal van de gevangenen: onthouden van emotionele ondersteuning door positieve brieven van familieleden niet door te spelen en negatieve brieven altijd door te spelen.

Negatieve berichten werden dus altijd doorgespeeld en positieve berichten niet. Komt deze methode je bekend voor? Mij wel: de kranten en de journaals op radio en tv.

De positieve conclusie van het onderzoek was overigens dat sterktegerichtheid de kern is van het laten floreren van mensen. Tijd voor nieuwe media.

Bewaard onder Mening, Oplossingsgericht werken | Reageer

Tags:

We zijn allemaal samen

Geplaatst op 17 december, 2008 

‘Voor degene die dacht dat hij alleen was moet nu weten: we zijn allemaal samen’.

‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’ van Ramses Shaffy

Bewaard onder Muziek | 2 Comments

Leren van binnenuit

Geplaatst op 17 december, 2008 

Wat maakt dat na de conceptie een vrucht uitgroeit tot een mensje? Er komt geen leraar, geen priester, geen politicus en geen chef, baas of manager aan te pas. Dit proces van leren, groeien en ontwikkelen, zet zich na de geboorte voort. Het kind ontwikkelt zich in een verbazingwekkend tempo.

En dan, na een paar jaar, gaat het naar school en komen er in het leven van het kind steeds meer mensen die het kind van alles willen leren.

De ontwikkeling die het kind dan nog doormaakt is slechts een schijntje in vergelijking met de ontwikkeling die het na de conceptie heeft meegemaakt. Is dat toeval? Ik denk het niet. Leren is veel meer een van binnenuit gestuurd proces dan van buitenaf gestuurd. Het kind leert de volwassenen leren.

Bewaard onder vaderschap | 1 Comment

Tags: , , ,

Everything is backwards and upside down

Geplaatst op 17 december, 2008 

“Just look at us. Everything is backwards. Everything is upside down. Doctors destroy health, lawyers destroy justice, universities destroy knowledge, governments destroy freedom, the major media destroy information, and religion destroys spirituality.”

Michael Ellner

Bewaard onder Citaten | Reageer

Denk zelf

Geplaatst op 14 december, 2008 

“If it is not in the media….. it did not happen. If it did not happen, but it is in the media….. we believe it has happened”

Michael Tsarion in zijn presentatie ‘2012 – The future of mankind’ over het verschijnsel ‘Consensus Trance’.

Bewaard onder Citaten | Reageer

Tags:

De dag van de rechten van de mens

Geplaatst op 11 december, 2008 

Gisteren 10 december was de dag van de rechten van de mens en werd de 60e verjaardag gevierd van de ‘Universele verklaring van de rechten van de mens‘. Klik hier voor de Nederlandse tekst van de Universele verklaring van de rechten van de mens.

Over 10 jaar bestaat deze verklaring 70 jaar. Om dat te vieren heb ik een passend cadeau in gedachten voor de hele mensheid, namelijk dat alle rechten zoals beschreven in de universele verklaring van de rechten van de mens voor iedereen op aarde helemaal gratis zijn. 10 jaar moet genoeg zijn om dat te regelen.

Bewaard onder Actualiteit, Mening | Reageer

Web 2.0 presentatie

Geplaatst op 11 december, 2008 

Het artikel ‘Oplossingsgericht ondernemen‘ gaat over een presentatie van Hans Mannak over web 2.0 applicaties.

Hier is die presentatie met als titel ‘Web 2.0 or Bubble 2.0’.

Online Marketing Web 2.0

View SlideShare presentation or Upload your own.

Bewaard onder Ondernemen | Reageer

Tags: , ,

Het boek ‘Aria’ van Nassim Assefi

Geplaatst op 10 december, 2008 

Onderstaande boekrecensie is geschreven voor de nieuwsbrief ‘In Gesprek‘ (november 2008) van Authenta, Centrum voor Authentieke en Geweldloze Communicatie: Aria van Nassim Assefi

Jasmine Talahi wordt op een dag getroffen door een tragische gebeurtenis. Haar vijfjarig dochtertje Aria is buiten aan het spelen als een 17-jarige studente haar aanrijdt. Aria overleeft het ongeluk niet.

Jasmine, arts en alleenstaande moeder, is geboren in Amerika uit Iraanse ouders. Haar ouders zijn teruggekeerd naar Iran maar zij hebben geen enkel contact meer met Jasmine. Haar ouders konden de ‘Amerikaanse levensstijl’ van Jasmine niet accepteren en keurden ook haar relatie met Justin af. Justin, de vader van Aria, overleed toen Jasmine zwanger was van Aria.

Jasmine laat alles en iedereen achter zich en gaat reizen in een poging het verlies van Aria te verwerken. Haar vrienden noemen het een vlucht en willen dat zij terugkomt naar Amerika. Zij hebben ook verdriet om het verlies van Aria en willen hierover samen met Jasmine rouwen.

Jasmine komt uiteindelijk in Tibet terecht waar zij in een klooster intrekt om te mediteren. Zij schrijft haar moeder dat zij naar Iran komt. Jasmine wil de verwijdering tussen haar en haar ouders (die dan tien jaar heeft geduurd) ongedaan maken.

Jasmine die altijd troost heeft gevonden in de eenzaamheid, wordt in Iran geconfronteerd met veel familie en veel aandacht. Zij ontdekt dat voor haar familie het verdriet bij het leven hoort en dat is zo anders dan zij in Amerika heeft ervaren. Zij is Aria dankbaar dat haar ongeluk haar terug naar Iran heeft gebracht.

Wat mij als kersverse vader bij de keel grijpt is het overlijden van Aria. Het lijkt mij het meest vreselijke verlies dat je als mens kunt meemaken: het verlies van jouw kind. Hoe ga je daarmee om, welke strategieën heb je als jouw wereld lijkt in te storten?

In het boek beleef ik twee thema’s:

Na het overlijden van Aria gaat Jasmine reizen vanuit haar behoefte aan ruimte. Jasmine komt letterlijk en figuurlijk in beweging waardoor er langzaam maar zeker ruimte voor haar ontstaat.

Wat mij intrigeert is dat die ruimte als zondanig niet bestaat, die ruimte is de voorwaarde die nodig is om de beweging verder te ondersteunen. Doordat Jasmine de ruimte schept door te gaan reizen biedt die ruimte openingen om anders tegen zaken aan te kijken zoals het contact met haar ouders. Zonder ruimte konden dit nieuwe inzicht er niet zijn. Zij komt hierdoor als het ware nog verder in beweging. De vervulling van de behoefte om te rouwen, bewegen en ruimte zijn nauw met elkaar verbonden en versterken elkaar. Uiteindelijk gebeurt hierdoor het ondenkbare, namelijk dat Jasmine naar Iran gaat om het contact met haar ouders te herstellen.

Het boek fungeert voor mij ook als een spiegel: het geweld in de ander laat het geweld in mijzelf zien. In het begin van het boek staat een passage waarin de moeder van Jasmine het gedrag van haar dochter afkeurt op een wijze die mij stevig deed oordelen: “Wat een ….. is die moeder zeg, die zou ik nooit meer willen zien!”. Daarmee deed ik dus precies hetzelfde als de moeder van Jasmine die haar dochter ook niet meer wilde zien. Een spiegel maar wel wat pijnlijk. Auw!

Bewaard onder Boeken | Reageer

Tags: , , ,

← Vorige paginaVolgende pagina →